Brass: Birmingham (Gavan Brown, Matt Tolman, Martin Wallace)

[Bruno]

Spoiler:

Ponownie spróbowaliśmy się przekonać do Brassa na dwie osoby, niestety z miernym skutkiem. Mamy za sobą 10 rozgrywek, w tym 8 dwuosobowych (w ciągu około 2 lat). Sama gra jest bardzo dobra, oceniam ją na około 7-8/10 (wysoko w mojej skali), ale raczej nie pozostanie w kolekcji z paru subiektywnych powodów.

1. Napędzanie akcji losowymi kartami zdaje mi się nie ciekawe. Mamy tutaj wysoko interaktywne euro, w którym raczej nie przewidzimy gdzie chce budować przeciwnik, bo nie wiemy jakie ma karty na ręce. Nie jest to oczywiście wada gry, ale ja wolę rozwiązania które nie bazują na ograniczaniu możliwych do wykonania akcji przez dobór losowych kart, przynajmniej w ciężkim euro.

2. Czas gry - na dwie osoby gra zajęła nam 2h. Przyznam, że gra mi się trochę dłuży. Jestem przyzwyczajony do trochę krótszego czasu rozgrywki w ciężkie ekonomiczne gry na dwie osoby (FCM, Projekt Gaja) lub właśnie około 2-2,5h ale w cięższą, trochę ciekawszą grę (WoP, On Mars). Wydaje mi się też, że w takim WoP czy On Marsie jest spora różnica pomiędzy odczuciem z rozgrywki po 15 minutach a po 90 minutach rozgrywki, w Brassie czuje się jakbym całą grę robił mniej więcej to samo - spowodowane jest to przez reset w połowie gry. Oczywiście nie można jednak powiedzieć, że robimy cały czas to samo, w pierwszej erze bardziej skupiamy się na zwiększaniu dochodu czy rozwijania przedsiębiorstw, ale nie jest to tak drastyczna różnica jak w innych długich grach które znam.

3. Taktyka ponad strategią - w Brassie nie da się zaplanować długoterminowej strategii i dążyć do jej spełnienia, karty będą nas ograniczać a branie dżokerów spowalnia naszą grę. Preferuję gry, w których początkowe decyzje mają większy wpływ na to, jak będziemy grać w przyszłości i nakieruje nas w którąś stronę. Drzewko decyzyjne jest skupione na taktycznych aspektach, co zwiększa też downtime, musimy czekać na naszą turę by podjąć właściwą decyzję. W grach skupiających się na strategicznych decyzjach możemy ograniczyć pulę wyboru do 2-3 akcji i gdy dojdzie do naszej tury zdecydować się na konkretny ruch na podstawie stanu gry.

Ogólnie Brass łamie sporo z moich preferencji, nie ma doskonałej informacji, ogranicza akcje poprzez losowe karty i skupia się na elementach taktycznych.

Wymieniłem tu powody, dlaczego nie zostawię go w kolekcji. Może się więc wydawać, że bardzo negatywnie go opisuję. Nie zrozumcie mnie źle, Brass jest bardzo dobrą grą, która subiektywnie mi nie pasuje. Gdybym nie znał innych ciężkich euro które wymieniłem w poście, możliwe nawet, że byłby moją ulubioną grą. Wrzucam też zdjęcie z rozgrywki:

Ciekawa opinia, tylko nie na miejscu
(dwuznaczność zamierzona)

To jest wątek dot. wątpliwości odnośnie do zasad gry. Samą grę opiniujemy tutaj:
viewtopic.php?f=1&t=49068&hilit=Brass

[sebastian]

Abizaas - jestem posiadaczem fchm jak również brassa B a od nie dawna brassa L. Brassy to są gry które są ładnie wykonane i również cenię sobie ich użytkowanie(ergonomie), rozkładam plansze, każdy w tym czasie swoją ustawiam bank, zasoby i gramy. To jest coś czego mi brakuję właśnie w fchm. Do fchm trzeba mieć podstawkę na karty bo musiałbym grać na dwóch stołach. Brassa B po 30 partiach przestałem liczyć ilość rozgrywek a grę mam około rok. Nie tak dawno temu zakupiłem brassa L, mechanikę już znam a jednak rozgrywka inna i inne mapy. Dla mnie to jest tak jak niektórzy gracze kupują 18xx. Mechanika ta sama ale jednak inne odczucia z rozgrywki.

