W moim przypadku dobieranie gier pod gust mojej dziewczyny trwało dosyć długo. Też odpadały wszelkie fantasy, fantastyki itp. Na pierwszy ogień poszedł Carcassonne. Pograliśmy kilka razy, ale bez entuzjazmu (z moje strony również). Potem zagraliśmy u kumpla w Osadników z Catanu. Ja całkiem dobrze się przy tym bawiłem, jednak dziewczyna głównie wierciła się na krześle i zupełnie nie była zainteresowana rozgrywką. Potem przyszedł czas na Ticket to Ride: Nordic Countries (bo najlepszy TtR na dwie osoby). Początkowy zachwyt planszą i wagonikami zamienił się w ziewanie mojej marudnej niewiasty. Powiedziała, że nudne, losowe i przypomina jej chińczyka (doszło wtedy do lekkiej kłótni, bo ja akurat polubiłem tę grę, a poza tym, jaki chińczyk?!
) Potem pożyczyłem od kumpla Pandemica i wreszcie coś drgnęło. Dziewczyna autentycznie się zaangażowała w rozgrywkę! Do tego stopnia, że zaczęła kląć jak szewc, gdy nie udało się opanować pandemii. Ale potem znowu chciała grać i znowu, i znowu...Aż w końcu na dźwięk słowa Pandemic zaczynałem odczuwać mdłości (dobra gra, ale ile można). W związku z tym kupiłem Puerto Rico. Choć moja stwierdziła, że gra wygląda jak jakaś samoróbka, to tytuł ten jednak ją wkręcił. Natomiast kolejny zakup, czyli Caylus okazał się pomyłką (nie dla mnie, żeby nie było wątpliwości). Już na etapie tłumaczenia zasad zauważyłem dziwne reakcje mojej kobiety. Drapanie się po głowie, nerwowe, ale rytmiczne kiwanie się na krześle (nie, nie jest sierotą
), a na końcu zmęczenie i przygnębienie. Na początku rozgrywki dziewczyna była już tak zniechęcona, a ja tak wkurzony, że po jakichś 20 minutach włożyłem wszystko z powrotem do pudła i otworzyłem sobie piwo. Ale spoko, na szczęście dwóch moich kolegów polubiło Caylusa (reszta znajomych reagowała podobnie jak pani D.). Przewinęło się jeszcze kilka gierek, m.in. pana Knizii, którego tytuły ani dziewczyninie, ani mnie nie przypadły do gustu, więc przynajmniej obeszło się bez nerwów. Jako tako spodobał się D. Kingsburg i Thebes, ale raczej średnio na jeża, choć dla mnie obydwie gry-bomba! Natomiast przy The Adventurers usłyszałem zarzut, że chyba kompletnie zdziecinniałem na starość. Ale niedawno kupiłem Dominiona, który okazał się jeszcze lepszym strzałem w dychę, niż Pandemic i Puerto Rico. Ba, wg mnie, ta gra to chyba najlepszy do tej pory zakup. Normalnie szczęście w rodzinie
P.S. Nigdy nie pijcie na noc litra coli, bo potem nie można zasnąć.
), ale niekoniecznie bardzo wpływająca na samą rozgrywkę. Bardziej ze względu na estetykę.
Nie sadze jednak, zeby to byl dobry wybor na 2 osoby.
