Gra miesiąca - Grudzień 2024

[pawelkaczorowski87]

Pierwszy raz postanowiłem coś napisać, ale tak lubię czytać te podsumowania, że sam chciałem spróbować.
Ostrzegam, że gram prawie tylko solo, oraz mam dość dziwny gust i czasem mam odmienne zdanie od ogółu

Nie będę opisywał wszystkich gier w które zagrałem, ale napiszę o nowościach i kilku stałych bywalcach, o których chciałem wspomnieć

Nowości:

- Evenfall (3 rozgrywki) - przyjemna karcianka, podoba mi się mechanika produkcji kart z zewnętrznego kręgu, oraz przenoszenie kart do wewnętrznego kręgu co umożliwia zagrywanie mędrców.
Mam jednak zarzut co do duplikatów kart w talii. Karty się powtarzają. Mam nadzieję, że rebel wyda dodatek, bo gra się o to prosi

- Ekspedycyje (5 rozgrywek) - bardzo pozytywne zaskoczenie. Gram bez dodatku, który podobno naprawia grę, a ja już nawet bez dodatku bawiłem się wyśmienicie.
Tryb solo bardzo prosty w obsłudze jak to u Automa factory. Grając w tę grę miałem o dziwo podobny feeling do Bonfire, bo tam również trzeba było realizować cele i jak się zrealizowało odpowiednią liczbę
(7 w bonfire, 4 w ekspedycyjach) gra się kończyła

Stali bywalcy warci wspomnienia:

- Newton (2 rozgrywki) - dla mnie to jest najbardziej niedoceniona gra na świecie. Jest to mój TOP 1 gier w ogóle (wiem, jestem pewnie jedyny ).
Ma swoje wady jak brzydka grafika pana Klemensa, oraz zbędny tor pracy. Ale żadna gra nie daje mi tyle satysfakcji jak ta. Naprawdę żadna.

- Piraci z Maracaibo (2 rozgrywki) - bardzo lubię, gra się mega szybko, chociaż bym chciał żeby karty były trochę bardziej zróżnicowane. Po kilku rozgrywkach czuję trochę schematyczność rozgrywki.

- Diuna Imperium Powstanie (1 rozgrywka) - tylko jedna rozgrywka, ale ogólnie grałem już 8 razy. A zagrałem tylko żeby się upewnić, czy sprzedać tę grę .
Niestety nie jestem fanem tej gry i nie do końca rozumiem fenomen tej gry. Akcje są dla mnie nudne, budowanie talii bardzo powolne.
Jest tu mało akcji do wykonania, a często trzeba robić małe akcje w stylu, weź 2 żetony melanżu. Na dodatek mam wrażenie, że jedyną sensowną taktyką jest tutaj inwestowanie w czerwie.
Na dodatek moim zdaniem do gry solo jest to słaba gra, ponieważ obsługa dwóch nawet tak prostych botów jest irytująca. Pewnie ta gra nabiera skrzydeł dopiero dla 3-4 graczy.

Nowość miesiąca: Ekspedycyje

[kuleczka91]

U mnie grudzień był mega skąpy w rozgrywki, ale to z racji braku czasu. W święta mieliśmy wielkie plany na granie, a nie zagraliśmy prawie w nic istotnego dla nas, dopiero co nieco w sylwestra.

Wyprawa Darwina - wpadły 2 rozgrywki, dla mnie żadna z nich nie była owocna. Graliśmy z dodatkiem ziemia ognista i jak nigdy opornie mi szło, a dodatkowo w jednej rozgrywce dość długo mnie uwalała kara w postaci dodatkowch 2 monet za umieszczenie pracownika oprócz standardowego kosztu. Lubię od czasu do czasu wrócić do tej gry, ale po ostatnich 2 porażkach chyba prędko nie wrócę xD Z tą grą mam prawdziwy kalejdoskop emocjonalny, albo ją kocham, albo po czasie nienawidzę xD - 7/10.

Biały Zamek + Matcha - tu również wpadły 2 rozgrywki z siostrą. W zasadzie odkąd mam dodatek to gramy tylko z nim. Mi tam się podoba, bo z dodatkiem można czasem zrobić lepsze kombosy w grze. Jedyne co mnie boli to, że pudełko jest tak małe, że niestety dodatek do niego nie wchodzi, bo już z samym insertem wieko mam podniesione o grubość instrukcji. W samej Matchy moimi ulubionymi polami są te dwa przy których są karty ogrodu, które czasami tak się fajnie ułożą, że wszystko ładnie się ze sobą połączy. Zauważyłam też, że w samym Zamku jest też nieco luźniej z moimi dworzanami niż gdybym grała na samej podstawce, no ale nie można mieć wszystkiego No i w sumie fajne są mnożniki z gejsz, czasami warto na tym sobie podbić punkty w zależności od naszej sytuacji na mapie. Fajnie, że dzięki dodatkowi uruchamianie latarni w końcu ma większy sens. Dla mnie Biały Zamek z dodatkiem to ogólnie gra roku. Mega mi siadła, a jeszcze pamiętam jak rozważałam czy ją w ogóle kupować, bo nawet ciężko mi było to stwierdzić po zobaczeniu filmiku Barolka i Gandalfa. Dla mnie mocne 8/10.

WdP: Półwysep Iberyjski - tu także 2 rozgrywki z rodzicami, ogólnie świąteczne granie. Nie będę się poraz kolejny rozpisywała o tym samym

Men Nefer - to była nowość z mojej kolekcji do zagrania. Ogólnie wizualnie gra mi się podobała i lubię egipskie klimaty. Pierwsza rozgrywka wpadła przed Sylwestrem. Graliśmy w 3 osoby. Gra w zasadach jest ogólnie bardzo prosta, a instrukcja zrozumiała. W grze każdy z nas ma do dyspozycji na rundę 3 Uczniów, których może wysłać do Domów życia, by później wykonać akcję ze swojej tabliczki jaką zagraliśmy wraz z tym uczniem, można się też szkolić w różnych dziedzinach przesuwając swojego skarabeusza na torze danej dziedziny, dzięki czemu będziemy mogli kłaść nasze sarkofagi czy sfinksy na planszy na wyższych poziomach zyskując lepsze bonusy, albo po prostu uzyskamy akcje z większą siłą do wykonania. W domach również pozyskujemy nowe tabliczki z akcjami na kolejną rundę.
W grze budujemy także piramidy. Piramida Cheopsa dostarcza nam bonusowe rzeczy za budowanie oraz dostarcza punkty po rundzie ze swojego toru. Obok są też Piramidy Królowych, które dają nam dodatkowe warunki zdobycia punktów po rundzie jeśli położyliśmy na niej swoje zezwolenie. Jeśli damy ich więcej przy danej piramidzie to zwiększamy sobie swój mnożnik. Kolejną akcją w grze jest pływanie po Nilu swoimi łodziami by móc je aktywować i zdobyć żywność, albo zdobyć bonus miasta, w którym się zatrzymaliśmy i kontrakt do wykonania, za które można zdobyć dodatkowe punkty w grze. Na planszy możemy również kłaść swoje Sfinksy, które najpierw musimy wyrzeźbić żeby móc je postawić i zyskać przykryte bonusy. W zależności jak bardzo jesteśmy rozwinięci swoim skarabeuszem na torze możemy położyć Sfinksa na I, II lub III poziomie i zyskać więcej. W Nekropolii możemy wystawić swoje Sarkofagi z mumią, które również najpierw muszą przejść proces balsamowania by móc je wystawić do oglądania. W zależności jak bardzo jesteśmy rozwinięci swoim skarabeuszem w Nekropolii to możemy położyć swój Sarkofag na poziomie I, II lub III. Za postawienie Sarkofagu zyskujemy bonus, który przykryliśmy oraz bonus ze skrzyżowania się 2 płytek Mastaba, które są rozłożone wokół Nekropolii. W grze również mamy tor z sercem i piórem, na którym w trakcie gry przesuwamy swoje serce prawą stronę, a pióro w lewą stronę, aby starać się w grze mieć jak najczystsze serce i jak najszybciej doprowadzić do skrzyżowania się obu znaczników, by jak najmniej tracić punktów po rundzie, a z czasem nawet je zyskiwać. Kolejną akcją jaką możemy wykonać w grze jest pisanie księgi umarłych, czyli zbieranie papirusów, które mają po 2 połówki symboli na swoich brzegach. Podobnie jak w Sabice jeśli złożymy kompletny obrazek to będziemy mogli przesunąć swoje pióro o 1 krok dalej za każdy ukończony rysunek oprócz standardowego przesunięcia pióra za każdy zdobyty papirus w danej rundzie. W trakcie gry możemy zdobyć także różne rzemiosła, które kładziemy na swojej planszy na swojej piramidzie, a następnie możemy wysłać swoje Kapłanki do Świątyni aby złożyły z tego ofiarę zyskując różne bonusy w zależności od tego gdzie nasza Kapłanka się zatrzyma i z którego poziomu naszej Piramidy wybrane nasze rzemiosło pochodziło (bo od tego zależy jakie bonusy za to otrzymamy). Ze Świątyni także podnosimy swoją kulę na Obelisku zwiększając sobie punkty jakie otrzymamy po rundzie z niego.
Cała gra ogólnie nie jest nudna, jest trochę kombogenna, bo jedna akcja pociąga kolejną, ale mimo wszystko gra opuściła moją kolekcję, bo brakowało mi w niej tego czegoś, żeby mnie przyciągało do kolejnej rozgrywki. Rzeczą, która najbardziej mnie uwierała w tej grze jest to, że jeśli nie uda nam się w rundzie zdobyć kafelka z akcją, którą chcielibyśmy wykonać w następnej rundzie, bo jakiś gracz ją przed nami kupił lub kolejna podobna nie wyszła na rynek to już wiemy, że danej akcji nie wykonamy w następnej rundzie. Mi to zdecydowanie nie odpowiada, bo czuję się blokowana w grze, że nie mogę zrobić tego co faktycznie chciałam. A z innych pól tego nie uzyskamy. Zagraliśmy w ten tytuł jeszcze raz i niestety moje odczucia się nie zmieniły. Z naszej trójki tylko siostrze gra się spodobała, mnie i mojego nie urzekła. Stwierdziłam, że nie będę tego trzymała na siłę w domu. Dla mnie dobra gra powinna mieć w sobie cechę tego, że chce do niej wrócić, a w przypadku tego tytułu niestety tak nie było. Gra tematycznie się spina, ale jak widać to nie wszystko. Samą grę ocenię 7/10. Mogłabym w to jeszcze kiedyś zagrać, ale nie na tyle żeby była w mojej kolekcji.

Nucleum + Australia + Court of Progress - w przypadku Nucleum nowością był dodatek Court of Progress, który chcieliśmy sprawdzić. A z Australią gramy już docelowo, bo dla nas plansza z podstawki jest za luźna. Sam dodatek wnosi do gry kolejną akcję jaką jest Sąd i planszę z 4ma różnymi partiami, w których możemy umieścić swoich polityków i zyskać z tego bonus (otrzymanie 2 talarów i 1 przesunięcie na torze pieniędzy, zabranie za darmo płytki akcji, zdobycie 2 PZ i przesunięcie na torze ludzi, zdobycie 2 gwiazdek i przewinięcie na torze PZ). Oprócz tego sprawdzamy, kto w danej partii ma większość i jest jej liderem żeby po punktacji króla zdobyć dodatkowe punkty za program danej partii jeśli jest się jej liderem (w grze są dwustronne płytki, które mają oznaczenie dla każdej partii za co będzie punktowanie). Z tych wszystkich jedna partia zawsze będzie dominującą i lider takiej partii zdobywa punkty podwójnie za spełniony warunek.
Dodatek wnosi również 4 nowe kontrakty i 2 nowe eksperymenty E i F. Póki co eksperyment E nikomu się nie trafił, a F tak. Eksperyment E jest tylko do rozszerzenia z Sądem, a F jest grywalny z grą podstawową po podmienieniu płytki z akcją. Eksperyment E w swoich technologiach ma do uzyskania bonus akcji Sądu, bonusy za wykonanie tej akcji oraz punktacja na koniec gry za ilość posiadanych polityków na planszy Sądu. Eksperyment F ma do odblokowania kafelki akcji łańcuchowej (takie jak kafelek ze statkiem w Australii) dzięki, którym możemy wykonać daną akcję z kafelka z plusem i oprócz tego nałożyć na nią kolejny już normalny kafelek z akcji. Zagraliśmy w to w czasie świąt i pierwsze co mnie wkurzyło to fakt, że przed rozłożeniem gry musiałam wyszukać 11 płytek, które trzeba podmienić na te z tego dodatku. Zajęło to dość trochę czasu i jak każdy kolejny dodatek ma wnosić to samo to trochę słabo, bo w grze zrobi się jeden wielki burdel. O czym widziałam już też ludzie wspomnieli na bgg. Póki co obrałam schemat, że mam odrzucone wszystkie kafle w woreczku, ale wtedy z automatu już musimy grać z tym dodatkiem. Bo gdybyśmy chcieli wrócić do podstawki z Australią to znowu trzeba wyszukać te z dodatku z Sądem i podmienić z tymi z woreczka . Ogólnie póki co graliśmy z tym dodatkiem 2x (raz już w obecnym roku) i o ile podoba nam się kolejny eksperyment do gry tak sam dodatek wg mnie i siostry ułatwia pozyskanie kasy, płytek, gwiazdek i dodatkowych punktów w grze i szczerze mówiąc dla mnie i siostry Nucleum bez tego dodatku jest ciekawsze i ciaśniejsze. Nie uważam go jako must have do gry. Ciekawa jestem co wniesie do gry kolejny, który będzie w tym roku. Court of Progress - 7/10. Na zasadzie może być, ale dupy nie urywa.

