Toksyczni gracze

[dawciu]

Myślę że wielu z nas doświadczyło tej jakże cennej lekcji jakie gry proponować w jakim towarzystwie i czy w ogóle jest sens widząc stan współgraczy. Wnioski każdy wyciągnie podobne - jeżeli ktoś ewidentnie od początku nie będzie chciał wsiąknąć w grę całym sobą tylko pograć w makao/chińczyka do piwka to nie wyciągaj na stół nic immersyjnego bo szkoda waszego czasu w tłumaczenie zasad i staranie się na siłe żeby im zależało na rozgrywce tak samo jak tobie

[siepu]

Znajomi zorganizowali u siebie kiedyś spotkanie planszówkowe, każdy miał przynieść ulubioną grę. Zagraliśmy w Dixit, Pędzące Żółwie i Age of Steam. Nie mam pojęcia, czemu nie zaprosili mnie na kolejne spotkania.

[_Berenice_]

Problem często bywa taki, że nasi przyjaciele/najlepsi znajomi często nie nadają się na stałą ekipę do grania. I najgorsze są zgrzyty, gdy ktoś usilnie stara się ich do tego nakłonić i przekonać, że to super rozgrywka. Niestety jak komuś nie podchodzą Pędzące Żółwie, to nie będzie naszym partnerem do Brassa.

Dlatego też jestem po stronie tych, którzy uznają, że spotkanie na granie to granie, a nie okazja do spędzenia miłego czasu ze znajomymi Z przyjaciółmi mogę sobie film obejrzeć, pojechać w góry, poplotkować, a nawet pić alkohol I najtrudniej jest właśnie znaleźć taką ekipę do grania, która pokrywa się z naszym gustem. Bo i wśród planszówkowiczów one są różne. Ktoś kto preferuje koopy, nie będzie dobrym towarzyszem przy euro i na odwrót

Mnie osobiście nic tak nie irytuje, jak długie myślenie nad ruchami. Niestety nie dogadam się dobrze z osobami, które muszą 15 minut dumać nad plaszą, gdzie postawic meepla. Nie oznacza to, że są to źli gracze - my po prostu się nie dogadamy nad stołem

[Arius]

Znajomi zorganizowali u siebie kiedyś spotkanie planszówkowe, każdy miał przynieść ulubioną grę. Zagraliśmy w Dixit, Pędzące Żółwie i Age of Steam. Nie mam pojęcia, czemu nie zaprosili mnie na kolejne spotkania.

No jakby mi ktoś przyniósł pędzące żółwie jak ja na stole kładę AoS też bym kręcił nosem. Ale tu generalnie najprościej ustalić zakres. Przecież tu są tak duże przedziały, że poezja.

[jasiek66]

Znajomi zorganizowali u siebie kiedyś spotkanie planszówkowe, każdy miał przynieść ulubioną grę. Zagraliśmy w Dixit, Pędzące Żółwie i Age of Steam. Nie mam pojęcia, czemu nie zaprosili mnie na kolejne spotkania.

Jakbyś nie przynosił pędzących żółwi to by cię zaprosili znowu

[kaszkiet]

Znajomi zorganizowali u siebie kiedyś spotkanie planszówkowe, każdy miał przynieść ulubioną grę. Zagraliśmy w Dixit, Pędzące Żółwie i Age of Steam. Nie mam pojęcia, czemu nie zaprosili mnie na kolejne spotkania.

Doskonała historia!
Chciałbym ją wrzucić na Planszowe Suchary.
Mogę? Chcesz, żeby było widać Twój nick?

[siepu]

Doskonała historia!
Chciałbym ją wrzucić na Planszowe Suchary.
Mogę? Chcesz, żeby było widać Twój nick?

Śmiało wrzucaj, wolę bez nicku.

Żeby nie było, akurat znajomych bardzo szanuję, bo w przeciwieństwie do towarzystwa od GoT z poprzedniej strony dzielnie zagrali do końca. Pod koniec nawet się trochę wciągnęli.

[_Berenice_]

Doskonała historia!
Chciałbym ją wrzucić na Planszowe Suchary.
Mogę? Chcesz, żeby było widać Twój nick?

Śmiało wrzucaj, wolę bez nicku.

