Sherlock Holmes Consulting Detective (S. Goldberg, G. Grady, R. Edwards, J. Ropert, ...)

[rattkin]

No tak, jeśli chodzi o stricte zajmowanie miejsca wzdłuż, to rzeczywiście dobrze chować w spoiler - ale to niezależnie od tego czy mobilne czy nie, wszyscy na tym skorzystają.

Żeby jednak już tak nie offtopować za mocno, to się przyznam, że jakiś czas temu dobrnąłem do bodaj 7 czy 8 sprawy w grze (SHCD) i ... jakoś już nie mam ochoty na więcej. Punktacja i sposób "chodzenia" Holmes'a ociera się o "oszukiwanie". Szybko się okazuje, że stawać z nim w szranki nie ma sensu (cóż, w końcu legenda) - radość sprawia więc rozwiązywanie wątków pobocznych. Problem w tym, że wątki poboczne zabierają tak dużo czasu, że nawet z notatkami, po jakimś czasie człowiek zwyczajnie głupieje i sam już nie wie gdzie jest i o co komu chodziło. Nie daj boziu wrócić do przerwanej sprawy po czasie - nie zapamięta się nic. To bardzo ambitny tytuł, ale moim zdaniem jego największą wadą jest brak, swego rodzaju "okruszkowego feedbacku", że to co podejrzewamy, to faktycznie poprawny tok myślenia. Odwiedzając różne lokacje, trudno o taki "aha! moment". Jedyne co możemy zrobić, to arbitralnie zakończyć sprawę, udać się do Holmesa i znów wysłuchiwać, jak ten palant się chwali, że wszystko było takie proste i oczywiste :). I jeśli dobrze chwyciliśmy trop, to będzie satysfakcja. A jeśli nie - konsternacja, bo wrócić do sprawy już raczej się nie da. Gracz więc świadomie, czy też podświadomie wybiera opcję "męczenia się" (bo nie chce sobie za szybko "zepsuć gry"), czyli łażenia po Londynie do oporu, aż wyczerpie wszystko co się da, co z kolei zabiera upiorne ilości czasu, a i tak nie zawsze będzie w stanie z tego sklecić rozwiązanie. Inaczej mówiąc: żeby mieć przyjemność, trzeba być naprawdę dobrym detektywem. Naprawdę, naprawdę dobrym. Kojarzenie faktów i dostrzeganie związków często opiera się na mikroskopijnych detalach, które z automatu się pomija przy dedukcji. I nie chodzi o to, że się nie pamięta, że coś się przeczytało, tylko że z tego co się przeczytało, "niby to" nie sposób wywnioskować niczego mądrego, więc się to odcina. A potem jest "ahaa..... no tak, no tak, no w sumie tak.". Na każdym kroku, po otrzymaniu rozwiązania, jest blisko odczucia "no bardzo to mądre, ale chyba bym do tego w ten sposób nie doszedł".

Gra też jest bolesna dla więcej niż jednej osoby, bo tekstu jest dużo i nawet czytany na głos płynnie bardzo wydłuża grę (w odróżnieniu od jednej pary oczu, która szybko połyka tekst wzrokiem). Oczywista, można czytać osobno na zmianę, ale to niewielka pociecha.

Ale spróbować i tak warto, to unikalne doświadczenie, którego - na obecną chwilę - chyba żadna inna gra nie jest w stanie zapewnić.

[Ardel12]

Ja jestem po 4 sprawach w dwie osoby. Muszę oddać rattkinowi rację. Niestety mierzenie się z legendą jest po prostu niemożliwe. Utrzymanie tempa Sherlocka nawet jeśli możliwe w pierwszym czy drugim scenariuszu zabiera nam sporo dodatkowych tropów i bonusowych zagadek, z których spowiadamy się na koniec za dodatkowe punkty. Idąc główną osią fabularną jesteśmy w stanie zrównać się z Sherlockiem, niestety pobicie go jest nierealne.

Grając w dwie osoby przeżywamy katorgę przez dość ciężki język angielski. Tłumaczymy go na polski, by być na tym samym poziomie zrozumienia. Pożera to jednak masę czasu. Najlepiej by było zagrać z jakimś lingwistą

Minusem jaki nie sposób pominąć są gazety. Zawierają dodatkowe informacje, ale nigdy nie wiadomo czy gazeta z pierwszego scenariusza przyda się od razu, czy np. za 4 kolejne. Rosnąca kupka gazet z każdym scenariuszem nie pomaga, by dobrze wgryźć się w sprawę.