Nieświadomy umysł - ostatnią nowością jaką udało się poznać w starym roku był ten tytuł. Siostra zaryzykowała i kupiła ten tytuł. Ogólnie sama gra jest dla mnie bardzo ładna wizualnie, wykonanie gry również zachwyca, a w szczególności wygląd planszetek gracza, kałamarza, te zdobione brokatem kolorowe względy oraz grafiki na kartach jawnych i ukrytych marzeń. Nakładki traum od razu nam się skojarzyły z grą Canvas, którą mamy w kolekcji. Najbrzydsza z całej gry dla mnie jest plansza Wiednia. Odnośnie samej rozgrywki to w grze totalnie nie czuję tego, że ja w ogóle kogoś leczę, jest to dla mnie totalna abstrakcja. Raczej czuję, że bawię się w zbieranie symboli, aby móc zrealizować przedstawione mi cele. Bardzo fajnie rozwiązane jest stawianie pomysłów, że nigdy nie możemy postawić pomysłu obróconego w kierunku tej samej akcji jaką już w grze wykonaliśmy. Dzięki temu inni gracze też mają szansę na wykonanie tej samej akcji jeśli odpowiednio wcześniej udają się na te pole, bo znaczniki innych graczy potrafią je zablokować mimo, że gracze wybrali inne akcje (pola akcji są tak rozstawione, że zawsze można postawić swój znacznik między 2,3, lub 4 akcjami w zależności od miejsca). Ta gra ogólnie jest dla mnie bardzo kombogenna, bo niby stawiamy znacznik na jednej akcji, a wykonamy tak naprawdę ich kilka. Ogólnie mimo braku czucia klimatu tej gry, z każdym razem granie w to sprawia mi mega frajdę. Podoba mi się te kombinowanie żeby jak najwięcej zyskać ze swoich akcji, czasami tylko trochę kawy brak..., by móc pociągnąć to wszystko dalej i kiedyś trzeba w końcu iść spać, a niekoniecznie byśmy chcieli zwalniać naszym przeciwnikom pola akcji xD. Póki co dla mnie najsłabszym elementem tej gry jest plansza Wiednia, bo zwykle korzystamy z niej tylko z musu jak idziemy spać, albo wiemy, że zyskamy z niej korzyści, które są nam potrzebne do innych akcji. Do żadnej rozgrywki nie dołączyliśmy tych mini dodatków, które są dodane do podstawki, bo po przeczytaniu co robią stwierdziłam, że one tylko grę ułatwiają, a nie utrudniają, więc odpada. W początkowych 2 rozgrywkach bardzo często zapominało nam się przesuwać na koniec akcji kałamarz, ale teraz już zdarza się to coraz rzadziej na szczęście, bo dzięki temu możemy zyskać kolejne bonusy ze swoich wybudowanych płytek na planszetce gracza. Spoko rozwiązaniem też są do zdobycia karty badań, bo dzięki nim możemy czasem zyskać potrzebne rzeczy. No i finalnie dzięki takim kartom możemy opublikować rozprawy, które przyniosą nam dodatkowe punkty w grze.
Ogólnie graliśmy w starym roku 1x w składzie 3 osobowym. Reszta rozgrywek (3) już były w nowym roku w tym 1x na 3 osoby i 2x na 2 osoby. Gra miała ogólnie mieszane opinie, jednym się podobała innym wręcz przeciwnie. Ja z moim trafiłam zdecydowanie do tego pierwszego obozu, a siostra do obozu "może być, ale mamy lepsze gry". Ogólnie do dziś nie udało mi się wygrać w to ani razu, ale jeszcze mi gra nie obrzydła, za każdym razem się świetnie w tym bawię . Uważam, że ta gra najlepiej działa w składzie 2 osobowym, bo każda kolejna osoba poza downtimem nie wnosi nic sensownego do tego tytułu, a sama gra do krótkich nie należy. Szkoda, że siostra nie chce kupić dodatku Koszmary, a ja nie bardzo widzę sens kupowania dodatku do nie swojej gry..... Dla mnie to będzie jedna z fajniejszych gier w kolekcji siostry - 8/10.

Na grę miesiąca wybieram: Nieświadomy umysł.

Plany na styczeń? Jak już wiadomo z treści posta rozegraliśmy kolejne 3 gry w Nieświadomy umysł, kolejna partia z dodatkiem w Nucleum, rozegraliśmy 2x Daitoshi (nowość), Barrage (powrót, zaczęliśmy w Sylwestra, ale skończyliśmy w nowym roku). Posklejałam już sobie insert do Nucleum z dodatkiem, a tak to jeszcze w planach spotkanie ze znajomymi żeby zagrać u nich pierwszy raz w Inferno, a z naszych gier będą pierwsze rozgrywki dla nich w Nucleum i Nieświadomy umysł

[charlie]

Grudzień to przyzwoite zakończenie i podsumowanie całego roku. Szkoda tylko, że we wszystkie prezentowe gry nie udało się zagrać (całą końcówkę roku spędziliśmy w górach i na nartach), ale już nadrabiamy w styczniu. Liczbowo: 122 partie w 36 tytułów, w tym 7 nowości (+7 nowych dodatków). Online: 35 partii.

Nowości: The Vale of Eternity (Dolina Żywiołów) x3, Valeria: Wioski - Monumenty, Wydarzenia, Siedziby Gildii + promo x3, Ekosystem: Sawanna x2, Potwory w Nowym Jorku: Doładowanie x1, Wsiąść do Pociągu: Pierwsza Podróż x1, Faraway: People From Below x1, W cieniu tronu x2, Gra w zielone! x2, Trekking przez historię x5, Dog Pile x4.
Nowości na plus: The Vale of Eternity (Dolina Żywiołów), Ekosystem: Sawanna, Faraway: People From Below, Gra w zielone!, Trekking przez historię.
Nowości na tak sobie: Valeria: Wioski - Monumenty, Wydarzenia, Siedziby Gildii + promo, Potwory w Nowym Jorku: Doładowanie, Dog Pile - oba ok, zwiększają różnorodność rozgrywek, ale nie są konieczne do gry, Dog Pile super, ale grałem wcześniej w Cat Stax i Sea Stax, a to zasadniczo to samo.
Nowości na minus: Wsiąść do Pociągu: Pierwsza Podróż, W cieniu tronu - Wsiąść do Pociągu: Pierwsza Podróż według mnie nie ma sensu kupować, nawet dla 5-6 latków, widać, że to odcinanie kuponów. W cieniu tronu szybko się skończyło.
Powroty: Little Town x2, Via Nebula x2, Mały Książę: Stwórz mi planetę x2, Podaj Dalej x1, Nanga Parbat x2, Niezłe Ziółka x4, Red7 x4.
Stałe tytuły: Doniczki x2, Potwory w Tokio x9, Potwory w Nowym Jorku x2, Księga Czarów x2, Jednym słowem x2, Fun Facts x2, Refuge x10, Mamy szpiega! x4, Hen daleko x6, Kapitan Flip x6, Castle Combo x3, Piraten Kapern x2 Corsari x7, Spór o Bór x2, Mojo x6, List miłosny x4, Remik x3, 6. bierze x2, Deep Sea Adventure x1, Wirus x2, Fasolki x1, Punto x3.
Najwięcej Partii: Refuge (10).
Powrót miesiąca: Nanga Parbat.
Chwiler miesiąca: Ekosystem: Sawanna.
Rozczarowanie miesiąca: Wsiąść do Pociągu: Pierwsza Podróż.
Zaskoczenie miesiąca: Gra w zielone! - po tym jak siadło Jednym słowem, a następnie Fun Facts, kolejna kooperacyjna imprezówka od Repos to dla mnie pozycja obowiązkowa, a jednocześnie nie spodziewałem się, że będzie tak wymagająca.
Nowość miesiąca: Trekking przez historię - udało się kupić okazyjnie i rzutem na taśmę jako prezent dla córki. Fajny temat, proste zasady, angażująca rozgrywka, śliczne wydanie i aspekt edukacyjny - gra nienachalnie skłania do zainteresowania się wydarzeniami na kartach, niejednokrotnie doczytywaliśmy ich historię.
Gra miesiąca: The Vale of Eternity (Dolina Żywiołów) - takiego czegoś szukałem od dawna, ciut bardziej skomplikowanego tableau building, trochę zamiennika do Pór Roku, na razie na BGA, ale czekam na polskie wydanie.

[mat_eyo]

Końcówka roku trochę gorsza, ale nadal niezła. 39 rozgrywek w 6 tytułów, najwięcej w Pax Renaissance: 2nd Edition (26) i Architekci Stonespine (9).

Nowości:
- Architekci Stonespine (8) Nowa gra autora moich ukochanych Kartografów i ponownie układanka. Tym razem zamiast rysować, będziemy draftować karty i układać z nich podziemia, chcąc gromadzić konkretne symbole, rodzaje kart, a wszystko to połączyć w całość drogami. Bardzo fajny, dość lekki tytuł. Gra jest szybka, głównie temu, że draft i układanie kart jest symultaniczne, w kolejności dokonujemy tylko zakupów. Te ostatnie są fajnie pomyślane, bo zawsze aktywny jest najbogatszy w danym momencie gracz, jednak poza dokonaniem zakupu (kupujemy żetony do umieszczenia w podziemiach) możemy spasować zerując naszą kasę, żeby wybrać sobie z pewnej puli prywatny cel punktujący. Czasem więc będziemy pasować mając kupę kasy, tylko po to, żeby zaklepać szczególnie pasujący nam cel. Mechanizm trochę podobny do tego z Wielce Imponujących Budowli. Dobrze sprawdza się w każdym składzie, ma bardzo fajny wariant dwuosobowy. Oczywiście jest tu spora dawka losowości, ale mogę z nią żyć, plus sprawia ona, że decyzje w pierwszej i drugiej ręce draftowej są trudniejsze.
- Hrabstwo Harrow (7.5) Gdzieś usłyszałem opinie, że to najlepsza gra pojedynkowa 2024 roku, więc musiałem sprawdzić, zwłaszcza że trafiła się naprawdę niezła okazja do zakupu od Czachy. Po jednej rozgrywce jestem zaciekawiony i chcę więcej. Mocno taktyczny, asymetryczny pojedynek. Trzeba pokombinować, próbować powoli budować pozycję pod swoją wygraną jednocześnie powstrzymując przeciwnika. "Szogunowa" wieża kości dodaje czynnik losowy w walce, a jej wbudowanie bezpośrednio w pudełko to fajny bajer. Po pięciu bohaterów na stronę + całkiem nowa, trzecia frakcja obiecują sporą regrywalność, jest jeszcze ciekawie wyglądający wariant trzyosobowy. Wykonanie to prawdziwy deluxe, prezentuje się wyśmienicie. Bardzo jestem ciekaw kolejnych rozgrywek, wygląda na to, że ocena będzie raczej rosnąć.
- Saltfjord (7) Przyznam szczerze, że niezbyt pamiętam Santa Marię, kojarzę tylko ciekawy system akcji i to, że nieźle się przy niej bawiłem. Chętnie więc siadłem do jej reimplementacji i... również bawiłem się nieźle, ale tylko tyle. Bardzo solidny, poprawny euras, z systemem akcji, który nadal się wyróżnia, ale raczej nic więcej. Na półce mam ze 30 eurasów, w które zagram chętniej. Na pewno nie potrzebuję w kolekcji, ale jeśli ktoś rozłoży na stole, to nie będę uciekał.



