Crayon Rail System

[siemin_]

Grał ktoś w grę z malowaniem kredką po mapie połączeń? Na czym polega mechanika tych gier? Czy są aż tak trudno dostępne?
Pierwsza tego typu gra została wydana w 1980, a ostatnia Martian Rails w 2009 rozgrywa się na planecie Mars.

Tutaj lista gier:
http://boardgamegeek.com/boardgamemecha ... ail-system

[yosz]

tak dla ścisłości - ostatnio wydane było Empire Express (2012) i to ma być tytuł dla początkujących (dość mocno uproszczony, z krótkim czasem rozgrywki). Większość gier z typu Crayon Rail była ostatnio wznawiana, z lepszej jakości komponentami np: Eurorails z 1990 zostało wznowione jakieś dwa lata temu.

I nie grałem w żadną z tego typu gier

[MichalStajszczak]

Grał ktoś w grę z malowaniem kredką po mapie połączeń? Na czym polega mechanika tych gier?

Z grubsza polega na malowaniu kredką połączeń A na poważnie, to są to gry ekonomiczne, polegające na budowaniu linii kolejowych (to jest to malowanie kredką po mapie) i zarabianiu pieniędzy na przewozie towarów. Gracze losują karty z kontraktami (np. do miasta X należy dostarczyć towar Y za cenę Z) i starają się zbudować trasy od miast, gdzie te towary są do miast, do których towary trzeba dostarczyć. Narsowanie każdej kreski czyli fragmentu linii kosztuje, przy czym koszt wzrasta, gdy linia przebiega przez góry albo rzeki.

[tajemniczy_padalec]

Ja grałem w odświeżoną wersję Eurorails i muszę powiedzieć, że gra jest naprawdę fajna (dla człowieka, który poza nią z pociągowych grał w Age of Steam, Railways of the World, 1860, 1830, Rolling Freight i Silverton - a także w Poseidona). Główkowanie solidne, przyjemność z rozbudowy sieci i optymalizacji zleceń oraz kolejności dostarczania towarów na poziomie, który miłośnika średnio-ciężkich "pociągów" satysfakcjonuje. Jest jednak parę rzeczy, które mogą się nie podobać.

Po pierwsze: bodajże tylko najnowszy tytuł ułatwia graczom życie, pokazując na kartach, gdzie są które miasta (a to trzeba ogarniać sobie na bieżąco - na mapie, która nieco kłuje w oczy swoją urodą). W początkowych partiach, nawet z jaką-taką znajomością geografii człowiek jednak trochę czasu spędza na szukaniu miejsc, które opisują karty.

Po drugie: system jest delikatnie archaiczny i trochę to czuć (a także widać - wykonaniu). Gry z serii kolei kredkowych nie zachęcają do gry oprawą, ale - choć robią przeciwne wrażenie - fajnie łączą prostotę przepisów z bogactwem rozgrywki. A propos archaiczności: po narysowanej przez siebie kolei jeździ się jednym (paskudnym ) pionkiem pociągu. To też rozwiązanie - zdaje mi się - nieco trącące myszką.

Po trzecie i ostatnie: poza hardkorowymi miłośnikami gatunku, większość ludzi, którzy z kredkowymi kolejami miało coś wspólnego, mówi: nie grajcie w to w więcej niż dwie osoby. Ja się przychylam. Raz zagrałem w trzy i (nie wiedzieć czemu) spędziliśmy nad planszą grube cztery godziny. Zresztą, już w dwie osoby czas rozgrywki jest spory.

A podsumowując: solidne to i fajne, choć nie bez wad. Jak te powyżej są do przeskoczenia, to można spokojnie wchodzić, bo - jak pisałem - zabawa naprawdę zacna. Zresztą, możesz grę wypróbować - wystarczy poczytać zasady i ściągnąć darmową, komputerową, posiadającą AI wersję planszówki (kilka szczegółów działa inaczej, ale do sprawdzenia, czy nam gra przypadnie do gustu powinno spokojnie wystarczyć). Wersja komputerowa nazywa się Rails i można ją znaleźć tutaj.

[siemin_]

Dzięki za odpowiedź, na pewno spróbuję komputerowej wersji.

[Tolis]

W grze Splotter'a Road & Boats - rowniez rysuje sie polaczenia drogowe, w tym przypadku mazaka.