Znaczenie settingu

[ElHarnas]

Witam.
Ostatnio zauważyłem na swoim przykładzie, że mam przesyt gier w settingu kosmicznym. Zwłaszcza w grach euro. Rozumiem, że duży wpływ na to ma poprawność polityczna (vide Skymines). Ale ileż można mielić te surowce po to żeby polecieć dalej albo odkryć nową planetę?
Jak duże znaczenie ma dla Was setting gry, a na ile sama mechanika przykrywa wszystko? Ja nie muszę odczuwać specjalnie klimatu jako takiego, ale jednak wolę obcować z krówskami niż pchać w przestrzeń kosmiczną kolejny statek.

[Curiosity]

Znaczenie settingu? Kolosalne.
Potrafię odrzucić grę i się nią w ogóle nie interesować tylko po samym spojrzeniu na pudełko, bez sprawdzania mechaniki.

[Yuri]

Znaczenie settingu? Kolosalne.
Potrafię odrzucić grę i się nią w ogóle nie interesować tylko po samym spojrzeniu na pudełko, bez sprawdzania mechaniki.

+1. Kraina do wyruszenia do której zbieram drużynę, zwyczajnie musi mnie intrygować i muszę chcieć w niej spędzić czas. Bez tego najlepsza mechanika nie pomoże.

[Beowulfik]

U mnie też setting bardzo ważny, tyle że zabiorę się z miejsca za każde sci-fi, nawet jeśli mocno generic, niż fantasy, którego - moim zdaniem - jest więcej we współczesnych planszówkach (nie chce rozpętywać dyskusji, takie mam po prostu zdanie. )

Dla przykładu, jestem niemal pewien, że gdyby "Vindication" było zrobione w konwencji sci-fi, dałbym mu mimo wszelkich bolączek drugą szansę.

[Cyel]

Mam tak jak Curiosity i Yuri.

Gdyby Patchwork był grą o potworze zamieniającym w ruiny kolejne dzielnice miasta, grałbym w niego pewnie tak z 10 razy częściej.

Star Wars Armada urzekła mnie swoją, znakomitą moim zdaniem mechaniką, ale fakt, że jest osadzona w nieciekawym dla mnie uniwersum z mało wyróżniającymi się frakcjami, które nie wołają do mnie "Będę Twoją ulubioną frakcją!!!" wystarczył, bym nie czuł specjalnej ochoty w nią grać.

itp

[Lipa]

Mam tak samo jak Yuri i Curiosity. Setting to podstawa, mechanika to drugi plan.

[nimsarn]

Nomen omen - temat porusza kwestię tematu w grach i jego spasowania z mechaniką, co ma niebywałe znaczenie do odczuwania "klimatu". Innymi słowy kolejne podejście (za przeproszeniem) do tematu.

Nie mniej dla mnie, co już kiedyś pisałem, temat jest bodajże pierwszym kryterium wyboru gry, a także jednym z najważniejszych wyznaczników jej późniejszego doceniania. Czyli im bardziej mechanika gry odzwierciedla temat/przedstawione realia, tym większą - w moich ochach - cieszy się gra estymą.

[Muad'Dib]

Dla mnie setting to jedna z najważniejszych rzeczy. W ciemno wchodzę w kolejny gry Firefly, za to zombie mnie w ogóle nie kręci, a w kosmos (jakikolwiek) zawsze chętnie polecę.

[ElHarnas]

Z dotychczas otrzymanych odpowiedzi wynika, że setting ważniejszy od mechaniki. I w teorii mam takie samo podejście. Ale dla mnie wyłącznie w kwestii samego zainteresowania się tytułem. A czy to znaczy, że można pominąć geniusz gry samej w sobie jeśli jest o czymś nieciekawym? No nie. Czasem trzeba przełknąć ten, w moim przypadku, kosmos i cieszyć się grą.

[Snaki]

Póki co przekładam mechanikę nad setting (w euraskach szczególnie) bo by mnie ominęło wiele ciekawych rzeczy -pax pamir chociażby ostatnio. Są oczywiście tytuły których z tego powodu unikam bardziej ale wszystko dostanie szansę.

Spoiler:

chociaż od tych wszystkich gier z naturą na rynku już mnie mdli

Jakieś Ameri zdecydowanie setting to podstawa.

