Dungeon Saga PL !

[Rocy7]

Co do tego brakującego kafelka, to nie było go w wyprasce?

Nie, byc moze dostałem jakiś inny dwa razy, ale jednego na pewno brakuje, bo nie moge czesci scenariuszy ułożyć.

[Rocy7]

Jeśli ktoś jest ciekawy jak wygląda wariant solo / kooperacyjny i inne rzeczy z Adventurer Companion prosze o priv.

[woytas]

A dlaczego na priv? Przyjedziesz i pokażesz na żywo

[Rocy7]

A dlaczego na priv? Przyjedziesz i pokażesz na żywo

Taka usługa to tylko Halo Fleet Battles

[Rocy7]

A co do Dungeon Saga, to ja gram bez żadnych modyfikacji i nie dostrzegłem póki co problemów z balansem - wręcz przeciwnie, wygrane przeważnie mieliśmy na żyletkę.

po pierwsze tylko, jeśli grasz ze scenariuszem z postaciami według opisu, gorzej jak chcesz zagrać w tryb kampanii lub dobrać własnych bohaterów.

Po drugie biorąc pod uwagę duża losowość walki, gdy celem jest powal 1 z graczy, lub celem graczy jest zabij konkretnego potwora bardzo to wpływa negatywnie na balans, skoro jeden dobry atak 5 kostkami pozwala wygrać scenariusz.

EDIT: źle graliśmy, ataków musialoby byc 5.

[Muttah]

Uuu, to chyba ktoś nie doczytał że bohater niezależnie od ilości trafień otrzymuje w ataku tylko jedną ranę Może w tym problem?

[Rocy7]

Uuu, to chyba ktoś nie doczytał że bohater niezależnie od ilości trafień otrzymuje w ataku tylko jedną ranę Może w tym problem?

Dobra racja to troche zmienia balans, ale reszta moich uwag jak mało wyborow dla overlorda i graczy pozostaje aktualna. Zwlaszcza bolą mnie malo zroznicowane karty overlorda, bo nim najczęściej gram.

[Muttah]

No ale co byś jeszcze dodał, że tak spytam? W kartach są dodatkowe akcje, spawny, oraz kilka skillów - dzięki temu losowość jest mniejsza, bo wiesz mniej-więcej na co możesz liczyć, a nie czekasz na jakąś super OP kartę jak na zbawienie (gdyż np. bez niej jest Ci ciężko).

Ogólnie odnoszę wrażenie, że spodziewałeś się bardziej rozbudowanej gry, a przecież DS to prościutki i zwarty w swoich założeniach system, tyle że dzięki materiałom z companiona oraz innym bzdetom możesz go bardzo mocno rozbudować o nowe postacie oraz misje. Sam system poruszania się i walki przypomina swoją prostotą Space Hulka - jest logiczny, prosty do opanowania i wymusza sporo kombinowania nad ruchami (zamiast nad zasadami). Tak więc mi to się właśnie podoba, że nie ma tam pierdyliarda bzdur które nic nie wnoszą, tak jak np. w Descencie 2nd ed. (gdzie jest od groma postaci, skillów, przedmiotów i wszystkiego, tylko co z tego skoro taktyki jest w grze tyle co kot napłakał, a scenariusze testowały chyba jedynie dzieci z wodogłowiem).

Proponuję zatem czytnąć zasady jeszcze raz i grać 'po bożemu'. Ja na razie dałem moim graczom tylko podstawowe postacie i gramy sobie po kolei kampanię zgodnie z tym co jest w podręczniku. A jak już trochę poznamy grę, to raz że dam im wolną rękę co do postaci, a dwa - będę znał grę na tyle, że zrobię dla nich całą kampanię z pełnym fluffem oraz innymi bzdetami (grało się kiedyś w erpegi, więc co to za problem).

[Rocy7]

Ogólnie odnoszę wrażenie, że spodziewałeś się bardziej rozbudowanej gry, a przecież DS to prościutki i zwarty w swoich założeniach system, tyle że dzięki materiałom z companiona oraz innym bzdetom możesz go bardzo mocno rozbudować o nowe postacie oraz misje.