[azazelmo]

O ile po 1 rozgrywce nie zauważyłem żeby z żetonami coś się działo tak plansza naprawde łatwo się rysuje, świetnie wygląda taka matowa ale wydaje się że palcem można ją zniszczyć a co dopiero czymś ostrym

Też wreszcie zakupiłem egzemplarz. Mam edycję „gra roku” (zakładam, że to ostatni druk) i chyba nie mam tego problemu z żetonami, ale plansza i plansze graczy rysują się niemal od samego patrzenia. Sama plansza była porysowana już w pudełku! Mam taki sam problem w Survive: Escape from Atlantis i szlag mnie trafia, ale na S:EfA tak mi nie zależy, więc zagryzłem zęby.
Ale z Brassem to inny temat. Całość jest estetyczna i chyba nie przejdę nad tym problemem do porządku dziennego. Macie jakiś pomysł, jak utrwalić farbę? Jakby to spryskać jakimś nielepiącym lakierem to mogłoby pomóc? Z wysokości, cienka warstwa?
Poszukam równolegle w sieci jakiś sposobów.

[PytonZCatanu]

Brass Birmingham zrównał się ocenami na BGG z Pandemikiem Legacy. Prawdopodobnie za chwilę zostanie numerem 2 rankingu.

[PytonZCatanu]

Brass Birmingham zrównał się ocenami na BGG z Pandemikiem Legacy. Prawdopodobnie za chwilę zostanie numerem 2 rankingu.

Stało się.

[Eclipse]

Brass Birmingham zrównał się ocenami na BGG z Pandemikiem Legacy. Prawdopodobnie za chwilę zostanie numerem 2 rankingu.

Zasługuje na to. To naprawdę dobra gra.

[Bruno]

Brass Birmingham zrównał się ocenami na BGG z Pandemikiem Legacy. Prawdopodobnie za chwilę zostanie numerem 2 rankingu.

Zasługuje na to. To naprawdę dobra gra.

"Dobre" gry to są w okolicy trzeciej, czwartej setki BGG
Generalnie to ciekawy kejs, bo Brass nie "wybuchł" nagle, jak Gloomhaven, tylko wspinał się w tym rankingu powoli, aż dostał srebrny, ciężką pracą zasłużony, medal.
I bardzo dobrze!

[Xyhoo]

Mam taką zagwozdkę co do tej gry. Zagrałem w tę grę raz i możecie mnie uzmysłowić, że się nie znam(mój kolega też wyciągnął podobne wnioski co do tej gry, a nie graliśmy razem)

Ogółem całą rozgrywka mi się podobała i budowanie przedsiębiorstwa daje satysfakcję. Mój zarzut jest taki, że gra jest niesprawiedliwa. Nie punktujemy absolutnie za przychód firmy(czemu?), na zbudowanie i ulepszenie budynku dającego fajne punkty zwycięstwa trzeba być połączonym z odpowiednim portem, wydać piwo, węgiel i dwie akcje, a potem wygrywa ktoś, kto pobudował tory w odpowiednim miejscu, bo z jakiegoś powodu to punktuje i jest ważniejsze od przychodu.

Czy ktoś mógłby się odnieść do tych zarzutów? Fajnie jakby nie używał tylko argumentu "grałeś raz"

[warlock]

...dlatego ostatnio rozkochałem się w Age of Industry, gdzie połączenia dają o wiele mniej punktów . Też wolałbym, żeby połączenia w Brassach były mniej warte .

[XLR8]

Mam taką zagwozdkę co do tej gry. Zagrałem w tę grę raz i możecie mnie uzmysłowić, że się nie znam(mój kolega też wyciągnął podobne wnioski co do tej gry, a nie graliśmy razem)

Ogółem całą rozgrywka mi się podobała i budowanie przedsiębiorstwa daje satysfakcję. Mój zarzut jest taki, że gra jest niesprawiedliwa. Nie punktujemy absolutnie za przychód firmy(czemu?), na zbudowanie i ulepszenie budynku dającego fajne punkty zwycięstwa trzeba być połączonym z odpowiednim portem, wydać piwo, węgiel i dwie akcje, a potem wygrywa ktoś, kto pobudował tory w odpowiednim miejscu, bo z jakiegoś powodu to punktuje i jest ważniejsze od przychodu.