[anitroche]

Ja jestem graczem euro i (co może zdziwić wiele osób, bo euro to przecież głównie sucha mechanika) dla mnie temat planszówki ma kolosalne znaczenie. I tu ciekawostka - połączenie mechaniki z tematem jest dla mnie tylko, a może aż, dodatkowym smaczkiem, a nie podstawą. Podstawą zainteresowania mnie grą jest jej setting i nie ma tu znaczenie, czy mechanika wpasowuje się w temat. Nie jest to aż tak skrajne, że w grę o danym temacie nie zagram, ale do kolekcji już nie kupię. I tak, choć mechanicznie wolę Projekt Gaja, to przez setting wolę zagrać w Terra Mysticę (choć tu mechanika też jest super). Uwielbiam Hostage Negotiator i widzę, że machanicznie by mi się mega spodobało Final Girl, ale tematycznie mówię nie i chętnie w Final Girl może kiedyś zagram, jak uda mi się pożyczyć, ale kupować nie będę, bo horrorów nie trawię.

A propos tematu fantasy vs sci-fi, to ja za to mam odczucie, że rzeczywiście więcej gier jest w klimatach fantasy, ale za to widzę też trend wydawania nowych edycji, z ulepszonymi zasadami najczesciej w uniwersum kosmicznym nad czym mocno ubolewam - vide Dwellings of Eldervale i Andromedas Edge, Terra Mystica i Projekt Gaja, Mombasa i Skymines itd.

[PytonZCatanu]

Znaczenie settingu.

Komu się chce zabijać anonimowe statki w Star Realms?

A niszczenie Sokoła Millenium albo Gwiezdnego Niszczyciela to co innego!

[Arius]

Znaczenie settingu dla mnie jest bardzo ważne.
Preferuje pewne settingi, ale nie jest tak, że jakieś mam na czarnej liście i bez względu na to jaka mechanika to odrzucę.
I mechanika i setting mają swoje wagi.
Ale też na zasadzie, że przy odpowiednio fajnym settingu może przykryć mankamenty mechaniki.

[Ardel12]

Moim zdaniem spore. Nie tylko w przygodowych grach, ale też w sucharach. Nie tylko chodzi o spasowanie mechaniki z tematem. Dla mnie ma znaczenie w niektórych przypadkach moment, gdy gra się pojawia. Ot czasem czuję przesyt danymi światami. Dla przykładu ogrywałem wiele gier przygodowych w wymyślnych światach(KDM, Middara) i zabrakło mi takiego chamskiego fantasy. Trafił się Drunagor i wziąłem go od ręki. Obecnie po nim, to mi starczy na kolejny rok albo więcej takiego settingu.

Niestety nie dałem nowego spojrzenia na ten wątek

[Harun]

A ja przedstawię odwrotny pogląd niż przedmówcy:

ważne bardzo jest dla mnie settingu znaczenie.


A tak na poważnie, są settingi, które mnie z miejsca zniechęcają (np zombie, chyba że z jajem jak zombie kidz), są neutralne (np jakieś rolnicze) i są też powodujące zaciekawienie. Z tych ostatnich, dla przykładu, jako miłośnik (z przymrużeniem oka) filmów o Bondzie, zaciekawił mnie Legendary ... James Bond, który inaczej bym ominął, a okazał się mega hitem.

Poza jednym wyjątkiem, który znam (bo może mnie coś zaskoczy), nie kupię jednak gry w ciemno dla settingu. Tym wyjątkiem byłaby gra, bardzo osadzona historycznie i bardzo ściśle związana z tematem, o rozwoju islamu, dajmy na to o przygodach czterech kalifów sprawiedliwych. Nie ma jednak takiej gry na razie.

Generalnie też, podobnie jak u anitrochę, aż tak się nie domagam ścisłego powiązania mechaniki z tematem. Okoliczność, że daną grę np o budowaniu zoo, można byłoby bez problemu przedstawić jako grę o budowaniu kolonii na Marsie, nie jest dla mnie co do zasady wadą gry. Natomiast udane, ścisłe powiązanie - np. Teby, może być zaletą. Jeżeli jednak jest to temat, który bardzo mi pasuje (vide James Bond) to powiązanie z tematem jest dla mnie bardzo ważne.

[mineralen]

Jak ważny jest dla ludzi setting pokazuje przykład gdzie mamy tę samą grę, z identycznymi mechanikami, ale w innych settingach.

Discworld i Nanty Narking. O pierwszą ludzie się niemalże zabijają, druga siedzi sobie w sklepach już któryś rok.

Dla mnie również setting i grafiki mają gigantyczne znaczenie.

[Snaki]

Jak ważny jest dla ludzi setting pokazuje przykład gdzie mamy tę samą grę, z identycznymi mechanikami, ale w innych settingach.

Discworld i Nanty Narking. O pierwszą ludzie się niemalże zabijają, druga siedzi sobie w sklepach już któryś rok.

