Everdell (James A. Wilson)

[bdm]

Im więcej gram w Everdell tym mniej uważam, że jest to gra rodzinna. Wręcz przeciwnie, jest to jedna z cięższych gier jakie posiadam. Początki są niemrawe, dwa ludziki wysyłamy po surowce, kładziemy 1 może 2 karty. Wszystko ładnie i prosto. Ale gdy dochodzimy do ostatniej pory roku, ciężko jest mi tę grę ogarnąć. 8 kart na planszy, karty na ręku, +10 pól, pola wydarzeń i jeszcze wszystkie karty, które wystawiliśmy powoduje, że w trakcie gry dostaję oczopląsu i gubię się (jeszcze gram z dzieciakami, którymi muszę pomagać, więc to też robi swoje). Po partii jestem bardziej zmęczony niż po brass czy innych ciężkich euro grach. Sama mechanika jest prosta (zagrywamy kartę albo wysyłamy ludzika), ale design kart strasznie komplikuje rozgrywkę. Uniwersytet, lochy i inne podobne karty niemiłosiernie wydłużają grę. Karty za które potencjalnie dostajemy punkty są nieczytelnie oznaczone (zwykłe/unikatowe stworzenia/budynki). W grze rodzinnej byłoby x punktów za zielone, szare i inne karty, a nie punkty za drobny tekst pod nazwą. Gra wymaga potężnego stołu, bo każdy gracz wystawia do 15 kart a nie można kłaść karty na karty jak w terraformacji marsa czy 7 cudów świata. Paradoksalnie Perłowy potok, trochę upraszcza rozgrywkę, ponieważ skupiam się na zdobyciu pereł i drogich cudach.

Zagrałem w Everdell po raz pierwszy kilka dni temu i mam podobne odczucia. Zbyt wiele rzeczy do ogarnięcia przez co na pewno nie jest to rodzinna lekka i przyjemna gra. Za dużo kart na ręce, za dużo na łące a jesienią w miastach. Człowiek się zwyczajnie gubi i męczy a chyba nie o to w tym wszystkim chodzi. Po dwóch partiach w gronie rodzinnym na plus jedynie wykonanie gry. Grywalność taka sobie.

[Michito]

Zgodzę się z przedmówcą - rozłożyłem Everdell raz w gronie rodzinnym i nie dokończyliśmy nawet partii. Osoby, które już wcześniej grały spokojnie się odnajdą, ale odradzałbym rozkładanie jej "dla świeżaków". Co wcale nie oznacza, że to zła gra jest, wręcz przeciwnie, tyle, że trzeba mieć świadomość, że z pewnych względów, w pewnych przypadkach może odrzucić po jednej partii. Ja ze swoim egzemplarzem się rozstałem i nie zamierzam wracać.

[kozz84]

Raz miałem partę z początkującym graczem. Doszło do sytuacji w której jeden gracz ukończył już grę, a ja byłem jeszcze w 3 porze roku. Mieliłem karty ile wlezie, żeby wyśrubować jak najwięcej punktów i przez to wydłużałem grę. Postanowiliśmy przerwać i podliczyć punkty...

[Blue]

Ja grałem jakieś 5 partii zanim sprzedałem. I paradoksalnie co mnie zdziwiło - nigdy nie mieliśmy rozjazdu że jeden skończył nie wiadomo ile wcześniej. Nie, zawsze kończyliśmy prawie równo mimo, że czasem jeden był długo w jakiejś porze roku, a inny krótko.

Ja mam właśnie zdanie że tu jest myślenie i krótka kołderka na poziomie ciężkich euro(jeden źle dobrany surowiec powoduje zniszczenie całego łańcucha akcji), a finalny efekt jak z familoka, kompletnie mnie to nie jara . Róznice punktowe mieliśmy małe. Tyle, ze u mnie partia w te gre to tak 2 godziny trwała, bo nikt nie gra na pałe tylko każdy wszystko liczy i optymalizuje, no i w tym samym czasie można zagrać w coś co daje wiecej satysfakcji a wybory ma na podobnym stopniu ciężkości.

