Najprostsza gra Lacerdy - która?

[JoruslofKimKuczoński]

Mój chłopak jasno mi komunikuje: nasza rodzinka nie ma żadnej gry Lacerdy, mimo że półki uginają się od tytułów. Dzięki forum i co bardziej geekowskim planszomaniakom fejsbożkowym dowiedziałem się, że to wyższy poziom wtajemniczenia gier euro (była spora zgodność). Co prawda z dziećmi w to nie pogramy, zdaję sobie sprawę z poziomu skomplikowania, no i właśnie tu główne kryterium: która gra Lacerdy jest najprostsza? Krótka piłka, wszystkie są na jedno kopyto pod względem zależności, z tego co czytałem (to nie wada), pewien schematyzm mechanizmów w nich jest ciekawy. Ale zasady mogą się różnić bardzo, a opinii dostarczą ci co grali już i mają porównanie odnośnie wsiąkania w tytuł. Nie byłoby ciekawie wtopić 300-450 zł i musieć sprzedawać, bo "za trudna" w porównaniu z tytułami powszechnie granymi. Spędza mi to sen z powiek, w który tytuł tego pana można spokojnie pograć bez długich przygotowań i frustracji, jeśli nigdy się nie miało z nim do czynienia.

[LongJohn]

Większość tytułów jest dostępna na Tabletopii także można sobie wypróbować przed zakupem. Gdybym miał wskazać najmniej skomplikowaną to byłby to Escape Plan, chociaż to bardzo subiektywne.

[staszek]

Co2 i Escape Plan mimo, że najprostsze są zupełnie inne niż pozostałe 5, więc polecałbym raczej coś z tej klasycznej 5ki.
Moim zdaniem jeśli chodzi o zasady to Vinhos. Dodatkowo ma 2 warianty i zdecydowanie najlepsze dodatki (urozmaicające rozgrywkę). Ewentualnie Gallerist. Kanban, Lisboa a zwłaszcza On Mars, to zdecydowanie więcej tłumaczenia zasad i więcej rozgrywek potrzebnych do świadomego grania

[AnimusAleonis]

Escape Plan... tutaj też tematyka pomaga wciągnąć się w rozgrywkę osobom które do czynienia z cięższymi tytułami, jak inne gry Lacerdy, jeszcze nie miały.
Ale prawda co pisze staszek powyżej że to też trochę inny typ gry niż "klasyki" jak Vinhos, Kanban czy Lisboa.
Niemniej jeśli miałbym polecić grę Lacedry tylko i wyłącznie na zasadzie gry od tego autora do której najprzystępniej usiąść dla, powiedzmy, "nowych" graczy to bym polecił Escape Plan.

[Sarna]

Montana - prosta i ładna.

[anitroche]

Montana - prosta i ładna.

Ale to nie jest gra zaprojektowana przez Vital Lacerdę tylko wydana przez polskie wydawnictwo Lacerta

[Sarna]

Montana - prosta i ładna.

Ale to nie jest gra zaprojektowana przez Vital Lacerdę tylko wydana przez polskie wydawnictwo Lacerta

Pomyliłem t z d . Mój błąd

[staniach21]

Też stanąłem przed tym samym problemem, a najwyższe ciężary w kolekcji to GWT i Spirit Island. Zdecydowałem się na The Gallerist tym bardziej, że pojawił się za 280zl na OLX. Z racji tego, że sesja to stoi pięknie na półce nietknięty, ale zasady udało się ogarnąć pytanie jak wyjdzie przełożenie tego już na sensowne granie. Długo spędziłem na porównywaniu tej złotej 5-tki. Co2 i Escape Plan odrzuciłem z racji tego, że tak jak pisali ludzie to nie jest klasyczny LACERDA. No i pod względem zasad i świadomości gry wyszło, że najłatwiejsze jest Vinhos i The Gallerist, a te 3 trudniejsze to Lisboa On Mars i Kanban. The Gallerist wziąłem, bo raz pojawiła się okazja, a dwa w Vinhos czytałem o 13 ruchach na całą grę, a mnie zawsze boli krótka kołderka, wiadomo o to chodzi, żeby zoptymalizować ruchy, ale już się rozkręca gra, a tu koniec. Gallerist wydaje się bardziej taki tu pójdę tam zbiorę tam ulepszę, ale na pewno w przyszłości chciałbym I dorwac się do Vinhos. Te 3 pozostałe to chyba nie moja półka

