Notre Dame (Stefan Feld)

[Van]

Jak się ma sprawa z interakcją między graczami? Można jakoś przeszkadzać/pomagać? Albo czy chociaż rywalizacja jest duża, czy jest to raczej gra z typu "każdy sobie rzepkę skrobie" i komu to najlepiej wyjdzie, ten wygrywa?
Z postu melee wnioskuję, że nie za dużo się dzieje ale może na planszy będą jakieś wspólne rzeczy do zdobycia jak np w Thurn und Taxis, że trzeba będzie się śpieszyć, żeby nie sprzątnął tego ktoś na sprzed nosa. I jeszcze ostatnie pytanie: jest kilka sposobów na zwycięstwo czy raczej w swojej turze warto wybrać tylko jedną opcję bo inne się słabo sprawdzą?

[Stax]

Przeszkadzac mozna graczom, dajac im karty, ktorych nie potrzebuja. Ewentualnie podkradajac (zbierajac) bonusowe zetony kareta z planszy.

[Pancho]

Interakcja jest, ale średnia. Wystepuję w kilku sytuacjach: wyścig do katedry w celu zdobycia dodatkowych punktów, zbieranie wiadomości poruszając się powozem (kradniemy innym czasami cenne dla nich żetony) oraz dawanie sobie kart akcji. Zupełny "każdy sobie rzepkę skrobie" to nie jest, choć większość czasu spędzamy na planach na własnym terytorium. Generalnie coś takiego pośredniego między zupełnym brakiem interakcji a dużą interakcją jak choćby w Osadnikach.

[Lim-Dul]

Bezpośrednie przeszkadzanie polega tylko na podbieraniu płytek ambasad z dzielnic, ale nie wszyscy w to idą, więc czasami nikt nikomu nie przeszkadza...

Drugi element interakcji wynika z tego, że w każdej rundzie gramy de facto cudzymi kartami - wybieramy które przekazać graczowi na lewo... Z drugiej strony mam wrażenie, że wybór polega raczej na tym którą kartę zatrzymać dla siebie, a nie w jaki sposób podrzucić innym świnię...

Ostatecznie występuje też mini-territory-control w katedrze, ale to nieduży element gry i znów nie wszyscy się tam pchają...

Tak więc interakcja jest tu faktycznie minimalna, chociaż według mnie udowadnia to tezę, że interakcja między graczami nie musi być duża, jeżeli występuje interakcja z samą grą, a ta w Notre Dame jest na bardzo wysokim poziomie - decyzje nad decyzjami. =)

[MichalStajszczak]

Przeszkadzać innym graczom, dając im "złe" karty nie za bardzo mozna. Po pierwsze można to zrobic tylko w stosunku do sąsiada z lewej. Po drugie i tak jednej z trzech kart się nie wykorzystuje. A po trzecie, to czy karta jest dobra czy zła, to rzecz względna. Trzeba by chyba cały czas analizować decyzje sąsiada, żeby ocenić, która karta na pewno mu się nie przyda. Jedyne co mozna zrobić, to analizować, czy czasem nie daje się sąsiadowi zbyt dobrej w jego aktualnej sytuacji karty.

[Stax]

Trzeba by chyba cały czas analizować decyzje sąsiada, żeby ocenić, która karta na pewno mu się nie przyda. Jedyne co mozna zrobić, to analizować, czy czasem nie daje się sąsiadowi zbyt dobrej w jego aktualnej sytuacji karty.

I o tym pisze.

[mst]

I jeszcze ostatnie pytanie: jest kilka sposobów na zwycięstwo czy raczej w swojej turze warto wybrać tylko jedną opcję bo inne się słabo sprawdzą?

Bez wątpienia jest wiele dróg prowadzących do zwycięstwa - na pewno warto mieć od początku plan gdzie i kiedy będziemy rozbudowywali swoje wpływy ale w trakcie gry trzeba go będzie mniej lub bardziej modyfikować w zależności od tego jakie karty dostaniemy, co będą robili przeciwnicy i kiedy jakie osoby będą się pojawiały.

[FortArt]

I jaka jest Wasza ocena tej gry po tych 6 latach? Na BGG sporo 10-tek w komentarzach, ale takich kilkuletnich. Czy gra przetrwała próbę czasu? Czy to nadal świetna gra?

[cezaras]

to nadal świetna gra
jest ciekawy dodatek (postaci do każdej z rund)
chyba moja ulubiona gra na okładnie 3 osoby (chociaż we dwójkę też daję radę)

[tomb]

Jak to jest z grą w Notre Dame na dwóch? Dlaczego co czwarta osoba na BGG nie poleca takiej kombinacji?

[romeck]

Dołączę się do pytania, bo mam na celowniku, a dotąd nie miałem przyjemności zagrać. A wariant 2-osobowy to dla mnie podstawa. I jeszcze rozszerzę zapytanie: jak jest z regrywalnością i stopniem skomplikowania? Gra w wielu miejscach figuruje jako "dla początkujących". Czy tak jest rzeczywiście? Z czym można porównać Notre Dame?