Gramy 1 sprawę średnio na kwartał, więc zmęczenia nie odczuwamy, ale im dalej tym trudniej i gorzej idzie (pomijając błędy, które trzeba prostować faqiem). Czekam na polską edycję i na pewno ją kupię.

[piogar]

Punktacja i sposób "chodzenia" Holmes'a ociera się o "oszukiwanie". Szybko się okazuje, że stawać z nim w szranki nie ma sensu (cóż, w końcu legenda) - radość sprawia więc rozwiązywanie wątków pobocznych.

Niestey ksiazkowe opowiadania wygladaja dosc podobnie. Nie ma tam miejsca na wyscig z Sherlockiem, bo Sherlock nagle dostrzega pewien szczegol, ktorego czytelnik nie mogl byc swiadom. Dzieki temu wpada na trop, pozniej nastepny i nastepny az do konca opowiadania. Troche mnie to zawiodlo, bo liczylem na wiecej zaangazowania czytelnika - cos jak w serialu Colombo, gdzie widz mogl sie domyslac rozwiazania i rozwiazac sprawe chwile przed Peterem czujac sie jak zwyciezca .

Odnosnie SHCD - gra rzeczywiscie jest wymagajaca. Angielski zawarty w grze sprawia mi trudnosci (bez slownika nie ma co siadac) do tego stopnia, ze zdarzylo sie slowo ktorego nie rozumialem nawet po przetlumaczeniu na jezyk polski Szczerze mowiac nie wyobrazam sobie gania w te gre w wiecej niz w 1 osobe - sprawdzanie slownika, wracanie do notatek itd. trwa bardzo dlugo w grze solo, a co dopiero przy wiekszej liczbie graczy.
Zagadki i tok rozumowania takze sa hmm... specyficzne. Troche kojarzy mi sie to z maturami z polskiego - nie mozna zarzucic im bledu, ale zakladaja jedno poprawne rozwiazanie z kilku rownie prawdopodobnych. Czesto jakis, wydawac by sie moglo nieistotny, szczegol okazuje sie kluczowy i determinuje caly tok rozumowania Sherlocka. Do tego dochodza wspomniane gazety, ktore wymagalyby czytania ich od poczatku przy kazdej sprawie (czyli 6. sprawe nalezy rozpoczac od przeczytania 24 stron A4 napisanych staroangielskim...) - ten mechanizm jest moim zdaniem zbyt wymagajacy i bardziej frustruje, niz pomaga.
Z uwagi na powyzsze nawet nie probuje walczyc z Sherlockiem, tylko traktuje kazda przygode jak kolejne, interaktywne, opowiadanie. Co wiecej nie wyobrazam sobie proby walki z Sherlockiem, bo wymagaloby to blyskawicznego podjecia proby podania rozwiazania, bez odwiedzenia wszystkich miejsc i przeczytania wszystkich paragrafow, czyli zabraloby sie samemu sobie dobre 50-70% tresci, do ktorej nie ma po co pozniej wracac, skoro znamy rozwiazanie. Jednym slowem te gre traktuje jaka interaktywne opowiadanie, a nie cos, gdzie mozna przegrac lub wygrac i miec lepszy lub gorszy wynik. I w takiej roli sprawdza sie calkiem niezle, a nadchodzace polskie wydanie zapewne ta sytuacje jeszcze poprawi.

[Ravn]

Tak czytam kolejne pojawiajace sie tutaj posty i dochodze do wniosku, ze to jest po prostu kiepska gra. Nietuzinkowa, owszem, z ciekawym podejsciem, oryginalna, ale jednak kiepsko pomyslana i zbalansowana. A jeszcze jak sobie przypomne ten nieszczesny nowozytni serial z Cumberbatchem i jego Sherlocka wyciagajacego z rekawa (zeby nie powiedziec dosadniej) jakies niestworzone i nieprawdopodobne rozwiazania, to nie chce mi sie nawet w to zaglebiac.
To juz chyba lepiej sie prezentuje Trzewiczkowy Detektyw. Gral ktos w obydwa aby porownac?

[DarkSide]

Troche mnie to zawiodlo, bo liczylem na wiecej zaangazowania czytelnika - cos jak w serialu Colombo, gdzie widz mogl sie domyslac rozwiazania i rozwiazac sprawe chwile przed Peterem czujac sie jak zwyciezca .

Ale przecież w Columbo od pierwszych minut wiemy kto zabił. To jest raczej zabawa w to jak porucznik zagnie złoczyńcę (choć powiedzmy szczerze czasem jest to naciągane).

