Gra ze śliwką na okładce i liczbą Pi w tle/ Pi mal Pflaumen

[KubaP]

Jeśli to gra dla dzieci to tytuł może być, jeśli nie to moim zdaniem tytuł da kolejny argument przeciwnikom planszówek, że nie jest to poważne hobby.

Ja wiem, poważne tytuły to pewnie tylko "Champions of Midgard", "Eclipse", "Blood Rage", "Treason of Asgaroth" i takie tam.

[kaszkiet]

Jeśli to gra dla dzieci to tytuł może być, jeśli nie to moim zdaniem tytuł da kolejny argument przeciwnikom planszówek, że nie jest to poważne hobby.

Ja wiem, poważne tytuły to pewnie tylko "Champions of Midgard", "Eclipse", "Blood Rage", "Treason of Asgaroth" i takie tam.

Jak dla mnie, to argument bardziej za tym, że w te planszówki nie grają tylko drętwe sztywniaki.

[KubaP]

Jeśli to gra dla dzieci to tytuł może być, jeśli nie to moim zdaniem tytuł da kolejny argument przeciwnikom planszówek, że nie jest to poważne hobby.

Ja wiem, poważne tytuły to pewnie tylko "Champions of Midgard", "Eclipse", "Blood Rage", "Treason of Asgaroth" i takie tam.

Jak dla mnie, to argument bardziej za tym, że w te planszówki nie grają tylko drętwe sztywniaki.

W ogóle jestem przerażony tym, CO LUDZIE POWIEDZĄ!

[Rocy7]

IHMO "zagrajmy w Eclipse" brzmi konkretniej niż zagrajmy w grę, ze "Śliwką na okładce i liczbą Pi w tle". Konkretna nazwa z reguły jest lepsza niż opis, o ile w przypadku pubu nazwa pomaga go odnaleźć o tyle w przypadku gry jest trochę na siłę.

Oczywiście fraza zagrajmy w grę "Ze śliwką" pomoże o ile ukladasz na pólce gry na tak, że widać okładkę i jest to Twoja jedyna gra z takim elementem na okładce.

Jak idziesz do teatru nie pytasz "idziemy na przedstawienie z 3 kobietami na okładce" tylko idziemy na "Di, Viv i Rose".

Do kina nie idziesz na filmy z "3 mieczami świetlnymi i Sokołem Milenium na plakacie" tylko na "Przebudzenie Mocy".

W zasadzie to chyba bardziej przeszkadza mi (od opisowości) długość nazwy tej gry.

[KubaP]

IHMO "zagrajmy w Eclipse" brzmi konkretniej niż zagrajmy w grę, ze "Śliwką na okładce i liczbą Pi w tle". Konkretna nazwa z reguły jest lepsza niż opis, o ile w przypadku pubu nazwa pomaga go odnaleźć o tyle w przypadku gry jest trochę na siłę.

Oczywiście fraza zagrajmy w grę "Ze śliwką" pomoże o ile ukladasz na pólce gry na tak, że widać okładkę i jest to Twoja jedyna gra z takim elementem na okładce.

Jak idziesz do teatru nie pytasz "idziemy na przedstawienie z 3 kobietami na okładce" tylko idziemy na "Di, Viv i Rose".

Do kina nie idziesz na filmy z "3 mieczami świetlnymi i Sokołem Milenium na plakacie" tylko na "Przebudzenie Mocy".

W zasadzie to chyba bardziej przeszkadza mi (od opisowości) długość nazwy tej gry.

OK, zdradzę Ci sekrecik. Ona jest... żartobliwa!

[Rocy7]

Jeśli to gra dla dzieci to tytuł może być, jeśli nie to moim zdaniem tytuł da kolejny argument przeciwnikom planszówek, że nie jest to poważne hobby.

Ja wiem, poważne tytuły to pewnie tylko "Champions of Midgard", "Eclipse", "Blood Rage", "Treason of Asgaroth" i takie tam.

Jak dla mnie, to argument bardziej za tym, że w te planszówki nie grają tylko drętwe sztywniaki.

Bardziej chodzi mi o długość oraz opisowość nazwy.

Bardziej mi się podoba

No właśnie, czemu nie Pi razy śliwki?

[kaszkiet]

Sam fakt, że są tu dwie strony dyskusji nad nazwą gry, o której mało kto ma jakiekolwiek pojęcie (poza tym, że lekka karcianka), świadczy, że nazwa jest bardzo dobra.

