(Warszawa) Regularne spotkanie testowe - Monsoon Group

[stalker]

dodam tylko że projekt X jest grą wydaną(na ebayu po 30$)
rozumiem że chronisz nazwę żeby autor nas jeszcze kiedyś odwiedził.

Dyskrecja to nasze drugie imie -- jeśli nikt się z niczym nie zapowie publicznie, to znaczy, że się o tym nie mówi.

[Jan Madejski]

@Symulator Beznadziei - jest chyba taka bajka Ezopa, o ptaku, który wrzucał kamienie do beczki, żeby podnieść poziom wody i móc się napić. Wrzucanie na tej zasadzie monet do pionowej, przeźroczystej tuby napełnionej wodą będzie chyba dla dzieciaków dobrą wizualizacją akcji humanitarnej - można ten motyw jakoś uwzględnić w grze.

Wystarczy zabronić drugiemu graczowi ustawić się na symetrycznym polu startowym co pierwszy i z głowy.

Spoiler:

Jeśli powstaną jakieś zasady regulujące startowe rozstawianie, to dobrze też odradzić pierwszemu graczowi ustawianie się w rogu, żeby nie przegrał w 1 ruchu...

[Filippos]

Strategia symetryczna, to akurat drobiazg (chociaż oczywiście również psuje grę). Wystarczy zabronić drugiemu graczowi ustawić się na symetrycznym polu startowym co pierwszy i z głowy.

No chyba nie jednak. Jesli ty ustawiasz się na B a ja na C i np. ty zaczynasz grę. W pierwszym ruchu ruszasz się na C, ja po Tobie ruszam się na B więc znów nie mam szansy Cię zbić a ty będziesz ją miał zawsze.

O ile nic bardzo nie mylę w takim konikowym systemie zawsze tylko gracz A ma szansę zbić gracza B, a B A nigdy, przy założeniu że ruszamy się na przemian i mamy po jednej figurze.

A w ogóle to bardzo dziękuję za wczorajsze spotkanie. Było świetnie.

Najpierw grałem w Migawki. Niezmiennie mi sie podobają. Na szczęście strałkowanie nie zmieniło mehchaniki gry a jedynie sposób oznaczania ruchów więc nie mam chyba żadnych uwag. Poza tą z niesprawiedliwym wydłużeniem drogi do Rasiji. Zasada że moge przejeżdżać przez kraje nie odiwedzając ich podoba mi się mniej niż ta że wszędzie musze zagrac po karcie, ale Łukasz lepiej wiesz co ma większy sens gameplayowo i w kwestii balansu celów. Wydawać!!!

Potem kopalismy Studnię i było bardzo wesoło, choć temat trudny. Nie powiedziałbym że zepsuliśmy grę bo tak naprawdę to ta gra nie ma działać paradoksalnie. Przekonaliście mnie że to może powinien być bardziej scenariusz do odegrania niż gra jako taka. Dla mnie to ważna lekcja o projektowaniu pod konkretną potrzebę! Zaproponowałem dodanie elementu wymiany/kooperacji do doświadczenia ale Karol już uzna czy to ma sens czy nie. Podoba mi się bardzo w tym pomyśle przede wszystkim to że to byłby rodzaj zagadki po prostu. Takiej która pasuje do gry, w która każdy będzie grał raczej raz w zyciu. W każdej partii ktoś wcześniej czy później wpada na rozwiązanie i dalej odgrywa się scenariusz który pokazuje ideę/wartosć którą przekazać chcemy.

Na koniec zagrałem błyskawiczna partię we wspomnianą grę logiczną z Jackiem i też musze się przyznzac że na to nie wpadłem. Kudos Jacku!

Ola i Karol gdyby chciało się Wam napisać jeszcze jakieś wnioski z Waszych dwuosobowych Dinków będę baaaardzo wdzięczny.

[ja_n]

Strategia symetryczna, to akurat drobiazg (chociaż oczywiście również psuje grę). Wystarczy zabronić drugiemu graczowi ustawić się na symetrycznym polu startowym co pierwszy i z głowy.

