Instrukcje do gier planszowych

[litk]

Nie rzadko jest tak, że jak kupię grę, to nie jestem w stanie w nią grać zaraz po rozpakowaniu, bo instrukcja nie jest na odpowiednim poziomie... albo ja na poziomie instrukcji, i ją odkładam, żeby wrócić za jakiś czas... kolejny, albo kolejny raz... albo jak trafię na jakąś zrozumiałą instrukcję online. Wyjątki to jakieś carcassonne, albo osadnicy narodziny imperium, a nawet arkham horror lcg. Właściwie to odnoszę wrażenie, że wydawcy powinni płacić ludziom którzy tworzą instrukcje do gier (właściwym graczom), zamiast tworzyć własne (tworzone przez ludzi, którzy nie mają interesuje by były zrozumiałe), które do niczego się nie nadają, w przeciwieństwie do ludzi którym zależy żeby byli zrozumiali, bo dostają za to kasę. Co wy sądzicie w tym temacie?

[MichalStajszczak]

Moim zdaniem zdecydowana większość instrukcji jest bardziej zrozumiała, niż poniższe zdanie:

Właściwie to odnoszę wrażenie, że wydawcy powinni płacić ludziom którzy tworzą instrukcje do gier (właściwym graczom), zamiast tworzyć własne (tworzone przez ludzi, którzy nie mają interesuje by były zrozumiałe), które do niczego się nie nadają, w przeciwieństwie do ludzi którym zależy żeby byli zrozumiali, bo dostają za to kasę.

[tomp]

Polecam przed kupnem gry znalezienie instrukcji w sieci i jej przeczytanie.
Wiele gier kupiłem na bazie pozyskanej informacji.

[Atopos]

Instrukcja od której się odbiłem to instrukcja do Robinsona(edycja gra roku). Chyba 3 razy czytałem zanim zabrałem się za przetestowanie czy wszystko rozumiem. A gra wcale nie jest aż tak skomplikowana.
No i w sumie jak już przy portalu jestem, to strasznie męczące dla mnie są "śmieszne" wstawki instrukcji do gry 51.Stan.

[Cyel]

Ale o jakich grach tutaj mowa ? Produkcje GMT? Stare gry Dragona? Bitewniaki ?

[Grzess0]

Polecam przed kupnem gry znalezienie instrukcji w sieci i jej przeczytanie.
Wiele gier kupiłem na bazie pozyskanej informacji.

Też tak robię. Instrukcje tak czy siak trzeba przeczytać więc czemu nie zrobić tego przed zakupem?

[Grzess0]

Co do tematu to sądzę, że wiele gier ma bardzo dobrze napisane instrukcje i wbrew pozorą często pisze je ktoś, komu zależy by była dobra. Chyba że mowa o imprezówkach i innych małych gierkach - instrukcje do nich to często czyste zło.

[sinbad78]

Instrukcja od której się odbiłem to instrukcja do Robinsona(edycja gra roku). Chyba 3 razy czytałem zanim zabrałem się za przetestowanie czy wszystko rozumiem. A gra wcale nie jest aż tak skomplikowana.
No i w sumie jak już przy portalu jestem, to strasznie męczące dla mnie są "śmieszne" wstawki instrukcji do gry 51.Stan.

Miałem to samo. Temat tej instrukcji był już poruszany w wątku dot samej gry wielokrotnie i bez dwóch zdań to FATALNIE napisana i zredagowana instrukcja.

[rattkin]

Moim zdaniem zdecydowana większość instrukcji jest bardziej zrozumiała, niż poniższe zdanie (...)

albo ja na poziomie instrukcji

Case closed. Można się rozejść :)

A poważniej, tak, w ogólności, instrukcje do gier planszowych wołają o pomstę do nieba. Jest to bardzo trudne zadanie samo w sobie, to raz, dwa, że tłumaczenie potrafi coś ostro spartolić, a trzy - wydawcy są przekonani, że jeśli chodzi o instrukcję, to "mniej to lepiej", bo (ponoć?) oszczędności w druku, a dodatkowo nie straszymy klienta długością.

A potem jest "FAQ online" na 20 stron.

*kiwa głową smętnie i z niedowierzaniem*

[Losiek]

Ostatnio kupiłem tu na forum Legendy Blue Moon i przyznam szczerze, że po pierwszej lekturze instrukcji zupełnie nie wiedziałem jak w to zagrać. Jak na grę o komplikacji zasad na poziomie wojny w twistem to ktoś włożył bardzo dużo pracy aby tę prostotę zasad ukryć Ze mną temu komuś się udało.