[KubaP]

Sam fakt, że są tu dwie strony dyskusji nad nazwą gry, o której mało kto ma jakiekolwiek pojęcie (poza tym, że lekka karcianka), świadczy, że nazwa jest bardzo dobra.

http://boardgamegirl.pl/pi-mal-pflaumen-recenzja/ - do usług

[kudlacz135]

Sam fakt, że są tu dwie strony dyskusji nad nazwą gry, o której mało kto ma jakiekolwiek pojęcie (poza tym, że lekka karcianka), świadczy, że nazwa jest bardzo dobra.

O to to

Jeśli to gra dla dzieci to tytuł może być, jeśli nie to moim zdaniem tytuł da kolejny argument przeciwnikom planszówek, że nie jest to poważne hobby.

Ja wiem, poważne tytuły to pewnie tylko "Champions of Midgard", "Eclipse", "Blood Rage", "Treason of Asgaroth" i takie tam.

I jeszcze to

Szkoda marnować życie na zastanawianie się co inni pomyślą (chyba, że jesteśmy szefem firmy, która wymyśla nazwę dla gry planszowej, wtedy warto ) o naszym hobby. Lubię, podoba mi się, daje mi frajdę, nie krzywdzę tym innych, co więcej mam w swojej grupie mnóstwo wartościowych osób, z którymi dzielę akurat to zamiłowanie, więc po co przejmować się zdaniem jakiś ewentualnych troglodytów?

[BartP]

Tak się składa, że grałem. Sam fakt połączenia zbierania lew, draftu kart i zbierania zestawów mi się podoba, ale jako całość podeszła mi tylko umiarkowanie ze względu na negatywną interakcję (są karty, co pozwalają kraść karty innym graczom). Jakoś nie grało mi się w to płynnie, niby lekko i kolorowo, ale jak przychodzi do draftu karty, to muszę patrzeć, co się komu przyda (dla mnie nie ma różnicy, co wezmę, ale acha, Patryk już ma śliwkę, to może wezmę śliwkę, żeby nie miał pary, ale wtedy zostawię na stole czereśnię i Zuzia ją weźmie, ale ona ma - chyba! - mniej punktów, to niech jej będzie). Brzmi spoko, ale na dłuższą metę taka interakcja mi się nie podobała, musiałem wybierać, komu przeszkodzę, a komu nie; a na pałę też głupio grać.
Niedługo moja kopia pójdzie na sprzedaż, ale muszę wrócić do kraju i obczaić, w jakim mam ją stanie.

[UncleLion]

Co do tytułu to pomysł świetny! Tak nietypowy, że aż się wierzyć mi nie chciało, ale dzięki temu zwrócił moją uwagę.

Lokalu o którym pisze Wydawca nie kojarzę, ale po zobaczeniu okładki skojarzył mi się ten pomysł z okładką trzeciej płyty zespołu Luxtorpeda (znów odniesienie do nich w grach Lucrum!).
Ich trzecia płyta początkowo miała nosić tytuł "3" a w końcu jest "A morał z tej historii mógłby być taki, mimo, że cukrowe, to jednak buraki".
Zatem, za tłumaczenie tytułu +1

[tomb]

Lokalu o którym pisze Wydawca nie kojarzę

tak to wygląda

Nazwa jest tak dobra, że szyldu na stałe pilnuje policjant.

[detrytusek]

Nazwa jest tak dobra, że szyldu na stałe pilnuje policjant.

. Ale i tak wredna konkurencja (po lewej) działa za plecami.

[lacki2000]

tytuł gry wzbudził też zainteresowanie na blogu bardziej matematycznym niż planszówkowym https://www.xpil.eu/blog/ujhz

[Danielf]

Co do tytułu to pomysł świetny! Tak nietypowy, że aż się wierzyć mi nie chciało, ale dzięki temu zwrócił moją uwagę.

Tytuł faktycznie przyciąga uwagę. Kiedy pierwszy raz go zobaczyłem, to zadałem sobie pytanie "Co to jest?".

[Andy]

A ja: "Od kiedy to gry mają okładki?"

[chantelle]

Mnie klimat matematyczny lekko odstrasza... może śliwka go osłodzi
Jestem ciekawa tej gry głównie ze względu na intrygujący tytuł!

[medicus]

Już jest!
Najlepsze sklepy z grami już mają GRĘ ZE ŚLIWKĄ NA OKŁADCE I LICZBĄ PI W TLE w sprzedaży (albo będą miały w najbliższym tygodniu).

Wszystkich zapraszam w imieniu Lucrum Games na PYRKON o każdej porze dnia i nocy przez cały czas trwania konwentu możecie zakosztować rozgrywki.

[bukimi]

Miałem okazję zagrać i muszę zaliczyć się do grona osób, którym gra w ogóle nie podeszła.