[piogar]

Troche mnie to zawiodlo, bo liczylem na wiecej zaangazowania czytelnika - cos jak w serialu Colombo, gdzie widz mogl sie domyslac rozwiazania i rozwiazac sprawe chwile przed Peterem czujac sie jak zwyciezca .

Ale przecież w Columbo od pierwszych minut wiemy kto zabił. To jest raczej zabawa w to jak porucznik zagnie złoczyńcę (choć powiedzmy szczerze czasem jest to naciągane).

Ogladalem to bardzo dawno (i to niezbyt wiele odcinkow) i mialem wrazenie, ze widac tam co sie stalo, ale nie bylo jasno widac winnego. Moze sie pomylilem

Tak czytam kolejne pojawiajace sie tutaj posty i dochodze do wniosku, ze to jest po prostu kiepska gra. Nietuzinkowa, owszem, z ciekawym podejsciem, oryginalna, ale jednak kiepsko pomyslana i zbalansowana. A jeszcze jak sobie przypomne ten nieszczesny nowozytni serial z Cumberbatchem i jego Sherlocka wyciagajacego z rekawa (zeby nie powiedziec dosadniej) jakies niestworzone i nieprawdopodobne rozwiazania, to nie chce mi sie nawet w to zaglebiac.
To juz chyba lepiej sie prezentuje Trzewiczkowy Detektyw. Gral ktos w obydwa aby porownac?

Ja tego raczej nie traktuje jako gry. W grze musi byc dla mnie miejsce na optymalizacje, jakas strategie i sprytne zagrania (zreszta z tego tez powodu grami nie sa dla mnie wszelkie imprezowki - to sa raczej zabawki). To jest forma przygody/opowiadania, ktore jest po czesci interaktywne (z tego powodu jest to dla mnie pozycja solo). Nie gralem w "gry RPG", ale wedlug mojego wyobrazenia o nich, SHCD jest czyms w tym rodzaju (robisz cos, jestes czescia przygody, ale o wszystkim decyduje osoba tworzaca historie - mistrz gry lub w tym przypadku ksiazka - i nie masz zbyt duzego i realnego wplywu na to co sie stanie), tylko bez zywego mistrza gry.

[Munchhausen]

Sherlock to gra wybitna - o czym najlepiej świadczy fakt, że po 30 latach nadal pojawiają się jej wznowienia. I trudna, bo zwyczajnie pozostaje wierna książkowemu pierwowzorowi, gdzie Sherlock często naciąga fakty pod konkretną tezę. Dlatego granie na zwycięstwo lepiej sobie odpuścić, bo będzie jedynie frustrować. Sam grę kocham i grywam z dziewczyną nawet w fanowskie dodatki :)

[zaki850]

Sherlock to gra wybitna - o czym najlepiej świadczy fakt, że po 30 latach nadal pojawiają się jej wznowienia. I trudna, bo zwyczajnie pozostaje wierna książkowemu pierwowzorowi, gdzie Sherlock często naciąga fakty pod konkretną tezę. Dlatego granie na zwycięstwo lepiej sobie odpuścić, bo będzie jedynie frustrować. Sam grę kocham i grywam z dziewczyną nawet w fanowskie dodatki

Zgadzam się w 100%. Niektóre fanowskie dodatki są nawet na wyższym poziomie niż niektóre sprawy z samej gry moim zdaniem. Nie ma sensu próbować pokonywać Sherlocka, ale samo rozwiązanie sprawy nawet w 15 krokach daje dużą satysfakcję. Najbardziej rozczarowany byłem jak udało nam się rozwiązać sprawę w kilku ruchach właśnie, bo nie poznaliśmy historii i nie odwiedziliśmy lokacji. W tę grę gra się dla historii też moim zdaniem, klimatu, dialogów, itp. Jeśli czyimś celem w grze jest wykręcenie jak najlepszego wyniku, można sobie ją śmiało odpuścić, bo czeka was wielkie rozczarowanie.
Angielski trzeba mieć na poziomie zbliżonym do native'a niestety. Jeśli ktoś ma angielski na takim poziomie, że musi mieć słownik pod ręką to zdecydowanie lepiej poczekać na wersję polską. Jest tyle drobnych wskazówek ukrytych między słowami, że bardzo łatwo je zgubić w tłumaczeniu. Ciekawe jak sobie Rebel poradzi, bo dwiema literówkami mogą ukatrupić grę.

