Jestem zaskoczony waszymi odpowiedziami, bo mam i grałem we wszystkie trzy przez was wymienione. I nigdy nie odbierałem tamtych w ten sposób. Lorenzo daje moim zdaniem więcej możliwości ze względu na ilość kart do wyboru, ich niewygórowany (przynajmniej części) koszt i możliwości zdobywania surowców i ich ilości. Kiedy już mamy trochę budynków na swojej planszetce, to akcja produkcji daje dużo dobrego
Tzolk'in to już w ogóle luzik przez liczbę tur. Chciałbym zwrócić uwagę, że dla mnie termin "krótka kołderka" nie jest tożsamy z trudnością gry. Tzlok'in np. uważam za bardzo trudny w sensie takim, że trzeba mocno wysilić mózgownicę żeby wykombinować coś fajnego i dostać za to dużo punktów na koniec gry. Ale możliwości mam dużo, raczej zawsze jest opcja dołożyć się do koła, budynki dają często niezłe profity a problem kukurydzy jest trochę rozdmuchany moim zdaniem. Natomiast w
Marco Polo zdarzają się takie sytuacje jak wykonywanie ruchu po planszy jako drugi, mam kostki z wysokimi wynikami i zależy mi na przejechaniu jak najdłuższej drogi. Wtedy patrzę sobie na pole od ruchu i tak: płać za wysokość kostki, do tego nawet 18 złota a na koniec jeszcze za poszczególne odcinki złoto lub wielbłądy w ilości nie małej. A grę zaczynamy z maksymalnie 10 monetkami, a w trakcie nie ma za dużo możliwości zdobycia złota. Nie ma tu dochodu co rundę, a jak gdzieś zdobędziemy złoto to raczej w symbolicznych ilościach. W takich momentach się zastanawiam, czy przy projektowaniu ktoś się nie walnął i nie dał za dużo opłat gdzie ich nie miało być
Mam wrażenie, że w swoim ruchu mam już z góry ustalone możliwości, które nie są jakieś super i muszę wybrać z nich najmniej dającą po tyłku. A wszystko to podsumowuje liczba rund, które w ogóle powodują, że pojawia się uczucie niemożliwości zbudowania czegoś. Dlatego uważam że
Marco Polo ma tak krótką kołdrę. Jednak zawsze po takiej rozgrywce myślę o niej i mam poczucie, że gdybym zagrał inaczej to ugrałbym coś sensownego. Wydaje mi się, że ja chyba nie umiem w to grać
Znacznie lepiej poruszać się małymi skokami i wtedy taki ruch o dwa to koszt tylko 9 monetek jeżeli nie wepchniesz się na to pole pierwsze (a to znowu takie trudne nie jest). Małe skoki dają Ci dostęp do dużej ilości miast więc zwiększasz swoje możliwości punktowania/zdobywanie surówców. Jeżeli mówisz o wysokich kosztach ścieżek wodnych - to nie ma co się tam wpychać bez perspektywy naciułania hajsu - np. bez żadnych możliwości zdobycia pieniędzy w Alexandri czy Adanie. 
Przy czym moja opinia jest taka, że najwyższe wyniki można osiągać wyłącznie przy aktywnym podróżowaniu, a to zależy w znacznej mierze od setupu planszy. Przebijałem też setkę Wilhelmem von Rubrukiem (gościem, który może "upuścić" domek w mieście, przez które przechodzi).
No cóż...początkujący gracz i np gracz który ma znacznik ponad 200 wygranych bitew w grach? 
