Poooq uważaj z tymi młodocianymi. Ja wiem, że kusi ale można potem żałowaćwarlock pisze:Wybacz, ale popłakałem się w kontekście mojego poprzedniego postapoooq pisze: Przerywanie gry w momencie wysokiej ekscytacji młodocianych graczy to sztuczka która sprawia, że do kolejnej rozgrywki siadają z większym zapałem.
Nie ma tego złego...
Najbardziej sado-maso wyznanie jakie czytałem kiedykolwiek na jakimkolwiek forumGizmoo pisze:
Nigdy nie wstałem od stołu i nie zrezygnowałem z rozgrywki w trakcie jej trwania. Kilka razy zmusiłem się do niej, by nie zawieść współgraczy, pomimo faktu czerpania zerowej przyjemności, bądź wręcz cierpienia. Np. Po 10 minutach rozgrywki w Taluvę chciałem wstać od stołu. Gra kompletnie nie w moim stylu, ale zacisnąłem zęby i chyba była to jedna z boleśniejszych partii w moim życiu.
Nic nie jest bardziej ok, oba te zachowania są beznadziejne.DREADNOUGHT2 pisze:Pytanie tylko co jest bardziej ok - powiedzenie otwarcie nie mam już siły w to grać czy zrobienie tych kilkunastu ruchów na odwal się tak żeby zakończyć grę/dać komuś ogromną przewagę żeby już skończył.
Za to siedzenie ze zbolałą miną i tracenie wolnego czasu przy grze, która po prostu nie idzie jest ok ?mat_eyo pisze:Nic nie jest bardziej ok, oba te zachowania są beznadziejne.DREADNOUGHT2 pisze:Pytanie tylko co jest bardziej ok - powiedzenie otwarcie nie mam już siły w to grać czy zrobienie tych kilkunastu ruchów na odwal się tak żeby zakończyć grę/dać komuś ogromną przewagę żeby już skończył.
Czasami zdarzało mi się partie, gdzie wiedziałem, że już nie mam szans na wygraną. Ale pomimo tego zawsze starałem się wyciągnąć maksimum z tego co się dało.DREADNOUGHT2 pisze:Za to siedzenie ze zbolałą miną i tracenie wolnego czasu przy grze, która po prostu nie idzie jest ok ?mat_eyo pisze:Nic nie jest bardziej ok, oba te zachowania są beznadziejne.DREADNOUGHT2 pisze:Pytanie tylko co jest bardziej ok - powiedzenie otwarcie nie mam już siły w to grać czy zrobienie tych kilkunastu ruchów na odwal się tak żeby zakończyć grę/dać komuś ogromną przewagę żeby już skończył.
+1, dokładnie o tym samym pisałem. Dla mnie taka postawa jest normalna i powinna być standardem w naszym hobbyArius pisze:Czasami zdarzało mi się partie, gdzie wiedziałem, że już nie mam szans na wygraną. Ale pomimo tego zawsze starałem się wyciągnąć maksimum z tego co się dało.DREADNOUGHT2 pisze:Za to siedzenie ze zbolałą miną i tracenie wolnego czasu przy grze, która po prostu nie idzie jest ok ?
Nie sama wygrana jest dla mnie istotna, ale rozgrywka.
Popieram w pełni. Samemu zdarza mi się wysiedzieć do końca grę, która średnio mnie kręci ze względu na szacunek do czasu włożonego przez współgraczy i oczekuję tego samego.mat_eyo pisze:Tak, jeśli pozostałe powiedzmy 3 osoby bawią się dobrze. Pisałem wcześniej - wszyscy inwestujemy w hobby swój czas. Uwalanie kilku osobom przeznaczonego na hobby popołudnia (często np. jedynego w tygodniu), bo "mi się nudzi" to chamstwo i dziecinada.
