Planszowy Weteran nr 10

[clown]

Witam
Zapraszam do lektury dziesiątego numeru czasopisma internetowego Planszowy Weteran. W numerze recenzje gier:
- Thirty Years War (GMT)
- Waterloo (Warfrog/Treefrog)
- Stalingrad Pocket 2 (MMP)
- Price of Freedom (Compass Games)
oraz artykuły, felietony, zapowiedzi i nowości
Magazyn do pobrania z linku:
http://www.fileden.com/getfile.php?file ... awet10.pdf
rozmiar pliku to ok. 18MB
Życzę przyjemnego czytania - Cezary Domalski

[janekbossko]

przeczytałem to co mnie najbardziej interesowało czyli - PoF
Tylko utwierdziłeś mnie w przekonaniu że jestem zdecydowany na tą grę

[Geko]

Przeczytałem na razie recenzję Waterloo i podobała mi się. Co do zadowalania eurograczy i graczy wojennych, to dużo chyba zależy od podejścia jednych i drugich. Czym bardziej otwarci, tym większa szansa, że Waterloo (i podobne stopniem skomplikowania gry) im podejdzie. Jak gracz wojenny będzie chciał zawsze skomplikowanych zasad , a eurogracz będzie się bał pewnej dozy losowości, to nie ma szans, żeby jakaś gra-pomost, łącząca te dwa światy, ich zadowoliła.

[berem]

To poczytaj wiecej o Waterloo:
http://www.sis.polebitwy.pl/Recenzje-WaterlooW.html

[clown]

Co do zadowalania eurograczy i graczy wojennych, to dużo chyba zależy od podejścia jednych i drugich. Czym bardziej otwarci, tym większa szansa, że Waterloo (i podobne stopniem skomplikowania gry) im podejdzie. Jak gracz wojenny będzie chciał zawsze skomplikowanych zasad , a eurogracz będzie się bał pewnej dozy losowości, to nie ma szans, żeby jakaś gra-pomost, łącząca te dwa światy, ich zadowoliła.

Całkowicie się zgadzam - jest to kwestia kompromisu. W trakcie pisania recenzji rozgrywałem partie Waterloo z najszerszym chyba wachlarzem osób grających w planszówki - od zatwardziałych wargamerów do osób preferujących wyłącznie lekkie eurogry. I chyba była to jedyna gra wojenna do której dało się wszystkie te osoby namówić bez specjalnych problemów. Inna sprawa, że każdy miał jakieś zastrzeżenia, zgodne właśnie ze swoim planszówkowym punktem widzenia.

[Zulu Frh. von Auffenberg]

Ja akurat kiedyś ostro dyskutowałem z pewnym człowiekiem na temat Fryderyka - czy jest to gra wojenna czy też eurogra.

Stopień skomplikowania dla mnie nie miał tu żadnego znaczenia.
Ważny był efekt, a ten był klimatyczno-historyczny.

Jeśli efekt ten udaje się uzyskać przy pomocy kart do gry i odpowiednio spreparowanej mapy, to dlaczego nie nazwać gry wojenną?

Ja myślę, że nie chodzi o stopień skomplikowania, ale raczej o to, co gra ma odzwierciedlać i czym ma być.

[Geko]

Użyłem skrótu myślowego, bo gry wojenne z reguły mają dłuższe, bardziej skomplikowane i wymagające ogrania zasady niż eurogry.

[Zulu Frh. von Auffenberg]

Użyłem skrótu myślowego, bo gry wojenne z reguły mają dłuższe, bardziej skomplikowane i wymagające ogrania zasady niż eurogry.

To się zgadza.
Ale od tej reguły są wyjątki.

Grunt, by graczowi gra podeszła.

[Zulu Frh. von Auffenberg]

Ja za to jestem ciekaw, ilu będzie chętnych na mój artykuł.
Sprawy ciekawe, mało omawiane, w polskiej literaturze ledwie sygnalizowane.

[jax]

Ja za to jestem ciekaw, ilu będzie chętnych na mój artykuł.
Sprawy ciekawe, mało omawiane, w polskiej literaturze ledwie sygnalizowane.

Ja z pewnoscia przeczytam
(jak zreszta wszystko na tematy historyczne blizej mi nieznane)

[Zulu Frh. von Auffenberg]

Wszelkie uwaagi mile widziane. W 11 numerze ukaże się II i ostatnia część opisująca same operacje desantowe.

[clown]

I jeszcze mały suplement do recenzji Waterloo, czyli Moja Mała Napoleonka:
http://img411.imageshack.us/img411/4039/p1040134.jpg
http://img220.imageshack.us/img220/8022/p1040135m.jpg
http://img407.imageshack.us/img407/6900/p1040136.jpg

[Mały brzydki pędrak]

I jeszcze mały suplement do recenzji Waterloo, czyli Moja Mała Napoleonka:
http://img411.imageshack.us/img411/4039/p1040134.jpg
http://img220.imageshack.us/img220/8022/p1040135m.jpg
http://img407.imageshack.us/img407/6900/p1040136.jpg

Napoleon jak malowany

[Zulu Frh. von Auffenberg]

A propos Czarkowych potworów:

przyznam się, że mnie najbardziej gryzie fakt, że nie mam z kim i kiedy.
Nie przeraża mnie ani ilość żetonów ani przepisy ani rozmar mapy.

Nasza ostatnia przemyska rozgrywka w Solferino utwierdziła mnie w przekonaniu, że wielkie gry mają swój smaczek, którego nie mają gry na kilka godzin.