Nowe dodatki:
- nic


Nowa kolumna - wybiorę jeden bądź dwa wcześniej już ograne tytuły, o których z jakiegoś powodu chcę wspomnieć, bo mam wrażenie, że co miesiąc piszę tu wyłącznie o nowościach.
Warto wspomnieć:
Endeavor Deep Sea (8) każda kolejna rozgrywka bawi mnie bardziej, żonie też się spodobała, więc finalnie podniosłem ocenę i zrównałem z Wiekiem Żagli. Nadal uważam pierwowzór za lepszą grę, ale Deep Sea ma tę zaletę, że jest szybsza i lżejsza przez swoją losowość. W idealnym świecie grałbym zawsze w Wiek Żagli, ale grając w Deep Sea też nie będę narzekał.


Stali bywalcy:
- Pax Renaissance: 2nd Edition, Endevor Deep Sea, Pirates of Maracaibo.

Powroty:
- nic


Wyróżnienia:
Nowość miesiąca: Sytuacja odwrotna niż miesiąc temu, wybór bardzo niewielki. Nowością miesiąca, trochę na zachętę zostaje Hrabstwo Harrow. W grze widzę spory potencjał, który chciałbym eksplorować. Plusik też za fakt, że przed rozgrywką sięgnąłem po komiks i przeczytałem cały. Fajny, ale nierówny - początek zdecydowanie lepszy niż środek i zakończenie.

Gra miesiąca: Z kronikarskiego obowiązku znów wspomnę o Pax Renaissance, który mógłby zgarniać wyróżnienie co miesiąc. Ostro walczył też Endeavor Deep Sea, ale ostatecznie wyróżnienie trafia do nowości, czyli Architektów Stonespine. Bardzo mi siadła ta lekka, szybka układanka, mocno spodobała się też mojej żonie. Proste, ale skuteczne urozmaicenie w wariancie dwuosobowym, to dla mnie duży plus. Testowaliśmy na koleżance, która grywa tylko w imprezówki i spodobało jej się na tyle, że kupiła własny egzemplarz.

Rozczarowanie miesiąca: Brak. Nowości było mało, ale wszystkie co najmniej solidne. Rozczarowaniem może być fakt, że ponownie nie udało się zagrać niczego solo.

Wydarzenie miesiąca: Dzień przed Sylwestrem, na sam koniec roku, udało mi się zagrać pierwszą, symboliczną rozgrywkę po przeprowadzce do nowego domu. Bałem się, że się nie uda

Wyzwania:
W ubiegłym roku nie udało się wykonać wyzwań, ale uznałem, że będę je kontynuował. Tym razem celem pobocznym będzie pobicie wyników z ubiegłego roku, a było to 59 rozgrywek solo i poznanie 10 nowych gier solo.
Dwa wyzwania związane z graniem solo. Pierwsze to zaliczenie 100 rozgrywek solo w tym roku. Druga to zdejmowanie co miesiąc z półki co najmniej jednej gry kupionej z zamysłem grania w nią solo, która leży i się kurzy.

Setka solo: 33/100 - Ponownie nic, okazało się, że przeprowadzka to dopiero początek. Urządzanie się w nowym domu i przygotowywanie na narodziny dziecka zajęły dużo więcej czasu niż się spodziewałem. Planem było pobicie statystyk z ubiegłego roku, a wypadło dużo gorzej. W 2025 również będę notował to wyzwanie. Przebicie 33 rozgrywek wydaje się być poziomem easy, ale nadchodzące narodziny potomka nie napawają optymizmem w kontekście grania solo Dodatkowy minus za fakt, że przez cały 2024 nie zagrałem ani jednej rozgrywki w mój ulubiony tytuł solo, czyli Marvel Champions. Jak do tego doszło, nie wiem
KonSOLOdacja kolekcji: 6/12 - Nic nie wpadło.

[emoprzemoc]

I cyk, już po grudniu, już po 2024, może 2025 będzie lepszy

Spoiler:

nie będzie,

ale przynajmniej w coś się pograło.

Spoiler:

Ba, nawet trudno było wybrać topową piątkę gier w grudniu, bo walczyło o miejsce w niej siedem tytułów, a byłoby tego więcej, gdybyśmy sylwestrowo-noworoczne granie zaczęli wcześniej. A tak to niektóre pozycje wpadły już w nowym miesiącu i roku... uff, choć o tyle łatwiej.

Trochę było powrotów - tych przewiduję więcej w styczniu, bo w końcu przysiadłem do arkusza wyliczającego czas od ostatniej partii i uzupełniłem większość brakujących danych i oj, mocno mi się ten 2023 i 2024 zlewają, bo byłem przekonany, że w niektóre gry w minionym roku na pewno graliśmy, a jednak nie... Arkusz wylicza też czas półkowania gier z półki możliwości, przez co zostały z niej zdjęte w grudniu aż dwie podstawki i jeden dodatek, wegetujące na niej 12 lub więcej miesięcy. To nie jedyne nowości grudnia, bo na stół wpadły też zupełne świeżynki, które ledwo co zawitały w te progi jako prezenty mikołajkowe i świąteczne: Wsiąść do pociągu: Kraje Północy i Prasa w druku. Listę nowości na stole uzupełniają jeszcze jeden świeży, modułowy dodatek do mocno ogrywanej w ostatnich miesiącach gry (a raczej: gierki) oraz ostatni niesprawdzony dotąd moduł z podwójnego rozszerzenia do Wyprawy do El Dorado.

Wspomniane nowe pudła w grudniu pojawiły się u nas w zdecydowanie mniejszym natężeniu niż w listopadzie (uff!), ale spis nowych nabytków 2024 puchł do samego ostatniego dnia roku, kiedy to odebrałem z paczkomatu The Light in the Mist, a W. przywiózł ze sobą w prezencie Ekspedycyje. A po drodze jeszcze przecież była wyprawa do Mepla po Fliptown i Through the Desert...
Udało się jednak też coś w grudniu sprzedać, ku mojemu zaskoczeniu, bo od paru miesięcy niczego nowego nie wystawiałem. No, ale jak już się w końcu ktoś zainteresował Three Sisters, to były to od razu dwie osoby.

Łącznie z nowości, powrotów i stałych bywalców nazbierało się 29 różnych tytułów, co wcale nie jest złym wynikiem, tak samo jak nastukane w grudniu 63 partie. Daleko temu do najlepszych miesięcy 2024 roku, ale to więcej rozgrywek niż w kwietniu, maju czy nawet wrześniu. A sytuacja równie nieciekawa jak w tym ostatnim wymienionym. Granie w gierki to jednak jakaś strefa komfortu. Udało się pograć w 25 z 31 dni miesiąca.

Poddałem się w temacie grania solo. Zbierające kurz Earthborne Rangers schowałem do pudełka, liczę, że w 2025 do tego wrócę, ale już w kooperacji z żoną. A skoro zwolniło się miejsce na drugim blacie, to w grudniu zaczęło w miejsce grania wpadać układanie puzzli, a pod kątem grania sylwestrowego połączyliśmy oba blaty. Efekt przemeblowania na tyle zadowalający, że został już na stałe i w końcu nie trzeba kombinować z pomieszczeniem na stole przeciętnego eurasa (a przecież jeszcze parę miesięcy temu graliśmy na jeszcze mniejszym stole!), choć teraz dla odmiany trzeba się mocno rozciągać, a jedno z miejsc przy stole skutecznie motywuje do tego, by nie więcej nie tyć.

Dobra, to jeszcze podsumowanie - i do konkretów:

Tl;dr:
- zagrałem w 29 różnych tytułów;
- partii wpadło 63, w tym znowu 0 solowych (standard w 2024);
- zagrałem w 4 nowe gry i 2 nowe dodatki oraz skorzystałem z ostatniego nieznanego wcześniej dodatku z 1 modułowego rozszerzenia.

Topka grudnia:
1. Spicy.

Spoiler:

Z opóźnieniem się biorę za podsumowanie grudnia, a gdzie tam jeszcze podsumowanie roku, ale żeby tutaj nie przeciągać i zarazem zaspoilerować: to jest gra roku, a wpadła do kolekcji i była ogrywana już w styczniu 2024. Tak, to małe, świecące się jak su jaja pudełeczko z kilkudziesięcioma kartami. Kilkukrotnie pojawiało się w miesięcznych topkach, ale nigdy na miejscu pierwszym - więc przynajmniej w grudniu niech się ta sytuacja zmieni.

2. Prasa w druku.

Spoiler:

Nowość grudnia, którą znalazłem pod choinką. Czyżbyśmy przeżywali właśnie najlepsze czasy abstraktów z niestandardowym sposobem draftowania elementów? Najwyraźniej tak, a w Polsce to już całkiem mamy tego ogromne natężenie, bo naraz wychodzą u nas tak światowe premiery 2023 w tym temacie (Art Society i Prasa w druku), jak i absolutnie premierowe tytuły (tj. Stonemaierowo-Phalanxowa Znaczkomania). Musze przyznać, że rzeczona pozycja od razu przykuła moją uwagę tematem i oprawą graficzną (O'Toole!), ale walka z czasem wzbudzała we mnie obawy. Odetchnąłem dopiero, gdy doczytałem, że w Fit to Print jest też wariant turowy. Bardzo się ucieszyłem, gdy gra znalazła się wśród zapowiedzi Kaczek na 2024... a nim pojawiła się na rynku, zdążyłem się oswoić z myślą o graniu pod presją czasu. Duża w tym zasługa również już wspomnianego Art Society, które znacznie ociepliło mój stosunek do innej niespecjalnie lubianej przeze mnie mechaniki: licytacji.

Prasa w druku na świątecznym, poświątecznym oraz sylwestrowym stole sprawdziła się idealnie! To fascynujące, jak idiotyczne wybory można podejmować w sytuacji, gdy goni nas czas, a większość kafelków dobieramy w ciemno i musimy szybko zdecydować, czy w ogóle je zachować. Na dodatek pula czasowa jest jedna na całą rundę i poza draftem trzeba jeszcze pozostałe minuty poświęcić na ułożenie elementów na planszy. Nagle okazuje się, że miejsca jest za mało, by pomieścić wszystko, co dobraliśmy, a jednocześnie jednak za dużo, bo mamy spore, nieforemne luki między artykułami, zdjęciami i reklamami, które jeszcze na dodatek okazują się sąsiadować ze sobą w niedopuszczalny sposób. I jeszcze coś to wydanie gazety nam nazbyt radosne wyszło!

Znakomita zabawa, a przy tym pierońsko stresująca, przez co pewnie nieraz gra będzie musiała wylądować na półce na nieco dłuższy czas. Tryb turowy, którego tak bardzo w pierwszej chwili oczekiwałem, udało nam się sprawdzić, ale nawet mimo tego, że zakłada rozgrywanie tylko jednej rundy, dość mocno rozwleka grę i odczuwalne jest to, że nie jest on domyślnym sposobem zabawy.

Byliśmy ciekawi, jak w taką przeklętą grę na czas będzie się grało W. No cóż. Kolejny udany debiut, podparty drugim zwycięstwem w następnej partii. Znakomicie sobie poradził tak z obfitym punktowaniem, jak i z uniknięciem kary wynikającej z mechaniki eliminacji z gry (zdobywanie pieniędzy z reklam). Nawet bycie bardziej oswojonymi z rozmiarami planszy w kolejnych rundach nam nie pomogło!

Są w projekcie tego tytułu dość kontrowersyjne posunięcia, jak niekoniecznie dobrze zbalansowane kafle czołówek, gdzie niektóre dają szansę na nastukanie paru punktów (niezbyt wielu w stosunku do tego, jak masywnym elementem jest czołówka), a inne oferują jakąś umiejkę, która może być bardzo sytuacyjna, ale może też trafić się taka dająca ogromne ułatwienia.