Czy ktoś mógłby się odnieść do tych zarzutów? Fajnie jakby nie używał tylko argumentu "grałeś raz"

To właśnie sprawia, że BB jest tak absolutnie wybitną grą. Wygrywa gracz, który najlepiej wykorzysta ruchy przeciwników samemu nie oddając jak najwięcej. Można wygrać mając 3 przychodu i biorąc pożyczki, stawiając mnóstwo budynków czy robiąc masę połączeń.

[siepu]

Mam taką zagwozdkę co do tej gry. Zagrałem w tę grę raz i możecie mnie uzmysłowić, że się nie znam(mój kolega też wyciągnął podobne wnioski co do tej gry, a nie graliśmy razem)

Ogółem całą rozgrywka mi się podobała i budowanie przedsiębiorstwa daje satysfakcję. Mój zarzut jest taki, że gra jest niesprawiedliwa. Nie punktujemy absolutnie za przychód firmy(czemu?), na zbudowanie i ulepszenie budynku dającego fajne punkty zwycięstwa trzeba być połączonym z odpowiednim portem, wydać piwo, węgiel i dwie akcje, a potem wygrywa ktoś, kto pobudował tory w odpowiednim miejscu, bo z jakiegoś powodu to punktuje i jest ważniejsze od przychodu.

Czy ktoś mógłby się odnieść do tych zarzutów? Fajnie jakby nie używał tylko argumentu "grałeś raz"

Odniósłbym się, ale nie widzę żadnych zarzutów. Widzisz co jest ile warte i ile kosztuje przed rozpoczęciem gry. Wygrywa gracz, który na koniec gry ma najwięcej punktów. Możesz sobie dla zabawy budować budynki, tylko potem się nie zdziw, że przegrasz graczem, który buduje rzeczy po to, żeby zebrać punkty.

[shaggy92]

Połączenia są tyle warte nie bez przyczyny - to dzięki nim można transportować węgiel. To transport właśnie jest niezbędny do przeprowadzenia całej tej rewolucji przemysłowej. Jak ktoś uważa że to jest niesprawiedliwe i nie czuje w tym klimatu to powinien wrócić do sałatek punktowych

[Sirius_Black]

Ja też na początku przygody z Brassem miałem problem z tym, że połączenia przynoszą masę punktów i wielokrotnie decydują o zwycięstwie. Ale tak jak wspomnieli przedmówcy, to nie jest gra o stawianiu budynków, tylko o złapaniu rytmu w co i kiedy inwestować, jak najlepiej wykorzystać ruchy przeciwnika i przebieg gry. Więc jeśli widać, że połączenia mogą dać punkty, to trzeba te punkty brać.

[Abizaas]

Zarzut jest bez sensu bo opiera się na błędnych założeniach. Z jakiego powodu dochód miałby być punktowany? Domyślam się, że chodzi Ci o to, że najbardziej dochodowy biznes zrównujesz z najlepszym. Weź jednak pod uwagę to, że dochód obniżają głównie pożyczki, których w grze nigdy nie spłacamy do końca - co jest dobre, bo znacząco obniża to bookkeeping. Poza tematycznym sensem, mechanicznie też to działa, bo zmusza graczy do agresywnego brania pożyczek i budowania zamiast ciągłego oszczędzania i budowania silniczka. Gra jest znacząco lepsza przez brak punktowania przychodu i pieniędzy.

Jeżeli wolałbyś grę w której wygrywa się dochodem to spróbuj Food Chain Magnate i 18xx.

[buhaj]

Mam taką zagwozdkę co do tej gry. Zagrałem w tę grę raz i możecie mnie uzmysłowić, że się nie znam(mój kolega też wyciągnął podobne wnioski co do tej gry, a nie graliśmy razem)

Ogółem całą rozgrywka mi się podobała i budowanie przedsiębiorstwa daje satysfakcję. Mój zarzut jest taki, że gra jest niesprawiedliwa. Nie punktujemy absolutnie za przychód firmy(czemu?), na zbudowanie i ulepszenie budynku dającego fajne punkty zwycięstwa trzeba być połączonym z odpowiednim portem, wydać piwo, węgiel i dwie akcje, a potem wygrywa ktoś, kto pobudował tory w odpowiednim miejscu, bo z jakiegoś powodu to punktuje i jest ważniejsze od przychodu.