[Skid_theDrifter]

W duchu OP (choć niekoniecznie w sentymencie), z wielką uwagą przyglądam się ewolucji tego, w jaki sposób gry planszowe komunikują warunki interakcji potencjalnym graczom. Trochę to jest dla mnie niepojęte, że medium stosunkowo starsze od gier wideo jest pod wieloma względami w tyle jeśli chodzi o uczenie rozgrywki i komunikację działania komponentów. Ostatnio sobie ogrywam różne starocie komputerowe sprzed 15-20+ lat i jako żywo, zabawne jest to przeniesienie przez tą właśnie już zamierzchłą wśród gier wideo metodę komunikacji, jaką owe starocie stosują. Bez instrukcji daleko tam czasem nie zajedziesz - zupełnie jak w większości współczesnych gier planszowych. Tylko, no właśnie - to są stare gry komputerowe. Współczesne gry już tak raczej nie ryzykują, chyba że mają dość ezoteryczną rozgrywkę (e.g. Cultist Simulator, gdzie nauka na błędach jest częścią gry).

Nie mam żadnej gry, której instrukcję mógłbym nazwać "złą". Instrukcję każdej gry zakupionej przeczytałem przed zakupem. Jeśli instrukcja mnie odrzuca, gra z miejsca traci moje zainteresowanie. Nie jest w w moim interesie zabiegać o łaskę ze strony gry i jej twórców bardziej, niż twórcom zabiegać o mnie jako gracza. Seduce me, god dammit. Nie wyskoczę z gaci na widok Twojej gry jeśli instrukcja wygląda jak nieogolona koza z Nepalu i ma ogładę białoruskiego celnika.

Mamy już ten 2020 i wypadałoby inaczej podchodzić do tego, jak gry planszowe kreują pierwsze wrażenie, które mają zamiar dostarczyć graczom. I nie mówię tu o demonstracjach na konwentach i zjazdach pasjonatów, tylko rozwiązaniach w pudełku. Ja wiem, że wielu graczy gardzi tutorialami. Ale one potrafią znieść największą barierę poznawczą jaka istnieje w grach tak w ogóle: pozwalają na "learning by doing" etc.

Wydaje mi się, że to jest jeden z powodów sukcesów gier Legacy, które otwierają się stopniowo i powoli. Gloomhaven: JotL też, zdaje się, w pełni objęło koncept tutoriali i przyciągnęło tym wielkie zainteresowanie, większe chyba nawet, niż się co poniektórzy spodziewali, włącznie ze mną samym.

[rattkin]

Ostatnio kupiłem tu na forum Legendy Blue Moon i przyznam szczerze, że po pierwszej lekturze instrukcji zupełnie nie wiedziałem jak w to zagrać. Jak na grę o komplikacji zasad na poziomie wojny w twistem to ktoś włożył bardzo dużo pracy aby tę prostotę zasad ukryć ;) Ze mną temu komuś się udało.

To było pierwsze podejście FFG do instrukcji dwuczęściowych i było widać, że dopiero docierają ten format. W efekcie, rzeczywiście, powstał potworek, ciężko jest strawić tę instrukcję (a mi się udało po drodze wyłapać nawet błędy/niekonsekwencje w przedstawionym frameworku zasad).

I, tak, gardzę tutorialami. Wszędzie. Nie znoszę być prowadzony za rękę, wolę poznawać zasady na swoich - nomen omen - zasadach. Swoją droga, jak tam Dized, żyje to jeszcze?

[Skid_theDrifter]

I, tak, gardzę tutorialami. Wszędzie. Nie znoszę być prowadzony za rękę, wolę poznawać zasady na swoich - nomen omen - zasadach.

A, ugryzę ten temat z ciekawości. Niby rozumiem sentyment, bo są gry w których brak tutorialu ma głębszy sens, ale nie podzielam w ogólnym sensie. Tutorial to tylko forma przedstawienia zasad. Instrukcja przedstawia zasady na swój (z odrobiną szczęścia, uporządkowany) sposób. Filmik na Youtube tłumaczący zasady to forma takiej prezentacji. Kolega który przyniósł grę i tłumaczy zasady, jest formą takiej prezentacji (z odrobiną szczęścia, niczego nie pokręci). W czym tutorial jest gorszy? Przez ton, który przyjmuje? Chodzi o to, że jest protekcjonalny?