Podsumowując: dostajemy solidny i wyróżniający się na rynku pod niejednym kątem abstrakcik. Jeszcze sporo mamy w nim do przetestowania, choć nie wszystko nam się uda. Nie znamy tyle ludzi i nie mam takich warunków, by bawić się w tryb newsroomu. Trochę szkoda, z uwagi na to, że hasło newsroom to kawałek życia mojej żony. Ekipa Flatout Games w moim odczuciu odkupiła swoje grzechy tym tytułem, jak i dodatkiem do Kaskadii - wcześniej byłem dość zirytowany i rozczarowany Doniczami i Point City. Profilaktycznie zrezygnuję z wypróbowania wykreślanych Kaskadii.

3. Red 7.

Spoiler:

Trzecie miejsce na podium i znowu mała karcianeczka. Gra może i mała, ale powrót wielki. Zaproponowałem raz partyjkę tak z głupia frant, bo choć wiedziałem, że minęły wieki odkąd ostatni raz w to graliśmy, to byłem świadomy, że gra nieszczególnie żonie przypadła do gustu i niekoniecznie ją wówczas dobrze ogarniała. A tu proszę, nie dość, że pozycja została zaakceptowana, to jeszcze w efekcie gra zaczęła na stole lądować regularnie. Czasem jednak potrzeba dłuższej przerwy, żeby jakiś tytuł mógł zaliczyć świeży start z lepszym nastawieniem.

Trybu eksperckiego jeszcze co prawda nie wdrożyliśmy, ale zbieram od żony bęcki regularnie. Na pięć grudniowych partii udało mi się wygrać w zaledwie jednej! Gra natomiast została z nami co najmniej do Nowego Roku, kiedy zaliczyła też powrót w wydaniu trzyosobowym... ale to już styczniowa sprawa.

4. Wsiąść do pociągu: Kraje Północy.

Spoiler:

Pierwsze Ticket to Ride, w wersji cyfrowej, było jedną z pierwszych nowoczesnych planszówek, w jakie zagraliśmy - a niedługo po tym, wersja europejska stała się drugim dużym pudełkiem w naszej kolekcji. Osobiście jednak dość szybko czułem, że "wyrosłem" z TTR. Nasza kolekcja zaczęła i skończyła się właśnie na tej Europie z małym dodatkiem, do której chęć powrotu odczuwam może raz czy dwa na rok. Nim zebraliśmy się, by dokupić jakąkolwiek nową mapę, ja już obracałem się za innymi grami. Sporym odświeżeniem było zagranie w 2023 w Ludiversum w wersję Dookoła świata, z kolei w 2024 udało się na BGA wrócić do amerykańskiej podstawki. Pozytywne recenzje wydanej w 2023 roku wersji legacy jednak kołatały mi się po głowie i gdy trafiła się niezła oferta w Rebelu, wszedłem w to - i od paru miesięcy się świetnie bawimy.

W grudniu nie udało się zmieścić Legend Zachodu z uwagi na późny start sylwestrowych rozrywek, ale wszystko wskazuje na to, że w styczniu temat uda nam się domknąć i LZ znajdą swoje miejsce w topce miesiąca. W grudniowym rankingu w temacie pociągowym muszą wystarczyć Kraje Północy - czyli kolejny z planszowych prezentów, jak i efekt kolejnej dobrej promki Rebela. Czy to źle? A skąd!

Nie miałem dużych oczekiwań. Przecież to tylko zwykłe Pociągi, tyle że na mniejszej mapce, pod granie w dwie-trzy osoby. Kto by tam przeglądał tę cieniutką broszurkę, która robi tu za instrukcję... Błąd! Zmiany są może niewielkie, ale jest ich całkiem sporo i dotyczą dość podstawowych elementów mechaniki gry, więc gra się w to jednak zauważalnie inaczej. Na dwie osoby nie zawsze jest ciasno, ale jak już jest, to nieraz jest to istny wrzód na pośladach. W grudniu sprawdzaliśmy ten tytuł głównie w tym zestawieniu, ale... 2025 zastał nas w środku debiutanckiej partii trzyosobowej. Tam to dopiero można komuś życie zniszczyć!

A standardowe gdzie, do ciężkiej cholery, jest to zasrane miasto?! jeszcze nigdy nie było problemem tak dotkliwym!

5. Survive the Island.

Spoiler:

Trudno mi było się zdecydować, która gra ma domknąć topową piątkę. Ale wiecie co? W październiku nie udało się StI wejść do rankingu, bo za dużo się wówczas działo. Nie mogłem zatem nie uhonorować takiego debiutu w wydaniu trzyosobowym w grudniu! Zaliczyłem tym samym również moją najgorszą, jak i najlepszą partię w tę grę, jedna po drugiej (a raczej: druga po pierwszej).

Co nowego a nietopkowego wpadło w grudniu:
- River Glass and Other Sundries do River Valley Glassworks.

Spoiler:

Ten dodatek to trochę na wyrost, bo w grudniu dopiero zaczęliśmy go rozpieczętowywać i wpadły zalewie dwa moduły z niego, i to te najprostsze. River Treasures sprawia, że dokładamy do punktacji końcowej trochę PZ za jeden z kształtów szkiełek, z kolei Lake Diving czyni konkretny kształt mocniejszym, gdy używamy go do draftowania szkiełek z rzeki, pozwalając na dobranie także jednego z jeziora. Nic specjalnego, ale w grze o tak prostych bazowych zasadach i tak krótkim czasie rozgrywki jednak robi to różnicę. Kolejne moduły do poznania już w styczniu, ale... łącznie zagraliśmy w ten tytuł w grudniu aż osiem razy, bawiąc się tak świetnie, że naprawdę otarł się o tę topkę i do końca miałem ochotę wrzucić RVG na tę piątą pozycję. Ale co się odwlecze, to przez miesiąc nie uciecze. Tym bardziej, że w styczniu gra zaliczyła tez swój debiut w 3 osoby!

- Carpe diem.

Spoiler:

Ja tu czegoś nie rozumiem. Cała nasza trójka uwielbia Zamki Burgundii, Bonfire nam się podobało, choć dzielimy się na mniejszych i większych fanów gry, a jak kolekcja wzbogaciła się o kolejnego Felda - to nikt się tym nie zajarał poza mną. I w ten sposób gra sobie poczekała paręnaście miesięcy na debiut. A jak już przyszło co do czego, to się żonie spodobało! To pewnie kwestia tego, że w pierwszej z dwóch grudniowych partii udało jej się wygrać.

Zasadniczo gra jest takim Burgundia-core: po raz kolejny mamy do czynienia z układaniem draftowanych elementów na własnej planszetce, żywcem wziętym z typowego abstraktu. Tyle że tak jak w Zamkach dobieranie heksowych kafelków po to, by odpowiednio wypełniały zakolorowane obszary na planszetce, tak samo układanie tetrisa z różnych obszarów w Carpe diem jest tylko jednym z przyświecających graczom celów, a sama łamigłówka jest nadbudowana solidnym, acz równie prostym i klarownym eurowatym designem. Nie ma tu może takich kaskadowych kombosów czy odpalania kilku różnych punktacji wyłożeniem pojedynczego kafelka... ale jest za to wrednie. Ktoś ci w ZB zwinął z planszy upatrzony żeton? Kurde, przykro mi. Ale patrz na to: w Carpe diem ktoś poszedł draftować z upatrzonego przez ciebie pola, wziął inny kafelek, który cię nawet nie interesował... ale za to ty i tak nie możesz podwędzić tego upragnionego, bo właśnie trafił on na śmietnisko. Ha! Jeśli chodzi o skalowanie w grach euro, to CD ma jeden z bardziej emocjonujących wariantów dwuosobowych - elementów w rundzie wychodzi tyle, ile w grze w pełnym, czteroosobowym składzie, ale w momencie, gdy z pojedynczego magazynu znika tyle kafli, ilu jest graczy, cała reszta przepada (zasada jest oczywiście podtrzymana w grze na trzy osoby). Są takie małe rzeczy, które potrafią zrobić sporą różnicę i dla mnie taka nieoficjalna mechanika psa ogrodnika jest jedną z nich.

Wspomniałem o tetrisowości gry. Jednak gdy rzucimy okiem na komponenty to draftowane żetony są... małymi kwadratami. Żadnych kwadratowych kloców, długich k...ijasów, L-ek, narożników. Małe kosteczki, a na nich wymalowane fragmenty budynków, stawów, sadów... I to z nich sami układamy pełne kształty. Zazwyczaj składające się z dwóch połówek (ewentualnie, jak dobrze pójdzie, z jakimś dodatkowym kafelkiem czy dwoma pośrodku) których połączenie generuje jakieś bonusy: zasoby, progres na torze kolejności czy inne specjalne umiejki, ale prócz tego trafia się szansa na teoretycznie niemal nieograniczone budowanie willi, gdzie dostępnych kształtów kolejnych jej zakamarków jest więcej, a im większą wille zbudujemy, tym więcej za nią zapunktujemy... o ile tylko budowa zostanie ukończona.

A uwalić budowę jest łatwo. Albo rychło nie wyjdzie potrzebny kafelek, albo ktoś go podwędzi lub zrzuci, albo okaże się, że w pogoni za nadrukowanymi na brzegach planszetki (tworzonej z czterech losowo dobieranych puzzli!) warunkami punktacji za jakąś kolumnę bądź wiersz w którymś momencie położyliśmy kafle, które ograniczają czy wręcz uniemożliwiają ukończenie tak pieczołowicie składanej posiadłości. Gra podtrzymuje starą zasadę kafelkowców: krajobraz/wzór musi być kontynuowany!

Wspomniałem o zasobach. Po co nam jeszcze taki fant, skoro głównie zbieramy kafelki i wykładamy je na planszetce? Otóż po każdej rundzie odpalamy punktowańsko. Chodzi o stałe czynniki punktujące? A może losowane przy setupie różne cele przypisane do kolejnych rund? Nie no, co ty. Tutaj sam sobie wybierasz punktację! Rzucasz okiem na siatkę kart z warunkami punktacji (odrzucenie konkretnych zasobów albo posiadanie konkretnych obszarów na planszetce), po czym kładziesz żeton na przecięciu dwóch z nich, wybierając kombinację... no właśnie. Najlepiej punktującą dla ciebie? A może taką, za którą przeciwnik by dobrze zapunktował? A może musisz wybrać taką, która najmniej cię zleje po łbie? Myk jest tu taki, że jeśli nie jesteś w stanie wypełnić wybranych przez siebie warunków, to spotyka cię kara: tracisz 4 punkty za każdą kartę, której warunków nie spełniasz. Punktacja jest tu kolejnym polem do negatywnej interakcji, tym bardziej, że wybrane na koniec rundy kombinacje pozostają zablokowane do końca gry, więc czasem trzeba do tego podejść nieco bardziej strategicznie.

Oczywiście zasad jest w grze nieco więcej, ale skupiłem się tu na moich ulubionych elementach. Taa, takich ulubionych, że tylko wzbudzają irytację w trakcie gry! Ale to przecież taka pozytywna, rywalizacyjna irytacja. Niestety, Carpe diem oferuje też co nieco takiej irytacji, jakiej wolałbym w grze uniknąć, związanej z samym wykonaniem. To jest taka łyżka dziegciu, lecz wpienia strasznie. Grafiki na kafelkach. Jeśli nie masz dobrego oświetlenia do grania, to życzę powodzenia z rozróżnianiem ogrodów i winnic. Powiem nawet więcej: to jest przykład gry, którą spaprano w momencie wydawania kolejnej jej edycji! Wcześniejsze wydania gry miały kafelki z dość jaskrawymi kolorami! To jest niepoważne. Cóż, mam grę, która się na półce prezentuje lepiej, spójnie z big boxową edycją Zamków Burgundii od Rebela, ale jest mało czytelna w trakcie samej partii, bo ktoś sobie wymyślił bardziej "realistyczne" ilustracje. Ech. Warto jeszcze dodać, że w posiadanej przeze mnie edycji zmieniły się także nieco zasady, np. sposobu ruchu po ułożonych w okręg magazynach, z których draftujemy kafle. Ten akurat wydaje mi się lepszy w nowszej edycji - ale oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zerknąć do starszej instrukcji w internecie i zagrać na tamtych zasadach.

- Mokradła i smoki do Wyprawy do El Dorado: moduł Smoki.