A jak już trochę poznamy grę, to raz że dam im wolną rękę co do postaci, a dwa - będę znał grę na tyle, że zrobię dla nich całą kampanię z pełnym fluffem oraz innymi bzdetami (grało się kiedyś w erpegi, więc co to za problem).

tak spodziewalem sie właśnie opcji z Companiona w kwestii tworzenia druzyny bohaterow, wyboru ekwipunku etc. oraz ze gra bedzie miala zasady jak w tej wersji również zachowac balans. Niestety u mojej ekipy kampania z balansem opartym na "testuj, testuj, testuj", co poleca w AC Mantic nie przejdzie.

A co do OV kart to chcialbym miec wiecej jakis kart z dodatkowym efektem a nie 70% dodatkowych aktywacji.

[Muttah]

Łeee, aż tak dużo do testowania na graczach znowu nie ma - bierzesz jakiś egzystujący scenariusz i rozkładasz go na czynniki pierwsze pod kątem kilku parametrów, takich jak: ile jest terenu do przejścia oraz w jakim czasie, ilu oraz jakich jest przeciwników, ile drzwi, ile bonusów itd., ogółem jeśli znasz grę na tyle że czaisz jej podstawowy 'flow', to stworzenie scenariusza na prawdę nie jest aż takim znowu problemem. Oczywiście wartało by go chociaż raz przetestować samemu żeby zobaczyć czy wszystko co powyżej się zgadza, ale mając na koncie odpowiednią ilość rozgrywek to się mniej-więcej wyczuwa i bez tego. Ja np. klepałem scenariusze do Space Hulka oraz Claustrophobii, które bez testów grało się bardzo fajnie i w zasadzie nikt nie narzekał A w dodatku były to scenariusze na 3 graczy, których gry te de facto nie przewidują, tak więc był nawet większy challenge, a i tak grało się fajnie i bezproblemowo.

[Retro]

Ja np. klepałem scenariusze do Claustrophobii, które bez testów grało się bardzo fajnie i w zasadzie nikt nie narzekał A w dodatku były to scenariusze na 3 graczy, których gry te de facto nie przewidują,

Zarzuć te scenariusze do Claustrophobii

[Muttah]

Przypomnij mi się PMką, to po pracy wrzucę - mam dwa w pełni rozpisane, a dwa kolejne w głowie - jesteś już którąś osobą która o nie pyta, tak więc najwyraźniej zapotrzebowanie jest

[Gambit]

Pozwolę sobie zostawić tu linki do mojej wideorecenzji polskiej edycji Dungeon Saga.
Obejrzyj na ZnadPlanszy
Obejrzyj na YouTube

[sewhoe]

Ja np. klepałem scenariusze do Space Hulka oraz Claustrophobii, które bez testów grało się bardzo fajnie i w zasadzie nikt nie narzekał A w dodatku były to scenariusze na 3 graczy, których gry te de facto nie przewidują, tak więc był nawet większy challenge, a i tak grało się fajnie i bezproblemowo.

To ja też, jeśli można prosiłbym o te scenariusze. Zaintrygowały mnie mocno, szczególnie Space Hulk na 3 osoby

[TTR_1983]

Pozwolę sobie zostawić tu linki do mojej wideorecenzji polskiej edycji Dungeon Saga.
Obejrzyj na ZnadPlanszy
Obejrzyj na YouTube

Biorąc pod uwagę zarzuty jakie masz do gry, ocena wydaje mi się zawyżona. Nie widziałem po Tobie absolutnie chęci żeby do tego siadać jeszcze, a tu ocena 6

[Gambit]

Pozwolę sobie zostawić tu linki do mojej wideorecenzji polskiej edycji Dungeon Saga.
Obejrzyj na ZnadPlanszy
Obejrzyj na YouTube

Biorąc pod uwagę zarzuty jakie masz do gry, ocena wydaje mi się zawyżona. Nie widziałem po Tobie absolutnie chęci żeby do tego siadać jeszcze, a tu ocena 6

"Problem" polega na tym, że poniżej 6 zaczynają się oceny, które już mówią o samej grze, że jest lekko, albo bardzo do bani. Dungeon Saga mechanicznie działa. To co założyli sobie twórcy, działa. Chcieli taki, a nie inny model dungeon crawlera, zrobili go i mechanicznie to się nie wysypuje. Nie mogę powiedzieć, że gra jest nudna, albo po prostu zła, bo bym skłamał. Gra mechanicznie jest OK. Grając scenariusz jest nieco zabawy, jest jakieś wyzwanie. Nie podpasowały mi po prostu pewne rozwiązania. Dlatego 6, a nie niżej.

