GRY-PLANSZOWE.pl

superthulee pisze: ↑08 paź 2024, 20:46 Czy ktoś wie czy będzie jakiś dodruk od Rebela?

Prawie pewniak, brass to evergreen

a ktos wie kiedy ten druk bedzie?

kratylos pisze: ↑09 lis 2024, 07:12 a ktos wie kiedy ten druk bedzie?

Tu pisałem: viewtopic.php?t=81195&start=150

Przepraszam, bo z pewnością to pytanie się pojawiło w tym 50-cio stronicowym wątku, ale spytam...
Czy polecacie Brass Birmingham do gry (w 99,9%) solo. Oczywiście mam na myśli wariant Mautomy ... ???

Jeśli lubisz ciężkie eurasy, to będzie zbyt łatwy nawet na poziomie trudnym. Ale tytuł oczywiście godny polecenia .

Lubię grać, ale nie koniecznie wgryzać się do bólu w mechaniki, matematyczno-statystyczne analizy itp, itd.
Lubię czerpać zwykłą przyjemność z gry. Taki Kowalski (nie obrażając żadnych Kowalskich) w trybie solo.
Fajnie, gdy gra daje satysfakcję nawet po przegranej. Mam tak np z Projektem Gają (jak to się odmienia ), ostatnio z Ezra&Nehemiahem (jak to się odmienia ) i wieloma innymi solówkami.
Barrage - wspaniała gra, ale jest zbyt wiele niejasności w wyborach Bota,
Anachrony -> super, ale przypominanie sobie wszystkich zasad po kilku miesiącach nie grania + długi setup => żadko wchodzi na stół.
Pax Pamir - genialna gra jako solo, ale niemal zawsze wygrywam (grająć z wg pudełkowych zasad)....
Generalnie fajnie jest, jak zaangażowanie w obslugę AI nie zajmuje mojej zbytnio uwagi, aby móc się skupić na własnej grze.
Carnegie, Concordia Solitaria, Glen More II, GWT Argentina, wspomniana Gaja i Era Innowacji - to tytuły super dla graczy solo.
Stąd pytanie: czy Brass Birmingham jest w stanie dołączyć do tej ligii, jako w trybie solo (bo to, że gra jest wybitna nie ulega wątpliwości).
Odbiłem się od Scythe i większości Lacerdy, bo obsługa bota, to w zasadzie gra w grze, a tego chyba nie lubię.
No i podbijanie własnego wyniku w niektórych grach solo, to też nie moja bajka...
... ależ się rozpisałem

Do czystego solo bym jej nie wziął, chociaż grywam solo kilka razy w roku, ale Brass daje pełnię smaku przy 4 humanoidach

U mnie z Brassem w sumie głupia sprawa wyszła, bo dopiero dziś spadł z półki wstydu. A czekał dość długo, bo kiedy wchodziłem w hobby planszówkowe 4 lata temu, to akurat gra była obiektem uwielbienia jutuberów i zarazem była nie do dostania w sklepach, jedynie na olxach za ~500zł. Jak już się doczekałem druku Rebela, to gra ugrzęzła w kolejce do ogrania bo tak jakoś niespecjalnie się rozpychała na półce. Zdążyłem wcześniej ograć bardzo fajne Anno, Londyn i Cynowy Szlak, poznałem też Rocketmena który mi nie podszedł.
Dziś jednak nadszedł ten dzień w którym dane mi było poznać grę nr 1 na liście bgg. Podchodziłem do tego z ostrożnością kierowaną wiedzą, że to trochę naciągane i "za zasługi". Ale też z nadzieją, bo wcześniej poznane klasyki jak Zamki Burgundii, Hansa Teutonica czy Concordia cenię bardziej niż niejeden nowoczesny hit.
A więc czy Brass jest najlepszą grą na świecie? W kategorii eurasów na pewno się wyróżnia ciągłą i intensywną interakcją na planszy. Nie grałem jeszcze w czepiące z tego designu Barrage czy Nucleum ale wśród reszty - ten poziom interakcji błyszczy. Ale zastanawiam się nad kwestią regrywalności bo poza tą kreowaną przez ruchy innych graczy, chyba niewiele się tu zmienia z gry na grę. No i subiektywnie - poziom emocji i satysfakcji z kombinowania - plasuje u mnie tą grę w drugiej dziesiątce topki. Top gier ekonomicznych. Więc jeśli ktoś dopiero wchodzi w gry jak ja niedawno: zdecydowanie warto poznać. Nie warto przepłacać na olxach, moim zdaniem na pewno dodrukują bo to wciąż mocny tytuł.