OP w swoim poście, pomimo drobnej podśmiechujki wynikającej z podejrzenia udaru, zawarł także realny problem. Nie jakiś nieznany również - wydaje mi się, że w przypadku niektórych gier panuje konsensus co do jakości instrukcji jako takiej (tak z pamięci Robinson od Portalu w pierwszej edycji). Rodney Smith kurde żyje z robienia wideo które są tak blisko tutoriali jak to tylko możliwe - czyli zapotrzebowanie jest i najwyraźniej taka metoda działa. Skąd zatem tyle pogardy, skoro stała się ona standardową metodą uczenia zasad w drastycznej większości współczesnych gier wideo, wypierając, nomen omen, formę instrukcji? Czy może mówimy tu głównie o silnym przyzwyczajeniu do określonej formy prezentacji?

[PytonZCatanu]

Pamiętam instrukcję do Archipelago. Jest czytelna, ma przykłady itp. W zasadzie, nie widać żadnych wad. Potem siadasz do rozgrywki i....pojawia się mnóstwo pytań, na których nie ma (przynajmniej nie wprost) odpowiedzi.

Mój sposób na takie gry, to "przepisanie" instrukcji", oczywiście w skrócie, ale po swojemu. Jeśli to moja gra i ja ją tłumaczę to muszę czuć się komfortowo i to dla mnie najlepszy sposób. Jak sprzedawałem Archipelago mój FAQ wrzuciłem do pudła, żeby kolejny właściciel się już nie męczył

Ostatnio rozkminiałem Europe Divided i byłem zaskoczony - po przeczytaniu instrukcji raz byłem zasadniczo gotowy do gry. Za to Die Macher wymagał "rozpisania" po swojemu.

[rattkin]

A, ugryzę ten temat z ciekawości. Niby rozumiem sentyment, bo są gry w których brak tutorialu ma głębszy sens, ale nie podzielam w ogólnym sensie. Tutorial to tylko forma przedstawienia zasad. Instrukcja przedstawia zasady na swój (z odrobiną szczęścia, uporządkowany) sposób. Filmik na Youtube tłumaczący zasady to forma takiej prezentacji. Kolega który przyniósł grę i tłumaczy zasady, jest formą takiej prezentacji (z odrobiną szczęścia, niczego nie pokręci). W czym tutorial jest gorszy? Przez ton, który przyjmuje? Chodzi o to, że jest protekcjonalny?

Dokładnie dlatego - trafiłeś w sedno. Ta niechęć bierze się po części z uwarunkowań ze świata gier wideo, gier, w których w latach 80tych i 90tych nie było tutoriali, a często i instrukcji. Wszystko trzeba było rozpykać samemu. Dawało to jednocześnie frustrację, ale też i ekscytację związaną z eksplorowaniem, z kojarzeniem i łączeniem treści i znaczeń. Rozwijało. W dzisiejszych grach, szczególnie w tych z nurtu japońskiego, aspekt "tutorialowania" został rozciągnięty ponad sensowną normę, w tych grach gracza traktuje się jak skończonego idiotę. "możesz się ruszać w lewo. rusz się teraz w lewo 20 kroków. SUPER! Jesteś świetny w tym! Teraz rusz sie w prawo 20 kroków". "tutaj ten murek ma na sobie bardzo widoczne pęknięcie. hmmmm! ciekawe czy coś się za tym kryje (mija 10s). Za tym murkiem jest skarb! (mija 10s) Rozbij murek granatem z podręcznego schowka" - i tak dalej. Tutorial odbiera graczowi możliwość eksploracji na swoich warunkach, odbiera mu radość z własnych odkryć. Przeszkadza mu tworzyć własne połączenia, a narzuca swoje, które niekoniecznie muszą mu pasować, oraz w kolejności, która niekoniecznie musi mu pasować.

(dla ciekawych - https://www.youtube.com/watch?v=yKUGwlFJAHw - polecam szczególnie dalszą wypowiedź Jonathana Blowa (ten łysy), który bardzo elokwentnie potrafi ująć problem)

Nie bez kozery niemała część instrukcji wideo jest albo błędna albo niepełna - a dają iluzję, że takimi nie są - i bieda gotowa. Rodneyowi trzeba tu akurat przyznać, że jest mistrzem w swoim fachu i jemu to się zdarza bardzo rzadko. Ale też to, co on robi, to nie jest jednak tutorial, tylko całkowite zreferowanie instrukcji w formie audiowizualnej, z rekwizytami. Tutorial, w moim rozumieniu, jest jakimś okrojonym wprowadzeniem.