Dociągasz karty i masz na ręce jakiś układ. Tu pierwszy problem - jeśli masz same niskie lub średnie karty, ale żadnej bardzo wysokiej lub bardzo niskiej to przez całą fazę (gra jest podzielona na 3 fazy - po 1 talii na każdą) jesteś zdany na to, co wezmą przeciwnicy. Karty wybierają gracze w kolejności od najwyższej zagranej do najniższej, a za najniższą jest "bonus-pocieszenie" w postaci śliwki-jokera. Jeśli więc będziesz mieć trzecią lub czwartą kartę pod względem "siły", zbierasz tylko to co innym jest niepotrzebne.
Zbierasz jakieś zestawy: pary, ciągi 3 lub 5 różnych, itp. I tu się pojawia drugi problem: nie wiesz kiedy i komu pojawi się karta dająca punkty za dany układ. W dodatku nawet mając kartę pozwalającą na zebranie punktów za posiadany układ wracamy do punktu pierwszego: kartę zabierze gracz o najwyższym numerze lub ktoś inny Ci ją podbierze tylko po to żebyś jej nie dostał. Tak, prędzej czy później dostaniesz kartę dającą punkty, ale nie wiesz jaka będzie dla Ciebie dostępna.
Stąd też "strategiczność" podkradania kart ogranicza się najczęściej do tego, że bierzemy śliwkę (jokera) od gracza, który zdobył już najwięcej punktów lub ma najwięcej kart.
Punkty, moim zdaniem także pozostawiają wiele do życzenia. Większość graczy skutecznie zapunktowało praktycznie wszystkie zdobyte w czasie gry karty. Ktoś za ten fakt zebrał odrobinę więcej lub mniej. Czy dlatego, że skutecznie ułożył swoją kolekcję i podszedł przeciwników zdobywając odpowiednie karty punktujące? Odniosłem raczej wrażenie, że gra jest jednym wielkim zbiegiem okoliczności. Brakowało mi jakiejś mechaniki zagrywania kart w inny sposób lub dodatkowych zasad do podmiany/dobierania kart. Dostajesz zestaw kart i koniec - "niech się dzieje wola nieba..."
Jak na lekki tytuł nie był też szczególnie szybki. Mając ochotę na coś lżejszego sięgnę raczej po coś szybkiego i/lub z humorem.

Niemniej jednak na pewno trafi w gusta niektórych graczy. Ja chyba wolę moje większe euro-sucharki

[rattkin]

Nie oszukujmy się, takie gry są wydawane po to, żeby sprytnie zapełnić specyficzną, zaniedbaną nieco, niszę cenową (20-60), w której znajduje się jednak stosunkowo nie tak wiele tytułów wartych uwagi. Jest wiele osób, które chciałyby sobie "w coś zagrać", ale ani nie mają ochoty zagłębiać się w planszówkowe hobby ani nie są w stanie przeskoczyć magicznej bariery 100 pln. Ja to nazywam "gry studenckie": jakiś tam bang for the buck się dostaje, ale ekscytacja samym graniem bardziej kreowana jest w głowie nabywcy/gracza, niż faktycznie przez mechanikę, czy wykonanie samej gry. A ponieważ "funu" nie da się obiektywnie mierzyć, to takie gry także potrafią być hitami. Można się zżymać, z pozycji starego zramolałego planszówkowego wiarusa, ale tak ten świat działa

[detrytusek]

Nie oszukujmy się, takie gry są wydawane po to, żeby sprytnie zapełnić specyficzną, zaniedbaną nieco, niszę cenową (20-60), w której znajduje się jednak stosunkowo nie tak wiele tytułów wartych uwagi. Jest wiele osób, które chciałyby sobie "w coś zagrać", ale ani nie mają ochoty zagłębiać się w planszówkowe hobby ani nie są w stanie przeskoczyć magicznej bariery 100 pln. Ja to nazywam "gry studenckie": jakiś tam bang for the buck się dostaje, ale ekscytacja samym graniem bardziej kreowana jest w głowie nabywcy/gracza, niż faktycznie przez mechanikę, czy wykonanie samej gry. A ponieważ "funu" nie da się obiektywnie mierzyć, to takie gry także potrafią być hitami. Można się zżymać, z pozycji starego zramolałego planszówkowego wiarusa, ale tak ten świat działa

Dokładnie. Zresztą potencjalny target nawet nie zobaczy tych wad o których pisał Bukimi. On sobie popyka w karciankę dla funu przy piwie i tyle.