Misioł pisze: ↑15 sty 2025, 22:36 (...)W kategorii eurasów na pewno się wyróżnia ciągłą i intensywną interakcją na planszy. Nie grałem jeszcze w czepiące z tego designu Barrage czy Nucleum ale wśród reszty - ten poziom interakcji błyszczy. Ale zastanawiam się nad kwestią regrywalności bo poza tą kreowaną przez ruchy innych graczy, chyba niewiele się tu zmienia z gry na grę. No i subiektywnie - poziom emocji i satysfakcji z kombinowania - plasuje u mnie tą grę w drugiej dziesiątce topki. Top gier ekonomicznych. Więc jeśli ktoś dopiero wchodzi w gry jak ja niedawno: zdecydowanie warto poznać. Nie warto przepłacać na olxach, moim zdaniem na pewno dodrukują bo to wciąż mocny tytuł.

W temacie interakcji, Brassowi może brakuje do tego co się dzieje w Splotterach czy Paxach, ale to nadal bardzo przyjemny poziom rywalizacji. W/g mnie dokładnie taki, aby nie odstraszyć brutalną rozgrywką, a zarazem nie jest to współczesne euro, które stawia na rozgrywkę solo/pasjans z ewentualnym podebraniem sobie miejsca i kręceniem silniczka punktowego. Brass to typ gry, który zyskuje w pełnym składzie i takie gry uwielbiam Jak gracze twierdzą, że im więcej graczy, to tylko większy downtime to mówię pass.

Regrywalność jest z losowych kart oraz wspólnego tworzenia planszy i ekonomii przez graczy. Tu nie trzeba skomplikowanych zasad czy setup'ów, aby gra nie nudziła.

Przed majówką zagraliśmy w Birmingham i tak zapamiętałem rozgrywkę:

Brass: Birmingham – opowieść z serca rewolucji przemysłowej

W czasach, gdy Anglia tętniła żelazem, węglem i piwem, a krajobraz czerniał od kominów i torów kolejowych, rodziły się fortuny... i upadały imperia. Brass: Birmingham przenosi nas właśnie w ten moment historii – burzliwą, brudną, ale i ekscytującą epokę rewolucji przemysłowej. Gracze wcielają się w ambitnych przemysłowców, którzy rozbudowują sieci transportowe, stawiają fabryki, kopalnie i browary, balansując między logistyką, rynkiem a konkurencją.
Gra to duchowy i mechaniczny spadkobierca Brass: Lancashire, projektu Martina Wallace’a z 2007 roku. Jednak to właśnie wersja birminghamska – powstała w 2018 roku dzięki studiu Roxley – zdobyła serca graczy na całym świecie, zdobywając pierwsze miejsce w rankingu BGG.

Ciekawostka? Wbrew temu, co sugeruje sucha mechanika eurogry, Brass jest jednym z najlepiej ocenianych tytułów... również pod względem klimatu. Kunsztownie wykonana plansza, eleganckie ilustracje i ciężar decyzji – wszystko to zanurza gracza w autentycznym doświadczeniu epoki.

Relacja z rozgrywki – dym, węgiel i emocje

W miniony wieczór przy planszy zasiedliśmy w składzie: Czachodym, Altsin, Leszek – którego z radością powitaliśmy jako nowego gracza w naszej planszówkowej społeczności – oraz ja, Adam.
Tym razem postawiłem sprawdzić strategię „na skrzynki”. Niestety, okazało się, że rynek nie był łaskawy, piwa brakowało na planszy, a sam zaniedbałem budowanie browarów. Konkurencja też nie spała. Czachodym wyczuł moment idealnie – jego garncarnie, zwane u nas pieszczotliwie „butelkami”, eksplodowały punktami w końcówce gry. Wynik? Odskoczył nam solidnie, a my mogliśmy tylko patrzeć, jak jego imperium błyszczy na mapie Birmingham.



Mimo to zdołałem wywalczyć drugie miejsce, z którego jestem zadowolony – bo każda partia w Brass to nauka i nowe odkrycie. Już w trakcie rozgrywki wyciągałem wnioski, analizowałem możliwe zmiany, które chciałbym zastosować w kolejnej rozgrywce - oby jak najszybciej !

To gra, przy której od razu chce się zresetować planszę i zagrać jeszcze raz.
Brass nie wybacza błędów, ale każda partia uczy czegoś nowego. To nie tylko euro z klimatem – to gra z żywą obecnością innych przy stole. Tu interakcja to nie tylko podbieranie pól – to przewidywanie ruchów przeciwnika, wzajemna współpraca i rywalizacja przedsiębiorstw, połączeń i dynamiczny rynek. To ostatnie jest jednym z moich ulubionych elementów tej gry. Tak proste rozwiązanie, a tak tematyczne i mieszające na różne sposoby w trakcie rozgrywki. Dlaczego więcej gier nie stosuje tego rozwiązania?
Brass: Birmingham oraz Lancashire to tytuły, do których się wraca – nie tylko dla zwycięstwa, ale dla samej przyjemności odkrywania i próbowania nowych rzeczy.

