Aquanauts (Michael P. Lee)

Tutaj można dyskutować konkretnych grach planszowych i karcianych. Każda gra ma swój jeden wątek. W szczególnych przypadkach może być seria gier.
NIE NALEŻY TUTAJ PYTAĆ O ZASADY, MALOWANIE, ROBIENIE INSERTÓW ORAZ KOSZULKI! OD TEGO SA INNE PODFORA
Regulamin forum
Na tym podforum można dyskutować konkretnych grach planszowych i karcianych. Każda gra ma swój jeden wątek. W szczególnych przypadkach może być seria gier. Zapoznajcie się z wytycznymi tworzenia tematów.
TU JEST PODFORUM O MALOWANIU FIGUREK I ROBIENIU INSERTÓW
TU JEST WĄTEK, W KTÓRYM NALEŻY PYTAĆ O KOSZULKI!
TU JEST PODFORUM, W KTÓRYM NALEŻY PYTAĆ O ZASADY GIER!
Awatar użytkownika
Gizmoo
Posty: 4089
Rejestracja: 17 sty 2016, 21:04
Lokalizacja: Warszawa/Sękocin Stary
Has thanked: 2601 times
Been thanked: 2533 times

Aquanauts (Michael P. Lee)

Post autor: Gizmoo »

Autor: Michael P. Lee
Ilustracje: Marco Luna
Wydawnictwo: Inside the Box Board Games LLP (ITB)

Czas gry: 45-60 min.
Liczba graczy: 2-4 (best - 3)
Mechaniki: Worker Placement, budowanie sieci, zbieranie setów, wyścig.

Strona na BGG: https://boardgamegeek.com/boardgame/265298/aquanauts

Obrazek

W głębinach, blisko morskiego dna, gdzie panuje wieczna ciemność, żyje znaczna część niezbadanych jeszcze przez ludzkość organizmów. Dzięki współpracy wielu państw, powstała stacja badawcza, której głównym zadaniem jest identyfikacja i skatalogowanie wszystkich stworzeń morskich. Pracę rozpoczynają zespoły naukowe, które z jednej strony współpracują, a z drugiej strony rywalizują, jak to w świecie naukowym bywa, który zespół jako pierwszy przebada ważne gatunki i opublikuje prace naukowe na ich temat.

O Aquanauts pewnie słyszało niewiele osób, a pewnie jeszcze mniej w nią zagrało.

To taka „gra Schrödingera”. Z jednej strony istnieje, a z drugiej nie. :lol:

Jej historia jest dosyć smutna. Otóż na początku roku 2020 wystartowała kampania na kickstarterze:



Pomimo interesującej mnie osobiście tematyki, świetnej oprawy, zapowiedzi polskiej wersji językowej, oraz super intrygującej mechaniki... Gry nie wsparłem. Powód był prozaiczny -
Praktycznie nieznane, początkujące wydawnictwo i średnio prowadzona kampania – zapala u mnie zawsze czerwoną lampeczkę.

Gra została wydana, ale... Nigdy nie dotarła do wspierających. :shock:

Jakim cudem? A no takim, że wydawnictwo ITB wpadło w kłopoty finansowe, zanim produkcja została ukończona. Obiecanych wypasionych figurek budynków nigdy nie wyprodukowano. Długi były tak wysokie, że w momencie gdy gry sobie płynęły statkiem, skonfiskował je syndyk, by spłacić jak największą liczbę wierzycieli. Całość produkcji trafiła raptem do kilku sklepów i to rozsianych po całym świecie. Wszystko poszło na spłatę długów. Żaden ze wspierających Aquanauts na KS nie otrzymał swojego egzemplarza, a samo wydawnictwo ITB zostało zlikwidowane i już nie istnieje. :cry:

Co gorsza, gry nie dostał od ITB nawet autor projektu - Michael P. Lee. Musiał ją sobie kupić sam, w jednym ze sklepów, do którego trafiły rzucone na półki „resztki”.