Dla mnie również setting i grafiki mają gigantyczne znaczenie.

Tu myślę chodzi o status bardziej. Fajniej mieć białego kruka jak ktoś nie czytał książek to może odbierać bardzo podobne (z brzydsza grafiką i na gorszych zasadach)

[mineralen]

Jak ważny jest dla ludzi setting pokazuje przykład gdzie mamy tę samą grę, z identycznymi mechanikami, ale w innych settingach.

Discworld i Nanty Narking. O pierwszą ludzie się niemalże zabijają, druga siedzi sobie w sklepach już któryś rok.

Dla mnie również setting i grafiki mają gigantyczne znaczenie.

Tu myślę chodzi o status bardziej. Fajniej mieć białego kruka jak ktoś nie czytał książek to może odbierać bardzo podobne (z brzydsza grafiką i na gorszych zasadach)

Nooo nie wiem. Ale może zróbmy eksperyment myślowy odrzucający kwestię posiadania.

W co bym ja chciał zagrać (nie mieć, zagrać) gdyby mi zaproponowano - Świat Dysku czy Nanty Narking?
Odpowiadam Świat Dysku.
Dlaczego?
Nawet zanim jeszcze spojrzę na grafiki w grze, kiedy słyszę zbitkę słów Świat Dysku mam pewne pozytywne odczucia. Czy to ciało przypomina o fajnym czasie spędzonym z książkami? Czy liczę na zobaczenie znajomych postaci czy lokacji? Czy dlatego, że dużo bardziej byłem eksponowany na setting Świata Dysku (nawet jeżeli ja bym nie przeczytał to spotykałem się z pozytywnymi relacjami ludzi, którzy czytali) niż Nanty Narking o którym pierwszy raz usłyszałem stosunkowo niedawno? Jestem przekonany, że jest jakiś powód dla którego ciało produkuje pozytywne hormony, które kierują mnie do gry Świat Dysku a nie Nanty Narking.

[Snaki]

Nooo nie wiem. Ale może zróbmy eksperyment myślowy odrzucający kwestię posiadania.

W co bym ja chciał zagrać (nie mieć, zagrać) gdyby mi zaproponowano - Świat Dysku czy Nanty Narking?
Odpowiadam Świat Dysku.
Dlaczego?
Nawet zanim jeszcze spojrzę na grafiki w grze, kiedy słyszę zbitkę słów Świat Dysku mam pewne pozytywne odczucia. Czy to ciało przypomina o fajnym czasie spędzonym z książkami? Czy dlatego, że dużo bardziej byłem eksponowany na setting Świata Dysku (nawet jeżeli ja bym nie przeczytał to spotykałem się z pozytywnymi relacjami ludzi, którzy czytali) niż Nanty Narking o którym pierwszy raz usłyszałem stosunkowo niedawno? Jestem przekonany, że jest jakiś powód dla którego ciało produkuje pozytywne hormony, które kierują mnie do gry Świat Dysku a nie Nanty Narking.

To zależy z jakiego względu masz pozytywne odczucia względem światu dysku - albo wiesz coś o tym świecie albo wiesz że jest taka niedostępna gra.

Co do eksperymentu myślowego, myślę że jak przedstawisz jedną grę jako uniwersum napisane przez Pratchetta a drugie jako świat Sherlocka Holmesa to nadal więcej osób zachęci to drugie. (Chociaż od osoby zależy)

Jakby mi ktoś przedstawił to jako "Podobny klimat ale to drugie zawiera ta samą grę + ulepszony wariant" to jednak bym poszedł w to drugie bez mrugnięcia

[Dazir]

Dla mnie nr 1. Jeżeli mam nad czymś spędzić godziny to musi mieć klimat, atmosferę itd bez tego nie ma szans np.
Dungeon degenerates - ta gra na papierze ma wszystko czego szukam, nie ma szans zebym przebrnął przez setting i oprawę graficzna.

Middara - jw. Nie mogę się przebić przez anime…

[Bruno]

U mnie jest tak, że sam temat gry może zaciekawić lub zniechęcić, bo tworzy pewien klimat (świat), w którym chcę przebywać albo nie.
Przede wszystkim jednak liczy się dla mnie implementacja danej tematyki w grze.
Chodzi mi o uzyskanie efektu swego rodzaju immersji (tu Słownik JP PWN zakwilił) za pomocą oprawy plastycznej i zasadniczej treści gry.
Sam temat może wydawać mi się mało atrakcyjny, ale jeśli jest podany w sposób intrygujący i wizualnie zachęcający (+ gra jest mechanicznie fajna), to łatwo dam się do niego przekonać!