Spoiler:

W końcu przetestowaliśmy ostatni z modułów z tego dodatku. Wpadła tylko pojedyncza partia, więc to jedynie takie pierwsze wrażenia, ale... Duży plus dla tego rozszerzonka! Wypada ciekawie zarówno samo w sobie, jak i na tle zawartości pudełka tego podwójnego dodatku. Mieliśmy już do czynienia z rozszerzeniami, które modyfikowały układ planszy, a także z takimi, które wpływały na aspekt deckbuildingowy poprzez dodanie nowych kart, wreszcie nawet moduł dodający alternatywny warunek zwycięstwa. A tutaj? Dodatek podbijający negatywną interakcję!

Tytułowe smoki blokują przejście przez dane pole, jak i wszystkie wokół niego, ale zagrywając kartę w kolorze smoka, można go przesunąć - a jeśli trafi na przypisane mu pole (zgodne kolorem, a w przypadku różowego smoka - na pole gór), rusza się o kolejne pole, a może i kolejne, i jeszcze jedno... (edit: no, tyle że nie jest tak, jak napisałem, a smok rusza się maksymalnie o dwa pola - dziękuję za czujność @tomg) przez co całkiem łatwo możemy komuś popsuć szyki w jego następnej turze, blokując mu przejście. No, chyba że ma odpowiednie karty i zdejmie Wawelskiego ze swojej ścieżki albo ruszy innym Fafnirem, żeby zablokować rywala. Do puli kart w sklepie natomiast dołączają trzy nowe karty różowe: pozwalające na ruch poszukiwaczem na dowolne sąsiadujące pole z jednym symbolem albo umożliwiające ruch smokiem. Robi się chaotycznie i jeszcze radośniej/bardziej irytująco, zdecydowanie trzeba jeszcze pograć z tym modułem!

- Pulsar 2849.

Spoiler:

Czyli Ta Gra z Medianami, bo kto normalny by zapamiętywał te cyferki w tytułach. Mam dość dziwną relację z Suchým, a właściwie to z jego grami. Gdy zaczynałem w 2022 od Pragi, to z miejsca mnie oczarowała, nawet mimo zbędnych cudactw typu budynki 3D. Zachwyciłem się mocno minigierkowymi eurasami, kupiłem Messinę, która też mi się bardzo spodobała, ale już w 2023 takie gry zaczęły mnie męczyć, a ja coraz rzadziej miałem chęć w nie grać. Jeszcze trochę walczyłem ze sobą, gdy jesienią znajomi sprzedawali Pulsara i go zgarnąłem, ale w podobnym czasie wpadły do kolekcji kompletne Podwodne miasta i właściwie przypieczętowały los wcześniej nabytych Sucharków. Wyśmienita gra, w której nie trzeba rozkładać masy różnych elementów, a zasady są dość nieprzekombinowane. N i tak sobie ten Pulsar leżał na półce, nikomu spieszno do tego pudła nie było, bo pod tym dachem fanów tematyki kosmicznej nie znajdziecie. Po drodze jeszcze stwierdziłem, że jeśli poznawać dalej gry tego autora, to raczej kierując się wstecz i nabyłem w ten sposób Klub Utracjuszy, a z nowszych gier na tę chwilę usiadłbym co najwyżej do Ewakuacji, co nie przysparza mi zbytnio wiarygodności z uwagi na temat tej planszówki.

Zbliżał się koniec 2024, a nie chciałem mieć na półce niesprawdzonych nabytków jeszcze z 2023, to w ostatnich dniach grudnia wpadła pojedyncza partia w Pulsar. Lektura instrukcji przebiegła jako tako, zaczynamy rozkładać. Takie kafle. Siakie kafle. Jakieś tam planszetki. Dokładki. Nakładki. Sruty, pierduty, andruty. Męczy mnie to już przy rozkładaniu, zaraz leci na olx śladem Pragi i Messiny, pomyślałem. Na szczęście, mając ten etap już za sobą, dalej było już z górki. No, ok, nie do końca, bo ciągle się zaglądało do instrukcji, ale jak przyjemnie się grało! Żona trochę po omacku, ja stwierdziłem, że skoro nie wiadomo, co tutaj robić, to najlepiej będzie skupić się na pulsarach, to musi być dobra droga do zwycięstwa, skoro występuje w tytule gry (ten post jest sponsorowany przez serię Brzdęk!). Wybór okazał się słuszny, a szybko nauruchamiane żyrostacje kręciły pasywny dochód punktowy do samego końca, zwłaszcza po odblokowaniu stosownej technologii zwiększającej ich produktywność.

Warto było przebrnąć przez ten moment skonfundowania przy pierwszym rozkładaniu, bo gra wynagrodziła, a w styczniu już też wpadła na stół, choć oba te razy były póki co bez osobistych planszetek i na technologiach tylko z zestawu A, żeby nie przytłaczać nadmiarem możliwości.

- Drugie dno do Detektywa.

Spoiler:

I jeszcze jeden nabytek z 2023, właściwie to z ostatnich dni tamtego roku, zresztą tak jak i podstawka. O ile jednak główną kampanię rozgrywaliśmy w trójkę, to do tej sprawy usiedliśmy tylko we dwoje z żoną i na przestrzeni dwóch wieczorów dotarliśmy do zakończenia, tracąc po drodze jedynie dwa punkty z uwagi na stresujące nadgodziny, kiedy jedna z kart nas dość mocno zaskoczyła czasem, jaki trzeba było na nią poświęcić.

Jak można się spodziewać po dodatku składającym się z pojedynczej sprawy, nie ma tu jakichś szalonych zwrotów akcji, modyfikacji trybu rozgrywki itd. Ot, jedna sprawa, którą można połapać od kilku stron - i cztery dni na jej rozwiązanie. W stosunku do podstawki mamy kilka zmian mechanicznych. Na przykład jesteśmy w stanie nie tracić czasu na zmianę lokacji, jeśli tylko wdepniemy gaz do dechy za cenę punktu autorytetu, z kolei informacje o ofierze czy mieszkańcach miasta pozyskujemy z... biblioteki, bo akcja toczy się w latach 70.! To zauważalnie wpływa na nasze planowanie czynności do wykonania danego dnia, bo o ile zlecić robotę bibliotekarzom możemy gdziekolwiek, po prostu do nich dzwoniąc, to już po efekty ich pracy trzeba jechać samemu. W dodatku ich praca trwa każdorazowo 3 godziny, niezależnie od liczby zleconych im tematów do przegrzebania, więc czasem trzeba uzbroić się w cierpliwość z drążeniem w konkretnym kierunku, bo upierdliwcy nie przyjmują dodatkowych zleceń dopóki nie odbierzemy osobiście wyników poprzednich bibliotecznych poszukiwań, nawet jeśli się one jeszcze nie zakończyły. Oczywiście nie muszę dodawać, że w bibliotece nadgodzin nie biorą.

Kolejną nową mechaniką są przesłuchania. Niektóre nasze działania odblokowują możliwość wzięcia którejś z postaci w obroty. Dostajemy szansę poznania ich alibi na noc zbrodni i zadania im trzech (albo czterech, jeśli odpowiednio wybierzemy śledczych na starcie gry) pytań, rzucając im konkretne hasła. Jest to całkiem angażujący element rozgrywki, ale trochę jednak kuleje. Czuć, że niektóre odpowiedzi wpadają po dość różnych zapytaniach, z kolei część haseł, na temat których dana postać powinna móc się porządnie rozgadać, kończy się zdawkową repliką czy nawet przyznaniem się do braku wiedzy na dany temat. A pudła niestety liczą się do puli zadanych pytań. Także samo odblokowywanie możliwości przesłuchania danej osoby czasem pojawia się dość nieoczekiwanie, a pozornie oczywiste działania mające na celu uzyskanie takiej możliwości - niekoniecznie dają pożądany efekt. Niemniej, są w tej sprawie także pozytywne zaskoczenia, których nie zamierzam spoilować, aczkolwiek są całkiem w stylu Portalu.

Biorąc pod uwagę dość wyprzedażową cenę, to dodatek dał strasznie dużo zabawy na dwa wieczory. Jeśli czegoś mi tu jedna brakuje, to jakichś pokrętnych, pobocznych tropów, o które można byłoby zadać jakieś dodatkowe pytania w raporcie końcowym. Krótki metraż tego dodatku pewnie dość mocno wiąże ręce w tym temacie - oczywiście po skończeniu gry sprawdziliśmy wszystkie nieodkryte przez nas karty, by poznać alternatywne ścieżki. Po prostu wydaje mi się, że w oryginalnej kampanii było o wiele łatwiej stracić punkty, a wymaksowanie wyniku było bardzo trudne (o ile w ogóle możliwe, nie wiem), a tutaj jest w tym temacie o wiele łatwiej.

Powroty:

Spoiler:

Niektóre gry wróciły z uwagi na chęć sprawdzenia nowych rozszerzeń, niektóre zaliczyły taki powrót, że się aż wdarły do topki. Pozostałe trochę przy nich bledną - zagraliśmy partyjkę w Zaginioną Wyspę Arnak, gdzie zgarnąłem chyba więcej kart niż kiedykolwiek, a jednak czułem, że robię zacznie mniejszy progres niż zwykłem. Zagraliśmy raz w podstawową, czerwoną wersję Kolejowego szlaku - gry, nad którą ciążyła klątwa, bo miała być naszym wyborem na wakacyjny wyjazd, który nie wyszedł. Wrócimy chyba na dłużej, bo niezastąpiony @Michito sprawił, że w styczniu w domu pojawiła się także edycja żółta, w egzotycznie włoskim wydaniu.

Zaliczyliśmy ciekawą partię w Ecos, gdzie długo zajęło mi rozhulanie silniczka, podczas gdy żona zgarniała kolejne punkty, a ostatecznie przegoniłem ją znacznie, gdy przyszło mi punktować za hipcie i dżungle. Standardowo, w okresie świątecznym nie mogło zabraknąć wykreślanego Giftbringera. Daliśmy kolejną, ale chyba już ostatnią szansę Doniczkom. Więcej radochy było z grania w... Memory i Piotrusia. To dopiero wielkie powroty!
Po półrocznej przerwie na stół trafiły też Podwodne miasta (w sumie nawet dłuższej, bo poprzednia partia była na yucata.de). Daleko było temu do moich najlepszych partii, nawet stówy nie przebiłem, ale nie będę narzekać, skoro wygrałem.

Stali bywalcy:

Spoiler:

W grudniu kontynuowaliśmy listopadowe würflanie - wpadły Duże sumy na alternatywnym bloczku oraz Clever 4ever. Zagraliśmy w Zamki Burgundii. Na szczęście na żywo, a nie na jakimś BGA, fuj. Rozwiązaliśmy parę zagadek z Dziennika. Wyprawy 1907, ale usiedliśmy do tego tylko raz, tak samo jak do Lands of Galzyr, które po tej rozgrywce wróciły do pudełka, bo trzeba było w końcu zwolnić dodatkowy blat. Znalazło się miejsce na zachwyty 2024: Art Society, Trailblazers czy Super Mega Fajną Grę (w tym ostatnim przypadku - na egzemplarzu teściowej). W ramach szybkich, lekkich rozgrywek wpadły jeszcze Ciapki. Była, rzecz jasna, Neuroshima Hex!, ale nie udało nam się utrzymać założonej normy 7 partii per miesiąc. W grudniu ponownie usiedliśmy do Dorformantik z pełnym zestawem promek, ale tym razem w roli kontynuacji kampanii dwuosobowej. Poszło nam o niebo lepiej, bo wystarczyła jedna partia, by odblokować większość osiągnięć, ale oczywiście nieszczęsny wiatrak wciąż jeszcze przed nami.

Wielcy nieobecni:

Spoiler:

Sporo pretendentów. Z jednej strony Wsiąść do pociągu legacy, bo w sylwestra zaczęliśmy za późno, a śródmiesięczne granie poszło w łeb przez choróbsko. Wciąż z żoną nie zaczęliśmy nowej kampanii w Welcome to the Moon. Nie udało się też ponownie rozłożyć Kaskadii z dodatkiem (bez dodatku zresztą też).

Ale to jest nic. Prawdziwym wielkim nieobecnym grudnia, choć niezbyt planszowym, jest... jakikolwiek escape room. To był pierwszy sylwester od paru lat bez takiego wyjścia! Ale nikt nie miał głowy do tego, żeby coś zaproponować, rezerwować, zresztą i tak nie było do konca pewnym, czy się ostatecznie w trójkę zobaczymy. Teoretycznie szansa na mały erzac była, bo tego dnia do kolekcji wpadło The Light in the Mist, czyli gra, jakby nie było, dość escaperoomowa, ale nie mieliśmy zbytnio czasu i ochoty na zapoznawanie się z instrukcją. Ech, ten 2024. Zaczął się już w styczniu brakiem realizacji jednej tradycji, to i skończyć się musiał w taki sposób.