[Sarseth]

Żeby jednak już tak nie offtopować za mocno, to się przyznam, że jakiś czas temu dobrnąłem do bodaj 7 czy 8 sprawy w grze (SHCD) i ... jakoś już nie mam ochoty na więcej. Punktacja i sposób "chodzenia" Holmes'a ociera się o "oszukiwanie". Szybko się okazuje, że stawać z nim w szranki nie ma sensu (cóż, w końcu legenda) - radość sprawia więc rozwiązywanie wątków pobocznych. Problem w tym, że wątki poboczne zabierają tak dużo czasu, że nawet z notatkami, po jakimś czasie człowiek zwyczajnie głupieje i sam już nie wie gdzie jest i o co komu chodziło.

Ja jestem po 4 sprawach w dwie osoby. Muszę oddać rattkinowi rację. Niestety mierzenie się z legendą jest po prostu niemożliwe. Utrzymanie tempa Sherlocka nawet jeśli możliwe w pierwszym czy drugim scenariuszu zabiera nam sporo dodatkowych tropów i bonusowych zagadek, z których spowiadamy się na koniec za dodatkowe punkty. Idąc główną osią fabularną jesteśmy w stanie zrównać się z Sherlockiem, niestety pobicie go jest nierealne.

Ledwo kupiłem tę grę, jeszcze nei grałem z różowym. Ale serio to porównywanie wyników tak zmniejsza ocenę gry? Jak patrzyłem an to, to jedyne co chcę to rozwiązywać zagadki, punktacja w ogóle wydaje mi się zbędna, ewentualne porównanie do tego co chcieli autorzy nam pokazać, a co się udało a czego nie odkryć i taka informacja nam wystarczy. Jeszcze jestem przed pierwszym scenariuszem, więc to takie pytanie nieznającego się, czy rzeczywiscie czuć potrzebę porównywania punktacji?
Zresztą, jak w sit and shutup reviewsach mówili, mam się przygotować na porażkę z Sherlockiem ;D i na to jestem, jedyne co to lubię rozwiązywać zagadki, to jedyne na czym mi zależy w tej grze.

Spoiler:

Zdjęcia zawsze wrzucać najlepiej w spoiler =)

[Robuzz]

Grałem w trzy sprawy na steamie. Wiadomo, że nie ma co rywalizować z Sherlockiem, ale cała przyjemność jest z przygody, poznawania zagadki, jej rozwiązania itp. Ja czekam na polską wersję już 2 lata i o ile nie będzie znaczących błędów to już wiem, że będę ogrywać z przyjemnością

[feniks_ciapek]

Ja traktuję Holmesa jako nowelę, a samo dochodzenie raczej jako ciekawostkę - chociaż oczywiście cały czas móżdżę, kto i jak co zrobił. Jest to niełatwe, ale podziwiam twórców za to, że potrafią naprawdę zgrabnie ogarnąć wszystkie wątki, rzucić wskazówkę tu i tam, a potem na końcu wszystko zebrać w całość. Tutaj SHCD jest mistrzem.

Detective, jak już pisałem gdzie indziej, ma więcej gry w grze, więcej mechanizmów, są one nieco nowocześniejsze i bardziej przypominają oglądanie filmu/serialu, niż czytanie książki. Potencjał większy, niż w SHCD, łatwiej o wspólną zabawę (SHCD to jednak solówka), ale w wydanej kampanii w moim odczuciu brakuje tej elegancji podrzucania wskazówek i rozwiązywania wątków z Sherlocka, wszystko nie ułożyło mi się w spójną całość nawet po przeczytaniu poszczególnych podsumowań i finału.

[Harun]

Ja np w ogóle nie zwracam uwagi na punktację. Rozwiązuję zagadki dla własnej przyjemności i biorę pod uwagę wyłącznie trafność mojego wyniku.

[rattkin]

Nie chodzi o punktację. Chodzi o swoistą „arbitralność” dedukcji, jakich gra się od gracza spodziewa.

[Harun]

Nie chodzi o punktację. Chodzi o swoistą „arbitralność” dedukcji, jakich gra się od gracza spodziewa.

Na to też nie zwracam uwagi. Mam w nosie jak Sherlock doszedł do prawdy

[rattkin]

Ja wciąż nie o tym.

[feniks_ciapek]

Wczoraj jakimś dzikim fartem udało mi się rozwiązać sprawę przed (!) Holmesem, aczkolwiek dlatego, że posiadałem wiedzę spoza gry. I dopiero pójście w ostatnie miejsce faktycznie dało dowody. Jednej rzeczy co prawda nie domyśliłem się, w moim odczuciu była dość naciągana (ukłon w stronę Rattkina . Ale jednak jest to możliwe.