Do tego przy tej krótkiej kołderce irytowała mnie losowość.
1. Rynek często był zblokowany i nic ciekawego na nim nie było - więc graliśmy zachowawczo, a tu ofc jak ktoś się przełamał to kolejny dostawał coś fajnego(i tak finalnie wyniki były równe, ale ma sie kiepskie poczucie w trakcie partii).
2. Niby można planować sobie synergie na całą grę, bo masz opisane ile jest egzemplarzy danej karty, ale raz że nie wiesz kiedy to wyjdzie - patrz pkt. 1, dwa że może nie wyjść w ogóle i się może człowiek nastawiać i planować jakąś strategię, ale i tak z tego nici.
3. Prawie zawsze i tak mieliśmy te łąki pozapychane na maxa.

Być może partii za mało żeby nie wiadomo jak oceniać, ale dla mnie żadna kolejna nie wnosiła nic lepszego od poprzedniej. Do tego przeglądanie wszystkich kart które mają sporo tekstu i zapamiętywanie synergii jest imho mocno obciążające zanim się kart nie nauczysz.

[szymuss]

Zgodzę się z przedmówcą - rozłożyłem Everdell raz w gronie rodzinnym i nie dokończyliśmy nawet partii. Osoby, które już wcześniej grały spokojnie się odnajdą, ale odradzałbym rozkładanie jej "dla świeżaków". Co wcale nie oznacza, że to zła gra jest, wręcz przeciwnie, tyle, że trzeba mieć świadomość, że z pewnych względów, w pewnych przypadkach może odrzucić po jednej partii. Ja ze swoim egzemplarzem się rozstałem i nie zamierzam wracać.

Sama gra ma napisane ,że jest od 13 lat. Dla porównania Carcassonne jest od 8( to jest ogromny przeskok). Wiadomo ,że dzieci są różne i nie ma co się sztywno trzymać zasad, jednak moim zdaniem everdell jest co najmniej od 12 roku życia ( z naciskiem ,że nie jest to 1 gra dziecka). Co do losowości łąki ( nie rynku przedmówca wyżej). Przy 2 graczach czasami rzeczywiście blokuje się łąka. Przy 3-4 już tego nie odczuwałem. Dodatkowo nowy dodatek ,który ma wyjść ma polepszyć łąkę szczególnie na 2 graczy. Pzdr:)

[Apos]

Odnoszę podobne wrażenie co koledzy. Everdell jest reklamowana jako "rodzinna", a na spotkanie typowo rodzinne dla niegrających bym jej nie zabrał. My - jako wieloletni weterani gier planszowych świetnie się przy tym bawimy, bo jest przyjemnym "smeraczem" mózgu i kombinować trzeba - szczególnie aby wycisnąć jak najwięcej ze zbudowanych wcześniej silniczków. Tu trzeba planować do przodu, aby nie pozostać w tyle. Fajnie tworzy się zależności między kartami.
Osobom stricte niegrającym i poszukującym lekkiego doświadczenia wolałbym zaproponować Wsiąść do Pociągu, bo tu mam pewność, że nikt nie odpadnie.

@szymuss który dodatek ma polepszyć łąkę na dwóch graczy?

[arturmarek]

Ja grałem jakieś 5 partii zanim sprzedałem. I paradoksalnie co mnie zdziwiło - nigdy nie mieliśmy rozjazdu że jeden skończył nie wiadomo ile wcześniej. Nie, zawsze kończyliśmy prawie równo mimo, że czasem jeden był długo w jakiejś porze roku, a inny krótko.

Bo jeśli to przeanalizujesz, to jest to pozorne wyprzedzanie. Każdy wykonuje 30 bazowych akcji (15 robotników + 15 kart), oczywiście używjąc np. dźwiga zwiększasz tę liczbę, a używając cmentarza zmniejszasz. Ostatecznie jest mało prawdopodobne, aby róznica między graczami była większa niż 2-3 akcje. Aczkolwiek miałem jedną taką rozgrywkę, gdzie moja żona miała chyba 6 ruchów po tym jak ja skończyłem.