[Lothrain]

Zastanawiałem się chwilę z czym by tu porównać Notre Dame i nic mi za bardzo do głowy nie przychodzi. Stopniem skomplikowania oscyluje wokół Yspahanu. Jest na tyle prosta (ale nie prostacka), że z powodzeniem grywałem w nią z matką i teściową, a panie nie są wybitnymi koneserami planszówek. Tę załapały i nawet można rzec zapałały miłością. Bo szybka, względnie prosta, a jest możliwość pokombinowania.
Wariant dwuosobowy jest mniej ciekawy z kilku powodów, ale przede wszystkim dlatego że:
gracze wymieniają się na początku kartami, tj. z 3 na ręku przekazują 2 graczowi po lewej, a ten po kolejnym wyborze oddaje kartę znów na lewo. Grając w minimum 3 osoby mamy trzy różne karty - jedną naszą i od każdego gracza po jednej. Nikt nie wie właściwie, kto posiada jakie karty. We dwójkę nie ma niespodzianek za wyjątkiem pierwszej karty, której nie pokazaliśmy przeciwnikowi. Pozostałe dwie znamy - jedną dostaliśmy od przeciwnika (i on wie jaką), druga wraca do nas nasza karta, której nie wybrał rywal. Gra staje się bardziej oczywista, brak tu możliwości blefu, czy zaskakujących zagrań.
To taka gra, która zyskuje przy większej ilości osób, przynajmniej moim zdaniem.

[romeck]

Dzięki piękne. Czyli jest jednak obawa, że rozczaruje miłośnika cięższych gier Felda? Jestem świeżo po lekturze instrukcji i mam wrażenie, że może być trochę za mało wymagająca i że wariant 2-osobowy może być rozczarowujący.

[FortArt]

Nie jest mało wymagająca. Ma proste reguły, co nijak nie przekłada się na zdanie "prosto w to wygrać".

[romeck]

To samo czytam niejednokrotnie o Stone Age, w którego już mi się grać nie chce (swoje pograłem, już nic ciekawego więcej nie widzę, wolę sięgać po inne gry). Boję się, że po kilku grach to samo spotka Notre Dame. Mam tu jednak pewien kredyt zaufania dla Felda. Czy słuszny?

[FortArt]

Porównanie do Yspahana o tyle trafne, że podobnie jak w tamtej grze nie masz dostępnych wszystkich możliwych akcji i grasz tym co wybierzesz z tego co dostaniesz. W losowej kolejności wchodzą karty pomocników (ja grywam jeszcze z tymi z dodatku) wejdzie dana osoba lub nie wejdzie i masz inną taktykę bo wpływają na punktacje.

Ja tę grę uwielbiam i polecam bo jest świetna. Ale jak się gra w dwójkę to ja nie wiem, nie grałem. Nie wydaje mi się by to wiele zmieniało bo i tak każdy gra sam sobie we własnej dzielnicy rywalizując tylko powozami o bonusowe żetony i o miejsca w katedrze.

[BartP]

We dwie osoby jest o tyle inaczej, że możesz łatwiej counterdrafty robić. Wiesz, co może chcieć Twój przeciwnik, więc zabierasz tę kartę ze swojej wstępnej trójki i oddajesz mu pozostałe dwie. Mnie się grało spoko na dwóch graczy.

[romeck]

Który to Łobuz wykupił Notre Dame w 3Trolach co było w dobrej cenie?

Człowiek się odwróci na chwilę, a tu już ni ma.

[Malash]

przyznaje się - zgarnąłem przedostatnią sztukę

[charlie]

Grałem w każdym składzie (choć najmniej w 5 osób) i potwierdzam, że gra nie traci wiele w wariancie 2osobowym, a część powie, że gra się lepiej, bo można trochę bardziej poplanować.. Gra się nieco inaczej, bo wiemy, że 2 karty z swoich trzech zagramy. W przypadku gry w więcej osób zostawia się dla siebie absolutny mus. Jak w przypadku gier Felda, tu nie ma słabych akcji, więc czy oddajemy więcej kart czy mniej, nie ma tak istotnego znaczenia dla rozgrywki. Notre Dame jest też o tyle fajne, że gra się krócej niż w inne tytuły tego autora. I to jest jedna z niewielu jego gier, w której grafiki nie przeszkadzają grać

[romeck]

Przekonałeś mnie. To będzie mój następny zakup. Dzięki wszystkim za odpowiedzi!

[tomb]

A ja chyba obiorę kierunek Trajan. Zamki sprawdzają się u mnie świetnie, ale wolałbym zwiększyć ciężar rozgrywki. Przy ND kusi głównie cena, ale chyba zacznę zbierać na Trajana. Albo Bora Bora.

Który to Łobuz wykupił Notre Dame w 3Trolach co było w dobrej cenie? (

Znowu dostępna. Śpiesz się, bo nie gwarantuję, że wytrwam w powyższym postanowieniu.

[veljarek]

Ja uwielbiam Zamki, a ND mnie nudził i sprzedałem.
Za to Trajan to pierwsza klasa, poziom bardzo wysoki i pełna kontrola co się robi na planszy.
Bora Bora też jest fajna.

[uyco]

jest znowu dostępna w promocji, ci którzy nie załapali sie --> zamawiać ja to właśnie uczyniłem

[bogas]

Ze wszystkich "feldów" jakie mam to ND na 2 graczy jest najsłabsze i zamiast tego wybieramy zawsze coś z zestawu: Zamki, Bora Bora lub Trajan. Natomiast ND na większą liczbę graczy jest spoko. Na 3 jest idealna, ba! ta gra jest stworzona do grania w 3. Na 5 z kolei można zagrać w godzinę. Mało jest gier o takim stopniu złożoności na 5 osób i do zagrania w tak krótkim czasie.