No chyba nie jednak. Jesli ty ustawiasz się na B a ja na C i np. ty zaczynasz grę. W pierwszym ruchu ruszasz się na C, ja po Tobie ruszam się na B więc znów nie mam szansy Cię zbić a ty będziesz ją miał zawsze.

Oczywiście masz rację, ale ja pisałem TYLKO o "strategii symetrycznej", czyli takiej, w której gracz drugi małpuje ruchy gracza pierwszego (symetrycznie względem środka planszy) i dzięki temu ma zagwarantowany przynajmniej remis (przynajmniej, bo w końcówce ma szansę złamać symetrię i wygrać jeśli przeciwnik popełni błąd). Tę strategię łatwo zablokować tak jak napisałem. To oczywiście nie naprawia gry w ogólności, moje spostrzeżenie nadal pozostaje w mocy i powoduje, że gra jest zepsuta.

[piotrsmu]

odnośnie projektu X
pozostałe wady np to że (przez 80% czasu gry wykonujemy losowe ruchy pod koniec przeliczamy 6-7 ruchów do przodu i po grze)
wskazałam autorowi gdy z nim grałem.
przypuszczam też że zasady są na tyle proste że ktoś tą grę już wymyślił

odradzanie pierwszemu graczowi stawiania w rogu w zasadach jest zbyteczne to tak jak by do zasad szachów odradzać graczowi ruch w którym przegrywa w 2 ruchach, przypuszczam że nie będzie wielu graczy którzy notorycznie będą zaczynać od rogu

polecam autorowi zapoznać się z serią dobrych abstrakcyjnych strategii http://boardgamegeek.com/wiki/page/project_GIPF#

ja pamiętam ze swojego dzieciństwa że miałem co co nie nazywało 50 gier w jednym pudełku i tam były zasady do 20 różnych gier na szachownicy, widziałem też gdzieś pudełko 300 gier gdzie wierzę że jest tom ich jeszcze więcej, na bgg są zasady pewnie do setek gier na szachownicy popularne pewnie można zliczyć na palcach jednej ręki, wątpię żeby kiedykolwiek powstała jeszcze jakaś dobra gra na szachownicy.
zawsze możesz sprzedawać swoją grę jako warcaby+ instrukcje do kilkudziesięciu gier z domeny publicznej

[yosz]

ponieważ się nie znam to się wypowiem Nie grałem w tę grę, ale rozmowa o graniu symetrycznym przypomina mi akurat Manego czyli Mirror Go. Są bardzo proste sposoby na to, żeby ograć gracza, który gra lustrzane odbicie moich ruchów. Jeżeli ktoś ich nie zna albo nie zastanowi się przez chwilę to może mieć problem.

http://senseis.xmp.net/?Manego
http://senseis.xmp.net/?CounteringMirrorGo

Może tu też istnieje możliwość skarcenia przeciwnika który próbuje grać lustrzanie? Jeżeli tak to wtedy nie jest to problemem.
Nie skreślajcie też gry - coś o bardzo prostych zasadach może mieć mnóstwo głębi, której wy nie widzicie (najlepszy przykład to właśnie go)

[ja_n]

Może tu też istnieje możliwość skarcenia przeciwnika który próbuje grać lustrzanie? Jeżeli tak to wtedy nie jest to problemem.

Dotknąłeś sedna sprawy, mimo że się nie znasz . Niestety w tej grze tylko drugi gracz może karcić pierwszego (o ile nie popełni bardzo prostego błędu w początkowym rozstawieniu - gdy gra symetrycznie, to ma gwarancję, że tego błędu nie popełni).

Ale moim zdaniem nie ma się co już więcej nad grą pastwić.