Plany styczniowe:

Spoiler:

Jest już prawie połowa miesiąca, a w momencie, jak ten wpis dokończę, to pewnie akurat w połowę trafię (edit: jest 14.01., uff, udało się przed połową!). To planów niezbyt wiele: sięgnięcie po grudniowych nieobecnych, zagranie w choć parę spośród tych parę tytułów, które od 12+ miesięcy grane nie były... i oby nam planszowe spotkanie wypaliło, to może uda się zamknąć temat Legend Zachodu!

Owocnego stycznia życzę!

[tomg]

- Mokradła i smoki do Wyprawy do El Dorado: moduł Smoki.

Tytułowe smoki blokują przejście przez dane pole, jak i wszystkie wokół niego, ale zagrywając kartę w kolorze smoka, można go przesunąć - a jeśli trafi na przypisane mu pole (zgodne kolorem, a w przypadku różowego smoka - na pole gór), rusza się o kolejne pole, a może i kolejne, i jeszcze jedno... przez co całkiem łatwo możemy komuś popsuć szyki w jego następnej turze, blokując mu przejście.

Obawiam się że chyba chyba grałeś niepoprawnie. Mobilność smoków ograniczona jest do dwóch kroków w turze. Do sprawdzenia w instrukcji.

[emoprzemoc]

- Mokradła i smoki do Wyprawy do El Dorado: moduł Smoki.

Tytułowe smoki blokują przejście przez dane pole, jak i wszystkie wokół niego, ale zagrywając kartę w kolorze smoka, można go przesunąć - a jeśli trafi na przypisane mu pole (zgodne kolorem, a w przypadku różowego smoka - na pole gór), rusza się o kolejne pole, a może i kolejne, i jeszcze jedno... przez co całkiem łatwo możemy komuś popsuć szyki w jego następnej turze, blokując mu przejście.

Obawiam się że chyba chyba grałeś niepoprawnie. Mobilność smoków ograniczona jest do dwóch kroków w turze. Do sprawdzenia w instrukcji.

Dzięki, my bad! Znaczy może i zagrane było dobrze, ale zapamiętane na później już nie. Dzięki za czujność.

[Bart Henry]

Poprzednie zestawienia:

Spoiler:

• październik 2023
• listopad 2023
• grudzień 2023
• styczeń 2024
• luty 2024
• marzec 2024
• kwiecień 2024
• maj 2024
• czerwiec 2024
• lipiec 2024
• sierpień 2024
• wrzesień 2024
• październik 2024
• listopad 2024

---------- GRUDZIEŃ ----------

Pełny rok miesięcznych zestawień. Z drobnym hakiem nawet. Well done.

Wybitnie dużo czasu zajęło mi podejście do podsumowania grudnia, wszak już połowa stycznia na kalendarzu. W grudniu na moim stole nie było kolorowo, ale lecimy tutaj, jakby to powiedział pewien poznański wieszcz.

Graficzne podsumowanie bieżącego miesiąca w spoilerze

Spoiler:

Gry, które trafiły na stół w tym miesiącu (gwiazdki w nawiasie to ocena frajdy z rozgrywek):

• Destylaty (★★★★☆)
  Spoiler:

  Obiecałem, że wrócę z opinią za miesiąc, więc wracam. Na koncie 4 rozgrywki, w tym takie ze wszystkimi dodatkami. Miesiąc temu miałem obawy o losowość warzenia trunków. Tragedii z tą losowością nie ma, ale nie umiem jej istnienia zignorować. Najgorsze jest to, że nie zawsze można jej uniknąć, bo z racji ograniczonych funduszy i liczby akcji podstawowych, niekoniecznie będzie nam dane zgromadzić nadwyżkę cukrów danego typu. Bywały momenty, że mocno nie podchodził nam rynek surowców i trudno było zamienić kasę w konkretny typ trunku. Rozgrywki mają ten nieciekawy moment, gdzie Tobie trunek może nie wyjść, a rywalom już tak. Może to decydować o zgarnięciu celu lub etykiety alkoholu. Rozumiem pomysł na tę losowość, ale nie do końca mi ona pasuje w tej grze. Czasem trudno powiedzieć, że gracz poszkodowany zrobił coś gorzej - po prostu miał pecha i następne rundy stawały się przez to większym wyzwaniem dla niego. Gra ciekawa, grało się miło, ale ta losowość potrafi zepsuć nastrój. Przy grze trwającej 90-120 minut (tyle graliśmy w dwie osoby) bywa to nieco bolesne.
• Odkrywcy Nocnego Nieba (★★★★★)
  Spoiler:

  W momencie pisania tego tekstu na koncie mam już 11 rozgrywek. Mam wrażenie, że wątek losowości przewija się w opiniach tej gry częściej niż w towarzystwie wspomnianych wyżej Destylatów, ale dla mnie losowość kart w Odkrywcach nie jest denerwująca. Owszem, mechanizm wyboru karty mógłby być inny, np. w postaci draftu faworyzującego gracza, który zdobył mniej punktów. Gra byłaby bardziej gamerska i zapewne dłuższa. Mimo wszystko dla mnie Odkrywcy to jedno z, nomen omen, odkryć minionego roku i bardzo się cieszę, że gra ma polski rodowód. Uwielbiam za wszystkie momenty "aha!", jakie ta gra dostarcza. Uczy też pokory, bo czasem warto zdobyć mniej punktów, ale zostawić sobie miejsce na planszetce na następną turę. Kandydat na rodzinnego evergreena, czego Lucrumom życzę. Dobrze mieć swoje Dobble w ofercie.
• Moonrakers (★★☆☆☆)
  Spoiler:

  Grudniowe gry w Moonrakers to młócenie w czystą podstawkę, która absolutnie nie powinna zostać wydana w takiej formie. To przykład kastracji dobrej idei do granic absurdu, aby faktyczną grę sprzedać w dodatkach. Na szczęście mam też dodatki i już z nimi grałem, więc wiem, że jest lepiej. Podstawka potrafi się zaciąć w losowych momentach, bo ma bardzo skąpy deckbuilding. Da się to nieco ograć aplikując podstawowy element gry w postaci wykonywania misji wspólnie, ale nawet to może nie pomóc, bo po prostu gracze na rękach zbyt często mają bryndzę zamiast sensownych kart. Dwuosobowo (najgorszy skład do tej gry) graliśmy od 90 do 150 minut (sic!). Dla porównania - rozgrywka czteroosobowa z trzema dodatkami, gdzie trzech graczy było nowych, trwała również 150 minut. W dodatku gra przychodzi z dużą plastikową wypraską, która jest dostosowana tylko do podstawki, więc po odpakowaniu dodatków kupa plastiku wyleciała priorytetowo z kartonu. Nie jestem na tyle wątpliwego umysłu człowiekiem, by po każdej grze oddzielać karty z dodatków i wrzucać do dedykowanych pudełek z plastikowymi insertami (które swoją drogą są kolejnym marnotrawstwem plastiku na wysokim poziomie).
• Power Plants (★★★★☆)
  Spoiler:

  Lubię gry tego typu, więc nie musiałem długo czytać o Power Plants przed podjęciem decyzji o zakupie. Grało mi się przyjemnie, chociaż mojej dziewczynie nie podpasowała, więc pewnie nie będzie częstym gościem na stole. To nieco skillowa gra - umiejętność znalezienia miejsca i wyczucia okazji zagrania konkretnej płytki może faworyzować niektórych graczy.
• Wojownicy Podziemi (★★★☆☆)
  Spoiler:

  Skuszony dobrymi opiniami podarowałem ją kiedyś na prezent i teraz raz na jakiś czas mam przyjemność grania w nią. Nieco wykręcona imprezówka, z której ktoś chciał zrobić grę rodzinną. Rzucanie kośćmi do celu z dziwnych pozycji bywa śmieszne, ale raczej przez pierwszą godzinę. A u nas ta gra trwa niemal dwie, co nieco zrzucam na karb "rzutów testowych". No, ale są czasem pozycje rzutu, które po prostu trzeba przepracować, aby rzucić zgodnie z wymaganiami.
• Palec boży (★★★★★)
  Spoiler:

  Palec boży nigdy nie był moją ulubioną grą rodzinną, ale dopiero teraz zdałem sobie sprawę, że pojedyncza rozgrywka trwa zaledwie około pół godziny. To jest mega wynik, jak na ilość emocji, jaką ta gra dostarcza. Pozostaje się cieszyć, że byłem świadkiem narodzin tak dobrze przyjętej pozycji kierowanej do rodzin z dziećmi. Kilka egzemplarzy poszło już na prezenty, toż to świetny materiał na planszówkowy prezent. Na takim egzemplarzu właśnie grałem i dobrze się bawiłem. Nie mógłbym w to grać non stop, ale od czasu do czasu sprawdza się wyśmienicie.
• Hen daleko (★★★★☆)
  Spoiler:

  W grudniu zagrałem ledwo raz, ale to też pierwsza rozgrywka na więcej niż dwie osoby, konkretnie cztery. Gra z jednym twistem, która ku mojemu zdziwieniu, interesuje większość grających bardziej niż mnie. Wygląda na to, że raz na jakiś czas będę mógł zabrać to małe pudełko ze sobą jako filler na 15-30 minut. Na raz to całkiem solidna gra, zbyt częste ogrywanie grozi monotonią.

---------- PODSUMOWANIE ----------

Rozczarowanie miesiąca dla Moonrakers, za kastrację podstawki i deckbuilding, który się rozkręca tak słabo, że potrafi się zaciąć w losowym momencie gry. Za wypraskę bez miejsca na dodatki, które bezproblemowo do pudełka tych rozmiarów wejdą.

Nowość miesiąca dla gry Odkrywcy Nocnego Nieba za bycie zdecydowanie lepszym doświadczeniem growym od pozostałych debiutantów, czyli Moonrakers i Power Plants.

Gra miesiąca dla gry Odkrywcy Nocnego Nieba za bycie najlepszym doświadczeniem growym całego miesiąca. Mam ochotę wracać do tej gry, czego nie powiem bez zawahania o Destylatach. Świetny pomysł i dobre wykonanie - tyle czasem wystarczy. Dobre bo polskie, albo... polskie, bo dobre.


---------- PLANY NA STYCZEŃ ----------

Plany na styczeń w połowie stycznia to nieco przewał, więc powiem o tym, co pewne. W przyszłym podsumowaniu będzie o rozpoczętej w Sylwestra, a skończonej 2 stycznia rozgrywce w Hegemony, która być może zdecyduje o wystawieniu tej gry na sprzedaż. Napiszę tez co nieco o Moonrakers z trzema dodatkami. Na stole także Nieświadomy Umysł, więc skrobnę coś o tej freudowskiej pomyłce.

Spoiler:

Czy użyłem tego sformułowania tylko po to, by zdanie zabrzmiało mądrzej?

Spoiler:

Niewykluczone.

[emoprzemoc]

2. Carpe Diem (5 pkt) - Po roku przerwy ten brzydki szarobury Feld z kilkoma odcieniami zieleni i beżu powrócił. Satysfakcjonujący sposób wyboru akcji i świetny element punktacji jest tym co nas zachwycilo już dawno temu. Teraz udało się zmienić nasze 1. wydanie na to z białą okładką, więc czytelność możę być tylko lepsza bo sama gra jest świetna

Dopiero teraz zabrałem się za czytanie wcześniejszych postów w wątku i rozbawił mnie ten fragment strasznie, bo właśnie na problemy z czytelnością w tej białej edycji narzekałem. Ale przynajmniej rewersy kafelków są w niej białe i czarne, a nie zielone i również zielone, to już coś.

[cboot]

Gra miesiąca: Grand Austria Hotel: Let's Waltz!

[Luk83bb]

Gra miesiąca: Grand Austria Hotel: Let's Waltz!

Gdzie i za ile kupiłeś dodatek? Czy masz od dawien dawna? Bardzo komplikuję grę?

[scraber]

Gra miesiąca: Grand Austria Hotel: Let's Waltz!