Żeby nie było, akurat znajomych bardzo szanuję, bo w przeciwieństwie do towarzystwa od GoT z poprzedniej strony dzielnie zagrali do końca. Pod koniec nawet się trochę wciągnęli.

Potwierdzam siepu ma dar wciągania ludzi w AoS. Grając z nim i Markiem, mogę wygrać tylko przez przypadek, ale i tak dzielnie i z uśmiechem na ustach dumnie utrzymuje porażkę do samego końca.

[andrzejstrzelba]

W weekend byłem na męskim wyjeździe w góry z osobami które nie wiedzą co to planszówki. Świetnie bawiliśmy się przy alkoholu grając w Potwory w Tokio i Eksplodujące Kotki.
Myślałem jeszcze o Wsiąść do Pociągu, ale uznałem że mogą być za trudne na grę z alkoholem.

[kaszkiet]

Doskonała historia!
Chciałbym ją wrzucić na Planszowe Suchary.
Mogę? Chcesz, żeby było widać Twój nick?

Śmiało wrzucaj, wolę bez nicku.

Jest fejm
https://www.facebook.com/PlanszoweSucha ... &ref=notif

[Curiosity]

Jest fejm

A tymczasem w komentarzach:

Ja na takim spotkaniu: "Ta gra jest bardzo prosta i krótka więc nie przejmujcie się. Otóż - jesteśmy na statku kosmicznym Battlestar Galactica..."

[szczudel]

Zaatakowałem mojego początkującego kolegę, on zdecydował się odpowiedzieć w jakiś tam sposób ale ruchu jeszcze nie wykonał tylko mówił na głos, na co zaawansowany kolega zaczął się wydzierać "Ej nie rób tak! Pokaż jakie masz karty!". Oglądali we dwoje jego karty przez dobre 15-20 minut analizując co może się dalej stać, po czym zielony gracz zrobił jednak inny ruch bo jak się okazuje, mając jakąś tam kartę kontruje inną moją kartę której jeszcze nie zdążyłem zagrać co w najbliższym czasie (chyba turze?) pozwoliło mu całkowicie spatować sytuację do końca rozgrywki.

Pierwszy błąd. Jeśli dobrze pamiętam to zasady zabraniają pokazywania kart innym graczom. Tzn, karty sa jawne, ale w momencie bitwy tylko ten kto z tobą walczy może je podglądnąć. Gracz może mówić co chce, ale pokazywać nie może.

Dlaczego uważam że to było toksyczne? Bo kurcze, siadamy jako zieloni do stołu, nie mamy pojęcia jaki ród ma jakie karty i nawalamy mniej więcej na oślep zdając sobie sprawę z tego że to pierwsza rozgrywka i nie ma sensu spędzać 10-15 minut nad każdą turą. {...} Jednak zaawansowany gracz nie dość że podpowiadał innym to wywierał presję by zastanawiać się jak najdłużej i grać "turniejowo".

Błąd 2. Generalnie w GoT chowanie kart nie ma większego sensu, bo zawsze znajdzie się ktoś kto pamięta wszystkie. Można pograć drafta, gdy macie rózne dodatki i to jest wtedy bardzo ekscytujące, bo mało kto zapamięta 4 warianty każdej.

W sumie można by powiedzieć, że podpowiadał używając publicznych informacji w grze (szczerze to nie pamiętam czy got ma pełne informacje) i że mógł podpowiadać jednemu koledze bo sam dzięki temu mógł coś zyskać, w końcu got to gra polityczna - ale jaki to ma sens jak gramy pierwszy raz, tłumaczono nam ledwo zasady, a jednemu koledze udzielane są informacje jaki ród ma jakie karty i jak je skontrować. To co, powinienem siedzieć przy stole i prosić wszystkich o pokazanie jakie mają karty by analizować je w trakcie tury 20 minut? Więcej w GoT nie zagraliśmy i raczej już nie wyląduje na stole, może to fajna gra ale pierwsze wrażenie było negatywne i tak już raczej zostanie.