[piotrsmu]

@yosz jedyną możliwością skarcenia przeciwnika jest użycie planszy jako broni, w go, szachach, warcabach oczywistym jest że strategia symetryczna nie przyniesie efektu, tak jak tu oczywistym jest że gracz grający symetrycznie nigdy nie przegra możesz zbić tylko pionka który jest odległy o 3 pola, a grając symetrycznie zawsze po naszym ruchu odległość jest parzysta. co należało dowieść

[stalker]

Najpierw grałem w Migawki. Niezmiennie mi sie podobają. Na szczęście strałkowanie nie zmieniło mehchaniki gry a jedynie sposób oznaczania ruchów więc nie mam chyba żadnych uwag. Poza tą z niesprawiedliwym wydłużeniem drogi do Rasiji. Zasada że moge przejeżdżać przez kraje nie odiwedzając ich podoba mi się mniej niż ta że wszędzie musze zagrac po karcie, ale Łukasz lepiej wiesz co ma większy sens gameplayowo i w kwestii balansu celów.

Takie jeszcze małe dopracowania... bardziej development niż dizajn... polerka... Dzięki za udział w teście. Rosję poprawię.

Wydawać!!!

[yosz]

dziękuję za oświecenie

[Jan Madejski]

Na szczęście strałkowanie nie zmieniło mehchaniki gry a jedynie sposób oznaczania ruchów więc nie mam chyba żadnych uwag.

A jednak wpłynęło na grę, a właściwie na balans strategii - wreszcie można ciułać strzałki na przyszłe podróże, zamiast kisić się ciągle z 10 kartami w ręku. Dlatego przychylam się do wczorajszego podziału pracy (czwarte saksy też dają -3 punkty - a testy wykażą, czy nie powinny zabierać nawet więcej).

[Filippos]

Na szczęście strałkowanie nie zmieniło mehchaniki gry a jedynie sposób oznaczania ruchów więc nie mam chyba żadnych uwag.

A jednak wpłynęło na grę, a właściwie na balans strategii - wreszcie można ciułać strzałki na przyszłe podróże, zamiast kisić się ciągle z 10 kartami w ręku. Dlatego przychylam się do wczorajszego podziału pracy (czwarte saksy też dają -3 punkty - a testy wykażą, czy nie powinny zabierać nawet więcej).

Ja zaproponowałem inne rozwiązanie jeśli imć dizajner nie chciałby komplikować zasad zróżnicowanymi kartami saxów. Po prostu każde kolejne saxy pozwalają zarobić mniej - 6, 5, 4, 3 karty. Fajnie jest mieć tematyczne karty saxów ale nie wiem czy ludzie się w tym wszystkim nie pogubią. Karty celów, karty lokacji, karty saxów, karty specjalnych zdolności - telfonów do mamusi itd... Sporo tego.

[Jan Madejski]

6-5-4-3 to faktycznie chyba bardziej eleganckie rozwiązanie. Zakładając, że wczorajsza partia potoczyłaby się z nim podobnie, miałbym podobną liczbę punktów na koniec (6 kart mniej z saksów, a więc niemożliwe dwukrotne oblecenie globu = -3 punkty za cel; +6 punktów zamiast punktów karnych z pracy, -1-2 punkty za przestrzelenie regionu docelowego).

Dopisek: tylko że fajnie jest dociągnąć 6 kart, a 4-3 to już marnizna Balans punktowy nadal byłby podobny z innym, niewiele mnie eleganckim rozwiązaniem: każda praca daje 6 kart, ale druga = -1 punkt, trzecia = -2 punkty, czwarta = -3 punkty (to już nie wymaga specjalnych kart saksów, a jedynie zliczanie ich liczby - które i tak jest niezbędne do jednego z celów). To pozwala się rozerwać graczowi, który chce trochę zaryzykować, a nie tylko mielić karty w ręku (muszę wykombinować taki ruch, żeby w 6 dobranych kartach zwróciło mi się -3).

[ja_n]

Po prostu każde kolejne saxy pozwalają zarobić mniej - 6, 5, 4, 3 karty.