[anitroche]

Ja początkowo napaliłam się na On Mars, ale grywam głównie z mężem, a on zbyt ciężkich gier nie lubi (a w On Mars to jednak te karty projektów i naukowców i te decyzje, którą rakietę zbudować, by na 99% go zniechęciły do gry), więc ostatecznie kupiliśmy The Gallerist. Jeśli chodzi o ogarnięcie zasad, to nie mieliśmy problemu, bo w całej grze dostępnych jest tylko 8 różnych akcji do zrobienia. W grze nie ma budowania kombosów, typu "idę na to pole, co daje mi możliwość dobrać taką kartę, która daje mi ludzika i dzięki temu spełniam warunek z kontraktu", więc gra idzie sprawnie i też nikt się nie wkurza, jak nie bardzo mu podchodzi zauważanie właśnie takich zależności między akcjami co dają kombosy. Dodatkowo, na BGG jest ładnie zrobione tłumaczenie instrukcji, więc osoby, które nie czują się w angielskim za dobrze, mogą sobie wydrukować. Pod tymi względami gra prosta.

Samo granie tak, żeby wygrać jednak nie przychodzi łatwo. W ciągu gry trzeba dobrze planować swój budżet - kiedy coś sprzedać, a kiedy coś kupić, oraz dobrze zarządzać punktami wpływów (głowy nie daję, że dobrze pamiętam nazwę), aby w dobrym momencie wykorzystać je na tzw. Kicked-out akcję. Pod tym względem gra jest dość trudna, no ale to nie tak, że siedzisz i myślisz "co ja w ogóle mogę zrobić i w ogóle jak działają te pola", tylko raczej siedzisz i myślisz " kurczę mogłem nie sprzedawać jeszcze tego obrazu, przy następnej grze muszę rozegrać to w innej kolejności". Ogólnie cieszę się, że to nasz pierwszy Lacerda, bo ja się bardzo dobrze bawię móżdżąc nad swoją strategią a i mąż nie odczuwa przytłoczenia grą.

Jedno co przy pierwszych grach zdarzało nam się zapominać, to to, że przy sprzedaży obrazu czy rzeźby trzeba zwrócić gościa na plac wspólny, niby jest to narysowane na planszetkach graczy, ale jednak jakoś w takim miejscu, że łatwo zapomnieć. Poza tym, to ikonografia naprawdę świetna w grze i praktycznie wszystko widać jak działa.

[Ardel12]

Ograłem większość gier Lacerdy i w moim odczuciu najprostrzą z jego ciężkich tytułów jest CO2. Nie tylko oferuje bardzo dobry tryb coop, to mamy główne mięsko w postaci semi-coop(wygrywa jeden, ale mogą przegrać wszyscy). Od razu zaznaczę, że nie zdarzyła mi się partia by ktoś stwierdził w środku partii, że szans nie ma i po prostu uwalił nam grę. Pod względem zasad mamy 3 główne akcje i 3 dodatkowe. Wszystkie proste i pokazujący prosty łańczuszek zależności. Oczywiście proste, nie znaczy prostackie i głębia zależności jak najbardziej jest, jednak wszystko się ze sobą świetnie po prostu łączy i ma tematycznie sens.

Jeśli semi-coop wam nie leży, to poleciłbym nową edycję Vinhos. Po pierwsze oferuje uproszczoną wersję względem oryginału, więc odpada nam część zasad i problemów do wzięcia pod uwagę do wykonania naszej strategii. Po drugie stara wersja również jest w pudełku, więc nic nie stoi na przeszkodzie by do niej przeskoczyć po paru partiach. Plusem Vinhos jest niewielka liczba akcji mieszcząca się w przedziale 9-10 ruchów na całą grę. Również ich tematycznośc powinna uprościć zrozumienie zasad. Tutaj czuć, że każda nasza decyzja będzie miała ogromny wpływ na kolejne tury i może przesądzić o wygranej. Gra się w nią też krótko, bo spokojnie partię można zamknąć w 1h w 2os.