[Leser]

Tyle że "Śliwka", może poza wspomnianym kryterium ceny, nijak nie jest grą studencką (czyli w domyśle: żłopiemy piwo, dużo krzyczymy i cieszymy się prostymi emocjami dostarczanymi przez grę nie zważając zbytnio na niuanse mechaniki, czy nawet cel gry).

To naprawdę fajnie pomyślany, oryginalny trick taking, który dokonuje trudnej sztuki wprowadzenia o gatunku paru świeżych elementów, dzięki którym tytuł ten wyraźnie odróżnia się od gier z klasyczną talią jednocześnie pozostając na tyle blisko tej kategorii, że łatwo wprowadzić w niego ludzi, których "skomplikowanie" nowoczesnych planszówek przeraża. Nie jest to może tytuł dla każdego geeka, ale do zabawy "u cioci na imieninach" rewelacja.

Ja tych wad o których pisał bukimi też nie dostrzegam. Wiadomo jakie karty pojawią się w danej rundzie, możemy próbować sterować kolejnością w jakiej będziemy zagrywać karty. Karty o średnich wartościach wcale nie muszą być dla nas szkodliwe - już raczej brak jakiejkolwiek wysokiej karty może nas pogrążyć, ponieważ nie będziemy mieli szans sięgnąć po szczególnie ważną dla nas kartę niezależnie od decyzji innych graczy.

Owszem losowość jest spora, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Ale wynika to z powodu tak prostego, że aż mającego charakter truizmu: to karcianka

[KubaP]

No ludzie, ale to jak porównywać Robinsona Crusoe do jakiejś prawdziwej gry dla graczy.

Śliwki są z założenia po to, żebym mógł usiąść z Mamą i Babcią, które lubiły remika czy brydzą i sobie pograć w coś. Nie szukajmy w niej czegoś wiecej, ale zauważmy, że gra jest bardzo dobra w swojej roli.

[pezetto]

Jak lubię porządne suche i mózgożerne euro, tak doceniam szybkie i sprytne karcianki. Graliśmy w "śliwki" w piątek dwie partie z rzędu (w składzie 4 i 5 osobowym) i naprawdę wszystkim się podobało bardzo. Odnieśliśmy wrażenie, że "gry w grze" jest sporo więcej niż np. w Red7 (które też generalnie jako grupa lubimy). Decyzyjności wbrew pozorom w tej grze nie brakuje, ale nie jest to oczywiście Brass.

Generalnie kolejne karcianki od Lucrum Games (mamy też Intrygantów i Kto drugi ten lepszy) bierzemy w ciemno

[bukimi]

Ja tych wad o których pisał bukimi też nie dostrzegam. Wiadomo jakie karty pojawią się w danej rundzie, możemy próbować sterować kolejnością w jakiej będziemy zagrywać karty. Karty o średnich wartościach wcale nie muszą być dla nas szkodliwe - już raczej brak jakiejkolwiek wysokiej karty może nas pogrążyć, ponieważ nie będziemy mieli szans sięgnąć po szczególnie ważną dla nas kartę niezależnie od decyzji innych graczy.

Owszem losowość jest spora, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Ale wynika to z powodu tak prostego, że aż mającego charakter truizmu: to karcianka

Ależ ja właśnie o tym pisałem - w przypadku gry na 4 lub 5 graczy, zwykle znajdzie się osoba, która nie będzie posiadała żadnej naprawdę wysokiej karty. W przypadku posiadania samych "średniaków" nigdy nie będziesz wybierać karty jako pierwszy, a szanse na otrzymanie śliwki (za najniższą kartę) też są nikłe, bo ktoś te blotki też musi wystawić. W ten sposób w danej turze do wyboru masz zwykle 2 karty z 5 na stole. Trudno mi nazwać wybór wśród "resztek" budowaniem strategii, czy nawet celowym zbieraniem zestawów.

Karcianki muszą być w pewnej mierze losowe, tu się zgodzę. Ale znaczna część karcianek posiada mechanizm pozwalający zredukować zależność od dobranych kart. Przykłady? W Race for the Galaxy słabymi kartami możesz zapłacić za dobre. W Osadnikach: Imperium słabe karty możesz splądrować, a poza tym dobieranie kart następuje raz w kolejności zwykłej, a raz odwróconej, więc każdy ma szansę dobrać coś ciekawego. Grze ze śliwką na okładce zdecydowanie bliżej do zwykłej gry w karty, jak np. makao, 3-5-8, remik, czy poker. Co dostaniesz na rękę to dostaniesz i musisz się z tym pogodzić. Jakoś nie mogę tu dostrzec większej innowacji w mechanice lub wykonaniu.