wyraziłem tylko deklarację, że jeżeli takowy powstanie (mocno trzymam kciuki), ja go z wielką chęcią nabędę.
Zgadam sie logistyka i poruszanie sie,czasami lepiej przeczekac dwie tury ,nawet w bunkrze i potem ruszyc.To nie jest glupie latanie po planszy.RUNner pisze: ↑23 kwie 2020, 22:30 Zonę trzeba chyba traktować jako... przygodę, w której warunki początkowe graczy nie są zbalansowane, a później jest niekoniecznie lepiej. I faktycznie, ciągłe dostawanie po tyłku nie jest zbyt przyjemne, wręcz może frustrować, ale może właśnie dlatego Zona przyciąga mnie jak magnes?
Bardzo ważny jest początek, pierwsze dwie, trzy tury. Gdy tutaj podejmie się zbyt wielkie ryzyko i straci, to ciężko później wrócić do gry. Kluczowa jest logistyka i poruszanie się w rytmie emisji. Warto sobie dobrze zaplanować ten start. Czasem lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu.
Jak dla mnie Zona oferuje świetną przygodę i jest jedną z lepszych gier w tej kategorii.
W trzecim podejściu zastosowaliśmy home rules i... sukces. Odkryliśmy po dwie tajemnice, moja dziewczyna złapała 3 urazy, ale wszystkie wyleczyła, choć straciła na to cenne akcje. Ja natomiast nie miałem ani jednego urazu i szybko poszedłem na sarkofag. Pierwszy test oblany, ale drugi sukces i wygrana. Trzecia rozgrywka była dla mnie wyjątkowa, bo przez większość podejścia Zona w kościach była dla mnie łaskawa (wygrałbym nawet bez home rules) za to dziewczynie wciąż rzucała kłody pod nogi (umarłaby gdzieś w połowie gry). Dopiero na koniec Zona ulitowała się nad nią, na szczęście dla mnie, za późno 
Nie ma problemu, nie zrozumieliśmy się, miałem zawieszenie mózgu chyba
Nad czymś tam pracujemy
Hmmm... Dla Was jestem prawie gotowy założyć konto na "twarzoksiążce"...kglosnicki pisze: ↑24 kwie 2020, 09:37Nad czymś tam pracujemy
Na razie za wiele zdradzić nie mogę, ale testujemy nowe warianty rozgrywki. Niektóre z nich są nastawione bardziej na niuanse mechaniczne, ale jest też wariant z duża ilością nowej fabuły. Zapraszam do dołączenia do grupy testerskiej na facebooku.
Którędy droga?kglosnicki pisze: ↑24 kwie 2020, 09:37 Nad czymś tam pracujemy
[...] Zapraszam do dołączenia do grupy testerskiej na facebooku.
Mowa o Monsoonie czy jakiejś innej grupie?Co do pierwszej części Twojej wypowiedzi w pełni się z Tobą zgadzam. Uważam jednak, że "duża ilość szczęścia" nie jest wymagana do przejścia gry albo czerpania przyjemności z rozgrywki. Oczywiście udane rzuty, zwłaszcza na początku, bardzo napędzają postać. Możesz mnie nazwać masochistą ale nawet jeżeli kompletnie mi nie idzie w danej rozgrywce to i tak odczuwam prawdziwą przyjemność z tego, że np. przetrwałem kolejną turę. Ktoś pędzi do Sarkofagu jak szalony? Wszystkie testy wchodzą mu bez problemu? Trudno. Ja toczę własną walkę z całą Zoną. W niej jedno spotkanie może całkowicie zmienić twoją strategię ale przeciwnika również. Dzięki normalnym zasadom odczuwam "bardziej" klimat w tej grze. To nie jest spacerek po lesie. Dlatego polecam grać wg. normalnych zasad, ale może faktycznie nieco później. Jeżeli zna się już grę dość dobrze, a osoby z którymi gramy również należą do tego grona lub niezbyt szybko się zniechęcają. Ględzę tutaj i ględzę, jednak uważam osobiście, że zasady w grach przygodowych to raczej zbiór pewnych reguł, które można zawsze modyfikować. To przecież jest NASZA przygodaKOSHI pisze: ↑24 kwie 2020, 06:20 Optymalizacja ruchu w tej grze to podstawa jak się nie gra na home rules. Można powiedzieć, że powinno to wyglądać tak: przygotowanie postaci do otwarcia pierwszego tajnego obiektu, wypad na tajny obiekt x 2, dozbrojenie, atak na sarkofag. Robimy cel i powrót do bunkra. Przy 16 / 21 kartach wieści to są powiedzmy 4 / 5 etapów od emisji do emisji. I tu się trzeba idealnie wstrzelić, żeby cel wykonać i wrócić. Przy solo mamy 16 kart więc są 4 etapy. I tu przeważnie nie ma etapu dozbrojenia / leczenia ran czy urazów więc tym bardziej jest hardkorowo. W wariancie gry na normalnych zasadach można zapomnieć o jakiejś eksploracji planszy bo nie ma na to czasu. W tej grze trzeba mieć dużo szczęścia jak się chce grać na normalnych zasadach, zwłaszcza solo. Bardzo często ten pierwszy uraz przesądza o rozgrywce - opisywany wcześniej przeze mnie efekt kuli śniegowej. Miałem takie 3 partie. 2 nie dograłem solo. Jedną taką, że z 3 urazami poszedłem na sarkofag. Szkoda było to jednak dogrywać bo przy testach trudności 4 czy 5 nie miałem szans. Tylko 40 minut zmarnowałem. Z mojego punktu widzenia grać na normalnych zasadach można tylko po co. O ile w solo mogę grę złożyć, tak przy graniu na więcej osób nie dziwi mnie jak po 3, 4 turach ktoś jest w d... i potem siedzi przy stole i czeka jak kołek aż gra dobije go do końca.