Mam wrażenie, że powyższe błędy i twoje nastawienie wpłynęło na twój odbiór gry. To jest taka gra. Grasz z każdym i na wszystkie sposoby. Podpowiadanie, albo jak ja wolę to nazywać, szczucie na gracza to część doświadczenia. Nie da się w nią grac lightowo, bo skoro gra nad stołem prawie nie jest ograniczona to nie ma co mieć o nia pretensje. Take it or leave it. Nieumiejętnie ktoś was w grę wprowadził, skoro nie spodziewałeś się tego. Owszem, zabieranie komuś kart i wybieranie za niego to dick move, ale gdzie był właściciel gry?
Parę stron temu twoje stanowisko nazwałem toksycznym graczem typu 2go, ale może do tego już nie wracajmy

Możemy podyskutować w temacie samej gry.

Znajomi zorganizowali u siebie kiedyś spotkanie planszówkowe, każdy miał przynieść ulubioną grę. Zagraliśmy w Dixit, Pędzące Żółwie i Age of Steam. Nie mam pojęcia, czemu nie zaprosili mnie na kolejne spotkania.

Żywe złoto. Można kąsliwe uwagi pisac do każdej z 3 gier i względem każdej rozpatrywać ów anegdotę.

[Cyel]

W GoT karty są jawne do momentu wyboru generała w bitwie. To normalne, że ktoś pyta "jakie masz karty?" zazwyczaj okraszone "...no chciałbym wiedzieć, sojuszniku, jakie masz możliwości walki z innymi rodami" ;D po czym bierze je do ręki i analizuje. Bez tego gra byłaby cokolwiek bez sensu bo ataki robiłoby się na pałę, bez wyliczenia czy będą skuteczne czy nie!

[Dianne]

Temat przypomniał mi, jak miałam ambicje wciągnąć swoich znajomych ze studiów w gry. Ogłosiłam wieczór planszówkowy, każdy coś tam przyniósł, ja postawiłam na delikatne tytuły - 6 bierze, Ligretto, koleżanka przyniosła Szeryfa z Nottingham, było jeszcze Point Salad...
Skończyło się tym, że na 8 osób wszystkich zaszantażowała jedna, która stwierdziła, że 6 bierze jest głupie i losowe, Ligretto ją stresuje, i grajmy cały wieczór w kolejną odmianę Kart Dżentelmenów, a najlepsza gra na świecie to Eksplodujące Kotki Ewentualnie w Catana by zagrała, bo to najlepsza planszówka na świecie Studenci medycyny kurde.
Oczywiście więcej takiego spotkania z nimi nie zorganizowałam, stwierdziłam, że to nie na moje nerwy, nie wspomnę o tym, że było mi zwyczajnie przykro. Przy czym tutaj całe spotkanie rozwaliła jedna osoba, z resztą pewnie dałoby się normalnie pograć, ale relacje mamy takie, że nie bardzo dało się tej jednej koleżanki nie zaprosić. I nie zrozumcie mnie źle, ja czasem mogę pograć w imprezówkę i nie mam z tym problemu, ale odpowiadanie po raz setny na pytanie "(nie przeklinamy, nawet w formie cytatu - Curiosity)" i to jeszcze na trzeźwo, to trochę nie na moje nerwy.

[Abizaas]

Spoiler:

Zaatakowałem mojego początkującego kolegę, on zdecydował się odpowiedzieć w jakiś tam sposób ale ruchu jeszcze nie wykonał tylko mówił na głos, na co zaawansowany kolega zaczął się wydzierać "Ej nie rób tak! Pokaż jakie masz karty!". Oglądali we dwoje jego karty przez dobre 15-20 minut analizując co może się dalej stać, po czym zielony gracz zrobił jednak inny ruch bo jak się okazuje, mając jakąś tam kartę kontruje inną moją kartę której jeszcze nie zdążyłem zagrać co w najbliższym czasie (chyba turze?) pozwoliło mu całkowicie spatować sytuację do końca rozgrywki.

Pierwszy błąd. Jeśli dobrze pamiętam to zasady zabraniają pokazywania kart innym graczom. Tzn, karty sa jawne, ale w momencie bitwy tylko ten kto z tobą walczy może je podglądnąć. Gracz może mówić co chce, ale pokazywać nie może.

Dlaczego uważam że to było toksyczne? Bo kurcze, siadamy jako zieloni do stołu, nie mamy pojęcia jaki ród ma jakie karty i nawalamy mniej więcej na oślep zdając sobie sprawę z tego że to pierwsza rozgrywka i nie ma sensu spędzać 10-15 minut nad każdą turą. {...} Jednak zaawansowany gracz nie dość że podpowiadał innym to wywierał presję by zastanawiać się jak najdłużej i grać "turniejowo".