Zatem... Nie spodziewam się więc ruchu w tym wątku, a wielka szkoda, bo to bardzo dobra i sprytnie zaprojektowana gra. Bardzo źle się dzieje, że ludki na BGG wystawiają jej niską ocenę, obwiniając wydawnictwo, a nie oceniając samą rozgrywkę. To bardzo solidnie mechanicznie zaprojektowany tytuł, z kilkoma oryginalnymi pomysłami. Przykre, że przez niskie oceny, gra pomijana jest przez miłośników planszówek. I raczej z tej otchłani na powierzchnię nie wypłynie. :lol:

A o co w tym wszystkim chodzi?

Całość to dość typowy euro-wyścig, gdzie wszyscy mają to samo zadanie – badanie nieznanych zwierzaków z głębin. Wyścig kończy się, gdy któryś z graczy opublikuje prace naukowe dotyczące czterech poznanych gatunków. Dodatkowo, na rozgrywkę mamy wylosowane trzy jawne cele, które dają trochę punktów, ale nie za dużo. Jednak bez realizacji choćby jednego z nich – ciężko jest wygrać, bo różnice punktowe potrafią być bardzo małe.

Brzmi jak standardowe euro-pierdy, ale na całe szczęście autor podszedł do nich w super nieszablonowy sposób!

Bo chociaż baza dla wszystkich zespołów naukowych jest wspólna, to każdy z nas ma własne laboratorium, którym musi zarządzać. I chodzi nie tylko o gromadzenie w nim surowców (z mocno ograniczoną przestrzenią na nie), ale również o rozbudowę tego laboratorium, która wcale prosta nie jest. Między konkretnymi budynkami musi istnieć sieć połączeń. Jednym słowem – możemy wybudować sobie nowy budynek, ale nie będzie on działał, dopóki nie będzie podłączony do sieci energetycznej. Proste? No niekoniecznie, bo często interesujące nas budynki mają podłączenia w takich miejscach, które kompletnie nam nie pasują. A nie można ich w żaden sposób obracać. Może sobie więc leżeć na wystawce świetny, kombiący się elegancko z naszym silniczkiem budynek, ale nie możemy go sobie kupić, bo rozbije nam misternie budowaną sieć. Niby tych budynków na grę możemy wybudować tylko pięć, ale jeżeli chcemy uzyskać maksimum produkcji, a więc żeby wszystkie budynki było podłączone do tak zwanych „nodów”, to musimy się zdrowo nagimnastykować.

Gra jest do tego dosyć ciasna, bo mamy tylko dwa batyskafy (workery), które możemy wystawić na planszę. Trzecim workerem jest tytułowy Aquanauta, ale pracuje on sobie pod kopułą podwodną i żeby mógł przeprowadzić jakąkolwiek akcję w bazie – musimy na samym początku rundy opłacić koszt tlenu i alg. Czasem opłaca się mieć trzech workerów na rundę, ale może się zdarzyć tak, że brakuje nam akurat tlenu/alg, bo albo żeśmy ich nie wyprodukowali, albo potrzebujemy ich dla innej akcji. Tutaj również jest twist, bo zwykle najlepsze pola na planszy to te, które są dostępne WYŁĄCZNIE dla aquanauty. Dostarcza to ciekawych dylematów - Kiedy i dlaczego chcemy opłacić koszt „trzeciego” pracownika, żeby jednocześnie jego akcja była naprawdę opłacalna, a nie pochłaniała nam cennych surowców.

Kolejną fajną sprawą jest... Pozorna współpraca. Otóż gdy jeden z graczy wystawia na planszę swojego „workera”, drugi z graczy może postawić swojego na sąsiadującym polu. Między takimi polami są tak zwane „nody”, które działają raz na rundę. Gracz wstawiający drugiego workera dostaje bonus z „noda”, ale dostaje go również gracz, który postawił swojego pracownika wcześniej. Czasami będziemy chcieli w ten sposób sobie pomagać, a czasami... Celowo nie będziemy ustawiać swoich batyskafów i aquanautów, obok pól innych graczy, by nie dostali wrażych surowców. Rodzi to fajne dyskusje i grę "nad stołem".