Ja mam właśnie zdanie że tu jest myślenie i krótka kołderka na poziomie ciężkich euro(jeden źle dobrany surowiec powoduje zniszczenie całego łańcucha akcji), a finalny efekt jak z familoka, kompletnie mnie to nie jara . Róznice punktowe mieliśmy małe. Tyle, ze u mnie partia w te gre to tak 2 godziny trwała, bo nikt nie gra na pałe tylko każdy wszystko liczy i optymalizuje, no i w tym samym czasie można zagrać w coś co daje wiecej satysfakcji a wybory ma na podobnym stopniu ciężkości.

Dwuosobowe rozgrywki zajmuja nam ok 45min. Gdybym miał grać w Everdell 2h, to na pewno nie miałby miejsca w kolekcji. Nawet jako 45-minutówka przeważnie przegrywa z Na Skrzydłach albo GWT.

Do tego przy tej krótkiej kołderce irytowała mnie losowość.
1. Rynek często był zblokowany i nic ciekawego na nim nie było - więc graliśmy zachowawczo, a tu ofc jak ktoś się przełamał to kolejny dostawał coś fajnego(i tak finalnie wyniki były równe, ale ma sie kiepskie poczucie w trakcie partii).
2. Niby można planować sobie synergie na całą grę, bo masz opisane ile jest egzemplarzy danej karty, ale raz że nie wiesz kiedy to wyjdzie - patrz pkt. 1, dwa że może nie wyjść w ogóle i się może człowiek nastawiać i planować jakąś strategię, ale i tak z tego nici.
3. Prawie zawsze i tak mieliśmy te łąki pozapychane na maxa.

Być może partii za mało żeby nie wiadomo jak oceniać, ale dla mnie żadna kolejna nie wnosiła nic lepszego od poprzedniej. Do tego przeglądanie wszystkich kart które mają sporo tekstu i zapamiętywanie synergii jest imho mocno obciążające zanim się kart nie nauczysz.

W partiach dwuosobowych rzeczywiście rynek się blokuje, nie grałem w większym składzie. Szkoda, że nie ma zmiennej talii w zalezności od liczy graczy. Widziałem gdzieś taki wariant na BGG, chyba nawet dostał błogosławieństwo autora.
To co chcesz dać na łąkę trzeba właśnie planować. W pierwszych grach można skończyć z 15 niepunktującymi kartami i super ekonomią.

[Blue]

Jasne ze planowac trzeba, tylko ze planowanie jest imho do bani jak nie masz pewności ze w ogole cos wyjdzie na stół. Finalnie nawet jak miales super plan i musiales z krotka kolderka walczyc od startu zeby go wdrozyc to i tak moze nie miec szans na realizacje, bo pottzebne karty sa w dole stosu.

Niby zrobisz cos innego w trakcie i jakos to będzie, ale satysakcji brak.

[kozz84]

Patrząc na ranking gier rodzinnych na bgg mamy po kolei: Na skrzydłach, Everdell, The crew, azul, 7 cudów świata, brzęk, szarlatani... Everdell wyraźnie odstaje od pozostałych pod względem poziomu złożoności trudności (zasady są proste, ale karty i zależności między nimi potrafią być skomplikowane jak w ccg). Rozumiem, że etykieta "gra rodzinna" uzasadniona jest tylko ze względu na temat gry.

Bo jeśli to przeanalizujesz, to jest to pozorne wyprzedzanie. Każdy wykonuje 30 bazowych akcji (15 robotników + 15 kart), oczywiście używjąc np. dźwiga zwiększasz tę liczbę, a używając cmentarza zmniejszasz. Ostatecznie jest mało prawdopodobne, aby róznica między graczami była większa niż 2-3 akcje. Aczkolwiek miałem jedną taką rozgrywkę, gdzie moja żona miała chyba 6 ruchów po tym jak ja skończyłem.

Uniwersytet, dźwig, karczmarz, mąż/żona, błazen, lochy, ruiny... Jeśli ktoś zgarnie te karty, to potrafią wydłużyć one grę na korzyść jednego gracza.

