Spartakus: Krew i Zdrada / Spartacus: A Game of Blood & Treachery (A. Dill, J. Kovaleski, S. Sweigart)

[Langus]

Jak się wtedy wczuć w gladiatora, który chce swojej własnej śmierci?

"Słuchaj fajny koleś byłeś, ale tak już nic tu nie zdziałasz a film się dłuży. Im szybciej tu padniesz, tym szybciej zobaczysz się z rodziną."

Spoiler:

[Deem]

Ośmielę się postawić tezę, że Spartacus jest grą z tej samej kategorii co Talizman czy Munchkin: mechanicznie to nie jest dobra gra, ale z odpowiednimi ludźmi świetnie działa jako wieczorna platforma rozrywkowa - wymusza interakcję, daje masę emocji, pozwala się fajnie pośmiać (z innymi i z innych ), a do tego ma niemalże zerowy próg wejścia.

Rozkminianie mechaniki czy próby jej naprawy / ratowania są totalnie bez sensu; to jest po prostu doświadczenie, do którego siada 3-5 gości, dobrze się bawią i na końcu ktoś wygrywa, głównie dlatego, ż e reszta się wypruła ze wszystkiego, żeby powstrzymać przed zwycięstwem jego poprzednika. Zbalansowane? Sprawiedliwe? Absolutnie nie; ale jakie dobre.

Więc jeśli komuś brakuje odpowiedniego nastawienia, to nie bardzo ma po co siadać do stołu.

Jak mawia Oprah „when you know, you know”

[inny_89]

Spoiler:

Spoiler:

Serio ? Wina graczy, a nie gry, że robią to na co ona pozwala ?

Już wiele razy pisano - gry są dla nas, a nie my dla gier. Wedle mnie wszystko zależy od kontekstu. Jeśli umawiamy się z ekipą, że wczuwamy się w realia starożytnego Rzymu i ktoś ucieka na arenie, to psuje grę. Gladiatorzy nie uciekali, nie mogli wręcz. Jeśli siadamy z ekipą jak do gry euro i ktoś wyłapuje, że może wykorzystać określoną mechanikę i mieć z tego pz, to w porządku, przecież o to właśnie chodzi.

To wciąż luka i dowód na niedopracowanie gry. Ale uciekanie od walki to pół biedy, kiedy są przypadki, gdy czasami bardziej opłaca się przegrać walkę niż ją wygrać. Jak się wtedy wczuć w gladiatora, który chce swojej własnej śmierci? To niestety błędy, które były w pierwszej edycji i wciąż są w drugiej, co sprawia, że ze wszystkich kilkudziesięciu tytułów, jakie ma nasza ekipa, to jedyna gra, do której nigdy już nie usiądę i przy decyzji w co gramy, zawsze vetuję. A szkoda, bo założenia gry są całkiem spoko. I mówię to jako osoba, która zawsze stawia imersję na pierwszym miejscu i nie lubi gier euro. No ale umówmy się, gra ma przede wszystkim działać.

W jakim momencie bardziej opłacalne jest przegrać?

[Backero]

W jakim momencie bardziej opłacalne jest przegrać?

Gdy grasz na prymalia i jesteś w drużynie z graczem, któremu wygrana walki da zwycięstwo w całej grze. Wówczas musisz grać tak, by wasza drużyna przegrała, by nie pozbawić się szansy na wygraną.

[Gab]

W jakim momencie bardziej opłacalne jest przegrać?

Gdy grasz na prymalia i jesteś w drużynie z graczem, któremu wygrana walki da zwycięstwo w całej grze. Wówczas musisz grać tak, by wasza drużyna przegrała, by nie pozbawić się szansy na wygraną.

Są też karty Intryg, dające profity stronie przegranej.

[612]

Tyle lat minęło a ludzie nadal rwą sobie włosy z klaty, że muszą w tego nieszczęsnego zepsutego Spartakusa ciągle grać.

[konradstpn]

Tyle lat minęło a ludzie nadal rwą sobie włosy z klaty, że muszą w tego nieszczęsnego zepsutego Spartakusa ciągle grać.

A jak już grają to muszą się dobrze bawić, bo przecież to Spartakus. Powinni bezbłędnie odczytać ducha gry i przesłanie jakie chciał przekazać autor. Tym samym nie zrobią niczego co jest niehonorowe, w złym tonie i co najgorsze mogłoby zepsuć fun współgraczom.
No chyba, że... grają domem Batiatusa...

[Pablosz]

Spartakus to najlepiej wydane 100 zl na planszowki Bawie sie zawsze swietnie A jak komus sie nie podoba to mam nadzieje ze sprzedaje za male pieniadze skoro to takie guewno choc takich ofert nie widze…

[Phyriel]

Jest szansa że ktoś ma skany polskich kart?
Kupiłem wersję angielską z dwoma dodatkami i minidodatkiem Batiatusa i może ktoś ma jakieś .pdfy z polskim tłumaczeniem