Błąd 2. Generalnie w GoT chowanie kart nie ma większego sensu, bo zawsze znajdzie się ktoś kto pamięta wszystkie. Można pograć drafta, gdy macie rózne dodatki i to jest wtedy bardzo ekscytujące, bo mało kto zapamięta 4 warianty każdej.

W sumie można by powiedzieć, że podpowiadał używając publicznych informacji w grze (szczerze to nie pamiętam czy got ma pełne informacje) i że mógł podpowiadać jednemu koledze bo sam dzięki temu mógł coś zyskać, w końcu got to gra polityczna - ale jaki to ma sens jak gramy pierwszy raz, tłumaczono nam ledwo zasady, a jednemu koledze udzielane są informacje jaki ród ma jakie karty i jak je skontrować. To co, powinienem siedzieć przy stole i prosić wszystkich o pokazanie jakie mają karty by analizować je w trakcie tury 20 minut? Więcej w GoT nie zagraliśmy i raczej już nie wyląduje na stole, może to fajna gra ale pierwsze wrażenie było negatywne i tak już raczej zostanie.

Mam wrażenie, że powyższe błędy i twoje nastawienie wpłynęło na twój odbiór gry. To jest taka gra. Grasz z każdym i na wszystkie sposoby. Podpowiadanie, albo jak ja wolę to nazywać, szczucie na gracza to część doświadczenia. Nie da się w nią grac lightowo, bo skoro gra nad stołem prawie nie jest ograniczona to nie ma co mieć o nia pretensje. Take it or leave it. Nieumiejętnie ktoś was w grę wprowadził, skoro nie spodziewałeś się tego. Owszem, zabieranie komuś kart i wybieranie za niego to dick move, ale gdzie był właściciel gry?
Parę stron temu twoje stanowisko nazwałem toksycznym graczem typu 2go, ale może do tego już nie wracajmy

Możemy podyskutować w temacie samej gry.

Znajomi zorganizowali u siebie kiedyś spotkanie planszówkowe, każdy miał przynieść ulubioną grę. Zagraliśmy w Dixit, Pędzące Żółwie i Age of Steam. Nie mam pojęcia, czemu nie zaprosili mnie na kolejne spotkania.

Żywe złoto. Można kąsliwe uwagi pisac do każdej z 3 gier i względem każdej rozpatrywać ów anegdotę.

Wiesz co, zdałem się na znajomych bo to nie moja gra a poszło info że karty są jawne. Ogólnie mnie nie urzekła, moim zdaniem strasznie overrated i dużo chętniej zagrałbym w wiele innych area control czy choćby ti4 jeżeli mówimy o politycznie nastawionych grach. GoT jest bardzo specyficzny i trzeba chyba lubić ten klimat i mechanikę, gra nie dla mnie.

[cappuccinko]

Przypomniała mi się moja gra w GoT. Przy tłumaczeniu zasad, na moje pytanie "czy każdy ma karty o wartości do 4?" uzyskałem odpowiedź twierdzącą. Jakie było później moje zdziwienie, gdy podczas bitwy przeciwnik zagrał kartę o wartości 5 (zagrałem niższą kartę będąc pewny wygranej, mimo iż miałem wyższą) niszcząc cały mój misterny plan na wygraną. Za nami było dobre kilka godzin gry. Chcąc nie chcąc zagotowałem się nieco i trochę popsułem atmosferę przy stole. Dokończyliśmy grę i to JA zostałem toksycznym graczem. Mimo wszystko gra do tego momentu była świetna i chętnie znowu bym w nią zagrał w pełnym składzie... i bez niespodzianek. Nadal się spotykamy na granie.

[Cyel]

Dlatego zawsze należy poprosić przeciwnika o jego aktualną rękę kart w GoT i ją sobie przejrzeć i zanalizować. A przed planowanym atakiem to już koniecznie. Zwłaszcza że nawet gdyby informacja o sile kart była prawdziwa to generał przeciwnika mógłby mieć umiejętność, która pokrzyżowałaby Ci plany. Lepiej sprawdzić by nie było przykrych niespodzianek.

