Wczoraj miałem drugą rozgrywkę. Pierwsza była dwuosobowa, wczoraj na trzy osoby, na planszetkach asymetrycznych.
Pierwsza na planszetkach 0, dość równo szliśmy, ale na koniec udało mi się zagrać kombo dające kilka punktów ochrony przyrody. Wczoraj ciągle goniłem pierwszego gracza, z tym, że jemu bardzo fajnie podchodziły karty, a ja ciągle walczyłem z dociągiem kart, tak samo na wystawce nie pojawiały się karty ochrony przyrody. Ostatecznie przegrałem trzema punktami (ale na plusie), bo nie zauważyłem, że nie spełniam jednego z warunków karty, którą planowałem zagrać, więc musiałem się ratować inną akcją. Ostatni gracz był daleko za nami, on jednak grał po raz pierwszy. Z tym, że my podczas pierwszej rozgrywki nie walczyliśmy tak z grą i dociągiem kart jak on. Przez to, że tak nie mógł sobie z tym poradzić to jemu gra totalnie nie siadła.
Gra ma faktycznie gigantyczną losowość, a próby walczenia z nią nie zawsze przynoszą efekty z powodu ogromnego decku kart. Jednak mimo to gra się bardzo przyjemnie. Wydaje mi się, że wpływ na to ma to tor atrakcyjności - nawet jeżeli ktoś poleci mocno to przodu to nie odstaje aż tak bardzo w przychodzie podczas przerwy.
Nie chce mi się grzebać w wątku, ale ktoś chyba wcześniej pisał, że gra albo nie przypomina, albo bardzo słabo przypomina Terraformację. No i ja się z tym totalnie nie zgadzam. Zasłanianie bonusów na planszetkach kaflami składającymi się z heksów, spełnianie wymagań przez ikony na zagranych kartach dają mocny feeling TM. Jednak właśnie te tory punktów zwycięstwa i sama tematyka na szczęście powodują, że mimo podobieństw nie czuję, że gram w TM2.
Na razie zagrałem za mało żeby się zachwycać, ot bardzo dobra gra, ciekawe efekty kart, fajnie zastosowane i połączone mechaniki. Hypu póki co nie czuję, tj. nie odczuwam takiego "wow" żeby wszystkim wokół mówić - "musisz koniecznie w to zagrać!" Jest OK, spróbujemy pograć więcej, pewnie jak poznam więcej zależności między kartami to lepiej podejdzie, no chyba, że losowość zabije mi przyjemność z rozgrywki