Hm, bardzo ciekawy pomysł. Nie zawsze na planszy leży 6 kart, które chcę mieć. Można wprawdzie skompletować 6 fajnych kart na planszy odrzucając karty z ręki (kupując patyczki), a potem zgarnąć 6 poprzez pracę, ale zróżnicowane karty pracy też mogą pomóc w rozgrywce - widzę 4 fajne karty? Zagrywam pracę +4. Albo mam na ręce 6 fajnych kart, ale potrzebuję jeszcze 4 ze stołu zanim je zagram? Zagrywam pracę +4. Dobrze uzupełnia możliwość kupowania patyczków na zapas - ja w rozgrywce miałem wystarczającą ilość patyczków, kupowanie więcej nie miało wielkiego sensu, zróżnicowanie kart pracy by mi się przydało.

EDIT: Wydaje mi się, że karta, która daje dwa patyczki w zamian za dwa punkty na koniec nie ma specjalnie sensu i jej zagranie to strata punktów. Trzeba by ją chyba wzmocnić, albo zrezygnować z niej.

[Jan Madejski]

Nie zawsze na planszy leży 6 kart, które chcę mieć.

Dla mnie - na planszy zawsze leży 6 kart, które chcę mieć 2-4 do kombosa i reszta na bilety.


Dopisek: jest drobny, nieelegancki zgrzyt, który nie występował przed erą patyczkową - gdy dobieram jakiekolwiek karty (pracą lub kartą specjalną - nie pod koniec klasycznego ruchu), aby po prostu zakupić za nie patyczki, to od razu odkładam te karty z powrotem na planszę. Ten ruch jest niepotrzebny i mogę zamiast niego od razu dobrać odpowiednią liczbę znaczników biletów (co można od razu przedstawić odpowiednią ikonką/zapisem w instrukcji - bo do tej pory patyczki były traktowane jako drobny dodatek, który jedynie zwiększa czytelność, a tak naprawdę stały się w grze drugim, ważnym surowcem).

[stalker]

Karty dające nam dociąg 6, 5, 4, 3 mimo, że eurogrowo wydają się bardzo poprawne, nie zmienią wiele... ale zaraz, ileście już napisali

Okej, to pierwsza odpowiedź:

Spoiler:

Kartę "Dociągnij 6" będziemy mieli na pewno, jedno duże branie się należy. Nazwijmy to "Oszczędności".

Nie ma zbyt wielkiej różnicy pomiędzy tym, co da drugie "Dociągnij 6" czy "Dociągnij 5". Jedna karta może mieć decydujące znaczenie dla zdobycia kilku punktów... ale nie aż takie. Prędzej już od razu "Dociągnij 4". Drugie dociągnięcie jest -- jak wynika z praktyki -- bardzo miłą opcją, nawet, gdy gracze bardzo dobrze planują i zarządzają ręką i starają się osiągnąć maksymalny wynik nawet bez nadużywania fazy praca. Stąd mój pomysł, aby akcja ta była dość swobodnie dostępna, jednak dawała jakiś efekt uboczny -- wczoraj powodowała zwiększenie pul kart na stole, myślę nad tym, że aby z niej skorzystać, trzeba by oddać/spalić jakąś kartę specjalną. Ot, coś, nad czym trzeba by się zastanowić, dodatkowa decyzja, która może wpłynąć na nasz dalszy plan gry.

Decydujące są karty trzecie i czwarta -- jak znam tych z Was, którzy graliście, dociągnięcie 4 czy 3 kart byłoby uznane za nieopłacalne. Tzn. sądzę, że nikt nie będzie używać karty praca dających tak niewielki dociąg, tudzież wzbudzą one pewną frustrację, że niby są, ale w sumie nic nie dają. Stąd moja decyzja, by spróbować z kombincją "dociągnij 6/strać -3 PZ"

Karty z penalizującym potrąceniem punktów nazywam "Pożyczką" -- jak w wielu innych grach dają one graczowi opcję, by jeszcze wykonać jakiś poważniejszy ruch, zawalczyć o palmę pierwszeństwa, zysk z karty celu, które może nam zrekompensować te -3 punkty. Tracę 3 punkty, bo zyskuję 6 kart, za pomocą których mogę zaliczyć warunki kart celów, które tu dadzą mi 3 PZ (już jestem na zero), a tam jeszcze 4 (i jestem na plus...)