Mi pozostaje zadać tylko jedno pytanie - kiedy gramy rewanż?

ps. życzę Wam również udanej majówki!

Wydanie deluxe od Rebela różni się od zwykłego wydania grubością pudełka i żetonami iron clays zamiast kartonowych monet? Czy 78 monet z tego wydania wystarcza do gry, czy lepiej zakupić podstawkę i zestaw 100 monet osobno? Monety chciałbym też wykorzystać w innych grach, czy wie ktoś jaka jest łączna wartość tych 78 monet?

Derwisz-14 pisze: ↑01 maja 2025, 13:32 Wydanie deluxe od Rebela różni się od zwykłego wydania grubością pudełka i żetonami iron clays zamiast kartonowych monet? Czy 78 monet z tego wydania wystarcza do gry, czy lepiej zakupić podstawkę i zestaw 100 monet osobno? Monety chciałbym też wykorzystać w innych grach, czy wie ktoś jaka jest łączna wartość tych 78 monet?

W wersji z KS, była jeszcze taka zmiana, że żetony miały czarny rdzeń na krawędziach ale to szczegół i nie wiem czy w deluxe się znajduje. Ja mam KS i wg mnie... lepiej kup podstawkę i osobno iron Claya. Grałem max w 3 osoby i zdaje się, że ten pakiet standardowy z Brassa wystarczał ale te sztony są tak fajne, że uzupełniałem je również o wyższe nominały i wykorzystuje do innych gier. Dlaczego radzę kupić osobno? Bo lepiej mieć właśnie większy pakiet sztonów, które prawdopodobnie i tak będziesz trzymać poza pudełkiem więc pudło z brassem lepiej mieć mniejsze. Poza tym przy ewentualnej chęci sprzedaży wersję deluxe musisz sprzedać razem z iron Claya bo nie dali tam zwykłym tekturowych monet.

Derwisz-14 pisze: ↑01 maja 2025, 13:32 Wydanie deluxe od Rebela różni się od zwykłego wydania grubością pudełka i żetonami iron clays zamiast kartonowych monet? Czy 78 monet z tego wydania wystarcza do gry, czy lepiej zakupić podstawkę i zestaw 100 monet osobno? Monety chciałbym też wykorzystać w innych grach, czy wie ktoś jaka jest łączna wartość tych 78 monet?

Tak, różni się tym co piszesz. Moim zdaniem ilość monet jest wystarczająca. Masz tam: 20x1, 18x5, 10x10, 10x20. Łączna ich wartość 410

A ja gram monetami z John Company. Niedość że tańsze to moim zdanieniem znacznie bardziej klimatyczne niż Iron Clays, które bardziej mi przypominają żetony do pokera niż prawdziwe monety.

A co do samego Brassa to jest to moja ścisła topka. Każda rzgrywka jest niepowtarzalna i sprawia ogromną frajdę. No i ten niepowtarzalny klimat XIX wiecznej Anglii.

Derwisz-14 pisze: ↑01 maja 2025, 13:32 Wydanie deluxe od Rebela różni się od zwykłego wydania grubością pudełka i żetonami iron clays zamiast kartonowych monet? Czy 78 monet z tego wydania wystarcza do gry, czy lepiej zakupić podstawkę i zestaw 100 monet osobno? Monety chciałbym też wykorzystać w innych grach, czy wie ktoś jaka jest łączna wartość tych 78 monet?

Kwestia ceny. Lepiej kupić osobno, bo uniwersalne, ale jak masz dużo dopłacać to nie ma sensu

Iron Clays (I każde dowolne pokerowe) mają tę zaletę, że dają się ułożyć w stos, dzięki czemu bardzo łatwo określić kto ile wydał podczas rundy.

Przędzalnie > manufaktury.

Zaleta manufaktur jest mniejsza potrzeba rozwoju i dość wiele miejsc na planszy, ale przędzalnie są po prostu większe więc mniejsza liczba akcji zyskujemy więcej VP, a w Brassie głównym czynnikiem który nas ogranicza jest liczba akcji a nie gotówka.

Co myślicie, czy jeżeli macie możliwość pójścia w jedną z tych opcji to co standardowo wybieracie?

Ja miałem kiedyś ambicje wyczyścić wszystkie manufaktury z tablicy ale udało mi się dojść tylko do VII poziomu. Generalnie staram grać na jedno i drugie. Plusem manufaktur jest to że na poziomie III i VII nie wymagają piwa do sprzedaży co w końcówce może być kluczowe.

Prośba do posiadaczy gry, podajcie rozmiar planszy po rozłożeniu na stole.

peterps1 pisze: ↑15 maja 2025, 06:32 Prośba do posiadaczy gry, podajcie rozmiar planszy po rozłożeniu na stole.

57 x 57 cm
https://boardgamegeek.com/thread/211600 ... s-of-board