Czy ktoś mógłby się odnieść do tych zarzutów? Fajnie jakby nie używał tylko argumentu "grałeś raz"

Gra jest wspaniała. Przedstawię ci krótko pewien fakt z moich rozgrywek, który powinien Ci dużo powiedzieć. Udało mi się wygrać raz w Birmingham nie stawiając żadnego połączenia w erze pociągów. W lancashire że dwa razy, tam jest łatwiej. W 80℅ moich rozgrywek mam najmniej punktów z połączeń że wszystkich graczy. Jeszcze nigdy na około 100 gier w oba tytuły nie miałem najwięcej punktów z tego tytułu. A wygrywam dosyć często. Pozdrawiam

[warlock]

Aż mnie naszło na partię.. kurczę, oba Brassy to u mnie absolutny top gier ekonomicznych, żadne nowopoznane euro nawet się do nich nie zbliża...

[Xyhoo]

Kiedyś w wywiadzie z Michałem Gołębiowskim padło zdanie, że punkty powinny pokazywać gdzie jest zabawa. Dla mnie zabawa jest przy budowaniu, żeby zdobyć 10 punktów, trzeba to trochę przemyśleć i przygotować. Można też postawić tor na przypał, a to już według mnie nie jest zabawa.

Mój kolega był nawet bardziej brutalny dla tej gry, bo powiedział, że to matura z polskiego. Co z tego, że zagrałeś dobrze jak Twoja odpowiedź nie mieści się w kluczu.

[Abizaas]

Aż mnie naszło na partię.. kurczę, oba Brassy to u mnie absolutny top gier ekonomicznych, żadne nowopoznane euro nawet się do nich nie zbliża...

O ile bardzo lubię Brassa to uważam, że jest trochę przereklamowany. To nie jest Projekt Gaja gdzie po 100 partiach nadal uczysz się nowych rzeczy. Dzięki wysokiej interakcji gra jest bardzo regrywalna, jednak staje się powtarzalna po parunastu partiach. W mojej opinii, nietrudno znaleźć lepsze euro od Brassa, ale zawsze są to trudniejsze gry od niego. W swojej kategorii wagowej nie ma równych.

[Otorek]

Przecież stawianie połączeń na pałe nie da dużo punktów, trzeba wiedzieć kiedy i gdzie to robić bo punkty są zależne właśnie od istniejących budynków. To pogłębia rozgrywkę, a nie ją upraszcza czy spłyca. Stawianie tylko budynków i ich sprzedawanie byłoby nudne i ogromnie powtarzalne.

[buhaj]

Aż mnie naszło na partię.. kurczę, oba Brassy to u mnie absolutny top gier ekonomicznych, żadne nowopoznane euro nawet się do nich nie zbliża...

O ile bardzo lubię Brassa to uważam, że jest trochę przereklamowany. To nie jest Projekt Gaja gdzie po 100 partiach nadal uczysz się nowych rzeczy. Dzięki wysokiej interakcji gra jest bardzo regrywalna, jednak staje się powtarzalna po parunastu partiach. W mojej opinii, nietrudno znaleźć lepsze euro od Brassa, ale zawsze są to trudniejsze gry od niego. W swojej kategorii wagowej nie ma równych.

Nie zgodzę się z Toba. To tak jakbyś powiedział, że szachy są powtarzalne. Oczywiście pewne początkowe zagrania są pwyarzalne ale potem gra środkowa pokazuje swoje piękno.

[Abizaas]

Nie zgodzę się z Toba. To tak jakbyś powiedział, że szachy są powtarzalne. Oczywiście pewne początkowe zagrania są pwyarzalne ale potem gra środkowa pokazuje swoje piękno.

Drzewko decyzyjne w szachach jest w pełni oparte o ruchy przeciwnika. Różnica jest taka, że w Brassie walczymy z kartami, a dopiero potem przeciwnikami. Pozycje na planszy nigdy nie będą tak interesujące jak w szachach, bo nie możemy ich analizować z powodu losowych kart - nie wiemy co ma przeciwnik co ogranicza naszą zdolność do planowania.