A tu druga:

Spoiler:

Dopisek: tylko że fajnie jest dociągnąć 6 kart, a 4-3 to już marnizna Balans punktowy nadal byłby podobny z innym, niewiele mnie eleganckim rozwiązaniem: każda praca daje 6 kart, ale druga = -1 punkt, trzecia = -2 punkty, czwarta = -3 punkty (to już nie wymaga specjalnych kart saksów, a jedynie zliczanie ich liczby - które i tak jest niezbędne do jednego z celów). To pozwala się rozerwać graczowi, który chce trochę zaryzykować, a nie tylko mielić karty w ręku (muszę wykombinować taki ruch, żeby w 6 dobranych kartach zwróciło mi się -3).

Tak, właśnie o to mi chodzi. Ja też sądzę, że 3 karty to też marnizna. A 6 kart jednak może oznaczać, że ryzyko się opłaci i jest walka do końca -- mam pole do manewru.

Karta "2 patyczki" zamiast odrzucania 2 kart działa na podobnej zasadzie, w sumie daje niewiele, ale... A może mam na ręku 10 super eleganckich kart, które wyłożę jednym ruchem w mega kombo, ale brak mi patyczków? Mogę zaryzykować i je sobie kupić od razu, bo zysk z tego kombo będzie większy, niż te 2 punkty. A może jednak powinienem ją sobie zostawić na potem? Przelicznik 2 za 2 jest obmyślony dokładnie tak, bo gdyby karta ta dawała 3 patyczki lub 2 punkty, zachowanie jej na punkty byłoby w o wiele bardziej oczywisty sposób nieopłacalne. Mnie nie chodziło o danie graczom cukierka -- chodziło im o danie "kredytu", pewnej przestrzeni za pomocą której mogą spróbować uzyskać wynik lepszy poprzez spełnienie dodatkowych warunków

Co do poziomu trudności, jest pełna gradacja -- w wariancie maksymalnie podstawowym gra się bez kart celów. Można ćwiczebnie zagrać również i bez kart specjalnych. Do rozpatrywania będą tylko karty pracy -- których wykładanie przed sobą ma być informacją dla innych graczy, co zrobiliśmy w tej turze. Mogą one wręcz dawać nam tylko dociąg 6 kart i tyle.

Chcemy więcej opcji -- bierzemy karty specjalne. Chcemy zagrać na poważnie -- używamy celów i kart specjalnych, oraz zróżnicowanych kart pracy.

Ostatni dopisek Jana o patyczkach -- good point. Dzięki!

[Filippos]

Ja z kolei nie lubię osłabiania mocnych akcji w grze odejmowaniem punktów. To nieintuicyjne i nie pokazujące kary bezpośrednio narzedziami gameplay'u.

Zatem 7 6 5 4 ? Trzeci dociąg nadal sexi, czwarty dla upartych ale nadal coś może dać.

[stalker]

Trochę nieintuicyjne i sam generalnie nie lubię używać takich metod, rzecz w tym, że nie ma być to tylko wybór między tym, czy pracować a nie pracować -- a raczej w tym, czy podejmując ryzyko umiemy osiągnąć większy zysk, niż ryzyka nie podejmując wcale.

Gdyby raczej karty pracy dające 7 czy 6 kart można było zachować, aby zamienić je na kilka punktów -- to jest wybór.

7 kart, a dodatkowo taka "praca" powinna oznaczać, że pojawią się dodatkowe karty na planszy, żeby za bardzo gracze nie posprzątali puli. Jeśli nie wykorzystamy dostajemy np. 2 punkty na koniec
6 kart, kosztem utraty karty specjalnej albo 2 PZ na koniec
5 / 1 PZ na koniec?
4 / brak skutków ubocznych
hmmm

[Filippos]

Ok zrozumiałem - nie chcesz tego upraszczać. Dotarło.

[stalker]

Spłaszczać Nie, no uprościć tak, ale nie doprowadzać do trywialnych wyborów -- ta daje 4 to już się nie opłaca, ta daje 7, to na pewno zużyje. W ten sposób bym tylko graczom pokazał, ile powinni pracować (bo powyżej pewnego progu to po prostu nie będzie się za bardzo opłacać i tyle).

