Elegancka mechanika jak za dawnych lat.

[formoza21]

Cześć!

Odnoszę wrażenie, że wśród obecnie wydawanych gier coraz trudniej znaleźć mi taką, która mogłaby rywalizować ze starymi dobrymi klasykami.
Generalnie najbardziej odpowiadają mi gry z elegancką mechaniką tj. spójną nie złożona z kilku innych mechanik czy minigierek oraz pozbawioną wyjątków, o których należy pamiętać, np. elementów balansująch lub naprawczych. Preferuję również raczej oldschoolowy rodzaj grafiki. Staram się aby w mojej kolekcji było jak najwięcej takich właśnie planszówek. Najczęściej grywam w Puerto Rico, Cesarski Kurier, Eufrat&Tygrys, Goa, W roku smoka, El Grande, Cytadela, Tikal.
Zastanawiam się jakie tytuły możecie mi jeszcze polecić zarówno spośród planszówek wydanych w ostatnim czasie jak i tych, które znane są już od wielu lat aby spełniały wymienione w moim poście wymagania?

Pozdrawiam i dziękuję za zainteresowanie moim wpisem!

[autopaga]

hansa teutonica, endeavor, crusaders, brass lancashire, concordia, council of 4, caylus 1303. Jednak oprócz crusaders są to strasze tytuły

[kaszkiet]

- Laguna (Knizia) - szybciutka ale naprawdę głęboka gierka jak na czas i zestaw zasad. Nie wiem jak teraz, ale była dostępna w absurdalnie niskich cenach. (moja ocena 8/10)
- Babylonia (Knizia) - trochę połączenie Samuraja z Przez Pustynię - mi się podoba, jest oldschoolowo, ale trudno tu mówić o czymś specjalnie nowym. (moja ocena 7/10)
- Yellow & Yangtze (Knizia) - reimplementacja Tyrgrysa i Eufratu. Ale na heksach i z inaczej rozłożonymi akcentami. Moim zdaniem genialny tytuł. (moja ocena 10/10)
- Azul - chyba nie trzeba przedstawiać - zasady są gładkie jak lustro. (moja ocena 8/10)
- Ethnos - połączenie Ticket to Ride z area control. Brzydka . (moja ocena 7/10)
- Five Tribes - podstawowa mechanika jest bardzo elegancka i niezależnie od dodatków pozostaje taka sama. Natomiast trochę to naciągnięty przykład, bo występują karty Dżinów, które mają unikalne specjalne zdolności, czy sposoby punktowania. Ale podaję ten przykład bo (moja ocena 10/10)
- Karuba - bardzo przyjemny elegancki filler w symultaniczne układanie ścieżek do piramid przez dżunglę. (moja ocena 7.5/10)
- Zamek Smoków - oparta na zasadach Mahjongga abstrakcyjna gra logiczna dobrze sprawdzająca się na 2 i 3 graczy. Na 4 trochę jest tłoczno. (moja ocena 8/10)
- Gizmos - bardzo wciągająca i atrakcyjnie wydana gra w budowanie silniczka. (moja ocena 8/10)
- Luxor - fantastyczna gra rodzinna z elegancką mechaniką a jednocześnie ciekawymi nowymi pomysłami. (moja ocena 9/10)
- Iwari - bardzo ładnie wydana kolejna reimplementacja Web of Power Michaela Schachta (wcześniej było jeszcze China i Han) (moja ocena 7,5/10)
- Pan Am - całkiem niedawno wydana gra o rozwijaniu linii lotniczych. Czuć w niej stary sznyt ale rozwinięty na nowo. Moim zdaniem ma jednak pewne niedociągnięcia i mogłaby być bardzo dobra, a tak jest "tylko" dobra. (moja ocena 7/10)

[Cyel]

Sorry, że nie na temat, ale jak mi się rzucił w oczy tytuł to pomyślałem sobie "ej no, albo elegancka, albo jak za dawnych lat"

Bo za dawnych lat to mechaniki były całkowitym przeciwieństwem elegancji z tego co pamiętam - czy to Battletech, czy Kryształy Czasu czy inne gry Dragona. W zeszłym wieku rządziła zasada "im więcej wyjątków i mikrozasad, bardziej zagmatwane i bez kalkulatora nie podchodź tym lepiej". To właśnie teraz, współcześnie, się już takich gier nie robi, tylko dba o streamlining, user experience, player agency i inne takie (albo robi się je w minimalnych nakładach dla garstki psychofanów, którzy jeszcze nie zdążyli umrzeć ze starości )

Spoiler:

[kaszkiet]

Racja w przypadku ameri, ale niektórzy projektanci eurogier - szczególnie niemieccy - te 20 lat temu wypuszczali super eleganckie gry z naoliwionymi mechanizmami, bez wyjątków od reguł, bez nagromadzenia mechanik byle nagromadzić. Najczęściej były to też gry, które miały służyć graczom do rozgrywki ze sobą nawzajem, w opozycji do obecnie przeważającego trendu układania sobie czegoś w ogródku i porównania na końcu wyników.