[Muttah]

Każdy ma prawo do własnego zdania, ALE fakt, że recenzent dziwi się że w tego typu grze jest coś takiego jak front i rear arc pozwala sądzić, że niestety ów recenzent zbytniego obycia z gatunkiem nie ma (hint: to trochę tak, jak gdyby wyrazić zdziwienie, że - dajmy na to - w street fighterze da się blokować. Widzisz coś takiego i się zastanawiasz czy klient w ogóle ma pojęcie o czym mówi). A jest to szczegół, który robi kolosalną różnicę. Większą niż pierdyliard kart i postaci w descencie. No ale każdy ocenia przez pryzmat swoich doświadczeń

[Rocy7]

Każdy ma prawo do własnego zdania, ALE fakt, że recenzent dziwi się że w tego typu grze jest coś takiego jak front i rear arc pozwala sądzić, że niestety ów recenzent zbytniego obycia z gatunkiem nie ma (hint: to trochę tak, jak gdyby wyrazić zdziwienie, że - dajmy na to - w street fighterze da się blokować. Widzisz coś takiego i się zastanawiasz czy klient w ogóle ma pojęcie o czym mówi). A jest to szczegół, który robi kolosalną różnicę. Większą niż pierdyliard kart i postaci w descencie.

Tutaj się nie zgodzę, bo Dungeon Saga nie jest sprzedawana jako bitewniak (gdzie ARC są standardem), a jako dungeon crawler a tam standardy IHMO wyznacza Descent, czy Imperial Assault, że nie wspomnę o Zombicide czy Last Night od Earth.

I nie zgodzę się, że same ARC robią takie kolosalne różnice, bo nawet w porównaniu z takim Level 7 Omega Protocol, Dungeon Saga nie jest gra taktyczna, obie strony mają za mała decyzji taktycznych w DS.

[Muttah]

Przepraszam bardzo, ale dla mnie descent to żaden wyznacznik, a w bitewniaki gram tyle co kot napłakał. To już nawet dziadek Space Hulk miał facing, o szeregu innych gier nie wspominając. Dla mnie to właśnie jest standard, a brak facingu oraz przodu/tyłu postaci od razu postrzegam jako uproszczenie i kręcę nosem. Natomiast jesli recenzent wypowiada się że to dziwne itd., to w moim systemie wartości zakrawa to na herezję Ale to już zahacza o inne zagadnienie, a mianowicie co liczy się w tego typu grach. Bo jesli już mamy tą pieprzoną kratkę i niby istotne jest kto gdzie stoi, to imho równie istotne jest kto gdzie patrzy i gdzie ma plecy W niektórych systemach akceptuję brak facingu z racji uproszczenia systemu 'umiejscowienia' postaci (np. Claustro lub AvP). Jeśli natomiast mamy grę typu descent, gdzie szyk drużyny jest nieistotny, facing nie ma znaczenia, a pozory głębi próbuje się sztucznie stworzyć dając ileś tam klas i broni które tylko wpływają na to jakimi kostkami się rzuca, to ja dziękuję za taki wyznacznik gatunku. I dlatego właśnie oba descenty to dla mnie kupa, a nie wyznacznik czegokolwiek No hej, ale to przecież tylko ja, odmieniec i non-konformista ze swoim własnym spojrzeniem na sprawę. Ale chyba od tego jest forum, prawda? Bo gdybyśmy tylko głaskali się po ch... i nie wolno byłoby wyrazić swojego zdania, to to jakiś totalitaryzm byłby, nieprawdaż?

Aha i jeszcze Rocy7, z całym szacunkiem, ale najpierw naucz się czytać zasady a potem pogadamy, bo do ferowania wyroków jesteś szybki (vide komentarz na rebelu), ale polecam najpierw poznać grę i zagrać zgodnie z zasadami, a dopiero potem ferować wyroki bo w odwrotnej kolejności można łatwo zbłądzić Jak zresztą życie pokazało.

[Rocy7]

Standardy wyznaczają gry popuralne i znane w gatunku a Descent spełnia ten warunek dużo lepiej niż Space Hulk.

Aha i jeszcze Rocy7, z całym szacunkiem, ale najpierw naucz się czytać zasady a potem pogadamy, bo do ferowania wyroków jesteś szybki (vide komentarz na rebelu), ale polecam najpierw poznać grę i zagrać zgodnie z zasadami, a dopiero potem ferować wyroki bo w odwrotnej kolejności można łatwo zbłądzić Jak zresztą życie pokazało.