I wreszcie ciekawy myk na koniec – w grze są dwie dodatkowe plansze łodzi. Powierzchniowa łódź badawcza, oraz łódź podwodna. Łódź powierzchniowa dostarcza nam surowców, głównie budowlanych, czyli stal, no bo pod wodą nie bardzo jest jak ją wyprodukować. Jednak tych surowców nie dostajemy od razu. Składamy niejako zamówienie. Dostaniemy te surowce dopiero w momencie, gdy łódź podwodna się wypowierzchniuje. Super sprawa! Na łódź podwodną będziemy ładowali z kolei materiały badawcze, potrzebne do opublikowania pracy naukowej. Ale co będzie jeżeli kilku graczy rywalizuje o przebadanie tego samego gatunku? Proste – o kolejności rozpatrywania ładowni decyduje gracz, który doprowadził do wypowierzchniowania łodzi podwodnej! To również rodzi ciekawe dyskusje i jest dosyć nieszablonową interakcją.

No dobra. Tyle z ciekawostek, a teraz małe podsumowanie. Gra moim zdaniem jest super tematyczna, klimatyczna, dostarcza ciekawych decyzji i fajnych dyskusji przy stole. Dodatkowo – na trzech graczy jest bardzo „szachowa”. Tutaj trzeba antycypować, co planują w swoim ruchu zrobić przeciwnicy (albo ich do tego przekonać :lol: ) i zawsze na ich akcji starać się skorzystać. Dla mnie, po trzech partiach daję solidne 8/10. Bardzo podoba mi się ta gra, również dlatego, że można ją rozegrać w bardzo krótkim czasie. Ale, tradycyjnie, dostrzegam kilka designerskich fuckupów, które psują nieco odbiór całości.

Zalety:

- Świetne połączenie mechaniki z tematem.
- Krótka kołderka.
- Ciekawe decyzje.
- Dużo emocji i dyskusji przy stole.
- Krótki czas rozgrywki. Serio da się rozegrać trzyosobową partię w 45-50 minut!
- Dobrze działający wyścig.
- Kilka oryginalnych pomysłów mechanicznych.
- Można fajnie rushować koniec gry, albo pozwolić wszystkim na rozbudowę swoich laboratoriów.

Wady:

- Słabo zaprojektowane ikony. Są zdecydowanie za małe i kiepsko widoczne.
- Na czterech graczy rozgrywka jest nieco chaotyczna. To niesamowite, ale przy trzech graczach - odbiór gry jest zupełnie inny - bardziej szachowy, więcej jest kombinowania. Przy czwórce - ciężko wszystko zaplanować i czasami ruchy innych graczy w rundzie, mogą kompletnie popsuć nam cały plan.
- Zdecydowanie za ciemna oprawa graficzna. Ja rozumiem, że to są głębiny, do których światło nie dociera, ale na rany koguta! To wcale nie musiało tak wyglądać! W ciemnym, słabo oświetlonym pomieszczeniu, trudno będzie cokolwiek wypatrzyć.
- A skoro już przy oprawie jesteśmy, to również design graficzny pól akcji jest mało finezyjny.
- Bardzo mnie martwi niewielka liczba kart gatunków i kart celów. Przydałoby się co najmniej dwa razy tyle. Jest tego za mało, by liczyć na różnorodną i świeżą rozgrywkę po kilku partiach.
- Słaba, a w zasadzie bardzo słaba, dostępność w sklepach.

Reasumując – gdyby oprawa graficzna była lepsza, a i zadbano by o większą ilość i różnorodność kart, to spokojnie wystawiłbym ocenę 8.5. Niestety nie da się przymknąć oka na powyższe wady. Z tymi kartami jest największy problem. Nie sugeruję, żeby gatunków zwierząt było tyle, co w Ark Nova, ale tutaj jest tylko 16 kart! To zdecydowanie za mało!

Kilka zdjęć z moich rozgrywek:
Spoiler:
Na koniec pragnę podziękować naszemu świętemu forumowiczowi Lisek2000, za zorganizowanie zamówienia z ZATU Games, skąd udało się to cudo dorwać. :D
ODPOWIEDZ