[szymuss]

Odnoszę podobne wrażenie co koledzy. Everdell jest reklamowana jako "rodzinna", a na spotkanie typowo rodzinne dla niegrających bym jej nie zabrał. My - jako wieloletni weterani gier planszowych świetnie się przy tym bawimy, bo jest przyjemnym "smeraczem" mózgu i kombinować trzeba - szczególnie aby wycisnąć jak najwięcej ze zbudowanych wcześniej silniczków. Tu trzeba planować do przodu, aby nie pozostać w tyle. Fajnie tworzy się zależności między kartami.
Osobom stricte niegrającym i poszukującym lekkiego doświadczenia wolałbym zaproponować Wsiąść do Pociągu, bo tu mam pewność, że nikt nie odpadnie.

@szymuss który dodatek ma polepszyć łąkę na dwóch graczy?

Newleaf- Masz miec z( tego co czytalem i widzialem wywiadach) na nowej planszy ,ktora masz z prawej strony 3 dodatkowe karty( zawsze ponoć maja byc 3) ,ktore nie wliczaja sie jakby do łąki ,ale sa dostepne dla wszystkich graczy. I tam będzie dodatkowe pole ,że chyba możesz wziąć jedną z tych kart + jeden ,,wagonik'' . Na tym wagoniku mają być dodatkowe surowce lub karty do dociągniecia:) pzdr.

[bdm]

Patrząc na ranking gier rodzinnych na bgg mamy po kolei: Na skrzydłach, Everdell, The crew, azul, 7 cudów świata, brzęk, szarlatani... Everdell wyraźnie odstaje od pozostałych pod względem poziomu złożoności trudności (zasady są proste, ale karty i zależności między nimi potrafią być skomplikowane jak w ccg). Rozumiem, że etykieta "gra rodzinna" uzasadniona jest tylko ze względu na temat gry.

Zdecydowanie tak.
Everdell mnie męczy a co ma powiedzieć moja żona, która raczej nie gra w planszówki? Za to córka 9 lat sobie świetnie radzi.
Jednak jak mam zagrać z rodziną to wolę Carcassonne czy Catan.

[Ikari]

W partiach dwuosobowych rzeczywiście rynek się blokuje, nie grałem w większym składzie. Szkoda, że nie ma zmiennej talii w zalezności od liczy graczy. Widziałem gdzieś taki wariant na BGG, chyba nawet dostał błogosławieństwo autora.

Możesz coś więcej o tym napisać jaki to wariant ? Lub ktoś wie może o czym mowa bo faktycznie na dwie osoby rynek może się przyblokować a skoro może i nawet autorowi pomysł się spodobał to warto to przetestować

[poxi]

Są dwa sensowne warianty. Dyskusja na ten temat była kilka stron temu. Zostawiam linki:

Wariant z uszczupleniem talii:
https://boardgamegeek.com/thread/229779 ... ol-variant

Border variant:
https://boardgamegeek.com/thread/205105 ... ant-border

Ja osobiście preferuję ten drugi, głównie przez to, że nie wymaga dłuższego przygotowania i sprawdza się wystarczająco dobrze - zwykle jesteśmy w stanie w dwie osoby przejść przez ok. 2/3 talii.

Czytając na temat nowych dodatków mam wrażenie, że Newleaf jest celowany właśnie w usprawnienie gry na dwóch graczy. Ta gra trochę tego potrzebuje.

[arturmarek]

W partiach dwuosobowych rzeczywiście rynek się blokuje, nie grałem w większym składzie. Szkoda, że nie ma zmiennej talii w zalezności od liczy graczy. Widziałem gdzieś taki wariant na BGG, chyba nawet dostał błogosławieństwo autora.

Możesz coś więcej o tym napisać jaki to wariant ? Lub ktoś wie może o czym mowa bo faktycznie na dwie osoby rynek może się przyblokować a skoro może i nawet autorowi pomysł się spodobał to warto to przetestować

dokładnie to miałem na myśli:

Wariant z uszczupleniem talii:
https://boardgamegeek.com/thread/229779 ... ol-variant

[vnzk]

Wariant z uszczupleniem talii:
https://boardgamegeek.com/thread/229779 ... ol-variant

Ja również polecam ten wariant, na dwie osoby już nie gramy bez niego. Prawie zawsze talia jest przemielona lub bliska tego. Dwie uwagi:

1. Gdzieś w podlinkowanej dyskusji jest sugestia, żeby spośród kilku konkretnych unikatowych kart zostawić dwie sztuki, a nie tylko jedną (nie bez powodu występują one domyślnie w liczbie trzech, kiedy wszystkie pozostałe unikatowe są po dwie), wtedy bardziej zachowujemy balans, co również polecam. Są to: Sklepikarz, Karczmarz, Historyk, Dźwig, Wieża Zegarowa oraz Obóz Kuglarzy.