A może wskaż w jaki sposób mój komentarz jest nieaktualny z powodu tej jednej zasady? Bo akurat blad w tej jednej zasadzie, w żaden sposob nie zmienia mojej oceny tej gry nadal uważam ja za niedopracowana. Warunek wygranej Nekromanty nadal uważam za psujacy balans, bo bohaterowie w większości misji nie mogą się leczyć.

Gra dobra dla początkujących graczy lub mistrzów gry w RPG, którzy ją dopasują do własnych potrzeb. 

Mechanika jest dość prosta choć można kombinować z uwagi na premie za ataki w przewadze lub od tyłu. 

Wykonanie jest dobre, ale warto zaznaczyć, że mało, która misja wymaga użycia bogatego ekwipunku 3D. 

W trybie podstawowym, ekwipunek i zdolnosci postaci sa na stałe przypisane do kazdej misji co zmniejsza regrywalnosc. Dodatkowo warunek wygranej nekromanty (powal 1 z bohaterow) przy dosc losowej walce i braku czarow leczacych w podstawowej wersji gry, troche zaburza balans
Tryb zaawansowany wymaga ściągnięcia (darmowego) adventurer companion i umożliwia kampanie z awansem postaci oraz tworzenie własnych bohaterów. Niestety ten tryb nie jest zbalansowane, a zasady proponuja jedynie "testy, testy, testy" a nie przetestowane rozwiazania.

[ajfel]

Przepraszam bardzo, ale dla mnie descent to żaden wyznacznik, a w bitewniaki gram tyle co kot napłakał. To już nawet dziadek Space Hulk miał facing, o szeregu innych gier nie wspominając. Dla mnie to właśnie jest standard, a brak facingu oraz przodu/tyłu postaci od razu postrzegam jako uproszczenie i kręcę nosem.

Przede wszystkim, proponuję dać trochę na luz bo się jakaś taka nerwowa wymiana opinii między Wami zrobiła.
Osobiście jestem fanem planszówek z modularnymi planszami, po których biegają figurki na gridzie i pochlebiam sobie, że przerobiłem naprawdę sporo gier w tym segmencie.

Powiem szczerze, że w moim odczuciu ani facing nie jest żadnym standardem, ani tym bardziej jego brak W starych tytułach SpaceHulk facing miał, Warhammer Quest nie miał, w nowszych jest facing w projektach manticowych wywodzących się z Dwarf King's Hold, czyli m.in. w Dungeon Saga, jest też w Level 7: Omega Protocol albo Earth Reborn, za to nie ma w Descencie, SDE, Sedition Wars, Dungeon Command i wielu innych. To samo na heksach: w Battletechu facing jest, w Horus Heresy nie ma, a w Galaxy Defenders trochę jest, a trochę nie ma. Co za różnica? Ważne, by cała mechanika gry się broniła.

O Dungeon Saga na pewno szerzej się wypowiem w recenzji, bo kończę ogrywać, ale ogólnie rzecz ujmując jestem rozczarowany trochę i zgodzę się z opinią, że nie popracowano nad nią dostatecznie.

[Rocy7]

https://youtu.be/T3fwYQn-iVw?t=279

[Gambit]

Każdy ma prawo do własnego zdania, ALE fakt, że recenzent dziwi się że w tego typu grze jest coś takiego jak front i rear arc pozwala sądzić, że niestety ów recenzent zbytniego obycia z gatunkiem nie ma (hint: to trochę tak, jak gdyby wyrazić zdziwienie, że - dajmy na to - w street fighterze da się blokować. Widzisz coś takiego i się zastanawiasz czy klient w ogóle ma pojęcie o czym mówi). A jest to szczegół, który robi kolosalną różnicę. Większą niż pierdyliard kart i postaci w descencie. No ale każdy ocenia przez pryzmat swoich doświadczeń

ARC w Dungeon Saga nie robi takiej różnicy jak ów pierdyliard kart i postaci w Descencie. Usuń ARC z Sagi i nadal masz tę samą grę, tylko nieco luźniej możesz się poruszać. Nadal jednak grając drugi raz ten sam scenariusz, idziesz tymi samymi postaciami, z tym samym sprzętem, przez te same lochy i spotykasz te same potwory w tych samych miejscach. ARC jest tu po prostu ozdobnikiem, który próbuje podnieść rangę gry ze zwykłej przygodówki, do przygodówki z taktycznym sznytem. Usuń pierdyliard kart i postaci z Descenta i dostaniesz ubogiego dungeon crawlera, ze słabą regrywalnością...czyli Dungeon Sagę.

