Nie znam Dusta, niestety.
Mogę Ci napisać parę słów o Infinity.
System skirmishowy, z reguły używa się ok. 10 figurek na stronę. Taką ilość "wymuszają" zasady, bo figurki na stole dzieli się na max 10-osobowe grupy, każda taka grupa ma swoją pulę rozkazów (o tym zaraz). Można mieć więcej niż jedną grupę, ale to już wymaga trochę ogarnięcia. Typowy rozmiar potyczki to 200-300 punktów.
Zasady: podstawowa mechanika to tury gracz po graczu, z dość rozbudowanym mechanizmem reakcji w turze przeciwnika. Do aktywowania modeli używa się rozkazów - każda grupa ma swoją pulę, której używa się do aktywowania modeli z tej grupy. Rozkazy można rozdać dowolnie - aktywować każdego po razie, kilka modeli po dwa-trzy razy, a nawet wszystkie rozkazy wpompować w jeden. W ramach rozkazu można się ruszyć i wykonać jakąś akcję (atak, hakowanie, położenie miny itp.), albo ruszyć dwukrotnie, są też akcje tzw. długie (np. wejście w kamuflaż), przy których ruszyć się nie można. W ramach akcji strzału odpala się pełną serię z danej broni (parametr Burst) - dla podstawowej broni piechoty są to 3 strzały, karabiny maszynowe mają 4 czy 5. Ogień można podzielić dowolnie między widoczne cele. Używa się kostek k20.
Wspominałem o reakcjach. Mimo, że tury graczy są naprzemienne, to w turze oponenta nie jest się bezradnym - każda figurka, w polu widzenia której model przeciwnika wykona jakąś akcję, może zareagować (tzw. ARO), zazwyczaj strzałem lub unikiem (ale może też hakować czy zaalarmować kolegów). Model aktywny nadal ma przewagę, bo strzela pełną serią, a ten wykonujący ARO ma tylko jeden strzał, bez względu na Burst broni. Po deklaracji ARO następuje rzut przeciwstawny - nie wystarczy trafić (uwzględniając modyfikatory za zasięg, osłonę i ew. kamuflaż), trzeba jeszcze rzucić więcej niż przeciwnik (ale nadal trafiając). wyniki się porównuje i wszystkie kostki, które nie przewyższyły rzutów przeciwnika, są odrzucane, a następnie testuje się odporność pancerza. Są też trafienia krytyczne - wynik rzutu odpowiadający dokładnie wartości granicznej (np. trafienie na 10 lub mniej - wyrzucenie 10) oznacza krytyka, który automatycznie przebija pancerz i jest uznawany na najwyższy wynik w teście przeciwstawnym - przebić to można tylko krytykiem o wyższej wartości. Co ciekawe, wszelkie strzały są rozliczane na koniec ruchu i uznaje się, że model "łapie" przeciwnika w najdogodniejszym dla siebie momencie, np. gdy ten wypadnie zza osłony. Jednak, jako że strzały rozliczane są na koniec, zawsze dobiegniemy tam, gdzie chcemy, najwyżej zamiast biec dalej będzie potrzeba medyka
Dzięki takiej mechanice dużego znaczenia nabiera ustawienie modeli - wykorzystywanie osłon, krycie ogniem, pilnowanie przejść. Czający się na dachu snajper nie musi łaskawie czekać, aż ktoś skończy ruch w jego polu widzenia, tylko faktycznie kryje otwarty plac i żeby go ominąć trzeba naprawdę iść pod ścianami, a nie tylko skończyć ruch w dobrym miejscu. Dzięki temu gra nabiera dużego realizmu i głębi, a do tego czasami wymaga kreatywnego myślenia jak przełamać impas.
Jeśli chodzi o siłę broni, to różnice są niewielkie - podstawowy karabin ma siłę 13, ciężki KM - 15. Do tego dochodzą specjalne typy amunicji, np. przeciwpancerna czy zadająca więcej ran. Dzięki tak małemu zróżnicowaniu siły bronie ciężkie nie są dominujące i nawet piechur ze zwykłym karabinem ma szansę uszkodzić każdy model w grze. Mimo to, owe 13 a 15 w praniu okazuje się być kolosalną różnicą, bo wartości pancerzy nie są za wysokie - zazwyczaj 0, 1 albo 2, wybrane modele mają 3 czy 4, a duże roboty bojowe (TAG) 6 czy 8. Do tego, modele mają zazwyczaj jedną ranę, więc margines błędu jest bardzo mały - pierwsza kulka i wołasz medyka, dwie i witasz się ze stwórcą (pomijam modele, które są w stanie przyjąć więcej). W takim układzie osłona, dająca +3 do pancerza i utrudniająca wrogowi trafienie o 3, jest prawdziwym zbawieniem. No, chyba, że ktoś rzuci krytyka albo dwa.
Widziałem już sceny typu TAG za 100 punktów rozkładany celną serią przez kolesia za 10 czy 15 punktów - ogromny niefart ze strony właściciela TAGa, ale da się, nikt nie jest niepokonany. Wymusza to kombinowanie i raczej zniechęca do akcji a'la Rambo, choć jeśli znajdzie się lukę w obronie przeciwnika, to rajd na tyły może być bardzo bolesny. Tym bardziej, że rozkazy do puli dają tylko żywe modele - każda strata boli więc podwójnie, zmniejszając coraz bardziej naszą elastyczność.