A mnie chodzi o to, żeby się zastanowili -- może warto jeszcze popracować, bo dzięki temu uda się jeszcze coś osiągnąć?

A nad poprawieniem karty 2 patyczki za darmo jeszcze się zastanowię / policzę.

[Filippos]

Mi w ogóle nie chodziło o dawanie wyboru kiedy którą zagram btw. Po prostu każde kolejne zagrane saxy dają mi jedną kartę mniej i tyle.

Moje pytanie po prostu brzmi: czy te dodatkowe dwa akapity w instrukcji faktycznie dają realny wybór i pogłębiają na tyle doświadczenie grania że warto je umieszczać w grze? Moje wrażenie było takie, że nic nie wybieram kiedy które saxy zagrać, bo sa ewidentnie lepsze i gorsze i po prostu decydujęe ile saxów chce zagrać. To czy dołożę dwie karty na display nie miało dla mnie żadnego znaczenia. Więc jeśli to tylko kwestia balansu to trzeba go po prostu sprawdzic i dać na kartach wartości które pozwolą ten balans zachować. I dla mnie w takiej sytuacji to, że dostaję mniej kart jest bardziej intuicyjne niż jakieś punkty ujemne, które muszę w myślach odjąć od tych, które zdobędę itede itepe. Dla mnie to nie pogłebia decyzyjności tylko właśnie niepotrzebnie komplikuje podejmowanie decyzji.

[stalker]

Okej, napisałem dość obszernie, dlaczego to zaprojektowałem tak i czemu się upieram. Być może niesłusznie, ale muszę się z tym przespać

Spoiler:

Zasadniczo, dostać 6 kart i stracić przy tym 3 PZ, a dostać 4 karty wychodzi na to samo. Nawet, paradoksalnie, na pierwszy rzut oka mogę dostać w drugim wypadku więcej.

W pierwszym przypadku ryzykuje utratę 3 punktów, aby zyskać np. 7 PZ z celow + 6 punktów z kart, które dostanę tak, czy owak. Zyskuję 10 pt, jeśli mi się uda, a liczenie mam gratis. W drugim przypadku dostanę za kartę pracy nią 4 punkty z kart i być może te 7 PZ premii, a więc 11 pt.

Czy jestem idiotą? Spróbuję udowodnić, że nie — ale może wykażecie błąd w moim rozumowaniu

W drugim przypadku jest łatwo, zagrywam, lub nie. Nic mi nie grozi, nie ma ryzyka, ta karta jest po prostu gorsza i tyle. Pewnie zagram, bo chcę mieć dużo kart, ale powiem „e ale kiepawa ta ostatnia praca, pracowałem, ale nic nie dostałem”. Jak powiedziałem, taka karta to sugestia „tej już nie zagrywaj, nie warto”, czyli „zamknij się w trzech saksach”. Podejrzewam, że większość graczy zacznie od tych najlepszych kart a skończy na najgorszych, a nie na odwrót. Zresztą, po co mieliby trzymać te najlepsze, jeśli niczego nie dają w zamian?

W pierwszym przypadku natomiast, w każdej chwili gry otrzymujemy bardzo satysfakcjonujący zastrzyk z 6 kart. Nie ma marudzenia. Po kilku rozgrywkach okaże się oczywiście, że się dostaje po łapach za (powiedzmy) trzecią i czwartą kartę. Możemy sobie powiedzieć, że nie będziemy ich zagrywać i już — zupełnie tak samo, jak w prostszym rozwiązaniu. Jednak wszystkie karty pracy dają nam zawsze po 6 kart. Nie ma spadku dynamiki. Nie ma płaczu, że są fajne okazje pod koniec, albo że zabrakło kart, żeby dojechać do domu, bo wypaprałem już wszystkie lepsze karty pracy, te dające 6 i 5 kart.