Gdzie i za ile kupiłeś dodatek? Czy masz od dawien dawna? Bardzo komplikuję grę?

Dodatek jest modułowy więc poziom skomplikowania możesz sobie sam określić.
Jeden z nich to po prostu więcej kart gości/pracowników, innym natomiast są asymetryczne hotele.
Możesz grać z jednym, możesz wrzucić wszystko.

Ogólnie jeśli nie przeszkadza Ci język naszych zachodnich sąsiadów to masz dostępny na Amazonie, ewentualnie możesz poczekać na planszomanie/planszostrefie - co jakiś czas się u nich pojawiał

[Vaspher]

Moje pierwsze forumowe podsumowanie miesięczne (ze sporym opóźnieniem, bo już styczniowe podsumowania się pojawiły ):

1. Biały Zamek (9/10) - odkrycie z listopada. W grudniu 8 partii dwuosobowych z żoną i dwie czterosobowe. Dużo kminienia i liczenia czy uda się wykonać zamierzone combo. Dodatek Matcha świetnie się przyjął - nie wydłuża znacznie rozgrywki, a otwiera nowe możliwości (szczególnie w zakresie rozwoju latarni) i teraz jest już częścią podstawki. Fakt, że żona lepiej ode mnie planuje ruchy do przodu sprawił, że Zamek zostanie z nami na dłużej, pomimo że jest "dość suchy"
2. Czarna Róża: Odrodzenie (8.5/10) - odkrycie grudniowe. Dwie rozgrywki czterosobowe. Podoba mi się multum możliwości rozwijania swojej postaci - bazowe 6 szkół to dużo synergii i wiele dróg osiągnięcia zwycięstwa. Co więcej ogrom pomieszczeń i ich specjalnych efektów (po ich "naprawieniu") sprawia, że trzeba dostosowywać swoje plany do zmieniającej się planszy, a timer w postaci czarnej róży skutecznie pcha graczy do działania. Trochę bolało mnie, jak moje plany wzięły w łeb przez negatywną interakcję, ale to feature, a nie bug w przypadku tej gry
3. Posiadłość Szaleństwa 2ED (10/10) - jedyna gra (poza może Eksplodującymi Kotkami), do której mogę przekonać rodzinę (chyba stąd 10/10 ). Jest klimat (szczególnie, że pomalowaliśmy figurki i daliśmy przezroczyste podstawki), są ciekawe historie i prostota zasad. Łącznie 3 partie pięcioosobowe. Uwielbiam Valkyrie i to ile jeszcze różnych historii do odkrycia nam zostało.
4. Władca Pierścieni: Pojedynek o Śródziemie (8/10) - bardzo dobra reimplementacja 7CŚ: Pojedynek. Szybka, uproszczona i w moim ulubionym uniwersum. Łącznie 5 partii z żoną. Gdyby jeszcze udało się w niej upchać więcej WP (+ jakąś asymetrię) to myślę, że ocena skoczyłaby do góry.
5. Wyprawa do El Dorado (10/10) - świetna gra, która już kolejny raz sprawdziła się nam jako wprowadzenie innych osób do "prawdziwych gier planszowych" oraz takich zagadnień jak budowanie talii (a przede wszystkim przycinanie talii ). 3 partie czteroosobowe. Przyjemna, szybka i z racji dostępnych map zawsze przebiegająca inaczej. Myślę, że jest to gra, która ma zapewnione miejsce w kolekcji na zawsze.

Odkrycie miesiąca: Czarna Róża: Odrodzenie
Powrót miesiąca: Posiadłość Szaleństwa 2ED
Gra miesiąca: Biały Zamek + Matcha

[Leviathan]

Moje top 3 grudnia 2024:

[JollyRoger90]

Moje zestawienie grudzień 2024:

Od nowego roku postanawiam dawać oceny przy grach:
3/3 - gra siadła bardzo i zostaje w kolekcji/będzie grana z dużą chęcią i jak często się da. Chętnie zaproponuję rozgrywkę.
2/3 - gra dobra, lubię w nią grać, jak ktoś zaproponuje to chętnie zagram. Okazjonalnie zaproponuję rozgrywkę
1/3 - gra jest poprawna, nie ma na tyle mojej uwagi, abym ją wyciągał na stół/proponował. Jak ktoś wyjmie to zagram.
0/3 - pozycja z która definitywnie nie chce mieć nic do czynienia. Nie chce w to grać. Pojdzie na sprzedaż (jeśli to mój egzemplarz).

Rekord rozgrywek, więc ukrywam w spoilerach:

1) Standardowe rozgrywki

Nowości:

Spoiler:

Odkrywcy Nocnego Nieba (7) 2,5/3 poznane na WawaGra i od razu zakupione przez żonę. Bardzo fajna, lekka, szybka wykreślanka, ze sporą dozą losowości. Różnie mogą się trafić konstelacje. Minidodatek Zodiak, trochę mityguje to, bo można sobie wymienić kartę na "ulepszoną". Nie mniej jednak szybkość rozgrywki nie zniechęca, a wręcz przeciwnie, jest mocny syndrom jeszcze jednej partii

5 sekund bez cenzury (1) 0/3 nie przepadam za grami spod szyldu 5 sekund, a kazda wariacja gier "bez cenzury" jest żenująca i nieśmieszna. Zagrana tylko i wyłącznie na prośbę znajomych.

Czacha dymi (1) 0/3 Zagrana tylko i wyłącznie na prośbę znajomych.

Herbaciany ogród (1) 1,75/3 poznana na WAWAgra. Bardzo przyjemna gierka. Klimat nienachalny. Ciekawy mechanizm ze starzeniem się liści herbaty. Budowanie talii tez calkiem przyjemne. Do tego chodzenie w kolo na torze uniwersytetu. Sami budujemy sobie punktacje, poprzez karty cesarza. Jedynie co to moglaby się bardziej skalować plansza na mniejsza liczbe graczy. Ogólnie gra przyjemna, wszystko się spina, można pogłówkować, jak ktos zaproponuje rozgrywkę to zagram, ale nie potrzebuje w kolekcji. Można spróbować jak ma się wolne moce przerobowe ;p.

Inkling (1) 1,75/3 ciekawa wariacja na temat kalambur słownych. Mamy karty z kleksami, przypominającymi litery i inne kształty. Za ich pomocą trzeba naprowadzić innych wspolgraczy na dane slowo - za to punktujemy.
Myk jest taki, ze co runde, dobieram więcej kart i jest więcej możliwości, wiec można ukladac więcej niż jedno slowo w jednym ciągu znaków. Bardzo przyjemna i do poglowkowania. Jest to cos czego nie widziałem wcześniej w innej grze.

Jedziemy do japonii (1) 1,75/3 gra z mechanizmem draftu, gdzie wybieram karty do ulozenia punktów podróży na tygodniowej wycieczce w japonii między Tokio, a Kioto. Jak wszyscy będą mieli wydraftowane karty i ulozone w kalendarzu (7x3szt), to uruchamiamy punktacje. Rozpatrujac od lewej do prawej, zbieramy sumbole uruchamiajac zdolnosci specjalne z kart. Trzeba pamietam ze podroz z tokio do kioto i z powrotem kosztuje pociąg, wiec zalezy nam zeby takich przeskoków w ciągu tygodnia było jak najmniej. Zmyslna gra, a symultaniczny draft i wykonywani eakcji sprawia, ze gra się szybko i przyjemnie - nam zeszło 30 minut na 4 graczy. Minus taki, ze nie ma czasu przeczytac i wsiągnąć we fluff na kartach, a jest co czytac.

Linx (1) 1,75/3 mariaż kóka i krzyżyk z papier-kamien-nozyce, na siatce 3x3/4x4. Moziwosc gry na wiecej osob. Oszukana nowosc, bo gralem na BGA juz. Na żywo to byla pierwsza rozgrywka.

Posiadłość Szaleństwa (1) 1,5/3 chyba wiecej sie spodziewalem po tym tytule. Po rozgrywce mam podobne odczucia jak po Descent legenty mroku, ale tam wiekszy nacisk byl na walke i na mechanike. W posiadlosci jednak bardziej na dedukcję. Chetnie zagram jeszcze w kolejny scenariusz, ale zdecydowanie dupy nie urywa.

This war of mine (1) 1,75/3 jeden z dłuższych półkowników. Nie mozna odmówić klimatu, aczkolwiek obsluga gry troche zmudna. Czuje troche vibe robinsona (w uproszczeniu). Nie mniej ciesze się ze zagrałem, ale chyba moja kopia pójdzie w świat.

West story: A town building game (1) 1,5/3 prototyp na Wawagra. Zmyslna mechanicznie gra. Po rzucie kośćmi przydzielamy je do akcji w konkretnych budynkach. Możemy te budynki ulepszac, przez co daja lepsze. Do tego zbieramy tez sety i rywalizujemy na mapie dzikiego zachodu. Szanuje za koncepcje. Gralo sie przyjemnie. NIestety dziki zachod to nie moj klimat. Aczkowiek bede sledzic kampanie

Wilkołaki (1) 0/3 gralem w to z 10 lat temu, zatem bardziej powrót niz nowosc. Nie lubie tej gry, bo jestem zawsze odstrzeliwany na początku. Żaden fun.

Powroty:

Spoiler:

Krecia Robota (4) 2/3 zagraliśmy w więcej osoby i ocena w górę. Nie jest to lepsze od załogi, wg nas, ale i tak przyjemnie się gra. Przed nami jeszcze wariant zaawansowany na pewno wypróbujemy

Trio (4) 2,2/3 kolejne rozgrywki i kolejnym osobom się podoba. Bardzo trafny prezent

Zbuntowane księżniczki (3) 2,1/3 bawi nie mniej niż na początku. Nadal ubolewam, że dopiero od 3 osob jest. Bardzo zmyślny trickatking z twistem (co runda drobne zmiany zasad)

Art Society (1) 2,5/3 kolejna rozgrywka i nadal bardzo mi się podoba. Chyba z lepszych gier abstrakcyjnych w tym roku o ile nie poznanych przeze mnie w ogóle.

Pozostałe pozycje, komentowane w poprzednich miesiącach:

Spoiler:

Hitster Edycja Specjalna (14) 1,5/3
Rummikub (4) 0,5/3
Kapitan Flip (3) 2,5/3
Gra w zielone! (2) 2,5/3
Azul Ogrody Królowej (1) 2,4/3
Brzdęk!: Mokra Robota (1) 2,25/3
Everdell (1) 1,5/3
Piątka z kosmosu (1) 2/3
Sen: Edycja Kolekcjonerska (1) 1,75/3
Sobek Duel: Treasures of the pharaoh (1) 2/3
Tysiąc (1) bez oceny
Wednesday: Gra karciana (1) 1,75/3
Zamek (1) 2,2/3

Łącznie rozgrywek - 56 w 28 gier

2) Board Game Arena.

Spoiler:

Halo wieża: 21 gry
Kapitan Flip: 19 gry
Konspiracja: Uniwersum Abyss: 6 gry
Hen daleko: 6 gry
Ostoja: 4 gry
Draft & Write Records: 3 gry
Terraformacja Marsa: 2 gry
dicedveggies: 2 gry
7 Cudów Świata: Pojedynek: 2 gry
Refuge: 2 gry
Papierowe morze: 2 gry
Ark Nova: 2 gry
Architekci 7 Cudów Świata: 2 gry
River Valley Glassworks: 1 gry
DVONN: 1 gry
Supersklep 3000: 1 gry
Jedziemy do Japonii: 1 gry
It's a Wonderful Kingdom: 1 gry
pandaspin: 1 gry
Azul: Letni Pawilon: 1 gry
Turbo: 1 gry
Pyramido: Forgotten Treasures: 1 gry
Linx: 1 gry
Zamki Burgundii: 1 gry

Łącznie rozgrywek - 84 w 25 gier
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Podsumowanie: rozgrywek wszelakich - 140 w 50 gier
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Podsumowanie miesiąca:
Podsumowanie pisze w lutym, wiec nie ma co podsumować. Jedyne co warte odnotowania, to obecność na Wawa Gra i zdjecie dawnego polkownika (TWOM)

Gra miesiąca:
Odkrywcy Nocnego Nieba oraz wyróżniam Art society

Rozczarowanie miesiąca:
Pierdy typu wilkołaki, czacha dymi i 5 seknud. Strata mojego czasu.