Trudno powiedzieć czy zostałeś umyślnie oszukany. W 1ed chyba karty były tylko do 3. Może ktoś tak je zapamiętał.

Jeśli jakiś gracz miał już wtedy karty na ręce i widział że informacja udzielana Tobie jest nieprawidłowa to był bardzo nie w porządku.

[BartP]

Ale miał karty do 4 czy nie miał? No miał. Ale nie tylko.

[szczudel]

Przypomniała mi się moja gra w GoT. Przy tłumaczeniu zasad, na moje pytanie "czy każdy ma karty o wartości do 4?" uzyskałem odpowiedź twierdzącą. Jakie było później moje zdziwienie, gdy podczas bitwy przeciwnik zagrał kartę o wartości 5 (zagrałem niższą kartę będąc pewny wygranej, mimo iż miałem wyższą) niszcząc cały mój misterny plan na wygraną. Za nami było dobre kilka godzin gry. Chcąc nie chcąc zagotowałem się nieco i trochę popsułem atmosferę przy stole. Dokończyliśmy grę i to JA zostałem toksycznym graczem. Mimo wszystko gra do tego momentu była świetna i chętnie znowu bym w nią zagrał w pełnym składzie... i bez niespodzianek. Nadal się spotykamy na granie.

GoT, przynajmniej druga edycja i Nawałnica mieczy co ma to max 4. Czy chodzi Ci o kartę, która ma umiejkę że "ma 5?" Tzn staram się zrozumieć, jak ktoś mógł Ciebie załatwić 5-ką

[cappuccinko]

Przypomniała mi się moja gra w GoT. Przy tłumaczeniu zasad, na moje pytanie "czy każdy ma karty o wartości do 4?" uzyskałem odpowiedź twierdzącą. Jakie było później moje zdziwienie, gdy podczas bitwy przeciwnik zagrał kartę o wartości 5 (zagrałem niższą kartę będąc pewny wygranej, mimo iż miałem wyższą) niszcząc cały mój misterny plan na wygraną. Za nami było dobre kilka godzin gry. Chcąc nie chcąc zagotowałem się nieco i trochę popsułem atmosferę przy stole. Dokończyliśmy grę i to JA zostałem toksycznym graczem. Mimo wszystko gra do tego momentu była świetna i chętnie znowu bym w nią zagrał w pełnym składzie... i bez niespodzianek. Nadal się spotykamy na granie.

GoT, przynajmniej druga edycja i Nawałnica mieczy co ma to max 4. Czy chodzi Ci o kartę, która ma umiejkę że "ma 5?" Tzn staram się zrozumieć, jak ktoś mógł Ciebie załatwić 5-ką

Było to dość dawno, ale chyba chodziło o tę kartę. Tylko raz grałem w GoT. Towarzystwo z area control woli Blood Rage, a szkoda bo jednak GoT bardziej do mnie trafia. Tylko komplet graczy ciężko uzbierać i trzeba poświęcić trochę czasu, aby w to zagrać.

[Niewodnik]

Myślę, że chodzi o ród Baratheonów. Ich 4-ka ma +1 do siły, jeśli gracz z którym walczysz jest wyżej na Żelaznym Tronie.

Ewidentnie błąd gracza pytającego Greyjoyowie mają jeszcze większych kozaków (Czupryna i Victarion).

[Fyei]

A co powiecie na taki przypadek?

Razem z mężem wkręciliśmy w gry parkę znajomych. Spotykaliśmy się dosyć regularnie na granie, nawet wpadło kilka wyjazdów planszówkowych. Ogólnie znajomi się zapalili i już teraz mają własną kolekcję, którą powiększają. I o ile mąż koleżanki gra rywalizacyjnie (żeby wygrać), to koleżanka miewa różne "odchyły". Pierwsze partie w średniej ciężkości tytuły praktyczne zawsze gra na pałę. Mimo, że podczas tłumaczenia zasad potakuje, że rozumie, to ja czuję, że to nie jest prawdą . I potem robi bezsensowne akcje..
O gadaniu podczas tłumaczenia nie mówię, bo już ją nauczyłam, że wtedy nie można przerywać. Często pyta męża co ma teraz zrobić, bo "ja nie wiem" (albo nie chce jej się pomyśleć), często pod koniec rozgrywki widać, że gra na siłę i wykonuje tylko najprostsze akcje w sumie bez zastanowienia. Do tej pory tylko raz odeszła w połowie rozgrywki od stołu .