Co do Gallerist, to moją największą bolączką było połączenie akcji a odniesieniem ich do tematu. Dodatkowo gra oferuje już pewną piaskownicę i liczba zależności i możliwości znacząco wzrasta w stosunku do Vinhosa. Połączyć ze sobą kupowane dzieła sztuki z odblokowywanymi bonusami oraz nagrodami na koniec gry, które musimy wylicytować. Do tego dołożyć układy sprzedanych/wystawionych dzieł po kolejne bonusy. A na koniec posypać akcjami kick-out, które mogą odegrać dodatkową turę, jeśli tylko dobrze wyprzedzimy przeciwnika. W sumie jak to piszę to aż kręci mi się w głowie ile tego tam upchnięto i jak świetne to jest, ale też jak skomplikowane.

[staniach21]

Spoiler:

Ograłem większość gier Lacerdy i w moim odczuciu najprostrzą z jego ciężkich tytułów jest CO2. Nie tylko oferuje bardzo dobry tryb coop, to mamy główne mięsko w postaci semi-coop(wygrywa jeden, ale mogą przegrać wszyscy). Od razu zaznaczę, że nie zdarzyła mi się partia by ktoś stwierdził w środku partii, że szans nie ma i po prostu uwalił nam grę. Pod względem zasad mamy 3 główne akcje i 3 dodatkowe. Wszystkie proste i pokazujący prosty łańczuszek zależności. Oczywiście proste, nie znaczy prostackie i głębia zależności jak najbardziej jest, jednak wszystko się ze sobą świetnie po prostu łączy i ma tematycznie sens.

Jeśli semi-coop wam nie leży, to poleciłbym nową edycję Vinhos. Po pierwsze oferuje uproszczoną wersję względem oryginału, więc odpada nam część zasad i problemów do wzięcia pod uwagę do wykonania naszej strategii. Po drugie stara wersja również jest w pudełku, więc nic nie stoi na przeszkodzie by do niej przeskoczyć po paru partiach. Plusem Vinhos jest niewielka liczba akcji mieszcząca się w przedziale 9-10 ruchów na całą grę. Również ich tematycznośc powinna uprościć zrozumienie zasad. Tutaj czuć, że każda nasza decyzja będzie miała ogromny wpływ na kolejne tury i może przesądzić o wygranej. Gra się w nią też krótko, bo spokojnie partię można zamknąć w 1h w 2os.

Co do Gallerist, to moją największą bolączką było połączenie akcji a odniesieniem ich do tematu. Dodatkowo gra oferuje już pewną piaskownicę i liczba zależności i możliwości znacząco wzrasta w stosunku do Vinhosa. Połączyć ze sobą kupowane dzieła sztuki z odblokowywanymi bonusami oraz nagrodami na koniec gry, które musimy wylicytować. Do tego dołożyć układy sprzedanych/wystawionych dzieł po kolejne bonusy. A na koniec posypać akcjami kick-out, które mogą odegrać dodatkową turę, jeśli tylko dobrze wyprzedzimy przeciwnika. W sumie jak to piszę to aż kręci mi się w głowie ile tego tam upchnięto i jak świetne to jest, ale też jak skomplikowane.

A masz Vinhosa z dodatkami z kickstartera? Na polskim rynku widze sporo sprzedawanych edycji Delux, ale cierpie na problem, ktory nie pozwala mi kupic gry, w ktorej nie bede mial wszystkich mozliwych rzeczy, które do niej powstały. Zastanawiam sie czy jeszcze trafi wersja kicsktarter na polski rynek, bo np. The Gallerist all-in edition wlasnie wydali i ma byc marzec/kwiecien z scoring expansion + dwa dodatki(pomijam, ze akurat w Galleriscie te dodatki sa dosyc zbedne,a w Vinhos to mimo wszystko elementy wplywajace na rozgrywke, a nie upiekrzajace) sam te wersje za 270 dorwalem ze Scoring expansion, wiec az tak to mnie nie boli