. W każdym razie dzisiaj zaczynamy na twardych zasadach a potem się zobaczy. Będę doświadczonym koleżankom i kolegom stalkerom raportował czy nadal jesteśmy "kotami do odstrzału", czy zasłużyliśmy już na miano stalkera/szperacza.Powodzenia.suibeom pisze: ↑24 kwie 2020, 11:09 Zgadzam się, choć jak w życiu bez szczęścia ani rusz. Wygrywając wczoraj na homer rules ani razu nie skorzystałem z tej zasady, ale Zona w kościach była niezwykle łaskawa więc szło mi cały czas z górki. Jedyny plus tej zasady był taki, że z tyłu głowy pikało, że nawet jak złapię uraz, to po resecie obrażeń trochę potrwa nim złapię drugi. Teoretycznie
kupujemy!
. Za to dziewczyna miała ledwie trzy obrażenia, jedną tajemnicę i sporo grosza. ), więc zdążyłem się tam dostać. Niestety przechodząc do sarkofagu złapałem uraz i też miałem dwa. Następna runda zaczynała się ode mnie, ale Zona miała inne plany i dostałem łomot w teście. Za to dziewczyna... cóż, nie każdy może być zwycięzcą (chętnie bym zaklął po rosyjsku, dla dobicia klimatu, ale od radiacji luki w pamięci zbyt duże, a poza tym admin karze, a ja na dzisiaj mam dość łomotu). By ułatwić sobie życie w Zonie zastosowaliśmy home rules z resetowaniem ran, niestety, czy to przez niedoczytanie, czy pośpiech, by jak najszybciej ruszyć na przygody do Zony, czy przez inną cholerę, która nas zaćmiła, całkowity limit ekwipunku, który mieliśmy ze sobą w Zonie, niezależnie od jego typu, wynosił u nas 9 kart przedmiotów. Z tych 9 kart mogliśmy korzystać jedynie z tych, które nie leżały na planszetce na której leży żeton reputacji. Tę planszetkę uznaliśmy za plecak, a więc rzeczy w nim były w czasie akcji niedostępne 
Pamiętam te niekończące się sesje gdzie bohater pod koniec gry tachał ze sobą pół supermarketu a potem ten ból jak wszystko straciłeś. Małych przedmiotów możesz mieć do woli, innych 5 sztuk (włącznie z artami) lub 6 jak masz Exo albo art Lewar. Przypominam, że grając 2+ nie pomniejsza się ilości kart wieści i jest ich zgodnie z instrukcją 21 w takiej rozgrywce. Powiem tak, Stalker Zew Prypeci z fanowskim modem pod tytułem MISERY MOD wgniata w fotel! Czyni z gry fajnej, gre wybitną! Polecam rzucić okiem dla zainteresowanych bo warto. Tyle tylko że.. to poziom trudności Rozpacz! Jednak myślenie i taktyczne podejście jest nagradzane. Dla porównania w Zewie prypeci (vanilla wersja) widząc watahe psów po prostu ich wybijamy. Natomiast w wersji MISERY uciekamy, gdyż walka z nimi przynieść może więcej strat i prawie żadnych zysków! A bandaże, prowiant i amunicja do tanich nie należą. Ogólnie warto rzucić okiem bo ta gra z Modem Misery to prawdziwa gra survivalowa w świecie zony, zarządzania zasobów, ważenie ryzyka, przekradania się w ciemnościach, toczenia zaciętych walk, odpędzania się od mutantów i całej masy wszystkiego co dobre. Nie jest to wyśrubowany poziom trudności, jednak niezwykle satysfakcjonujący! Dodam że pomimo upływu wielu lat odkąd ukończyłem ostatniąprzygodę z Zew Prypeci (z MiSERY MOD) ogromne wrażenie jakie ta gra na mnie wywarła trwa po dziś dzień gdy o tym pomyślę, chociaż po tym tytule przyszł setki innych w tym na nową generację konsol. Więc coś w tym jest napewno. I to nie przez trudność tylko przez kiepskie założenia wyjściowe. Ściągam teraz Anomaly - nakładkę do CoC bo wygląda mi jak podrasowane mocno Misery. Może na plus. Trzeba sprawdzić. Goły CoC też nie był zły. Książek z uniwersum jest cała masa. Lepsze, gorsze - zależy kto pisał, ale poziom mocno średni ze wskazaniem na słaby przy niektórych pozycjach. Ja, mimo, że uwielbiam Stalkera, odpuściłem po paru pozycjach. Dla mnie seria ma tendencje spadkową jeśli chodzi o jakość a jedynym pisarzem, który jak tak czuje Zonę jest Gołkowski, chociaż z każdą kolejną książką czuć spadek formy i wtórność. Polecam przeczytać "Piknik na skraju drogi". Książki, od której wszystko się zaczęło. Klasyka SF. Dlatego liczę bardzo na Chernobylite - mniej walki, mutantów, więcej zagadki, tajemniczości. Czyli tak, jak w pierwowzorze.Nie grałem w Talizman, więc na szczęście tego bólu utraty nie znam. W Zonie oprócz kart ekwipunkuKOSHI pisze: ↑25 kwie 2020, 08:05 Może myślałeś, że grasz w Talismana i masz kartę ekwipunku Koń z wozem.