Taki system obrażeń powoduje, że w zasadzie nie ma modeli bezużytecznych czy "jedynie słusznych" rozpisek - gra gracz, nie lista armii. Ok, są modele, które mają ciekawe kombinacje zdolności i wydają się lepsze od innych, ale za wszystko się płaci i tak naprawdę balans zarówno między armiami, jak i wewnątrz każdej armii, jest bardzo dobry. Dzięki temu można grać niemalże czym się chce (w ramach dostępnych limitów, rzecz jasna) - co najwyżej skuteczne użycie będzie trudne albo rozpiska będzie mocno sytuacyjna.
Oczywiście, powyższy opis nie uwzględnia wszystkich zagrań, jakie udostępnia gra, za dużo by pisać. Dość powiedzieć, że do dyspozycji mamy modele wymagające wykrycia, "wystawiane" niejawnie poprzez zapisanie ich pozycji na kartce, spadochroniarzy, zdalnie kierowane rakiety, przejmowanie kontroli nad TAGami przez hakerów, zasłony dymne, koordynowanie rozkazów między modelami, ruch ostrożny nie wywołujący ARO, czołganie się, kładzenie ognia zaporowego, granaty, shotguny, miotacze ognia, wyrzutnie kleju, miny, zdalnie sterowane roboty i dużo innych ciekawostek.
Typowy czas trwania potyczki to ok. 90 minut. Zazwyczaj gra się z jakimiś celami do wykonania, choć prosta strzelanina też daje dużo frajdy.
Stylistyka modeli jest futurystyczno-mangowa, coś w stylu nowych Appleseedów czy Ghost In The Shell i wygląd raczej w stylu czystego high-techu, a nie brudnego cyberpunka czy dark SF. Do tego dość ciekawi obcy. Jest kilka figurek, które skręcają bardzo ostro w stronę mangi (szczególnie TAGi - humanoidalne roboty wzrostu ok. 4m), ale większość to raczej lekka inspiracja i nie jest kiczowata. Wykonane są bardzo dobrze, proporcjonalnie i z dużą ilością szczegółów. Wszystko w metalu. Koszt finansowy to, uśredniając, 1zł = 1pkt, gra się zazwyczaj na 200-300 punktów, na początek dobrze pograć na 150 żeby się oswoić z zasadami. Zasady, jak już wspomniałem, gratis - jest drukowany podręcznik, ale część z zasadami jest identyczna, jak w wersji PDF, dochodzą tylko ilustracje (nie mylić z diagramami do przykładów) i część z opisem świata (ponad połowa książki).
Jak dla mnie największą zaletą Infinity jest właśnie system reakcji - nie stoi się biernie, patrząc jak przeciwnik się rusza i nas masakruje, tylko można podjąć konkretne działania - schować się czy odpowiedzieć ogniem. Premiuje to wykorzystanie terenu, zajmowanie dogodnej pozycji i współdziałanie między modelami, czyni też grę dużo bardziej realistyczną. Do tego małe widełki obrażeń i pancerzy plus szansa trafienia krytycznego powodują, że każdy model ma znaczenie i nie ma rzeczy nie do ugryzienia - twardzi goście są twardzi, ale nie niezniszczalni.
Wiele osób zarzuca Infinity mechanizm wydawania rozkazów, umożliwiający szaleństwo jednym gościem i tworzenie rozpisek w stylu "TAG + 9 marionetek". Fakt, da się, jednak moim zdaniem jest to sztucznie rozdmuchany problem - takie coś jest bardzo zerojedynkowe i atak na tyły lub zniszczenie TAGa w zasadzie ustawia grę. Do tego dość łatwo coś takiego wymanewrować. Z drugiej strony, taki płynny podział rozkazów pozwala lepiej dopasować się do sytuacji na polu bitwy i np. wykorzystać lukę w szykach przeciwnika czy szybko się wycofać.
Drugą wadą (czy też może raczej cechą, ale do domowego grania jest to często wada) jest to, że Infinity wymaga dużo elementów terenu na stole. Duża śmiertelność modeli + ARO powodują, że na pustawym stole jeden gość z CKMem czy snajperką będzie strzelał do wszystkiego jak do kaczek. Zdecydowanie polecam granie na stole zastawionym dużo gęściej niż zwykle i unikanie długich, prostych przestrzałów. Dlatego może to być wada, bo nie każdy ma stos makiet w domu.
Jak już pisałem, gra może z początku przytłoczyć ilością specjalnych zdolności i wyposażenia - faktycznie, nazbierało się tego sporo. Nie ma co sobie jednak zaprzątać głowy czytaniem wszystkiego - każdy model ma napisane, z czego ew, korzysta, a takie zebranie wszystkiego do kupy skraca wydatnie listę armii.
Miłego oglądania!
Chodzi mi przede wszystkim o dobrą jakość figurek, grę wciągającą i wymagająca przy niedługim czasie rozgrywki i nie za bardzo skomplikowane zasady.Takie skromne wymagania 
. Strasznie ciężki do rozmontowania, wszystko mający i wszystko mogący. Jak dla mnie jedyny przegięty model w Infinity. 
Będzie potrzebna tylko jedna kostka k20 i nitka żeby sprawdzić czy uda się trafić w cel. 