Dlaczego byłem zdziwiony, że wrzucono ARC do Dungeon Sagi, bo tak jak pisał Rocy7 nic nie wskazywało na to, że ta gra ma być grą taktyczną. Tylko zwykłym przygodowym crawlarem fantasy, gdzie jest to zbędne (tak jak w Descencie). Do tej pory, kiedy grałem w figurkowe gry z rozróżnieniem przodu i tyłu, to zawsze było to zaimplementowane w taki sposób, że czułem iż gram w taktyczną przygodówkę. Taki był Space Hulk, czy Space Crusade.

Z drugiej strony może faktycznie popełniłem pewien błąd. Jak teraz się zastanawiam nad tym faktem. Recenzowałem Sagę jako grę przygodową, bo tak jest na pudełku, w instukcji i na okładce Księgi Przygód. Natomiast powinienem na to patrzeć jak na taktyczny skirmish z figurkami. Bo mamy pole widzenia, mamy miarkę do zasięgu, mamy ustalony skład osobowy i sprzęt na starcie scenariusza, Władca Podziemi ma karty niemal tylko do tworzenia nowych jednostek i wydawania kolejnych rozkazów. Tylko po co wtedy udawać inny gatunek gry? Nie lepiej to sprzedać jako skirmish fantasy? Wszystko byłoby jasne.

[Muttah]

OK, najwyraźniej trochę różnimy się w kwestii tego czego oczekujemy od takich gier. Ja lubię, jeśli położony jest nacisk na walkę (dlatego tak ważny dla mnie jest facing, kto gdzie się znajduje, reakcje na ruchy przeciwnika, przewaga liczebna, wpływ ran na skuteczność w boju itd.). Nie przywiązuję za to wagi ani do rozwoju postaci, ani do zbierania lootu. Oczywiście, jeśli pojawi się jakaś lepsza broń czy inna znajdźka, to fajnie - ale nie jest to dla mnie na tyle istotne, żeby decydowało o jakości gry. A zresztą Adventurer's Companion dodaje te wszystkie bzdety, tak więc jeśli ktoś nawet ma wersję sklepową a chce więcej wszystkiego, to po prostu ściąga sobie companiona w pdf'ie i problem z głowy, hm?

Natomiast co do wspomnianych porównań, to powiem tak - usuń arc z Sagi i dostaniesz Descenta, tylko z mniejszą ilością kart. Usuń karty z Descenta i... nie zostanie nic - dla mnie system tej gry nie broni się absolutnie niczym, po prostu nie ma w nim nic, co czyniłoby walkę ciekawą. I jeszcze dziwi mnie zarzut co do wygranej po ubiciu jednego z bohaterów - to lepszy jest może system z Descenta 2, gdzie podnosimy typa, który znowu pada, my go podnosimy i tak do usranej śmierci? W DS jest krótka piłka, gość dostaje ostatnią ranę i nara. Opcja leczenia tylko by zepsuła wszystko, bo overlord klepie postać, a ta się leczy i tak w koło Wojtek...

Tak więc podsumowując kwestię Descenta jako wyznacznika... Popularność jako kryterium? Cóż, Monopoly i Chińczyk też są popularne, tak więc dla mnie to dupa a nie argument. Mnie się oba descenty kompletnie nie spodobały - w pierwszego zagrałem kilka razy i w ogóle nie chwyciło. Natomiast na drugą edycję się napaliłem jak szczerbaty na suchary i już miałem kupować, ale na szczęście znajomy sobie sprawił i miłem opcję pograć. I cholera, mimo tego że dawaliśm szansę kilka razy, to był dla mnie chyba jeszcze gorszy niż jedynka. Ponadto te mini-scenariusze w ogóle do mnie nie trafiły - były krótkie, słabe, niezbalansowane i po prostu nieciekawe (często jedna droga do celu i trochę turlaniny w międzyczasie).
Dlatego Imperial Assault omijam szerokim łukiem i nawet nie próbuję do tego siadać nawet gdy jest okazja

Ale zresztą o czym tu gadać - kierujemy się trochę innymi kryteriami po prostu. Siła DS leży, moim zdaniem, w ograniczeniu zbędnych pierdół. System pozwala na montowanie ciekawych taktycznie akcji - można otaczać, blokować istotne przejścia, ograniczać ruch przeciwnika, oraz odmawiać mu dostępu do istotnych celów (objective'ów, lub chronionych postaci).
Natomiast argumenty co do braku regrywalności itd. dotyczą raczej wersji sklepowej, a jako że posiadam wersję KSową, to może dlatego w ogóle nie dostrzegam problemu.