[kdsz]

Elegancka mechanika (poza wspomnianym Puerto Rico) kojarzy mi się przede wszystkim z K2 i Wysokim napięciem. Dorzucam jeszcze Wyspę Sky i serię Mr. Jack.

Podpisuję się również pod postem Kaszkieta. Banalnie proste zasady i głęboka rozgrywka to opis pasujący idealnie do klasyków Reinera Knizii.

[M_T]

Ja eleganckość mechaniki widzę w Gloomhaven. Niby instrukcja ma 50 stron, ale wszystkie zasady dość oczywiste i intuicyjne.
Jej przeciwieństwem jest Sword & Sorcery. Zasady wymyślone dla sterowania wrogami wyglądają na wymyślane na siłę. Są stany (jak zatrucie, sparaliżowanie), podobnie jak Gloomhaven, ale działąją one zupełnie inaczej dla przeciwników niż dla twoich figurek! Dla mnie taka abstrakcja spowodowała odbicie się od S&S.

[karmazynowy]

Pierwsze co przyszło mi na myśl to Hansa Teutonica oraz Tzolkin, obie niezbyt świeże ale klasyki z elegancją. Z nowszych to Babylonia, Istanbuł, Caylus 1303, Endeavor.

[Cyel]

Maksymalnie elegancka jest dla mnie Concordia.

[warlock]

Ra
Bus (od Splottera)

Obie te gry są z lat 90, ale jeśli ich nie znasz, to zdecydowanie warto nadrobić .

Bardzo elegancką grą jest jeszcze chociażby takie Firenze.

PS: Caylus >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Caylus 1303

[rastula]

wspomniany Caylus 1303 - klasyka odświeżona

Podwodne miasta - bardzo elegancka gra - zagrywasz kartę i masz akcję albo dwie akcje ...a ile zabawy

[vder]

Podwodne miasta - bardzo elegancka gra - zagrywasz kartę i masz akcję albo dwie akcje ...a ile zabawy

A to ciekawe jak można rozumieć elegancję, dla mnie to bardzo zależy od ilości i rodzaju elementów, i bardzo słabo znoszę gry, gdzie autor wrzucił wszystko co można, plansza główna, planszetki graczy, jakieś znaczniki drewniane, kafelki, plastikowe elementy. Dlatego dla mnie caylus >>> agrykola, do innych rosenbergów, nawet nie siadałem, do lacerdy też mnie raczej nie ciągnie. Podwodne miasta podobnie, ale to wszystko na podstawie zdjęć w zasadzie piszę.
Natomiast bardzo imho pasują tutaj wymieniane już wcześniej Concordia, Hansa Teutonica, Knizia i niewspominany wcześniej chyba King is dead (ale to też reedycja starszego tytułu).

[rastula]

elegancja to w tym przypadku mechanika, którą da się wyjaśnić dosłownie w 2 zdaniach a ktora otwiera olbrzymie pole do działania. Przy PM to Concordia ma zasad jak twilight imperium...

[kaszkiet]

elegancja to w tym przypadku mechanika, którą da się wyjaśnić dosłownie w 2 zdaniach a ktora otwiera olbrzymie pole do działania. Przy PM to Concordia ma zasad jak twilight imperium...

No bez żartów - musisz wytłumaczyć każdą akcję, powiedzieć jak działają karty S, jak działają karty akcji, jak się buduje, jak się punktuje, co to jest expansion site, jak działa tor korporacji (czy tam czegoś) i wiele, wiele więcej.
Przy takim uproszczeniu jak Twoje to w Concordię po prostu zagrywasz kartę akcji i ją robisz.

Podwodne Miasta to dobrze zaprojektowana gra, w której rozgrywka idzie płynnie ale nie nazwałbym jej elegancką w zasadach.

[Arcziwald]

El Gaucho, choć to bardziej gra na poziomie familijnym ale mimo wszystko bardzo ją lubię. Widać, że najnowsza już nie jest a zasady są banalnie proste dające za to możliwość kombinowania.