[buhaj]

Nie zgodzę się z Toba. To tak jakbyś powiedział, że szachy są powtarzalne. Oczywiście pewne początkowe zagrania są pwyarzalne ale potem gra środkowa pokazuje swoje piękno.

Drzewko decyzyjne w szachach jest w pełni oparte o ruchy przeciwnika. Różnica jest taka, że w Brassie walczymy z kartami, a dopiero potem przeciwnikami. Pozycje na planszy nigdy nie będą tak interesujące jak w szachach, bo nie możemy ich analizować z powodu losowych kart - nie wiemy co ma przeciwnik co ogranicza naszą zdolność do planowania.

Mnie karty generalnie w brassie nie przeszkadzają. Tylko przeciwnik. Myślę zresztą, że większość jego poczynań można przewidzieć patrząc na poprzednie ruchy. Zwłaszcza w Lancashire za dużo do wyboru nir ma. Wiadomo, że to nie szachy 1: 1;ale mają dużo wspólnego

[Muleq]

W zasadzie zgadzam się ze wszystkimi argumentami, zarówno tymi krytycznymi jak i pochlebnymi. Również nie do końca pasuje mi ilość punktów jakie można zdobyć za budowę połączeń ale zgadzam się, że w innym wypadku gra stałby się nudna i bez tych połączeń interakcja między graczami praktycznie przestałaby istnieć a każdy skoncentrowałby się tylko na budowie własnych przedsiębiorstw. Losowanie rynku kupców oraz kart miast powoduje, że jednak każda gra jest inna i nawet jeśli znamy już kluczowe miejsca na planszy to zwyczajnie karty, które dociągniemy mogą spowodować że nie będziemy mogli zrealizować założonego sobie wcześniej planu. Gra od planowania zdecydowanie bardziej w moim odczuciu promuje umiejętność elastycznego podejmowania decyzji i dopasowywania się do aktualnej sytuacji na planszy. To może powodować że osobom, które wolą gry euro oparte na budowie własnego silniczka Brass nie przypadnie do gustu.

[Abizaas]

Mnie karty generalnie w brassie nie przeszkadzają. Tylko przeciwnik. Myślę zresztą, że większość jego poczynań można przewidzieć patrząc na poprzednie ruchy. Zwłaszcza w Lancashire za dużo do wyboru nir ma. Wiadomo, że to nie szachy 1: 1;ale mają dużo wspólnego

Jak widać, mamy delikatnie inne odczucia z gry ale przynajmniej zgadzamy się w tym, że to świetna gra

[venomik]

Po kilku rozgrywkach Brassa stanę zdecydowanie po stronie ludzi, którym ta ilość punktów za połączenia jednak trochę przeszkadza. Głównie przez to, że w każdej grze prędzej czy później ktoś z nas (albo i wiecej niż jedna osoba) znalazła się w sytuacji pokroju planowania 'Ok, w tym ruchu zbuduję połączenia tutaj, dzięki temu będę w stanie postawić budynek z piwem w mieście X, ale w następnej rundzie będę pierwszy, dzieki czemu nikt mi tego piwa nie zabierze, więc uda mi się postawić budynek X, a później wykonać sprzedaż dzieki posiadanemu piwu', po czym po 5 minutach upewniania się, że będzie gracza stać na wszystko i nikt mu nie przeszkodzi - okazuje się, że postawienie w tym czasie 6 połączeń, z których do końca gry nikt nie będzie korzystał, jest opcją dającą więcej punktów.
Mnie to strasznie wyrzuca z klimatu. Gdzie wcześniej planowałem kilka rund do przodu aby postawić potrzebny budynek, zdobyć potrzebne surowce i odpalić potrzebną akcję pozwalającą wykorzystać maksymalnie potencjał budynku vs coś, co swoją prostotą przypomina zwykłe kupowanie punktów zwycięstwa.

I rozumiem istnienie tego, ale mam wrażenie, że jednak przelicznik jest źle dobrany i zbyt często starannie planowane akcje okazują się być słabe w starciu z postawieniem nieprzydatnych do niczego połączeń.