A reasumując, może DS podoba mi się właśnie dlatego, że jest tak inny niż Descent? I dlatego że element przygodowo-erpegowy jest ograniczony do minimum? To prosty skirmish z delikatnym elementem przygody - gdyby było na odwrót, to pewnie jechałbym po nim dokładnie tak jak po Descencie

[Gambit]

A zresztą Adventurer's Companion dodaje te wszystkie bzdety, tak więc jeśli ktoś nawet ma wersję sklepową a chce więcej wszystkiego, to po prostu ściąga sobie companiona w pdf'ie i problem z głowy, hm?

Recenzuję to co jest dostępne w sklepie. A w sklepie, po polsku Companiona nie ma. Gdybym chciał brać pod uwagę podczas recenzji różnych gier wszystko co da się pobrać do nich z sieci...oh well...sam rozumiesz.

Natomiast co do wspomnianych porównań, to powiem tak - usuń arc z Sagi i dostaniesz Descenta, tylko z mniejszą ilością kart. Usuń karty z Descenta i... nie zostanie nic - dla mnie system tej gry nie broni się absolutnie niczym, po prostu nie ma w nim nic, co czyniłoby walkę ciekawą.

Oczekujemy od tych gier dwóch różnych rzeczy. Dlatego ja wolę Descenta, a Ty Dungeon Sagę.

I jeszcze dziwi mnie zarzut co do wygranej po ubiciu jednego z bohaterów - to lepszy jest może system z Descenta 2, gdzie podnosimy typa, który znowu pada, my go podnosimy i tak do usranej śmierci? W DS jest krótka piłka, gość dostaje ostatnią ranę i nara. Opcja leczenia tylko by zepsuła wszystko, bo overlord klepie postać, a ta się leczy i tak w koło Wojtek...

Dlaczego, jeśli jeden bohater zginie, to reszta nie może skończyć tego co zaczęła? Pogrążają się w smutku i wychodzą? Dungeon Saga, to gra gdzie gracze mają zadanie, a Overlord ma jednego z nich zabić. Descent to gra, gdzie gracze mają zadanie i Overlord ma zadanie. To jest według mnie ciekawsze.

Mnie się oba descenty kompletnie nie spodobały - w pierwszego zagrałem kilka razy i w ogóle nie chwyciło. Natomiast na drugą edycję się napaliłem jak szczerbaty na suchary i już miałem kupować, ale na szczęście znajomy sobie sprawił i miłem opcję pograć. I cholera, mimo tego że dawaliśm szansę kilka razy, to był dla mnie chyba jeszcze gorszy niż jedynka. Ponadto te mini-scenariusze w ogóle do mnie nie trafiły - były krótkie, słabe, niezbalansowane i po prostu nieciekawe (często jedna droga do celu i trochę turlaniny w międzyczasie).

No i świetnie. Twoje prawo, żeby Descent Ci się nie podobał. Moje prawo, żeby Dungeon Saga nie trafiła do mojego gustu. Twoje prawo, napisać o tym, że nie lubisz Descenta na forum i gdziekolwiek indziej. Moje prawo powiedzieć o tym, że nie spodobała mi się Dungeon Saga w recenzji, w której przedstawiam własne zdanie na temat gry.

Ale zresztą o czym tu gadać - kierujemy się trochę innymi kryteriami po prostu.

To w zasadzie najlepiej podsumowuje tę rozmowę.

Natomiast argumenty co do braku regrywalności itd. dotyczą raczej wersji sklepowej, a jako że posiadam wersję KSową, to może dlatego w ogóle nie dostrzegam problemu.

Nie wiem co jest w werji KS. Jak już wspomniałem recenzuję polską wersję sklepową. Ludzie kupując tę wersję dostaną to, o czym opowiadałem, a nie wypasioną wersję z dodatkowymi bohaterami, czy Companionem. Dlatego właśnie wspominam o tym w recenzji. Regrywalność gołej podstawki jest moim zdaniem praktycznie zerowa. Na palcach ręki mogę policzyć miejsca, w których coś się losuje, co może "zaskoczyć" podczas drugiego przejścia scenariusza.