Oczywiście, jeśli gram ostrożnie, to mogę od razu odrzucić myśl, że w ogóle skorzystam z kart dających minus. Dozuję sobie karty i cieszę się, gdy moi przeciwnicy po nie sięgają, bo ich wynik będzie niższy. Minus dołożyłem po to, aby ten najwięcej pracuje nie wygrywał już ilością kart. Z drugiej strony, jak już chyba zaznaczyłem, chodziło mi też o to, aby gracza postawić przed dylematem — czy zaryzykować kolejną kartę pracy, która mi da dużo (załóżmy, że te 6 kart), aby zestawić układ, który zapewni mi zwrot tej inwestycji z nawiązką?

Acha no i zauważcie, że jeśli pracując zawsze dostaję sześć kart, jest mi łatwiej nastawić się na pewne cele — te, które nagradzają nas za wyłożenie jak największej liczby kart w jakichś tam układach. Dociągając w każdej kolejnej fazie praca mniej kart gracze mogą po prostu nie dawać rady zestawiać takich ciągów, a przez to spadnie też poziom ich zadowolenia z rozgrywki.

No i ostatni, dość głupi argument: Zamiast dawać potrącenia na kartach, można dać premie, jak na kartach specjalnych. Nie zużyje, mam gwarantowane dodatkowe punkty. Znika problem odejmowania

Co do objętości zasad: Dwóch akapitów nie powinno być. Maks dwa zdania natomiast przewiduje pewne oszczędności na usprawnionych zasadach ruchu.

Pozdrawiam!

[Jan Madejski]

Spoiler:

Zamiast dawać potrącenia na kartach, można dać premie, jak na kartach specjalnych. Nie zużyje, mam gwarantowane dodatkowe punkty.

Czyli karty pracy stają się praktycznie kolejnymi kartami specjalnymi (z tym wyjątkiem, że ich użycie blokuje nam rundę)? Brawo, odpadają 2 dalsze akapity instrukcji

[konev]

Migawki...

Poczytałem, pomyślałem...

Tani pomysł: mamy kilka kart pracy jak proponuje Filip powiedzmy 4-4-4-5-5-5-6-6-6, ale są powiedzmy po 3 egzemplarze. Tasujemy, losujemy tyle kart ile jest graczy i wykładamy obok planszy. Gracz jak pracuje musi wziąć dowolną kartę pracy i dobiera tyle kart jaka jest jej wartość. Karta pracy ląduje na stos zużytych kart pracy. Jak się skończą to znowu bierzemy wszystkie, przetasowujemy i wykładamy. Jest trochę losu, jest decyzji kiedy pracować (czy wziąć teraz 6 choć mi nie pasuje, czy później 4), albo może przeczekać ten stos i poczekać na przetasowanie oraz podejmowania ryzyka (co inni zrobią).

[stalker]

Migawki cd.
@Jan

Spoiler:

Zamiast dawać potrącenia na kartach, można dać premie, jak na kartach specjalnych. Nie zużyje, mam gwarantowane dodatkowe punkty.

Czyli karty pracy stają się praktycznie kolejnymi kartami specjalnymi (z tym wyjątkiem, że ich użycie blokuje nam rundę)? Brawo, odpadają 2 dalsze akapity instrukcji

No nie wziąłem pożyczki, nie muszę jej spłacać — choć minus jest bardziej naturalny, np. Herr Rosenberg się nie boi dawać kart pożyczek w swoich grach (okej, wiem, są bardziej skomplikowane).

@Konev

Spoiler:

Poczytałem, pomyślałem...
Tani pomysł: mamy kilka kart pracy jak proponuje Filip powiedzmy 4-4-4-5-5-5-6-6-6, ale są powiedzmy po 3 egzemplarze. Tasujemy, losujemy tyle kart ile jest graczy i wykładamy obok planszy.

W ilu akapitach opiszesz tę dodatkową mechanikę? A do tej gry no nie oszukujmy się, nie wniesie za wiele, poza większym przestojem Nie ten typ ojro.

Fajne te spoilery, piszemy sobie i nic nie widać. W sumie nudny ten wątek.