Plany na kolejny miesiąc:
Nie ma co pisać o planach na styczen, jak podsumowanie piszę w lutym ;p

Wiem jedno, że na rok 2025 zmienie podejscie do podsumowan miesiaca, zeby byly krótsze i wtedy moze zachowam czestotliwosc wrzucania na forum.

[anitroche]

Mamy już prawię połowę lutego, a ja odkopuję grudniową grę miesiąca , no ale cóż, cały grudzień i styczeń minęły mi pod znakiem chorowania dzieci i mojego, więc czas na dłuższego posta mam dopiero teraz. Kontynuuję też robienie jednego dużego wpisu co kwartał, więc jest to podsumowanie rozgrywek z października, listopada i grudnia 2024:

Cafe Baras (+++) - bardzo prosta karcianka rodzinna. W grze prowadzimy kawiarnię jako kapibara i zagrywamy karty na dwa sposoby - albo jako pozycję w naszym menu/element wystroju kawiarni (za takie zagranie karty musimy zapłacić), albo jako gościa, którego obsługujemy (aby zdobyć pieniądze). Punktujemy za zdobycie regularnych klientów (nasze menu i wystrój spełniają ich wszystkie oczekiwania), za punkty z zagranych do kawiarni kart, za gości specjalnych będących wspólnymi celami dla wszystkich (każdy może te cele spełnić, nie jest to wyścig) oraz za kasę, która nam została. Dodatkowo karty zagrywane do kawiarni często mają albo jakieś umiejki albo specjalne zasady punktowania. Decyzje tu podejmowane nie są jakieś górnolotne, ale też nie zupełnie banalne i dla mnie gra ma idealny balans między lekką rozgrywką, a gra, gdzie coś trzeba pomyśleć, aby wygrać. Do tego bardzo przyjemny klimat, no jedno z odkryć tego roku, uwielbiam, czekam na polskie wydanie .

Nation: The Dice Game (++) - z dużym pierwowzorem poza tematem chyba nie ma za wiele wspólnego - odczucia z rozgrywek zupełnie różne, ale mimo to gra jest bardzo fajna i choć fanką turlanek nie jestem, to tutaj jakoś ta losowość kości mi nie przeszkadza. Bardzo przyjemne są decyzje, który kafel do naszego tableau kupić, żeby sobie rozkręcić jakiś mini silniczek. Niestety wybory są tu ta samo proste jak we wspomnianych wyżej Cafe Baras (a jednak chciałoby się od tej gry więcej), a przynajmniej ja mam takie odczucie. Wciąż jednak rozgrywka jest na tyle przyjemna, że zostaje w kolekcji i będzie grane mam nadzieję.

Crime Zoom: Bird of ill omen oraz His Last Card (+) - dwie małe karciane gry detektywistyczne. Pomysł bardzo fajny, ale trochę mi zgrzytał sposób punktacji na koniec. Dla mnie niektóre pytania były trochę mylące i jednak z tego typu gier wciąż wolę Sherlocka Holmesa Detektywa Doradczego albo Kroniki Zbrodni. Myślę, że trochę tutaj zaprzepaścili fajny potencjał gry, bo można było te małe gry zrobić po prostu lepsze fabularnie. Kupione jednak po 10 zł sztuka chyba, więc nie żałuję .

Atlantis Rising (++) - po już chyba latach wpisywania i wykreślania tego tytułu z wishlisty w końcu się złamałam i kupiłam i... nie żałuję. Nie wiem czemu w głowie miałam przeświadczenie, ze to cięższe euro. W rzeczywistości, to prosty (mechanicznie) coop w zbieranie i zarządzanie zasobami z dodaną mechaniką "tonięcia" pól akcji, która to jest bardzo losowa, jak na tego typu euro. Przypomina mi to w odczuciach Robinsona Crusoe - gra co chwila rzuca ci kłody pod nogi i naprawdę ciężko to wygrać, jeśli los nam nie sprzyja, a ryzykować i chodzić na pola zagrożone zatonięciem trzeba, bo one oczywiście dają więcej surowców. Lubię bardzo i zamierzam grać - zapewne częściej niż w Robinsona, bo i rozłożenie i złożenie trwa dużo krócej, a i zasady dużo łatwiej sobie przypomnieć po czasie.

Niezwykłe Ogrody (+-) - mała karcianka, która była inspiracją dla mojego ukochanego Village Rails. Gra działa bardzo fajnie, całkiem dobrze wymyślona mitygacja losowości rynku kart - możemy przykryć już wyłożoną kartę nową kartą (gra jednak kończy się jak ktoś zapełni wszystkie pola swojej siatki ogrodu, a jak my będziemy kilka razy zakrywać już leżące karty, to na koniec gry nasz ogród będzie mniejszy, a co za tym idzie, osoba mająca jednak szczęście w losowości kart na rynku wygra, no ale i tak wolę jakąś mitygację losowości niż żadną ). Gra mechanicznie przyjemna, ale o matko i córko, co za nuda tematycznie i graficznie. Rysunki moim zdaniem bardzo mdłe. Jeśli na koniec nasz ogród wyglądałby naprawdę ładnie, to pewnie bym zostawiła w kolekcji, ale przy tak nijakiej oprawie graficznie i leżącym na półce Village Rails (które wolę) nie mam potrzeby zostawiać w kolekcji.

Kariba (++) - gra typowo rodzinna, a nawet prawie że dziecięca, mimo tego ja z mężem bardzo dobrze się przy niej bawimy. Grafiki kart zwierzątek bardzo w moim guście, a sama gra prościutka i idealna na odmóżdżenie po ciężkim dniu. Zagrywamy karty wokół wodopoju i jak uzbiera się dana liczba kart jednego typu, to zwierzęta danego typu są przepędzane i trafiają do gracza, który to zainicjował. Wygrywa ten kto zgarnie w ciągu gry najwięcej kart. O dziwo gra trafiła do top 10 gier poznanych w tym roku (nie wiem, czy to bardziej świadczy o tym, jak ten rok był dla mnie słaby w granie, czy o tym, jak dobra ta gra jest ).

Łąka (-) - moje pierwsze spotkanie z tą grą i odbiłam się zupełnie. Decyzje były dla mnie dość miałkie i sam system wyboru kart o wiele bardziej wolę w Quadropolis. Dodatkowo bardzo nie lubię, jak gra szczyci się pięknymi grafikami na kartach, a większość kart podczas gry przykrywamy nowymi kartami... Jak już mam ładne karty, to chcę je oglądać! No gra po prostu nie dla mnie pod względem mechanicznym.

Architekci Stonespine (++) - bardzo fajny abstrakt w budowanie lochów. Bardzo lubię takie układanki, a tutaj na dodatkowy plus wiele sposobów punktowania - a to za ukryty cel, a to za cele zdobyte podczas gry, za symbole w naszych lochach, za punkty na kartach lochów, za ścieżki w lochach - dzięki temu losowość czy kart, czy rynku żetonów nie przeszkadza aż tak bardzo, bo zazwyczaj uda się za coś punkty zgarnąć, jak dobrze pokombinujemy. Bardzo miłe zaskoczenie.

Res Arcana (-) - podobnie jak w Łące, tak i tutaj zdecydowanie nie jestem targetem tej gry. Umęczyliśmy się bardzo podczas tej jednej partii, bo też jakoś instrukcja nie pomagała w zrozumieniu wszystkiego - ale to może być efekt już zmęczenia podczas grania w sporo gier na targach AleGramy. No i bardzo nie lubię, jak w grze trzeba stosować draft kart na początku, żeby zbalansować grę. No nie lubię draftu i wolę go unikać w grach.

Fliptown (+) - raczej za roll/flip & write nie przepadam, ale jakoś ciągle próbuję tych gier i nawet parę się spodobało (np. Następna Stacja Londyn czy Kartografowie). Fliptown wpadł raczej w część skali "raczej mi się podoba", więc jak na gatunek, za którym nie przepadam gra wypadła wręcz bardzo dobrze . Na tyle fajnie mi się grało, że jak ktoś zaproponuje, to chętnie zagram, ale czy muszę mieć w kolekcji? Trochę korci mnie wydrukowanie sobie dodatku z kampanią solo, ale jednak mam tyle gier na półce wstydu, że chyba zrezygnuję i pójdzie od razu na sprzedaż. Jednak jak ktoś lubi "wykreślanki", to bardzo polecam sprawdzić, bo to solidny tytuł.

Middle Ages (++-) - bardzo fajny lekki tytuł, ale jednak błyszczy na większą liczbę graczy, ja gram głównie solo i dwuosobowo, a uważam, że tutaj 3 osoby to must have, żeby efekty budynków wprowadzających negatywną interakcję miały sens.Wizualnie gra też bardzo mi się podoba, no ale przez liczbę graczy nie trafi do kolekcji (grałam na AleGramy).

Odkrywcy Nocnego Nieba (---) - jedna partia podczas AleGramy była nieprzyjemnym przeżyciem. Bardzo chciałam żeby gra mi się spodobała, bo czekałam na mój egzemplarz zamówiony w przedsprzedaży, a tu taki kasztan. W grze rysujemy konstelacje i punktujemy za kolory gwiazd, które znalazły się w narysowanej właśnie konstelacji oraz na koniec gry dodatkowo za gwiazdy na peryferiach nieba, wokół słońca czy za przecięcie linii, po której porusza się słońce. Wszystko super, ale karty z kształtem konstelacji wybieramy w ciemno! Znamy jedynie kolor gwiazdy do punktowania oraz wielkość konstelacji, ale tutaj poza tym kluczowy jest kształt, jaki ta konstelacja będzie miała, a tego nie znamy w momencie wyboru karty. Dawno nie grałam w coś tak frustrującego - niby wybrałam optymalna kartę na tę rundę, ale po jej odkryciu okazuje się, że nijak mi pasuje do narysowania i sensownego zapunktowania. Pomyślałam, że może coś zmieni dodatek "Zodiak" albo jak więcej pogram, więc jak już swój egzemplarz otrzymałam, zagrałam jeszcze 4 razy solo z dodatkiem i bez i niestety zdania w ogóle nie zmieniłam. Okropna jest ta gra i jedyne, co mi się podoba to pomysł na obracające się niebo, grafiki i temat, całe mechaniczne mięsko do piachu, jak dla mnie :/.

Spectacular (+-) - kolejna gra, która bardzo chciałam, żeby się spodobała. Lubię abstrakty, lubię zwierzątka, nie lubię kości - dwie na trzy rzeczy wydawały się na plus i co do kości wiedziałam, że mamy znaną pulę od początku gry plus żetony do manipulacji, więc jakoś o losowość tutaj się nie bałam. Grałam tylko solo, więc element nie wybrania czegoś, na co ludzie często narzekają, nie uwierał (choć i tu w pierwszych grach się potrafiłam pomylić, bo kolejność czynności jakoś taka nieintuicyjna była dla mnie). Gra w wariancie podstawowym, czyli bez kafli celów, wydaje się być fajna, ale solo trzeba grać z losowanymi celami. Ogólnie cele, czy prywatne (jak tu), czy wspólne zwykle lubię w grach, ale tu niestety są one bardzo niezbalansowane. Przetestowałam te kafle celów, no i brak balansu (wynikający albo z niepasujących kości podczas gry, albo po prostu z tego, że jeden cel daje więcej punktów niż inny) jest bardzo duży i z nimi grałabym tylko przy wprowadzeniu otwartego draftu kafli celów na początku gry, a najchętniej to grałabym bez nich, a w solo nie mogę. Dodatkowo, jak na prosty abstrakt, to ta gra ma wszystkiego za dużo i z tej kategorii gier zdecydowanie wolę Ostoje, więc Spectacular pójdzie na sprzedaż.


POWROTY, O KTÓRYCH JUŻ PISAŁAM W POPRZEDNICH MIESIĄCACH I ZDANIA O NICH NIE ZMIENIŁAM:
Ostoja, For Northwood!, Ancient Realm, Disney Lorcana, Następna Stacja: Londyn, Halo Wieża, Kryptyda, Sea Dragons

GRA MIESIĄCA:

PAŹDZIERNIK: Cafe Baras
LISTOPAD: Cafe Baras
GRUDZIEŃ: nic - przez choroby zagrałam tylko w Cafe Baras i Specacular, a głupio mi kolejny raz wybierać Cafe Baras zwłaszcza przy braku konkurencji.

ROZCZAROWANIE KWARTAŁU:
Odkrywcy Nocnego Nieba