W przypadku gry planszowej, tutorial jest i tak misternie uplecionym oszustwem. Ostatnim zdaniem jest zwykle "teraz możecie już zacząć pierwszą grę!", podczas gdy często w trakcie tej gry są zawiechy i przestoje, bo gracze wpadają na sytuacje, których tutorial nie pokrywa (jak miałby, skoro często nawet i instrukcja tego nie potrafi!). Jedyną jego efektywna funkcją jest więc "wciągnięcie" gracza do gry, trochę na zasadzie nieuczciwego marketingu. Czy to jest efektywna taktyka? Może. Ja bym jednak wolał, żeby gry planszowe, które nie są targetowane do dzieci, miały też instrukcje, które nie są targetowane do dzieci. Dorośli inaczej przyswajają treści, potrzebują ram, konstruktu, który dopiero potem wypełniają. Dzieci natomiast można prowadzić "strumieniem świadomości" od A do Z.

[japanczyk]

Dokładnie dlatego - trafiłeś w sedno. Ta niechęć bierze się po części z uwarunkowań ze świata gier wideo, gier, w których w latach 80tych i 90tych nie było tutoriali, a często i instrukcji. Wszystko trzeba było rozpykać samemu. Dawało to jednocześnie frustrację, ale też i ekscytację związaną z eksplorowaniem, z kojarzeniem i łączeniem treści i znaczeń. Rozwijało. W dzisiejszych grach, szczególnie w tych z nurtu japońskiego, aspekt "tutorialowania" został rozciągnięty ponad sensowną normę, w tych grach gracza traktuje się jak skończonego idiotę. "możesz się ruszać w lewo. rusz się teraz w lewo 20 kroków. SUPER! Jesteś świetny w tym! Teraz rusz sie w prawo 20 kroków". "tutaj ten murek ma na sobie bardzo widoczne pęknięcie. hmmmm! ciekawe czy coś się za tym kryje (mija 10s). Za tym murkiem jest skarb! (mija 10s) Rozbij murek granatem z podręcznego schowka" - i tak dalej. Tutorial odbiera graczowi możliwość eksploracji na swoich warunkach, odbiera mu radość z własnych odkryć. Przeszkadza mu tworzyć własne połączenia, a narzuca swoje, które niekoniecznie muszą mu pasować, oraz w kolejności, która niekoniecznie musi mu pasować.

Let's agree to disagree
Za przykład podam Bloodborne i Sekiro

W Bloodborne nie ma tutoriala, a własciwie jest, ale ukryty w ogrodzie w Hunter's Dream. Do czego to prowadzi? Do tego, że polowe graczy przesiewa, ja się frustrowałem jakieś 2h zanim ogarnąłem mechanikę gry, parowanie, unikanie i zrozumienie jak mechanika gry działa i ze po spotkaniu bossa czy spozyciu wiedzy moge zaczac rozwijac swoja postac, ale nie latac niczym golasem BL4

Sekiro to gra tego samego producenta i jest tam tutorial, który prowadzi cię przez podstawowe mechaniki - skradanie, parowanie, poruszanie sie - szybko sprawnie, a kolejne umiejętnosci sa wprowadzane bardzo gładko

Dobry tutorial czyni grę przystepniejsza - taki scenariusz powinna miec kazda jedna gra planszowa, czy jako dodatkowy leaflet czy być integralną częścią uhierarchizowanej instrukcji

[rattkin]

Dobry tutorial

Jeśli mówimy o grach dla dorosłych, to dobry tutorial to taki, który nie jest tutorialem. Tzn. uczy Cię podstaw mechaniki i założeń, ale w taki sposób, że nie traktujesz tego jako tutorial - jest to w jakiś sposób naturalnie wplecione w "zwykłą grę", bez napisów ciągnących Cię za rekę i ikonek przycisków do naciśnięcia. Tak, to jest do zrobienia. Trudne, ale absolutnie do zrobienia i są gry, które to robią (cudownym przykładem jest np. Super Meat Boy). Z drugiej strony przywołujesz jednak dwa przykłady gier cokolwiek hardkorowych, dla wyjadaczy. W tym światku od dawna toczy się spór o poziom trudności danego tytułu (np. czy mogę sobie pominąć zbyt trudne elementy albo obniżyć poziom trudności). Są tacy, którzy bardzo bronią podejścia, które mówi, że nie wszystko ma być dla wszystkich - i trudność czy nieprzystępność danej gry jest jej nieodłącznym elementem, który nie powinien podlegać kompromisowi.

