Piontek,
07.02.2014 r.
Alek się na mnie obraził i zapowiedział, że nie będzie już ze mną grał. Ciekawe czy dotrzyma słowa
A zaczęło się od tego, że z pewną dozą nieśmiałości zaproponowałem Adamowi, Alkowi i Mirkowi partyjkę w
Russian Railroads. Mirek się trochę opierał, ale wniosek przeszedł i usiedliśmy do stołu.
Прекрасная красавица! 
Po krótkim przypomnieniu zasad i rozpoczęciu gry do klubu wpadli Marek z Kubą. Oj, nieładnie tak się spóźniać, nie informując o tym
W związku z tym musieliśmy się trochę przemeblować. Mirek się poświęcił
i dołączył do spóźnialskich.
We trójkę rozłożyli na stole piękną polanę, każdy otrzymał swoją kolonię mrówek i rozpoczęli Trzecią Klubową Wojnę Mrówkową o panowanie w królestwie
Myrmes. Walka na łące podobno była bardzo zacięta. Zwyciężył Kuba o dosłownie jedno źdźbło trawy
Tylko nie wiem dlaczego w czasie rozgrywki ciągle wspominali o jakimś Andrzeju. Andrzej to, Andrzej tamto, Andrzej owamto… Hmm…
Spotkanie zakończyli, skacząc po krach i wołając
Hej! To moja ryba! Najlepiej skakał Marek.
A na naszym stole RR. Ja tym razem błyskawicznie zbudowałem linię kolejową do Kijowa i wysłałem tam super lokomotywę o mocy dziewięciu KP (koni planszowych) uzyskaną z pierwszego żetonu bonusowego linii petersburskiej. Później dokończyłem budowę trasy do Petersburga, po drodze zdobywając szary medal kijowski. Kompletnie zrezygnowałem z industrializacji miast i wsi, nie wybudowałem żadnej fabryki, a pionek na torze rozwoju pozostał na polu 0 do końca gry. Jednak żeby ciemnota i zacofanie kompletnie nie opanowały mojego imperium kolejowego, dbałem przez cały czas o wysoki poziom kadry inżynierskiej. W przedostatniej rundzie spostrzegłem, że przy pomyślnym przydziale robotników jestem w stanie ukończyć także linię transsyberyjską. I udało się
Połączyłem Moskwę z Władywostokiem, a dwie dobre lokomotywy na tej linii dały mi trzeci żeton bonusowy. W ten sposób zrealizowałem także cel, którym było ukończenie budowy wszystkich linii kolejowych. I wygrałem. Ależ ja lubię tę grę. Chyba za bardzo, bo Alek cały czas marudził, że za dużo w nią gram i on już ze mną nie zagra, bo cośtam, cośtam…
Na zakończenie zagraliśmy w nowy prototyp Adama o roboczym tytule
Inwazja. Całkowita nówka, jeszcze nie śmigana
Grało się fajnie, chociaż - jak sam autor powiedział – było zdecydowanie za łatwo. Wygrał Alek.
Wieczór u Dominika rozpoczęliśmy świetną bitwą na arenie w
Tash-Kalar, a zakończyliśmy - jako tytułowi
Awanturnicy - mniej udaną wyprawą do świątyni boga Chac. W Tash-Kalar udało mi się przywołać trzy legendarne jednostki i pokonać prawie połączone siły Mirka i Dominika, którzy uwzięli się na mnie w drugiej części gry. Natomiast w świątyni, najpierw przygniotły mnie ruchome ściany, a gdy obudziłem się w innej postaci, pochłonęła mnie gorąca lawa. Trzeciego „życia” już nie było... Dominik także nie zdołał uciec ruchomym ścianom, ale w swoim drugim wcieleniu szczęsłiwie wyszedł ze świątyni z kilkoma błyskotkami. Bezkonkurencyjnym awanturnikiem i poszukiwaczem był Mirek, który ominął wszystkie świątynne pułapki i wyniósł kupę skarbów
Awanturniczy tryb życia nie będzie moim ulubionym
GROLOGIA:
GROTEKA