Przykłady:
- Carnegie: cóż fascynującego jest w temacie wyzysku i filantropii wczesnego kapitalizmu? A tymczasem gra jest nie tylko mechanicznie fajna, ale i wizualnie bardzo mi się podoba, a planowanie ruchów mepli po budynku firmy i wysyłania ich w delegacje + budowanie połączeń między miastami i infrastruktury w nich sprawia, że z przyjemnością wchodzę w buty amerykańskiego giganta finansowego, który od czasu do czasu chętnie odda też trochę gotówki na zbożne cele (czyli PZty ),
- Pax Pamir: w przeciwieństwie do Haruna, świat muzułmański średnio mnie interesuje (ok, "Serce Lwa" czytało się świetnie) a wiek XIX uważam za najbardziej nudny i przykry w historii (to kamyczek też do ogródka Carnegie). Tymczasem zarówno oprawa graficzna, jak i serce rozgrywki - ciągłe zdrady i knucia między graczami, duża nieprzewidywalność zdarzeń itd. powodują, że potrafię się poczuć jak bohater "Turnieju cieni"!

Oczywiście, jeśli temat mnie zasysa jak odkurzacz, to potrafię też przymknąć oko na pewne niedociągnięcia w mechanice, vide Merchants & Marauders.

[Miszon]

Oczywiście, że setting ma duże znaczenie. Przykład?
Star Wars. Dziękuję, nie ma dla mnie znaczenia, jakiego typu to gra. Sam nigdy nie kupię, nie interesuję się mechaniką czy wyglądem. Widzę na pudełku SW = gra dla mnie nie istnieje.

[sliff]

Odzieliłbym IP od settingu.

Podparcie się znaną rozpoznawalną marką zazwyczaj wychodzi na grze na plus nie ważne czy chodzi o świat dysku - na takie sekary nawet bym normalnie nie spojrzał i utoneła by w innych abstraktach, marvela czy dobble harry potter. Nawet na nemesis podejrzewam byłby większy hajp gdyby korzystali z ofiicjalnego IP zamiast zbliżymy się tak blisko jak się da bez pozwu do pewnej serii filmów której nazwy nie możemy wymówić.

Jako setting rozpatrywałbym bardziej w kategoriach czy akurat w suchym euro rozbudowywuje kolonie na marsie, czy kolonie gdzieś w indiach. Na pewno u mnie ogromny plus mają gry które wychodzą poza typowy schemat budowy cywilacji/miasta/gospodarstwa rolnego. Weźmy takie Grand Austria Hotel - solidna gra, sucha jak pieprz ale gdyby zamiast ciasta kawy i wina mielić tam znowu drewno, kamień i żyto na pewno nie byłaby w moim prywatnym rankingu aż tak wysoko. Poza tym nie widzę aby setting miał aż tak wielkie znaczenie poza wizualną różnorodnością aby po raz setny nie oglądać chłopa z krową na postronku.

Czy jeśli w takim Aeon's end zamiast bronić gravehold, broniłbym gloomhaven robiłoby mi znaczenie, albo wpłynęło na zakup gry - wątpie.

[Xyhoo]

Ma znaczenie myślę dla każdego, bo to pierwsze, oprócz okładki, z czym mamy styczność poznając grę. Na pewno w ameri ma znacznie większe znaczenie niż w euro.
W euro wychodzę z założenia, że dobry setting to taki, który ułatwia tłumaczenie gry. Taki np. Woodcraft. Raz powiesz że piłą przecinasz kostkę na dwie czesci i już nikt nigdy nie zapyta o tę zasadę, z drugiej strony spektrum jest Golem, gdzie nic nie ma sensu i zrozumienie tej gry jest znacznie trudniejsze.

[sliff]

Jeszcze jeden aspekt jaki mi przychodzi względem settingu to "dosładzanie" aby skierować marketing w stronę rodziców młodszych dzieci.
Co za tym idzie wszystkie gry o kotkach, pieskach, ptaszkach i pszczółkach.
I tu faktycznie gra rodzinna w tematyce konfliktów etnicznych w dolinie Irawadi w XXII wieku raczej nie ma wielkich szans na przyjęcie się na rodzinnych stołach europy czy stanów.

Albo np. takie Calico:Neuroshima - byłoby to 100% bardziej klimatyczne niż niewdawno ogłoszone Resurgence. Kupiłbym i grał do zajechania żetonów ale raczej nie trafiłoby do szerokiego grona odbiorców.