Z innych historii, to miałam też w ekipie chłopaka koleżanki, który jak tylko zaczynał przegrywać, tracił całą wolę walki i ze stwierdzeniem "i tak już nie wygram" do końca partii przestawiał bezsensownie kosteczki. Na szczęście sam się wykruszył.

A jeżeli chodzi o GoTa to raz jedną znajomą tak wkurzyłam wbiciem noża w plecy, że wstała i wyszła.. Co prawda rundę wcześniej zapewniałam, że nasz pakt obowiązuje, no ale chyba nie muszę tłumaczyć jakie jest sedno tej gry .

Żeby może dopełnić obrazu powiem, że ja zawsze gram żeby wygrać, a spotkania planszówkowe są do grania, opowiadać o swoim życiu możemy kiedy indziej . Ogólnie ponoć moja chęć rywalizacji jak na kobietę nie jest normalna .

[upadly_bankowiec]

Tylko komplet graczy ciężko uzbierać i trzeba poświęcić trochę czasu, aby w to zagrać.

Z dodatkiem można grać w niepełnym składzie. Dzięki systemowi wasali ma to sens

[Arius]

To może nie będzie o toksycznych graczach, ale jak te 20 kilka lat temu grałem ze znajomymi pierwszy raz w GoT, znajoma wylosowala Frayów. I strasznie się wkurzyła, że nie chce nimi grać. Nie bo nie i koniec. Nie dała się przekonać.
Dopiero jak kilka miesięcy później przeczytałem książki to zrozumiałem czemu

[XLR8]

A co powiecie na taki przypadek?

Razem z mężem wkręciliśmy w gry parkę znajomych. Spotykaliśmy się dosyć regularnie na granie, nawet wpadło kilka wyjazdów planszówkowych. Ogólnie znajomi się zapalili i już teraz mają własną kolekcję, którą powiększają. I o ile mąż koleżanki gra rywalizacyjnie (żeby wygrać), to koleżanka miewa różne "odchyły". Pierwsze partie w średniej ciężkości tytuły praktyczne zawsze gra na pałę. Mimo, że podczas tłumaczenia zasad potakuje, że rozumie, to ja czuję, że to nie jest prawdą . I potem robi bezsensowne akcje..
O gadaniu podczas tłumaczenia nie mówię, bo już ją nauczyłam, że wtedy nie można przerywać. Często pyta męża co ma teraz zrobić, bo "ja nie wiem" (albo nie chce jej się pomyśleć), często pod koniec rozgrywki widać, że gra na siłę i wykonuje tylko najprostsze akcje w sumie bez zastanowienia. Do tej pory tylko raz odeszła w połowie rozgrywki od stołu .

Z innych historii, to miałam też w ekipie chłopaka koleżanki, który jak tylko zaczynał przegrywać, tracił całą wolę walki i ze stwierdzeniem "i tak już nie wygram" do końca partii przestawiał bezsensownie kosteczki. Na szczęście sam się wykruszył.

A jeżeli chodzi o GoTa to raz jedną znajomą tak wkurzyłam wbiciem noża w plecy, że wstała i wyszła.. Co prawda rundę wcześniej zapewniałam, że nasz pakt obowiązuje, no ale chyba nie muszę tłumaczyć jakie jest sedno tej gry .

Żeby może dopełnić obrazu powiem, że ja zawsze gram żeby wygrać, a spotkania planszówkowe są do grania, opowiadać o swoim życiu możemy kiedy indziej . Ogólnie ponoć moja chęć rywalizacji jak na kobietę nie jest normalna .

Nie ma raczej o czym mówić. Wszelkie zajęcia z rywalizacją wymagają odpowiedniej dojrzałości. Można się z pewnymi ludźmi świetnie dogadywać, ale jak tylko dojdzie rywalizacja to ich wady i zostają szybko obnażone. A co do robienia głupich ruchów to widocznie koleżanka ma niski iloraz inteligencji jeśli chodzi o planowanie i myślenie strategiczne i do tego jest dziecinna skoro nawet nie chce się skupić w czasie tłumaczenia zasad. Czy chcesz z taką osobą grać to już Twoja sprawa.