Z Ardenami od Dragona, wiąże się podobna historia, która ma już prawie 30 lat. Otóż w czasach mojej podstawówki (6-7 klasa?), firma Dragon wypuszczała masowo gry wojenne i oczywiście kilka sztuk dopadłem w swoje ręce. Nie będę wymieniał tytułów, ale napiszę tylko że Ardeny 44 były moim ulubionym produktem tego wydawnictwa. Problemem był jednak brak współgracza, bo jak wiadomo, rozgrywka nie trwała mniej niż 3h. A też nie każdy chwyci atmosferę natarcia niemieckich wojsk pancernych w ten mglisty poranek 16 grudnia 1944 roku. Niemniej po wielu próbach udało mi się namówić na partyjkę kolegę z klasy, który był akurat na wakacjach u swojej babci, mieszkającej 200m ode mnie. To był piątek, godzina jakaś wieczorna, gdy zaczęliśmy grać i oczywiście mocno się to przeciągało. Widziałem, że kumpel gra bo gra, ale ja w takie szczegóły nie wnikałem. Ogłosiliśmy pauzę i postanowiliśmy dokończyć w sobotę. Niestety kolega się w sobotę nie pojawił, ale pomyślałem sobie, że mu coś wypadło ważniejszego. W niedzielę już nie mogłem opanować swojej niecierpliwości, więc się do niego pofatygowałem. Drzwi otworzyła jego babcia, zresztą bardzo miła staruszka, po czym zaprowadziła mnie do spiżarni, w której stał z packą na muchy mój kolega i z uśmiechem na twarzy dobrze bawił się polowaniem na te uciążliwe owady.... Gorzka refleksja jest taka, że jest wiele fajniejszych zajęć niż granie w Ardenykmd7 pisze: Natomiast z "prehistorii" pamiętam, że mając naście lat poległem z niektórymi grami, np. Ardeny 1944 (nikt nie chciał ze mną w to grać),
Mam nadzieję, że jingowawa to przeczyta. Wszystkie nieskończone partie zawdzięczam jemumat_eyo pisze:Tak jak napisałem, obie są dla mnie równie złe, po obu mocno się zastanowię, czy zagrać z taką osobą ponownie. Wstawanie od stołu bez jakiegoś naprawdę mocnego powodu jak dla mnie dyskwalifikuje daną osobę.
No dobra, kilka zawdzięczam też memu dziecku, które ma czasem gorsze dni i dostając baty obraża się na rozgrywkę.
Ja nie zamierzam być moralizatorem, każdy sam sobie wybiera partnerów do rozgrywki. Mówiąc ogólniej nie gram ponownie z osobami, które w jakiś sposób psują mi zabawę. Zbyt wiele jest chętnych osób do grania, żeby się męczyć. Np z Tobą Marku jeszcze nie grałem, mamy zaległą, "umówioną partię" od czasów kiedy odbierałem Zamki Szalonego Króla Ludwika z zamówienia grupowegoLothrain pisze:Mam nadzieję, że jingowawa to przeczyta. Wszystkie nieskończone partie zawdzięczam jemumat_eyo pisze:Tak jak napisałem, obie są dla mnie równie złe, po obu mocno się zastanowię, czy zagrać z taką osobą ponownie. Wstawanie od stołu bez jakiegoś naprawdę mocnego powodu jak dla mnie dyskwalifikuje daną osobę.
Żeby to jeszcze była prawda... A potem się okazuje, że chętni do grania są, ale z Grochowa muszę tylko skoczyć za Milanówekmat_eyo pisze:Zbyt wiele jest chętnych osób do grania, żeby się męczyć.
Problemem jest zawsze czas, ale może w końcu się uda tę zaległą "w co bądź" partyjkę rozegrać 
Nie chodzi o udawanie. Rozpoczęliśmy wspólnie rozgrywkę, to Gramy dalej. Ja zdecydowałem się na partyjkę, to muszę kontynuować. I trudno - pomęczę się przez tą godzinę. Wiedziałem, że Taluva trwa mniej niż godzinę, więc się poświęciłem.DREADNOUGHT2 pisze:Najbardziej sado-maso wyznanie jakie czytałem kiedykolwiek na jakimkolwiek forum
Przecież to widać, że ktoś się źle bawi - można udawać 5 minut ale nie godzinę.
Nigdy nie robię swoich ruchów na odwal się. Zawsze staram się grać jak najlepiej, a kingmakeingiem szczerzę pogardzam. I świadomego psucia zabawy współgraczom - nie rozumiem.DREADNOUGHT2 pisze:Pytanie tylko co jest bardziej ok - powiedzenie otwarcie nie mam już siły w to grać czy zrobienie tych kilkunastu ruchów na odwal się tak żeby zakończyć grę/dać komuś ogromną przewagę żeby już skończył.
Jak gra nie idzie, to jest to wina gracza. Wielokrotnie mi "nie szło", ale gra mi się tak podobała, że doskonale się bawiłem. Gorzej jak sama gra ma mechanikę, która powoduje niesmak. I tutaj przeżyłem niestety to kilka razy w życiu. Ostatnio przy El Gaucho. Co z tego, że wygrałem, co z tego, że byłem najlepszy, jak gra mi się kompletnie nie podobała. Myślę więc, że to są różne problemy. Bo czym innym jest:DREADNOUGHT2 pisze:Za to siedzenie ze zbolałą miną i tracenie wolnego czasu przy grze, która po prostu nie idzie jest ok ?
Terra Mystica nie tylko we mnie potrafi wzbudzić aż tak skrajne emocjemaciejo pisze:W zasadzie zawsze staram się kończyć zaczętą partie,pamiętam tylko jedną grę gdzie nie wytrzymałem i nie bacząc na konsekwencje odszedłem od stołu bo bym się chyba porzygał gdybym został jeszcze minutę dłużej.Terra Mystica się ta gra nazywała.