W przypadku gry planszowej odpowiednikiem dobrego przemycenia tutoriali jest np. "w pierwszej grze wyciągnijcie z talii karty oznaczone gwiazdką" albo odwrotnie "półóżcie karty oznaczone gwiazdką na szczytach talii". Opis zasad pozostaje jednak niezmienny i kompletny. Można część tego opisu dodatkowo duplikować na kartach do gry, pewnie, ale nie może być tylko tam, bo wtedy mamy casus np. This War of Mine, które nie ma instrukcji jako punktu referencyjnego, a zasady ma chaotycznie rozsiane po grubej książeczce. Tak źle i tak niedobrze.

[PytonZCatanu]

Ostatnio kupiłem tu na forum Legendy Blue Moon i przyznam szczerze, że po pierwszej lekturze instrukcji zupełnie nie wiedziałem jak w to zagrać. Jak na grę o komplikacji zasad na poziomie wojny w twistem to ktoś włożył bardzo dużo pracy aby tę prostotę zasad ukryć Ze mną temu komuś się udało.

I, tak, gardzę tutorialami. Wszędzie. Nie znoszę być prowadzony za rękę, wolę poznawać zasady na swoich - nomen omen - zasadach. Swoją droga, jak tam Dized, żyje to jeszcze?

Eeee, yyy, eeee..... okeeeeeey.

[japanczyk]

Z drugiej strony przywołujesz jednak dwa przykłady gier cokolwiek hardkorowych, dla wyjadaczy.

Specjalnie przywołałem te gry, obie nie należą do najłatwiejszych i wymagają jednak obycia z grami wideo - jedna jednak zadaje sobie trud wprowadzenia gracza w grę, a druga zostawia go z "masz, graj" i tyle. Z czego Sekiro też nie ciągnie za rękę - po prostu w okręslonych momentach mówi, tym przyciskiem parujesz i masz segment gdzie parujesz, a to czy uda Ci się za pierwszym czy za 50 razem to juz inna historia W końcu jednak idziesz dalej. Bloodborne za to mówi atakujesz X, robisz unik Y "no to cześć!". Giniesz. Pokonujesz jednego potwora, giniesz, drugiego, giniesz, piecdziesiatego, giniesz. Gra zapomina powiedzieć (oczywiscie celowy zabieg), ze jak już masz Insight (Wgląd) to mozesz sam przenieść się do Snu Łowcy i wydać Tętnienia na umijętnosci.
Oczywiscie to gra wideo, ale to tak jakby instrukcja do gry planszowej mówiła, ze przy śmierci tracisz wszystkie punkty doswiadczenia, bo tak. W jaki sposob za to mozesz je wydac jest napisane na karteczce pod insertem

W przypadku gry planszowej odpowiednikiem dobrego przemycenia tutoriali jest np. "w pierwszej grze wyciągnijcie z talii karty oznaczone gwiazdką" albo odwrotnie "półóżcie karty oznaczone gwiazdką na szczytach talii". Opis zasad pozostaje jednak niezmienny i kompletny. Można część tego opisu dodatkowo duplikować na kartach do gry, pewnie, ale nie może być tylko tam, bo wtedy mamy casus np. This War of Mine, które nie ma instrukcji jako punktu referencyjnego, a zasady ma chaotycznie rozsiane po grubej książeczce. Tak źle i tak niedobrze.

Motyw z kartami lub scenariuszem (jak w Root) na pierwszą rozgrywke to naprawde dobry i intuicyjny trop. Ludzie uczą się poprzez powtarzanie. Przede wszystkim jednak skoro gry są playtestowane to instrukcja powinna zawierac wyszczegolnione elementy, które graczom na poczatku sprawiaja najwiecej trudnosci

[rattkin]

jedna jednak zadaje sobie trud wprowadzenia gracza w grę, a druga zostawia go z "masz, graj" i tyle. Z czego Sekiro też nie ciągnie za rękę - po prostu w okręslonych momentach mówi, tym przyciskiem parujesz i masz segment gdzie parujesz, a to czy uda Ci się za pierwszym czy za 50 razem to juz inna historia ;-) W końcu jednak idziesz dalej. Bloodborne za to mówi atakujesz X, robisz unik Y "no to cześć!". Giniesz.