2. Żeby przyspieszyć wydzielenie kart do tego wariantu (kiedy np. wcześniej graliśmy pełną talią na 4 osoby), pod koszulkami odpowiednich kart umieściliśmy w lewym dolnym rogu malutki kawałek brązowej karteczki (~ 5x5 mm) z białą kropką. Podczas gry w ogóle nie przeszkadza, a przygotowanie talii zajmuje dwie minuty. Polecam, jeśli ktoś ma zakoszulkowanego Everdella. Te znaczniki wkładaliśmy do kart, które "nie grają" na dwie osoby, bo to mniejsza grupka (mniej roboty).

W wariant z granicą graliśmy dwa razy, ale ten z ograniczoną talią przyjął się dużo lepiej. No i unikatowe karty zyskały na prestiżu.

[szymuss]

Wariant z uszczupleniem talii:
https://boardgamegeek.com/thread/229779 ... ol-variant

Ja również polecam ten wariant, na dwie osoby już nie gramy bez niego. Prawie zawsze talia jest przemielona lub bliska tego. Dwie uwagi:

1. Gdzieś w podlinkowanej dyskusji jest sugestia, żeby spośród kilku konkretnych unikatowych kart zostawić dwie sztuki, a nie tylko jedną (nie bez powodu występują one domyślnie w liczbie trzech, kiedy wszystkie pozostałe unikatowe są po dwie), wtedy bardziej zachowujemy balans, co również polecam. Są to: Sklepikarz, Karczmarz, Historyk, Dźwig, Wieża Zegarowa oraz Obóz Kuglarzy.

2. Żeby przyspieszyć wydzielenie kart do tego wariantu (kiedy np. wcześniej graliśmy pełną talią na 4 osoby), pod koszulkami odpowiednich kart umieściliśmy w lewym dolnym rogu malutki kawałek brązowej karteczki (~ 5x5 mm) z białą kropką. Podczas gry w ogóle nie przeszkadza, a przygotowanie talii zajmuje dwie minuty. Polecam, jeśli ktoś ma zakoszulkowanego Everdella. Te znaczniki wkładaliśmy do kart, które "nie grają" na dwie osoby, bo to mniejsza grupka (mniej roboty).

W wariant z granicą graliśmy dwa razy, ale ten z ograniczoną talią przyjął się dużo lepiej. No i unikatowe karty zyskały na prestiżu.

Ja gralem w oba warianty i mega mi to ,,upraszcza gre''. Nie podobalo mi sie ,ze nagle tak latwo moge miec wszystkie karty. Wlasnie to jest piekne w tej grze ,zeby kombinowac z doborem kart. Na pewno latwiej jest przy dodatku swieto lata ,gdzie jednak te pole targowisko daje mega duzy dociaga kart. Wiec dla mnie te warianty sa jednak naciagne i gra sie robi zbyt prosta;) pzdr

[donmakaron]

Ja odnoszę wrażenie, że Everdell może być grą rodzinną i hardkorową, jeśli wszyscy grają na mniej więcej tym samym poziomie. Ładna, prosta - nie ma problemu, żeby po obiedzie zagrać. Jednak jak kto robi wiadro punktów w żetonach, wykręca ponad 100 punktów albo przemieli się przez 20-25 kart w mieście to rodzina może się nie bawić dobrze. Trzeba Everdellowi oddać, że ma potencjał zaspokajania harkodowych apetytów.

[MaciekK5454]

Ciekawa dyskusja.

Ja uważam, że przez problemy z klasyfikacją, gra straciła szansę na tytuł gry roku w Polsce, który, znów moim zdaniem, nie ujmując nic Brassowi chyba się jej jednak należał. Chocby dlatego, że pierwszym celem konkursu jest przecież popularyzowanie planszówek, a Everdell akurat dużo w tej kategorii namieszał i można założyć że jeszcze długo czas będzie o niej się mówiło.