resztę jedziemy na poprawnych zasadach. Mam nadzieję W sumie moją miłość do Zony i stalkerów wzbudzili Strugaccy i Tarkowski swoim filmem. A w pc-towych Stalkerach spędziliśmy z dziewczyną wiele, oj wiele godzin dlatego Zona od razu nas do siebie przyciągnęła. I nie żałujemy. Tak więc mam nadzieję, że szybko uda się przetestować prototypy i wypuścić dodatek na rynek. Niestety my w tych testach nie pomożemy, bo jesteśmy zbyt nowi i zbyt niedoświadczeni, by miarodajnie oceniać i doradzać twórcom przy ich projekcie. No chyba, że głos nowicjusza też ma znaczenie, wtedy chętnie 
Nie graliśmy na pałę. Już nieosa1908 pisze: ↑26 kwie 2020, 18:46 Dwie tury to naprawde dziwne az taki pech?,chyba ze gracie na pale byle isc dalej.Pierw to przygotowanie na wyprawe , byc blisko bunkrow,I nawet spokjnie mozna stracic dwie tury w bunkrze,i w odpowiednim momecie ruszyc.Naprawde trzeba poswiecic pare tur na zbudowanie postaci.
Zaczynając na Mokradłach chciałem podładować budżet eksplorując anomalię, która tam ze mną startowała. Wynik komplet obrażeń. Nawet na intelekcie padałem mając 4, a anomalia do zwycięstwa potrzebowała 2! Forsowanie nic nie dawało, ale stwierdziłem, że bez gotówki długo nie podycham i drugą akcję poświęciłem na akcję terenu, wynik komplet obrażeń. To nie koniec, bo potem były wydarzenia, których wynik był identyczny z poprzednimi Dziewczynie szło równie makabrycznie (co mnie pocieszało ), ale przynajmniej lepiej to znosiła niż wczoraj. W drugiej turze znowu spróbowałem akcji terenu, ale złapałem uraz więc uciekłem na Sztab, gdzie dobiła mnie przedwczesna emisja. Ogólnie gra bardzo nas wciągnęła i jak wszystko dobrze pójdzie jutro wracamy do Zony i próbujemy dalej. Nie wiem jak u innych, ale u nas na razie to gra o umieraniu Na tę chwilę wskaźnik mamy bardzo kiepski, na 10 partii 2 sukcesy, po jednym na głowę. Ale nie odpuszczamy! Oczywiście, że się da‼ Robiłem to wielokrotnie. Jak gram ze znajomymi to całe szczęście nikt nie leci na łeb, na szyję do Sarkofagu. Kręcimy się po Zonie, niby od niechcenia (donmakaron pisze: ↑27 kwie 2020, 10:01 Jeśli chodzi o urazy, to mieliśmy w weekend ciekawą rozgrywkę. Ruszyłem mocno z kopyta od samego początku nie bacząc na obrażenia, pierwszy obiekt otworzyłem już w drugiej turze. Zaraz uraz, szybkie leczonko nie wystarczyło, wpadł drugi. Chciałem ściągać, ale wyszło mi, że mam szansę i z dwoma urazami polazłem do Sarkofagu, kiedy drugi gracz dopiero doczłapał się pierwszej tajemnicy. Trzeci uraz wziąłem na klatę, ale dalej już nie podeszły testy pod przedmioty i poległem, choć była realna szansa. Da się bez home rule'a i innych kombinacji, z urazami wejść do Sarkofagu i wygląda na to, choć nie miałem tyle szczęścia, że da się go przejść
) ktoś otworzy jakiś obiekt. Śmiechy, chichy przy dziwnych przebiegach testu. Powolne przeżywanie fabuły. Naglę szperacze jakby wykonują coraz bardziej "nerwowe ruchy", takie szachowanie się i próby przyspieszenia emisji, po której wszyscy przygotowani (lub nie ) gnają na Sarkofag. Ta gra to wyścig, wszyscy to powtarzają ale jak masz już fajną ekipę spokojnie można nieco pokombinować, dopakowć sprzętu, podleczyć się w miarę możliwości. A nawet jeżeli jakiś "świeżak" leci do Sarkofagu licząc na swoje szczęście, warto się niem wcale nie przejmować. Już Zona wie jak ukarać pyszałków 
.