A jednak spójrzmy na oceny na metacritic. Wybrałem jedną platformę, jako pierwszy wynik - PS4.

Sekiro - 8.1 - https://www.metacritic.com/game/playsta ... -die-twice
Bloodborne - 8.9 - https://www.metacritic.com/game/playsta ... bloodborne

Może jednak - o ironio! - to, na co narzekasz, to dla graczy zaleta, nie wada?

[japanczyk]

To już mocny offtop, ale uważam, że Bloodborne jest jedną z najlepszych gier jakie powstały w ogóle ze względu na poziom wynagradzania gracza za czynione postępy. Jedyną wadą IMHO jest własnie brak wprowadzenia gracza

No i jakby nie patrzeć, to tutotrial raczej będzie miał nikły wpływ na końcową ocenę gry, bo pomiędzy samouczkiem a końcem jest jakieś 30-50h mięsistej rozgrywki w obu grach

[rattkin]

No i jakby nie patrzeć, to tutotrial raczej będzie miał nikły wpływ na końcową ocenę gry

Wcale niekoniecznie. Pierwsza godzina gry (wprowadzająca) jest kluczowa - jeśli jest fajnie i komfortowo, to grasz dalej. Jeśli nie - odbijasz się i do gry już być może nigdy nie wracasz. To musi zaważyć na ocenie. To dlatego na Steamie, przy każdej ocenie i tekstowym komentarzu, jest automatyczna adnotacja "użytkownik spędził X czasu z grą".

[japanczyk]

Zgodzę się i się nie zgodzę.
Tutaj już wchodzimy w możliwości rzetelnej oceny gry.

Oczywiście grę można ocenić nie grajac w nia na podstawie wlasnych przeszlych doswiadczen, ale np. gre wideo moim zdaniem mozna ocenic calosciowo przechodząc ją od poczatku do konca jesli ma tryb fabularny

Z grami planszowymi będzie ciężej, ale ciekawym casusem jest tu np. ocena Gambita po przejsciu 50 scenariuszy Gloomhaven, który na początku był grą zachwycony, jednak kwestia regrywalnosci/powtarzalnosci mocno rzucila sie na niską ocene koncowa

Poczatkowe wrazenia, plynace czesto juz z lektury instrukcji - kiepska instrukcja, dajmy na to Dungeonology, rzutuje juz w pierwszych rozgrywkach negatywnie na ogrywany tytuł

Oczywiscie mozna czytac instrukcje od deski do deski od razu sięgajac po Kompletną Księge Zasad czy inne Law of Root i przed pierwszą rozgrywką miec juz odpowiedzi na większosc nurtujacych pytan Przyznam szczerze, ze na poczatku grube instrukcje mnie odstraszaly (teraz zreszta tez mnie odstraszaja, ale zinnych powodow) i w wielu tytulach brakowalo mi jakiegos zamysłu przy tworzeniu instrukcji, ktory bylby porzelozeniem tlumaczenia zasad przy stole.

[mikeyoski]

Szczytem szczytów tutoriali jest druga część Starcrafta (nieważne która). Tryb single player jest w zasadzie jednym wielkim tutorialem. Dawkują te nowe jednostki straszliwie. Pełnię szczęścia mamy na sam koniec. Jedynka była zdecydowanie bardziej łaskawa pod tym względem

[VivoBrezo]

Moim najgorszym doświadczeniem z instrukcją, jest Pan Lodowego Ogrodu. Dwa razy czytałem instrukcję, usiadłem do rozgrywki i nie wiedziałem co mam robić. Powinno się ją spalić i napisać na nowo.
Śmieszne jest to, że sama rozgrywka nie jest specjalnie trudna, a wszystkie możliwe opcje są świetnie wyrysowane za pomocą ikonografii.

Natomiast, ciekawy jest przypadek Cywilizacji, która z każdą edycją dostaje coraz lepszą i jaśniejszą instrukcję. Bardzo jestem ciekaw jak to będzie wyglądać w 4 edycji