[Ardel12]

Tak, gry Lacerdy zawsze kupuję kiedy tylko wyjdą(Kanban niestety mnie ominął), więc dodatki do Vinhosa posiadam, choć nawet jednego jeszcze nie wyciągnąłem. Na razie to co w pudle jest wystarczające i nie widzę potrzeby by wrzucać te dodatki. Oczywiście rozumiem chęć posiadania, ktora z tyłu głowy potrafi niemiłosiernie irytować myślami typu, a co jak dodatki są niezbędne, a co jak podstawka mi się ogra a tych już nie uzyskam, itd.

Co do Gallerista się zgadzam, dwa pierwsze KS promo były po prostu słabe a cena niemiłosiernie wysoka za te pare kosteczek. Scoring pada kupiłem, bo jednak ma wpływ na rozgrywkę.

[PytonZCatanu]

Mój chłopak jasno mi komunikuje: nasza rodzinka nie ma żadnej gry Lacerdy, mimo że półki uginają się od tytułów. Dzięki forum i co bardziej geekowskim planszomaniakom fejsbożkowym dowiedziałem się, że to wyższy poziom wtajemniczenia gier euro (była spora zgodność). Co prawda z dziećmi w to nie pogramy, zdaję sobie sprawę z poziomu skomplikowania, no i właśnie tu główne kryterium: która gra Lacerdy jest najprostsza? Krótka piłka, wszystkie są na jedno kopyto pod względem zależności, z tego co czytałem (to nie wada), pewien schematyzm mechanizmów w nich jest ciekawy. Ale zasady mogą się różnić bardzo, a opinii dostarczą ci co grali już i mają porównanie odnośnie wsiąkania w tytuł. Nie byłoby ciekawie wtopić 300-450 zł i musieć sprzedawać, bo "za trudna" w porównaniu z tytułami powszechnie granymi. Spędza mi to sen z powiek, w który tytuł tego pana można spokojnie pograć bez długich przygotowań i frustracji, jeśli nigdy się nie miało z nim do czynienia.

Zacznijmy od tego, że w czerwcu będzie Mercado de Lisboa - zdecydowanie najprostsza gra Lacerdy, mozna ją dostać za 120 zł. Jest inspirowana jego dużym tytułem Lisboa Jeśli jednak masz na myśli klasyki, to chyba Gallerist. Tak, Gallerist jest trudną grą, ale jednocześnie jest bardzo zgodny z klimatem (naprawdę można się poczuć jak własciciel galerii sztuki) co pomaga szybciej chwytać zasady (według mnie). Lisboa i Kandan są zdecydowanie mniej intuicyjne na początek, On Mars chyba bardziej złożony, a Vihnos dla mnie jest nudny

[lotheg]

Nie najłatwiejszy, ale najbardziej intuicyjny i sprawiający satysfakcję już przy pierwszej rozgrywce jest Vinhos. I piszę to jako fan Kanbana (moja gra nr 1, top topów).

[XLR8]

Vinhos, ale jak dla nas był bardzo mdły i nudny.

[lotheg]

Nie słuchaj heretyków piszących tak o Vinhosie. To kapitalna gra. Jeśli grasz w doświadczonym składzie w wersję 2010 (z bankiem) to walka jest piękna

[XLR8]

Nie słuchaj heretyków piszących tak o Vinhosie. To kapitalna gra. Jeśli grasz w doświadczonym składzie w wersję 2010 (z bankiem) to walka jest piękna

Być może nam brakowało kogoś kto zna Vinhos od podszewki i mógłby nam w kilku turach pokazać co w nie jest tak wybitnego. Na pewno walka o stanowiska czy mechanika banku były jej highlightami, jednak sam dobór winnic czy pracowników strasznie nijaki.

[dave8]

Vinhos wersja 2016 jest moim zdaniem bardzo lekka i przyjemna (takie viticulture+).
Wersja 2010 jest co prawda dużo lepsza (mój top1) ale sporo trudniejsza.
Kupując Vinhos masz 2 gry w 1.

P.S. Nie słuchaj heretyków powyżej