[Leser]

Nie wiem, czy można powiedzieć, że gra wyznacza arbitralnie sposób dedukcji i "wymaga" go od graczy, skoro mnóstwo punktów można nabić przez eksplorację wątków pobocznych. U nas parokrotnie wynik był bardzo zbliżony do Sherlocka.

[Pisarka]

Punktacja i sposób "chodzenia" Holmes'a ociera się o "oszukiwanie". Szybko się okazuje, że stawać z nim w szranki nie ma sensu (cóż, w końcu legenda) - radość sprawia więc rozwiązywanie wątków pobocznych.

Być może twórcy dobrze znali książkowy pierwowzór Sherlock zawsze wyciągał jedyny słuszny wniosek, gdy tak naprawdę możliwe było kilka interpretacji faktu (np. dlaczego ktoś nosi niemodny kapelusz).

Zresztą, ja się zgadzam z Chestertonem, że Sherlocka to się czyta dla pogodnego humoru między nim a Watsonem, a nie dla rozwiązywania spraw (co można czynić np. przy Christie). To jest o wiele bardziej proza przygodowa, gdzie się śledzi wydarzenia, niż faktyczny kryminał, gdzie możemy zamknąć książkę i sami się zastanowić nad logiczną konkluzją.

[Quba40]

W grudniu ma mieć premierę polska edycja, ponieważ Detektyw kompletnie mnie rozczarował i bardziej przypominał odcinek serialu CSI niż prawdziwą grę dedukcyjną, poza tym cała historia była mocno naciągana a język literacki na dość niskim poziomie, dlatego wiążę duże nadzieje z Sherlockiem.

[Bruno]

W grudniu ma mieć premierę polska edycja, ponieważ Detektyw ... bardziej przypominał odcinek serialu CSI niż prawdziwą grę dedukcyjną ... a język literacki na dość niskim poziomie, dlatego wiążę duże nadzieje z Sherlockiem.

#metoo
... z tą różnicą, że mojej grupie Detektyw, mimo wielu wad, dostarczył też kapitalnej rozrywki!

Chcemy grać we trójkę w wersję PL - myślicie, że da radę? (pytanie do ogranych)

[Golfang]

Ja natomiast mam pytanie - czy gra nadaje się do rozgrywki z dzieckiem - mam na myśli polską edycję? Córka ma 11 lat - grała ze mną w rpg (warhammera) - wiec wie, że jak komuś po gardle przejedzie się sztyletem, to osobnik ten ma marne szanse na przeżycie, a szanse maleją z sekundy na sekundę... Jednak czy scenariusze nie są zbyt krwawe lub co gorsze "gorszące" dziecko... (oczywiście nie interesuje mnie spoiler )
Dodatkowe pytanie czy scenariusze są zbieżne z wersją angielską? - jest ich także 10

[Malibu]

Wiadomo może czy Sherlock PL wyjdzie przed świętami?

[Dr. Nikczemniuk]

Wiadomo może czy Sherlock PL wyjdzie przed świętami?

Takie są plany.

[Dr. Nikczemniuk]

Ja natomiast mam pytanie - czy gra nadaje się do rozgrywki z dzieckiem - mam na myśli polską edycję? Córka ma 11 lat - grała ze mną w rpg (warhammera) - wiec wie, że jak komuś po gardle przejedzie się sztyletem, to osobnik ten ma marne szanse na przeżycie, a szanse maleją z sekundy na sekundę... Jednak czy scenariusze nie są zbyt krwawe lub co gorsze "gorszące" dziecko... (oczywiście nie interesuje mnie spoiler )
Dodatkowe pytanie czy scenariusze są zbieżne z wersją angielską? - jest ich także 10

W sumie to by mnie to też interesowało czy jest opcja zagrania u znajomych którzy mają dzieci, czy raczej poczekać aż pójdą spać.
Więc

[Haloon]

Jak przy dzieciakach ogladacie CSI to i w sherlocka zagracie. Scenariuszy jest 10, jest to tłumaczenie z wersji angielskiej. Co do soczystosci scenariuszy to nie ma zadnych opisow gwałtów czy obdzierania skóry, to kolejne sprawy kryminalne. Ta polska wersja to tak naprawde tlumaczenie trzeciego tomu gry. Dwojka zostala niedawno wznowiona po wielu latach po angielsku, a jedynka jest na angielskim rynku od kilku lat.