Jednak gra startowała w szranki w kategorii gier zaawansowanych, gdzie raczej słusznie odpadła z takimi tytułami jak Nemesis, Brass czy Gloomhaven. Gdyby zakwalifikowała się do kategorii gier rodzinnych pewnie wyniki byłyby inne.

[wrojka]

Ja odnoszę wrażenie, że Everdell może być grą rodzinną i hardkorową

i finalnie nie jest ani grą hardkorową ani rodzinną
Ma za prostą mechanikę i za mało 'możliwości' by zaspokoić hardkora i jednocześnie daje za dużo przewagi ogranym graczom.
Azul świetnie realizuje się jako gra rodzinna, bo nowi gracze po 1-2 grach są w stanie konkurować z kafelkowymi wyjadaczami. Naturalnie Azul nie zaspokoi hardkorów (aczkolwiek stanowi świetną odskocznię od bardziej skomplikowanych pozycji).
Jest Terraformacja Marsa, która zaspokaja hardkorów, a ci nie pozostawiają suchej nitki na nowicjuszach czerwonej planety (nawet po 10-15 partiach). Co jest dobrym przykładem czym gra rodzinna nie powinna być.
Prawda jest taka, że powstrzymywanie się nie idzie w parze z satysfakcją, a właśnie w Everdell musiałem się mocno hamować by nie psuć zabawy innym. Najgorsze co może istnieć w grze rodzinnej to jasna przesłanka tego, że ktoś nas ostro ora i nie ma nadziei. W Everdell to świetnie widać, gdy kończymy jesień, a nasz wróg aktywuje milion efektów i nie jest w połowie lata. Świetnym kontrprzykładem jest Na Skrzydłach, gdzie wiele się może zmienić podczas ostatniej tury (nie wiadomo co będzie punktowane + sekretne cele). Poza tym ten paskudny system, że jeden gracz kończy grę szybciej i może tylko patrzeć jak (najpewniej) zwycięzca pompuje kolejne punkty.

[donmakaron]

Nie wiem... uważam się za gracza hardkorowego i Everdell zaspokaja dla mnie do pewnego stopnia potrzebę kombinowania, składania karciankowych kombosów i temu podobne. Wiadomo - ma swoje limity, ale dla mnie to takie małe Seasons, a Seasons to już typowo hardkorowa gra. W obu trzeba wiedzieć co jest w talii, w obu trzeba szukać i wykorzystywać synergie kart oraz obie gry porafią zaskakiwać w miarę odkrywania zależności między efektami. Powiedziałbym, że Everdell to hardkorowa gra pod płaszczykiem gry famililnej, a nie taka, która próbuje być oboma.

[charlie]

Cześć, dzięki za wiele przydatnych opinii i przemyśleń o grze. Myślę nad zakupem i mam pytanie poboczne: jak wygląda obsługa gry w Everdell? W kilku miejscach natknąłem się na porównanie Everdell (pod pewnymi względami) do Seasons, którą bardzo lubię, ale według mnie obsługa tej gry często potrafi zarżnąć przyjemność z rozgrywki i w związku z tym gram w 99% tylko online. Jak na tym tle wypada Everdell?

[szymuss]

Nie wiem... uważam się za gracza hardkorowego i Everdell zaspokaja dla mnie do pewnego stopnia potrzebę kombinowania, składania karciankowych kombosów i temu podobne. Wiadomo - ma swoje limity, ale dla mnie to takie małe Seasons, a Seasons to już typowo hardkorowa gra. W obu trzeba wiedzieć co jest w talii, w obu trzeba szukać i wykorzystywać synergie kart oraz obie gry porafią zaskakiwać w miarę odkrywania zależności między efektami. Powiedziałbym, że Everdell to hardkorowa gra pod płaszczykiem gry famililnej, a nie taka, która próbuje być oboma.

