W kontekście, że gra planszowa to produkt służący zabawie a ja jestem klientem, który ma swój gust i oczekiwania z całą pewnością stwierdzam, że :
Temat i szata graficzna mają dla mnie ogromne znaczenie. Te 2 elementy odgrywają równie ważną rolę co mechanika gry.
Na początek chciałem wykluczyć pewien rodzaj gier, do którego moje twierdzenie nie ma zastosowania. Są to tytuły takie jak Szachy, Go czy Caylus. Sądzę, że tu nie ma wątpliwości – dla miłośników tych gier i podobnych, oprawa nie ma zapewne absolutnie żadnego znaczenia. Pewne jest również, że nawet gdyby upiększyć ich oprawę nie spowodowałoby to wzrostu liczby miłośników i odbiorców tych gier.
Istnieją jednak takie grupy produktów, które odarte z tematu i pięknej oprawy straciłyby tak dużo, że zapewne część ich wielbicieli przestałaby się nimi interesować. (nawiasem mówiąc, widzę tu pewną analogię do stosunków damsko- męskich
). Podam kilka przykładów:
Small World, przy całym szacunku dla tej urokliwej i często trafiającej na mój stół gry, gdyby zabrać jej piękną szatę graficzną i temat „fantasy” a w zamian dać jakiś abstrakcyjny a żetony armii zastąpić kosteczkami, gwarantuje nie kupiłbym tej gry. Ona by dla mnie po prostu nie istniała.
Epokę Kamienną, gdyby wyglądała jak Puerto Rico lub inna „eurogra”, czekałby ten sam los.
Warcraft: The Boardgame, naprawdę nie wiem co sobie myśleli projektanci tej gry ale przy tak wyrazistym temacie, decydując się na wstawienie do niej drewnianych meeple`i, na „dzień dobry” pozbawili się części potencjalnych odbiorców.
W tym momencie mogliby się odezwać przeciwnicy tych gier, „acha, to pokazuje, że ich mechanika zupełnie się nie broni i te gry są słabe”. Otóż nie, jak wspomniałem, mechanika i oprawa to dwa równorzędne elementy. Oba tworzą ostatecznie wspaniały produkt.
Sama szata graficzna i niesamowite elementy nie czynią żadnej gry dobrą. Tytuły Fantasy Flight Games, dla mnie są niestety często przykładami przerostu formy nad treścią.
Oczywiście część ludzi nadal interesowałaby się tymi grami, niezależnie czy byłyby piękne czy nie. Ja niestety do nich nie należę. I z tego co wyczytałem w wielu komentarzach, wiem że są i inni ludzie, myślący podobnie. Mogę też powiedzieć, że szata graficzna takich gier jak Shogun i Imperial, nie podoba mi się do tego stopnia, że nie zdecyduję się na zakup tych gier. A gdyby były ładniej wydane być może bym się nimi zainteresował. To samo mogę powiedzieć o Puerto Rico i wielu innych.
Jeszcze odnośnie wykonania samej gry i jej ceny. Zauważyłem, że gry pięknie wydane i te znacznie mniej atrakcyjne niewiele się różnią pod względem ceny rynkowej. Podam przykład, Stone Age i Magnum Sal. Wiem, że oba te tytuły trafiają do innego grona odbiorców, jedna służy raczej do miłej zabawy, druga do „pomóżdżenia”. Jednak pokusiłem się o takie zestawienie ponieważ oba są przedstawicielami gatunku worker placement. Różnica w jakości oprawy tych gier jest widoczna gołym okiem a obie kosztują ok. 100zł.
I na koniec jeszcze mała dygresja. O co chodzi z tym doklejaniem na siłę tematów do eurogier? Sztandarowy przykład- Wikingowie. Co prawda nie interesuję się historią ale Ci skandynawscy wojownicy kojarzą mi się z wyprawami morskimi o charakterze rabunkowym, kupieckim lub osadniczym. Przede wszystkim z tym pierwszym, kiedy o nich myślę widzę przed oczami nieokrzesanych wojowników chętnych do walki i plądrowania. A co dostajemy w grze Wikingowie? Abstrakcyjną rozgrywkę do pomóżdżenia, prawie całkowicie oderwaną od tematu. Oczywiście fanom tej gry to nie przeszkadza ją lubić a poprawa jej wyglądu i powiązania z tematem nic by w sumie nie dała by polubili ją inni. Chciałem tylko powiedzieć, że są takie gry w których ma to znaczenie. Dla mnie idealnym przykładem dobrego zbalansowania ciekawej rozgrywki i pięknej oprawy są Cyklady. Jestem przekonany, że jedno bez drugiego nie czyniłoby tej gry tak dobrą. Jednak łącznie tworzą jedną z lepszych gier jakie znam.
), woli jedne gry a innych unika... i to też jest dobre 
albo to będzie miało jakąś drewnianą plansze jak Szachy a on przyniósł kartkę A4 z wydrukowanymi polami i dwukolorowe "kamyczki" w siateczce. 
takie zauroczenie, a np. eurogry nie są dla mnie 