Hmmm ,a co dla Ciebie jest bardziej hardkorowe od Everdell? Bo dla mnie tez jest mega mozgozerne szczegolnie z 2-3 dodatkami. Nie mowie tutaj o jakis grach jak Horror w Arkham np ,bo to uwazam ,za mega juz mozgozerne i inne. Na pewno dodatek zimowy szczyt daje bardzo duzo nowych opcji i kombinowania dla tych co sama podstawka byla ,,nudna'' lub zbyt przewidywalna. pzdr

[kozz84]

Cześć, dzięki za wiele przydatnych opinii i przemyśleń o grze. Myślę nad zakupem i mam pytanie poboczne: jak wygląda obsługa gry w Everdell? W kilku miejscach natknąłem się na porównanie Everdell (pod pewnymi względami) do Seasons, którą bardzo lubię, ale według mnie obsługa tej gry często potrafi zarżnąć przyjemność z rozgrywki i w związku z tym gram w 99% tylko online. Jak na tym tle wypada Everdell?

W Season nie grałem, ale Everdell jest bardzo prosty w obsłudze. Tura gracza polega na wyborze 1 z trzech dostępnych akcji: zagranie meepla, zagranie karty i Przygotuj się do nowej pory roku (upkeep, ale szybko przebiega). Wszystko ładnie idzie, bez zgrzytów. Problem w Everdell wynika z przeładowania informacjami w końcowych partiach rozgrywki, ale reguły pozostają proste przez cała grę.

[Rikonelli]

Cześć, dzięki za wiele przydatnych opinii i przemyśleń o grze. Myślę nad zakupem i mam pytanie poboczne: jak wygląda obsługa gry w Everdell? W kilku miejscach natknąłem się na porównanie Everdell (pod pewnymi względami) do Seasons, którą bardzo lubię, ale według mnie obsługa tej gry często potrafi zarżnąć przyjemność z rozgrywki i w związku z tym gram w 99% tylko online. Jak na tym tle wypada Everdell?

Po rozłożeniu wszystko jest banalnie proste – trzeba tylko uzupełniać łąkę o nowe karty i je dobierać, reszta elementów jest przez całą rozgrywkę na tym samym miejscu, nie ma dużo obsługi (piszę o podstawce z dodatkiem Więcej! Więcej!).

[donmakaron]

Hmmm ,a co dla Ciebie jest bardziej hardkorowe od Everdell? Bo dla mnie tez jest mega mozgozerne szczegolnie z 2-3 dodatkami.

Hardkorowy i mózgożerny to dla mnie nie do końca zbieżne pojęcia. Powiedziałbym, że Everdell nie jest tak zajmujący umysłowo jak np. Tzolkin, gdzie trzeba grać nie tylko tym co się ma teraz i liczyć na brakujące elementy z talii (jak w dość taktycznym Everdell), ale mieć z góry założony plan na większość gry, obserwować przeciwników i stale dążyć do określonego celu (bardziej strategicznie). Więc taki Tzolkin i kilka innych ciężkich eurasów będzie w moim odczuciu bardziej mózgożerne. Seasons to dobry przykład planszówki skręcającej w stronę hardkorowej karcianki. Mamy draft, a więc i znajomość puli kart przeciwników, mamy konieczność przynajmniej orientowania się co siedzi w talii, mamy combosy i mikro-silniczki. Choć gra nie jest wielka i z nie wiadomo jakim rozmachem, to jednak ma wysoki próg wejścia, a krzywa nauki jest długa. Everdell moim zdaniem nieco to przypomina, ale na niższym poziomie - zamiast draftu mamy polanę, część combosów ogranicza się do zagrania zwierzaka za darmo z budynku, znajomość całej talii nie jest aż tak kluczowa, ale znowu mamy dość sporo informacji do przetrawienia już od pierwszej rundy. Terraformacja Marsa będzie w tym porównaniu gdzieś między Tzolkinem a Seasons, łącząc hardkor z mózgożernością (hehe). Bo Tzolkina nie nazwałbym hardkorową grą. Na pewno jest mózgożerny, ale jednocześnie zachowuje odpowiednią przystępnąć.

Powyższe z zaznaczeniem, że mam dość dobrze ograną podstawkę z małymi dodatkami (głównie w dwie osoby, ale i nie tylko) oraz rozpracowany Potok.